Chichen Itza.pdf

Chichen Itza

Autor: Łukasz Wieczorek

Data publikacji: 14.08.06 | Ostatnia modyfikacja: 14.08.06

Chichén Itzá znajduje się w na półwyspie Jukatan w Meksyku. Jest to zrujnowane, porośnięte

roślinnością miasto, które pod koniec XIX wieku odkrył archeolog amator, Amerikanin

Edward Herbert Thompson.

Miasto zostało zbudowane na początku naszej ery przez Majów. Jego nazwa pochodzi z

czasów przedkolumbijskich i w języku Majów znaczy u źródeł Itzá . Największy rozkwit

nastąpił od około 450 roku do X wieku, gdy podbili je Toltekowie. Doprowadziło to do

przenikania się kultyry Tolteków z kulturą Majów.

W mieście okryto drogę, która miała 300 metrów długości i 6 metrów szerokości, wyłożoną

czerwonymi cegłami. Na jej końcu znajduje się naturalne zagłębienie o głebokości 40 metrów

i średnicy 60 metrów, które prawdopodobnie pełniło rolę studni ofiarnej. W czasie wielkiej

suszy wrzucano do niej dziewice, aby przebłagać boga deszczu. Na dnie znaleziono duże

ilości przedmiotów ze złota, nefrytu oraz gliny.

Majowie wznieśli w mieście ogromne kamienne budowle, świątynie, pałace, galerie z

kolumnadami. Jedną z takich budowli jest Świątynia Wojownika, w której widoczne są także

wyraźnie wpływy sztuki Tolteków. Filary zbudowane w kształcie Pierzastych Węży,

występują postaci wojowników oraz rzeźby wpół leżących postaci zwane Chac Mool. W

mieście wybudowano także piramidę schodkową złożoną z dziewięciu tarasów, na której

szczycie znajduje się światynia.

W Chichén Itzá mieści się posąg boskiego pierzastego węża z ogromną paszczą i ogonem

wskazującym na niebo, a także wzniesiona na dwóch kamiennych tarasach kopuła, która

służyła prawdopodobnie jako obserwatorium astronomiczne.

Kolejnym budynkiem jest Tzompantli - platforma czaszek. Zbudowany jest on na planie

prostokąta o bokach 60 metrów na 12 metrów. Czerwone kamienne ściany budynku zostały

ozdobione czterema rzędami czaszek, które prawdopodobnie przedstawiają odcięte głowy

jeńców, którzy byli więzieni w Tzompantli.

W mieście znajduje się również kilka boisk do obrzędowej gry w piłkę. Gra polegała na

przerzuceniu piłki przez kamienny pierścień. Długość boiska sięga nawet 150 metrów.