Powstanie zbrojne a nasza taktyka.doc

POWSTANIE ZBROJNE A NASZA TAKTYKA

Ruch rewolucyjny „w obecnej chwili doprowadził już do konieczności zbrojnego powstania" — myśl ta wy­powiedziana przez trzeci zjazd naszej partii znajduje z każdym dniem coraz bardziej dobitne potwierdzenie. Płomień rewolucji rozpala się coraz mocniej wywołując to tu, to tam lokalne powstania. Trzy dni barykad i walk ulicznych w Łodzi, strajk wielu dziesiątków tysięcy ro­botników w Iwanowo-Wozniesiensku, strajk, któremu to­warzyszyły nieuniknione krwawe starcia z wojskiem, po­wstanie w Odessie, „bunt" we flocie Czarnomorskiej i wśród libawskiej załogi marynarskiej, „tydzień" tyfliski — wszystko to jest zwiastunem zbliżającej się burzy. Nadciąga ona, nadciąga nieodparcie, lada dzień rozsza­leje nad Rosją i potężnym oczyszczającym potokiem zniesie wszystko, co zmurszałe, przegniłe, zmyje z narodu rosyjskiego jego wielowiekową hańbę, zwaną samowładztwem. Ostatnie, kurczowe wysiłki caratu — wzmoże­nie najróżniejszych form represji, ogłoszenie w połowie państwa stanu wojennego, zwiększenie liczby szubienic i równolegle z tym kuszące przemówienia skierowane do liberałów oraz kłamliwe obietnice reform — nie uchro­nią go przed wyrokiem historii. Policzone są dni samowładztwa, nieunikniona jest burza. Rodzi się już nowy ustrój, witany przez cały naród, który oczekuje od niego odnowienia i odrodzenia.

Jakież to nowe zagadnienia stawia ta nadciągająca burza przed naszą partią? Jak powinniśmy przystoso­wać swą organizację i taktykę do nowych potrzeb życia, aby w sposób bardziej czynny i zorganizowany wziąć udział w powstaniu, które jedynie jest nieodzownym początkiem rewolucji? Czy chcąc kierować powstaniem jako czołowy oddział klasy, która jest nie tylko awan­gardą, lecz i główną czynną siłą rewolucji — powin­niśmy stworzyć specjalny aparat, czy też wystarczy do tego celu istniejący już mechanizm partyjny?

Oto od kilku już miesięcy zagadnienia te stoją przed partią i domagają się niezwłocznego rozstrzygnięcia. Dla ludzi korzących się przed „żywiołowością", zniżają­cych cele partii do zwykłego kroczenia za życiem, Wlokących się w ogonie a nie idących na czele, jak to przy­stało świadomemu, czołowemu oddziałowi — zagadnie­nia takie nie istnieją. Powstanie jest żywiołowe, powia­dają oni, nie można go organizować i przygotowywać, każdy zawczasu opracowany plan działania jest utopią (są oni przeciw każdemu „planowi" —...