M.Newton - Przeznaczenie dusz tom2.pdf - Ezoteryka, umysł - aliyaa

Tytuł oryginału

Destiny of Souls

New Case Studies of Life Between Lives

Published by Llewellyn Publications St. Paul, MN 55164 USA www.llewellyn.com

ISBN 83-88585-65-7

Projekt okładki Bartosz Głowacki

W projekcie okładki wykorzystano:

- zdjęcie mgławicy Spirograf wykonane przez teleskop Hubble'a

NASA and The Hubble Heritage Team (STScI/AURA) Dr. R. Sahai (JPL) & Dr. A.R. Hajian (USNO).

Mgławica Spirograf IC418 jest mgławicą planetarną położoną w odległości około 2 tysięcy lat świetlnych od Ziemi w kierunku gwiazdozbioru

Zająca (Lepus).

Wydawca: BMG

Biuro Redakcji Retkińska 98/20 94-004 Łódź

www.tuiteraz.com listy@tuiteraz.com

Dla Aleksandra Majewskiego

Pragniemy wyrazić swoją wdzięczność Aleksandrowi, dzięki któremu książki Michaela Newtona zostały wydane

w języku polskim. Aleksander pragnął by Polacy mogli odnaleźć w tych książkach pocieszenie i inspirację. Oszedł

od nas wkrótce po tym, jak "Wędrówka dusz" opuściła drukarnię. Dziękujemy Tobie z całego serca...

Wydawca

SPIS TREŚCI

6. Rada Starszych ... 7

Ludzkie obawy przed sądem i karą, 7

Miejsce oceny dusz, 10

Wygląd i skład Rady, 17

Znaki i symbole, 29

Obecność,45

Łańcuch boskiego wpływu, 51

Spotkania Rady, 53

7. Dynamika społeczności ... 59

Bratnie dusze, 59

Najważniejsze bratnie dusze, 63 Bratnie dusze jako bliscy towarzysze, 65 Dusze

stowarzyszone, 65

Związki między duchowymi i ziemskimi rodzinami, 75 Ponowne spotkanie z duszami, które nas

zraniły, 80 Interakcje między grupami dusz, 87 Rekreacja w świecie dusz, 91

Czas wolny, 91

Przerwa wakacyjna, 91

Wybór odosobnienia, 92

Powrót na Ziemią, 93

Tworzenie ziemskiego środowiska, 95

Dusze zwierzęce, 97

Przestrzeń Transformacji, 103

Tańce, gry i muzyka, 105

Cztery ogólne typy dusz, 116

8. Dusza czyniąca postęp ... 117

Promocja, 117

Przechodzenie na poziomy pośrednie, 120

Specjalizacje, 123

Nauczyciele Najmłodszych Dusz, 123

Etycy, 126

Dusze Harmonizujące, 131 Mistrzowie Projektowania, 134 Poszukiwacze, 144

9. Krąg Przeznaczenia ... 156

Pomieszczenie do oglądania przyszłych wcieleń, 156

Linie czasu i wybór ciał, 161

Mistrzowie czasu, 166

Wolna wola, 172

Dusze najmłodszych, 183

Strata dziecka, 186

Nowe partnerstwo ciała i duszy, 186

10. Duchowa ścieżka ... 197

Płacz, drżenie i wstrząs! Bob Olson... 205 Doświadczenie życia pomiędzy wcieleniami, Bob Olson ...

213

Indeks... 221

R ADA S TARSZYCH

R OZDZIAŁ 6

Ludzkie obawy przed sądem i karą

Dusze wzywane są przed zgromadzenie mędrców wkrótce po powrocie do świata dusz . To wzniośli

mistrzowie, stojący o stopień czy dwa wyżej od przewodników, należą do najbardziej zaawansowanych istot,

jakie moi nadal inkarnujący pacjenci napotykają w świecie dusz. Badani nadają im rozmaite nazwy, na przykład

Starsi, Święci Mistrzowie, Szacowni Starcy, oraz pragmatyczne tytuły - Egzaminatorzy lub Członkowie

Komitetu. Najczęściej jednak pojawia się nazwa Rada lub Starsi, zatem takiego właśnie terminu używam dla

określenia tego ciała.

Ponieważ Rada Starszych istotnie reprezentuje władzę w świecie dusz, niektórzy słuchacze moich

wykładów natychmiast nabierają podejrzeń, skoro tylko usłyszą o ubranych w uroczyste szaty istotach, które

wypytują dusze o ich zachowanie w minionym życiu. Pewien mężczyzna z Toronto nie mógł się powstrzymać i

głośno wykrzyknął: „Aha, wiedziałem! Sala sądowa, sędziowie i kara!" Skąd w umysłach tak wielu ludzi bierze

się strach i obawa przed życiem po śmierci?

Instytucje religijne, sądy cywilne i trybunały wojskowe narzucają nam kodeksy moralności i

sprawiedliwości, które wywierają wpływ na zachowania milionów ludzi. Już od czasów plemiennych towarzy-

szą nam, zakorzenione w naszej kulturze, pojęcia zbrodni i kary oraz surowego osądu ludzkich występków.

Trudno przecenić pozytywne oddziaływanie kodeksu zachowania i systemów etycznych związanych z

wszystkimi historycznymi religiami. Argumentowano, że to właśnie strach przed bożą karą trzyma masy

ludzkie w ryzach i czyni je lepszymi, niż byłyby w innym wypadku. Sądzę jednakże, iż istnieje również druga,

ciemna strona wszystkich doktryn religijnych, wzbudzająca w ludziach rozpaczliwy lęk przed perspektywą

stawienia po śmierci czoła surowemu najwyższemu bóstwu i złowrogim duchom.

Zorganizowane religie stanowią element naszego życia zaledwie od pięciu tysięcy lat. Antropolodzy

twierdzą, iż we wcześniejszych tysiącleciach ludzie byli czcicielami natury i wierzyli, że we wszystkich

bytach ożywionych i nieożywionych mieszkają dobre i złe duchy. Pod tym względem dawne praktyki

plemienne nie różniły się zbytnio od bałwochwalstwa historycznych religii, na gruncie których istnieli

liczni bogowie źli i bezlitośni, podczas gdy inni okazywali ludziom życzliwość i pomoc. Ludzie zawsze czuli

się niepewnie w obliczu wyższych od siebie sił, zwłaszcza zaś wobec bóstw, które mogłyby decydować o ich

pośmiertnych losach.

Ponieważ obawa o życie towarzyszy nam stale, wobec tego skłonni jesteśmy postrzegać śmierć jako

najwyższe zagrożenie. Okrucieństwo całej naszej długiej historii oznaczało dla nas, iż po śmierci praw-

dopodobnie również w ten czy inny sposób doświadczymy osądu, kary i cierpienia. Liczne kultury na całym

świecie w imię swych własnych celów forowały ten pogląd. Ludziom wmawiano, że tuż po śmierci wszystkie

dusze, dobre i złe, muszą przejść przez ciemność podziemnego świata, pełnego prób i niebezpieczeństw.

W kulturze Zachodu od dawna przedstawiano czyściec jako samotną stację dla dusz uwięzionych między

piekłem a niebem. W ostatnich dziesięcioleciach kościoły nieewangelickie wypracowały bardziej liberalną

definicję czyśćca jako stanu odosobnienia, niezbędnego dla oczyszczenia duszy z grzechów i niedoskonałości,

zanim będzie mogła wstąpić do niebios. W filozofii Wschodu, zwłaszcza w doktrynach sekt hinduistycznych i

buddyzmu Mahayana, istnieje długa tradycja wiary w duchowe więzienie na niższych poziomach egzysten-

cji, która ostatnio również ulega liberalizacji. Istnienie tej koncepcji to jeszcze jeden powód mojego

sprzeciwu wobec posługiwania się wyobrażeniem koncentrycznych kół licznych obszarów astralnych dla na-

kreślenia mapy pośmiertnej podróży duszy. Historycznie rzecz biorąc, używano ich do przedstawiania cel

czyśćca znajdujących się w podziemnym świecie sędziów, sądów i demonów.

Osoby, które w poszukiwaniu prawdy zwrócą się ku starożytnej, metafizycznej tradycji Wschodu, natkną

się na pogmatwaną mieszaninę przesądów, charakterystyczną także dla teologii zachodniej. Chociaż na

Wschodzie od dawna dominowała doktryna reinkarnacji, zachowała się tam również koncepcja

transmigracji. Podczas mych podróży po Indiach dowiedziałem się, że koncepcja transmigracji jest

wykorzystywana do kontroli ludzkich zachowań. Zgodnie z tą koncepcją, istnieje szeroki wachlarz grzechów,

których popełnienie zagrożone jest upadkiem w niższą od ludzkiej formę życia. W trakcie prowadzonych

przeze mnie badań nie natrafiłem na żaden dowód potwierdzający transmigrację dusz. Moi pacjenci

podkreślają, iż nie wydaje się, by duchowe energie odmiennych form ziemskiego życia mieszały się ze sobą

w świecie dusz. Według mnie strach i obawa, jakie rodzi koncepcja transmigracji, wymuszają sprawiedliwość

karmiczną. Nigdy nie spotkałem się z badanym, który inkarnowałby w innym świecie i nie byłby tam

przedstawicielem najbardziej rozumnej formy życia (ciało gospodarza mogło jedynie nieznacznie odbiegać

inteligencją od typowej dla naszego gatunku). I nie jest to bynajmniej przypadek.

Nie przechodzimy przez etapy kary, lecz raczej przez kolejne stadia samooświecenia. Jednakże olbrzymia

część ludzkiego społeczeństwa nie jest w stanie otrząsnąć się z dręczącego poczucia, powstałego wskutek

tysięcy lat kulturowych uwarunkowań, że istniejące w życiu ziemskim osąd i kara muszą w jakiejś postaci

obowiązywać również po śmierci. Być może nie będą to piekielne tortury zadawane przez siły ciemności,

ale z pewnością coś nieprzyjemnego. Mam nadzieję, że treść niniejszego rozdziału przyniesie pociechę

osobom skłonnym do obaw przed grożącą im po śmierci karą. Z drugiej strony na pewno nie wszystkich

ucieszy perspektywa stawienia się przed oblicze Rady Starszych. Epikurejczycy tego świata, oddani

wyłącznie czerpaniu z życia nieograniczonych przyjemności i nie troszczący się zbytnio o ciężki los innych

ludzi, mogą nie być zachwyceni tym, co przeczytają, podobnie jak ikonoklaści, sprzeciwiający się wszelkim

autorytetom moralnym i innym.

Świat dusz jest miejscem, w którym panuje porządek, a Rada Starszych uosabia sprawiedliwość. Nie jest

ona ostatecznym źródłem boskiej władzy, lecz zgromadzeniem najwyższych istot, odpowiedzialnych za los

dusz wciąż inkamujących na Ziemi. Te mądre istoty mają wiele współczucia dla ludzkich słabości i okazują

niewyczerpaną cierpliwość wobec naszych błędów. W przyszłych życiach otrzymamy jeszcze wiele szans.

Nie będą to wprawdzie życia łatwych wyborów karmicznych, gdyż wówczas niczego nie zdołalibyśmy się z

nich nauczyć. Jednak ryzyko, jakie podejmujemy, nie jest po to, by sprawić nam po śmierci jeszcze więcej

bólu.

Miejsce oceny dusz

Pacjenci twierdzą, że przed obliczem Rady Starszych stają natychmiast po zakończeniu inkarnacji, a wielu

odbywa jeszcze drugie spotkanie tuż przed ponownymi narodzinami. Większe znaczenie wydaje się mieć

pierwsza wizyta. W jej trakcie wspólnie z członkami Rady dokonujemy przeglądu ważniejszych decyzji, jakie

podjęliśmy we właśnie zakończonym życiu. Ocenia się starannie nasze postępowanie oraz decyzje, które

podjęliśmy na węzłowych rozstajach naszej karmicznej ścieżki. Podczas tej pierwszej rozmowy uświadamiamy

sobie popełnione błędy, zwłaszcza związane z krzywdzeniem innych. Drugie spotkanie przebiega już w

swobodniejszej atmosferze, omawia się na nim potencjalne wybory, okazje i oczekiwania na przyszłość.

Przewodnicy powiadamiają nas o terminie stawienia się przed Radą i zazwyczaj odprowadzają do sali

zebrań tych wzniosłych mistrzów. Przeciętny badany twierdzi, że przewodnicy nie odgrywają podczas

spotkania z Radą jakiejś szczególnej roli. Jednak kiedy o spotkaniu ze Starszymi opowiada mi jakaś

bardziej zaawansowana dusza, która napomyka, że udaje się tam samotnie, często słyszę też, że jej przewodnik

siedzi wśród członków Rady. Przewodnicy pojawiający się przed obliczem Rady w towarzystwie swojego

ucznia zazwyczaj milczą. Dzieje się tak dlatego, że dyskusje pomiędzy przewodnikiem a Starszymi na temat

naszego ostatniego wcielenia odbyły się już wcześniej.

Jako nasz nauczyciel i orędownik, przewodnik może próbować wyjaśnić nam jakąś kwestię, jeśli uważa,

że gubimy się nieco w przebiegu przesłuchania. Mam wrażenie, że przewodnicy podczas tych przesłuchań

pełnią daleko ważniejszą rolę, niż to się wydaje większości moich pacjentów.

Wszyscy poddani przeze mnie hipnozie pacjenci opisują zebranie Rady w bardzo podobny sposób. Kiedy

dochodzę do tej części sesji z pacjentem, zwykle zadaję mu pytanie, co dzieje się, gdy nadchodzi czas, by udać się

przed oblicze Rady. Oto przykład typowej odpowiedzi:

Nadszedł długo oczekiwany przeze mnie moment. Mam spotkać się ze Świętymi. Moja

przewodniczka Linii zabiera mnie z mojej klasy i prowadzi długim korytarzem. Mijamy liczne sale

lekcyjne. Docieramy do innego miejsca, gdzie znajduje się większy korytarz, wzdłuż którego stoją

marmurowe kolumny. Ściany są wyłożone czymś, co przypomina różnokolorowe panele z mrożonego

szkła. Słyszę delikatną muzykę graną przez instrumenty smyczkowe oraz chóralny śpiew. Światło

M.Newton - Przeznaczenie dusz tom2.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: