Ode to The West Wind wersja polska.pdf

(119 KB) Pobierz
697777527 UNPDF
P. B. Shelley - Ode to The West Wind
I
Of some fierce Maenad, even from the dim
verge
Of the horiontotheenith’height
The locks of the approaching storm. Thou
dirge
O wild West Wind, thoubreathoutumn’
being,
Thou, from whose unseen presence the leaves
dead
Are driven, like ghosts from an enchanter
fleeing,
Of the dying year, to which this closing night
Will be the dome of a vast sepulchre,
Vaulted with all thy congregated might
Yellow, and black, and pale, and hectic red,
Pestilence-stricken multitudes: O thou,
Who chariotest to their dark wintry bed
Of vapours, from whose solid atmosphere
Black rain, and fire, and hail, will burst: Oh
hear!
The winged seeds, where they lie cold and
low,
Each like a corpse within its grave, until
Thine azure sister of the spring shall blow
III
Thou who didst waken from his summer
dreams
The blue Mediterranean, where he lay
Lulled by the coil of his crystalline streams,
Herclariono’erthedreamingearth, and fill
(Driving sweet birds like flocks to feed in air)
With living hues and odours plain and hill:
Wild Spirit, which art moving everywhere;
Beside a pumice isleinBaiae’bay
And saw in sleep old palaces and towers
Quiveringwithinthewave’intenerday
Destroyer and preserver; hear, oh hear!
II
All overgrown with azure moss and flowers
So sweet, the sense faints picturing them!
Thou
Forwhoepaththetlantic’levelpower
Thou on whose stream, ‘midtheteepky’
commotion,
Loose clouds like earth’decayingleaveare
shed,
Shook from the tangled boughs of Heaven and
Ocean,
Cleave themselves into chasms, while far
below
The sea-blooms and the oozy woods which
wear
The sapless foliage of the ocean, know
Angels of rain and lightning: there are spread
On the blue surface of thine airy surge,
Like the bright hair upligted from the head
Thy voice, and suddenly grow grey with fear,
And tremble and despoil themselves: Oh hear!
IV
If I were a dead leaf you mightest bear;
If I were a swift cloud to fly with thee;
A wave to pant beneath thy power, and share
The impulse of thy strength, only less free
Than thou, O uncontrollable! If even
I were as in my boyhood, and could be
The comrade of thy wanderings over heaven,
As then, when to outstrip the skyey speed
Scarce seemed a visionIwouldne’erhave
striven
As thus with thee in prayer in my sore need.
Oh! lift me as a wave, a leaf, a cloud!
I fall upon the thorns of life! I bleed!
A heavy weight of hours has chained and
bowed
One too like thee: tameless, and swift, and
proud.
V
Make me thy lyre, even as the forest is:
What if my leaves are falling like its own!
The tumult of thy mighty harmonies
Will take from both a deep autumnal tone,
Sweet though in sadness. Be thou, spirit fierce
My spirit! Be thou me, impetuous one!
Drive my dead thoughts over the universe
Like withered leaves to quicken a new birth:
And, by the incantation of this verse,
Scatter, as from an unextinguished hearth
Ashes and sparks, my words among mankind!
Be through my lips to unawakened earth
The trumpet of a prophecy! O wind,
Winter comes, can Spring be far behind?
I
Dziki Wietrze Zachodni, oddechu Jesieni,
Twąniewidialnąmocąmartwadrewkorona
Robiegaijakduchyalbopotpieni
Oparówmocichciżkiejatmoerciy
Roadągradiogieoideccarny
łyy?!
Dmażółtacarnabladaiwcieklecerwona
Dotkniteepidemiąnieliconemrowie
Niczym pasterz zaganiasz skrzydlate nasiona
III
Tyktóryprebudiłeletniegoomdlenia
ineMoreródiemnecoległowtymkraju
Upioneniejednegomeremwódtrumienia
Do zimowegołoża– to ziemi grobowiec
Trzyma je wszystkie wciyichłodie, jak
włoki
żkiedytwejwiosennej, modrej siostry
powiew
Przy wulkanicnejwypienieopodalBajów
I zobacyłeweniepałacei mury
Drżącewwierciadlealiżywegorodaju
Obudzipiącejglebyżyciodajneoki
(Prowadącwdiczne ptaki na podniebny
taniec)
Iwypełnibarwamiwgór szczyty i stoki:
Którenicymatłaymchówdobiąlaury
I kwiaty takiełodkieżebeilniemdleją
Chcącjepredtawidmyły!Otywietre
który
Dziki duchu, co wsdiedotredjetew
stanie,
Którynicyichroniułymewołanie!
prawiażetlantykupłakiewodyieją
Prepaciąaponiżejwmorkimkwieciu
chowa
imułiuchychliciporatająknieją
II
Tywktóregotrumieniuwródgiełku
bałwanów
Błąkają iamotneroruconechmury
JakliciedrewaNiebaalboOceanu
Głbinyktórymgłotwójmelodianienowa
Iktóredrżą predtobąułymojełowa!
IV
Deszcuibłykawicyaniołyugóry
Ropitenaniebieskim grzebieniu twej fali,
Jakropuconewłoylaudikiejcóry
Gdybymbyłmartwym liciemktórymógłby
unied
Gdybymbyłchmurąimógłtobąidw
zawody;
Faląktórejodbieradechaktóraunie
Menadyhoryontuniewyranejdali
Po wysokodeniturychłejwiatowanie
Burzy. Tyktórywiecepogrebowepali
Dikitwejilechociażniematejwobody
Co ty, nieokiełnany!Inawetpdrakiem
Gdybymmógłbydjakkiedychodwciąż
jetemmłody
Rokowi, co umiera – jegoaitanie
Ostatnia noc sklepieniem sepulkralnej niszy.
Co stworzy to sklepienie? Twoich starczy za
nie
Imógłtobąpremieradtweniebiekie
szlaki,
Jakkiedyprecignicieburygdynadchodi
Zdawałoimożliwenigdypomyłtaki
W moich chorych mareniachbyinie
narodił
Ouniemniejakaljaklidalbochmur!
Padamnaciernieżycia!Krwawi!Ciżar
godzin
Prygniótłdoiemikogoktotwąmanatur
Jest dziki, szybkiocydumniewnoiwgór
V
Ucyomniewojąlirąchodmajużgałie
Cyżniemogąmelicieopadjaktewleie?
Grzmienie twoich harmoniiobuwydobdie
Głbokitonjeiennyniechiwdie
niesie,
łodkichodmutnyBądżeniepokojny
duchu,
Moim duchem! Mnąbądżeporywcy
bezkresie!
Me martwemyliponadwiataawieruchą
Unienoenie liciprecieżcinietrudi,
I. czarem tejpoejimiłejwieruchu
Rorudpowieciemojełowaporódludi
Jak z niewygaonegopiecaikrychyże!
Premeutabądiemiktórątreba
budid
TrąbąproroctwaWietre!Zimacorabliżej
DalekożaniąWionagdyiowcetryże?
prełożyłMaciejFrooki

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin