BUDDYJSKI MNICH POWSTAŁ Z MARTWYCH PODCZAS SWOJEGO POGRZEBU.pdf

HISTORIA Z MYANMAR

BUDDYJSKI MNICH POWSTAŁ Z MARTWYCH

PODCZAS SWOJEGO POGRZEBU

SPIS TREŚCI

Historia zmartwychwstania w dniu w ł łasnego pogrzebu . ......................................................... 2

Nazywam się Athet Pyan Shintaw Paulul. ................................................................................... 3

Odkry ł łem, że umar ł łem i by ł łem martwy przez trzy dni. ........................................................... 3

W piekle spotka ł łem swojego nauczyciela oraz Buddę. ............................................................. 4

W piekle widzia ł łem wielu innych ludzi......................................................................................... 4

Widzia ł łem szeroką i wąską drogę................................................................................................ 5

Moja rozmowa z ś św. Piotrem. ....................................................................................................... 5

Czas by ł ło wracać na ziemię . ........................................................................................................ 6

Historia zmartwychwstania w dniuwłasnegopogrzebu

Latem 2000 roku pośród chrześcijan na świecie zaczęła krążyć

niesamowita opowieść o pewnym mnichu buddyjskim z Myanmar, który

zmartwychwstał podczas swojego własnego pogrzebu, trzy dni po swojej śmierci.

Opowieść ta była szeroko komentowana na świecie oraz rozpowszechniana na

kasetach. Na początku usłyszeliśmy o tych wydarzeniach od wielu birmańskich

przywódców kościelnych, którzy zbadali te doniesienia i nie mają cienia

wątpliwości co do ich autentyczności. My również zdecydowaliśmy się

rozpowszechnić tę historię.

Życie mnicha Athet Pyan Shintaw Paulu zmieniło się o sto osiemdziesiąt

stopni. Przyprowadził już setki innych mnichów do Chrystusa, był więziony,

odrzucony przez swych krewnych i przyjaciół. Grożono mu śmiercią jeśli nie

przestanie szerzyć swych nauk. Jego obecne miejsce pobytu jest nieznane.

Niektóre źródła birmańskie utrzymują, że został uwięziony i prawdopodobnie

zamordowany, gdy jeszcze inne donoszą, że jest na wolności i głosi Ewangelię.

Athet wiele wycierpiał i ryzykował opowiadając o tych wydarzeniach. Co

motywowało go, że ryzykował tak wiele? Nikt przecież nie mógłby znieść tych

wszystkich prześladowań tylko dla jakiejś idei. Bez względu na to, czy mu

wierzymy czy też nie historia ta warta jest tego, aby ją wysłuchać i rozważyć. Nie

możemy oczywiście zagwarantować, bez cienia wątpliwości, że wszystkie te

rzeczy wydarzyły się naprawdę, lecz myślimy, że warto by było pozwolić temu

człowiekowi opowiedzieć tę historię jego własnymi słowami. Niech czytelnicy sami

to osądzą.

NazywamsięAthetPyanShintawPaulu

Urodziłem się w 1958 roku w Bogale w południowym Myanmar (Birma) .

Moi rodzice, którzy jak wszyscy w Myanmar byli zagorzałymi wyznawcami

buddyzmu dali mi na imię Thitpin (drzewo) . Gdy skończyłem 18 lat rodzice

posłali mnie do klasztoru. Tam przeszedłem nowicjat. Większość rodziców w

Myanmar próbuje wysłać swojego syna do klasztory buddyjskiego, nawet na jakiś

krótki czas, ponieważ postrzega się to jako wielki honor, gdy ich syn służył w taki

sposób. Zwyczaj taki panuje w tym miejscu od wielu setek lat.

W 1977 w wieku lat 19 zostałem mnichem w klasztorze Mandalay Kyaikasan

Kyaing , gdzie zacząłem terminować u prawdopodobnie najsłynniejszego

buddyjskiego nauczyciela tamtych czasów - U Zadila Kyar Ni Kań Sayadaw, który

zginął w następstwie wypadku samochodowego w 1983 roku.

Wstępując do klasztoru Mandalay Kyaikasan Kyaing dostałem nowe imię.

Służyłem tu sześć lat. Z całych sił starałem się być najlepszym mnichem,

podążać za wszystkimi wskazówkami buddyzmu.

Usiłowałem zaprzeć się samego siebie, swoich pragnień, wiec gdy na przykład

usiadł na mnie komar, pozwalałem mu się ugryźć zamiast go po prostu zgnieść.

Z tego też powodu bardzo poważnie zachorowałem. Lekarze orzekli, że była to

kombinacja malarii i żółtej febry. Po miesiącu spędzonym w szpitalu zostałem z

niego wypisany. Powiedzieli mi, że nic już się nie da dla mnie zrobić i żebym

przygotował się na śmierć. Wróciwszy do klasztoru stawałem się coraz słabszy i

słabszy a w końcu straciłem przytomność. To tyle o mojej przeszłości. Teraz

chciałbym powiedzieć wam, co działo się dalej...

Odkryłem,żeumarłemibyłemmartwyprzeztrzydni

Moje serce przestało bić, ciało zaczęło się rozkładać i czuć było z niego

fetor śmierci. Moje zwłoki poddano buddyjskiemu rytuałowi oczyszczenia.

Pomimo tego wszystkiego mój duch żył. Znalazłem się pośród szalejącej burzy,

która wszystko zdmuchnęła. Nic się nie ostało, nawet pojedyncze drzewo.

Zacząłem iść pustą doliną. Po jakimś czasie przekroczyłem rzekę i ujrzałem

przerażające jezioro ognia. Byłem zmieszany, ponieważ nauki buddyjskie nić nie

mówią o takich rzeczach. Nie wiedziałem, że znalazłem się w piekle do chwili,

gdy spotkałem Yamę - króla piekła (Yama -taką nazwą opisuje się króla piekła w

wielu kultach w całej Azji) . Jego twarz i ciało przypominała lwa, jego stopy węże

a na głowie miał wiele rogów. Jego wygląd mnie przerażał, strasznie się bałem.

Trzęsąc się zapytałem, jak się nazywa? Usłyszałem: "Jestem Król Piekła,

Niszczyciel".

WpieklespotkałemswojegonauczycielaorazBuddę.

Władca Piekła - Yama wskazał na jezioro. Ujrzałem wtedy w ogniu

szafranowe szaty mnichów Myanmar. Gdy podszedłem bliżej dostrzegłem

ogoloną głowę słynnego buddyjskiego nauczyciela U Zadila Kyar Ni Kań

Sayadaw. "Dlaczego on znalazł się w jeziorze ognia"? - zapytałem. "Przecież był

bardzo dobrym nauczycielem. Jego kaseta; 'Czy jesteś psem czy istotą ludzką'

pomogła tysiącom ludzi zrozumieć, że są o wiele więcej warci niż psy". "

Tak, to prawda, że był dobrym nauczycielem" - odpowiedział Yama, "lecz nie

uwierzył w Jezusa Chrystusa. Dlatego właśnie się tu znalazł". Po tym pokazano

mi innego człowieka, którego długie włosy spięte były w duży kok po lewej

stronie głowy. On również ubrany był w szaty mnicha. Gdy zapytałem o jego imię

usłyszałem: „ Gautama , którego czcisz (Budda)". Byłem zdruzgotany - Budda w

piekle , z całą swą etyką i moralnością?!. "Nie ma znaczenia, jak dobrym był

człowiekiem. Nie uwierzył w wiecznego Boga i dlatego znalazł się w piekle"

powiedział król piekła.

Wpieklewidziałemwieluinnychludzi

Widziałem tam również przywódcę rewolucyjnego Aung San . "Za życia na

ziemi prześladował i mordował chrześcijan. Jednak w piekle znalazł się głównie

dlatego, że nie uwierzył w Jezusa Chrystusa"- powiedział Yama. W Myanmar

istnieje takie powiedzenie: „Żołnierze nigdy nie umierają, żyją dalej”.

Usłyszałem, że zastępy piekielne mają swoją własną wersję tego powiedzenia:

„Żołnierze nigdy nie umierają, lecz na wieki idą do piekła”.

Po chwili dostrzegłem ogromnego mężczyznę, ubranego w zbroję, który trzymał

tarczę i miecz. Na czole miał straszną ranę. Był wyższy od wszystkich ludzi,

których kiedykolwiek widziałem. Miał około dwadzieścia dwie stopy wzrostu. Król

piekła powiedział: "To Goliat , który wyśmiewał się z wiecznego Boga i jego sługi

Dawida". Nie wiedziałem o czym on mówi, ponieważ nigdy nie słyszałem kim był

Dawid ani Goliat!. Usłyszałem, że "Goliat jest postacią z Biblii chrześcijan. Nie

znasz go, lecz kiedy staniesz się chrześcijaninem, będziesz wiedział, kim on był".

Zabrano mnie do miejsca, gdzie widziałem biednych i bogatych, którzy

przygotowywali się do zjedzenia kolacji. Zapytałem się: "Kto przygotował dla nich

posiłek"?. Usłyszałem, że "Biedni muszą przygotować go sami, gdy bogaci mają

od tego innych ludzi"- usłyszałem. Kiedy bogacze zasiedli do stołu nadciągnął

gęsty dym. Bogacze jedli tak szybko jak tylko mogli, aby uspokoić swoje

sumienie. Bardzo ciężko oddychali z powodu dymu. Jedli szybko ponieważ

obawiali się, że stracą swoje pieniądze. Pieniądze są ich bogiem .

Widziałemszerokąiwąskądrogę

Podszedł do mnie inny 'król piekła'. Zobaczyłem istotę, która była

odpowiedzialna za utrzymywanie ognia pod płonącym jeziorem. Stworzenie to

zapytało mnie: "Czy ty również idziesz do jeziora ognia"? „Nie” - odpowiedziałem.

"Znalazłem się tutaj, aby tylko popatrzeć". Stworzenie miało przeraźliwy wygląd.

Z głowy wychodziły mu rogi, w ręku dzierżył włócznię o siedmiu ostrzach. "Masz

rację" - odpowiedziało. "Przyszedłeś tylko popatrzeć, gdyż nigdzie nie widzę

zapisanego twego imienia. Musisz wrócić tam, skąd przyszedłeś".

Wracając doszedłem do rozwidlenia dróg i ujrzałem dwie ścieżki, jedną wąską a

drugą szeroką. Nad szeroką widniał napis: 'Dla niewierzących w Chrystusa', nad

wąską zaś: 'Dla wierzących w Chrystusa'. Ciekawiło mnie, gdzie prowadzi

szeroka drogą, więc nią poszedłem. Przede mną, około 300 metrów, szło dwóch

ludzi. Chciałem ich dogonić, lecz chociaż starałem się, nie mogłem tego dokonać.

Zawróciłem wiec i wybrałem wąską ścieżkę. Idąc nią w dalszym ciągu

obserwowałem tych dwóch ludzi, którzy wybrali szeroką drogę. Gdy osiągnęli oni

jej kres zostali nagle zasztyletowani. Płakałem patrząc, jak krzyczeli w wielkim

bólu. Zrozumiałem, że wybierając szeroką drogę narażasz się na jej końcu na

straszne niebezpieczeństwo.

Idąc dalej wąską ścieżką odkryłem, że była ona wykonana ze złota tak czystego,

że mogłem się w nim przejrzeć! Spotkałem człowieka odzianego w białą szatę.

Słyszałem również cudowny śpiew. Człowiek poprosił, aby z nim poszedł. Gdy

zapytałem się, jak się nazywa, nie dostałem odpowiedzi. Gdy powtórzyłem moje

pytanie sześć razy usłyszałem: „Jestem tym, który trzyma klucze do nieba. Niebo

jest pięknym miejscem. Nie możesz tu teraz wejść, lecz jeśli podążysz za

Jezusem Chrystusem, to przyjdziesz tu, gdy twoje życie na ziemi dobiegnie

końca". Człowiek ten na imię miał Piotr .

Moja rozmowa z św.Piotrem

Wtedy święty Piotr poprosił mnie, abym spojrzał na północ. "Zobacz" -

powiedział: "Jak Bóg stwarzał człowieka." Zobaczyłem wiecznego Boga z

oddalenia . Powiedział On do anioła: "Uczyńmy człowieka". Anioł na to: "Nie czyń

tego, ponieważ on źle postąpi i Cię zasmuci" (w birmańskim dosłownie; 'sprawi,

że stracisz twarz'). Jednakże Bóg stworzył człowieka, po czym tchnął w niego i

człowiek ożył. Dostał na imię „Adam”. (Buddyści nie wierzą w stworzenie świata

ani człowieka, więc to doświadczenie wywarło znaczne wrażenie na mnichu).

Święty Piotr powiedział mi: " Idź powiedz ludziom, którzy czczą Buddę i inne

bóstwa, że skończą w piekle, jeśli się nie zmienią. Ci, którzy wznoszą świątynie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: