Brooks Terry-Magiczne królestwo 1-Królestwo na sprzedaż.pdf

TERRY BROOKS

KRÓLESTWO NA SPRZEDAŻ

W skład cyklu

MAGICZNE KRÓLESTWO

wchodzą:

KRÓLESTWO NA SPRZEDAŻ

CZARNY JEDNOROŻEC

NADWORNY CZARODZIEJ

KABAŁOWA SZKATUŁKA

NAPAR CZAROWNIC

TERRY BROOKS

KRÓLESTWO NA SPRZEDAŻ

Przełożył Maciej Karpiński

Kenardowi, Vernonowi, Billowi, Johnowi i Mikę'owi

Coś takiego rzeczywiście się wydarzyło

Czarownica z Północy, z pochyloną głową i oczami wbi-

tymi w ziemię, rozmyślała przez chwilę. Wreszcie uniosła

głowę i powiedziała:

- Nie wiem, gdzie jest Kansas, nigdy o nim nie słysza-

łam. Powiedz, czy to kraj cywilizowany?

- Ależ tak - odrzekła Dorota.

- Więc to właśnie dlatego. Jestem przekonana, że w cy-

wilizowanych krajach nie ma już czarownic ani czarowni-

ków, ani czarodziejek, ani czarodziejów. Ale Kraina Oza nig-

dy nie była cywilizowana, bo jesteśmy odcięci od reszty świa-

ta. Dlatego też między nami ciągle jeszcze są czarownice

i czarodzieje.

L. F. Baum, Czarnoksiężnik ze Szmaragdowego Grodu,

tłum. S. Wortman, Nasza Księgarnia, Warszawa 1972.

BEN

W skrzynce leżało specjalne, gwiazdkowe wydanie kata-

logu domu towarowego Rosen's. Zaadresowane było do

Annie.

Ben Holiday, zanim ją otworzył i wyjął broszurę, stał przez

chwilę znieruchomiały. Wodził oczami po barwnej, wesołej

okładce. Zatrzymał wzrok na białej naklejce z imieniem jego

zmarłej żony. W lobby chicagowskiego wysokościowca pa-

nowała dziwna cisza. Tonęło ono w pokrywającym wszystko

kurzu późnopopołudniowych godzin szczytu. Nie było tu

teraz nikogo, prócz niego i strażnika. Na zewnątrz, za sięga-

jącymi od podłogi do sufitu oknami, wychodzącymi na fron-

tową ścianę budynku, jesienny wiatr hulał chłodnymi podmu-

chami w kanionie Michigan Avenue. Szeptał o zbliżającej się

zimie.

Ben powiódł palcem po śliskiej okładce katalogu. Annie

uwielbiała robić zakupy, nawet jeśli były to zakupy w wy-

syłkowym domu towarowym. Rosen's był jednym z jej ulu-

bionych sklepów.

Nagle do oczu nabiegły mu łzy. Nie mógł się pogodzie

z jej utratą, choć od tamtej chwili upłynęły przecież już dwa

lata. Czasami wydawało mu się, że to wszystko to tylko wy-

twór jego wyobraźni i że kiedy wróci z pracy do domu, ona

będzie tam na niego czekała.

Wziął głęboki oddech, usiłując opanować wzburzenie wy-

wołane tym drobiazgiem - widokiem nalepki z jej imieniem.

Wzburzenie bezsensowne. Przecież nic już mu jej nie wróci.

Nic nie może odmienić tego, co się wydarzyło.

Wzniósł oczy i wpatrzył się w pustą teraz skrzynkę. Pa-

miętał dokładnie dzień, w którym dowiedział się, że zginęła.

Wrócił właśnie z sądu, z posiedzenia przedprocesowego

w sprawie firmy Microlab ze starym Wilsonem Frinkiem i jego

synami. Pracował wtedy w biurze. Zastanawiał się nad argu-

mentami, jakimi mógłby przekonać swego adwersarza, pra-

wnika nazwiskiem Bates, że jego rozwiązanie będzie opty-

malne dla wszystkich stron sporu, gdy zadzwonił telefon.

Annie miała wypadek na Kennedy Avenue. Była w stanie

krytycznym w szpitalu St. Jude. Czy może do niej przyje-

chać...?

Pokręcił głową. Stale słyszał głos doktora, opowiadające-

go mu o tym, co się wydarzyło. Brzmiał tak chłodno i racjo-

nalnie. Od razu wiedział, że Annie umiera. Poczuł to w jednej

chwili. Odeszła, nim dotarł do szpitala. Dziecko również. Była

w trzecim miesiącu ciąży.

- Panie Holiday!

Ben rozejrzał się dookoła, spłoszony czyimś głosem. To

George, strażnik, spoglądał na niego znad swojego biurka

w holu.

- Czy wszystko w porządku?

Ben skinął i z trudem się zdobył na krótki uśmiech.

- Tak, zamyśliłem się...

Zamknął drzwiczki skrzynki, włożył wszystkie przesyłki

do kieszeni płaszcza i trzymając oburącz katalog, ruszył

w kierunku windy. Nie chciał, by widywano go w takim sta-

nie. Może to siedzący w nim stale prawnik trzymał go

w ryzach?

- Chłodny dzisiaj dzień - rzekł George, wyłaniając się

z półmroku. - Zanosi się na mroźną zimę. Mówią, że będzie

śnieżna. Tak jak parę lat temu.

- Tak, na to wygląda. - Ben ledwie go słyszał, znowu spo-

glądał na katalog. Annie zawsze sprawiało radość przegląda-

nie świątecznych katalogów. Czytała mu opisy co dziwacz-

niejszych ofert. Zwykła była układać historyjki o ludziach,

którzy kupują takie rzeczy.

Nacisnął guzik przy drzwiach windy, a te natychmiast się

otworzyły.

- Życzę panu miłego wieczoru! - zawołał za nim George.

Windą dojechał do swego apartamentu na najwyższym

piętrze wysokościowca, zrzucił płaszcz i wkroczył do holu,

wciąż trzymając w ręku katalog. Mieszkanie tonęło w mroku,

lecz Ben nie włączył świateł i stał bez ruchu przed oknami

wychodzącymi na taras i patrzył na budynki centrum miasta.

Światła migotały w szarości zmierzchu, samotne i odległe,

każde z nich niczym źródło życia, oddzielone od wszystkich

innych.

Tak wiele czasu spędzamy w samotności, pomyślał. Czy

to nie dziwne?

Jeszcze raz spojrzał na katalog. Dlaczego przysłali go An-

nie? Dlaczego firmy wysyłają zawsze swoje katalogi, rekla-

mówki, próbki Bóg wie czego do ludzi, którzy już od dawna

nie żyją? Dlaczego w ten sposób wdzierają się w prywatność?

To afront. Czy nie aktualizują list swoich klientów? A może

to dlatego, że nigdy nie mogą pogodzie się z ich utratą?

Opanował gniew i uśmiechnął się gorzko, ironicznie. Może

powinien zadzwonić do Andy Rooneya? Niech o tym napisze!

W końcu włączył światła i podszedł do braku, gdzie przy-

rządził sobie glenliveta z lodem i odrobiną wody. Spróbował

odrobinę. Za niecałe dwie godziny miał spotkanie w restau-

racji. Obiecał Milesowi, że tym razem sam je przygotuje. Mi-

les Bennett był nie tylko jego partnerem w interesach, lecz

chyba ostatnim prawdziwym przyjacielem, jaki pozostał mu

po śmierci Annie. Wszyscy inni odsunęli się, odeszli dokądś

i zniknęli we wrzawie i zamieszaniu życia towarzyskiego. Pa-

ry i samotni to chyba nie najlepsze zestawienie; większość jego

przyjaciół stanowiły małżeństwa. Sam Ben nie zrobił zresztą

wiele, by podtrzymać rozpadające się przyjaźnie. Większość

czasu spędzał w pracy lub na samotnym rozpamiętywaniu

własnego smutku. Marny był z niego teraz kompan i jedynie

Miles miał dosyć cierpliwość i wytrwałości, by z nim trzymać.

Ben łyknął jeszcze szkockiej i przeszedł kilka kroków do

otwartych okien. Światła miasta zamigotały do niego. Samot-

ność nie jest taka zła - myślał. Tak po prostu bywa. Zmar-

szczył brwi. W każdym razie tak się stało w jego wypadku

Była to samotność z wyboru. Mógłby znowu znaleźć towa-

rzystwo w jednym z niezliczonych źródeł. Mógł wejść niemal

do każdego z kręgów towarzyskich tego miasta. Dysponował

odpowiednimi przymiotami. Był młody, w pracy ciągle od-

nosił sukcesy. Był bogaty - o ile pieniądze mogą się liczyć.

A w tym świecie z pewnością się liczyły. Nie, nie musiał być

sam. Sedno problemu leżało jednak w tym, że nie czuł się już

do niczego przywiązany.

Myślał o tym przez chwilę - zmusił się, by o tym pomy-

śleć. Prócz faktu jego własnego wyboru, istniało jeszcze coś,

co powodowało, że żył w ten sposób. Była to jego natura. Za-

wsze czuł, że jest outsiderem. Studia i praktyka prawnicza

pomogły walczyć z tą świadomością, dając mu miejsce

w życiu, dając grunt, na którym mógł pewnie stanąć. Lecz

uczucie „stania obok", „bycia poza", choć tłumione, przetrwa-

ło w jakiejś formie. Utrata Annie rozbudziła je na nowo. Zno-

wu intensywniej odczuwał, że wszelkie więzy, które łączyły

go z kimkolwiek i czymkolwiek, są wątłe i przemijające. Czę-

sto zastanawiał się, czy inni ludzie są pod tym względem do

niego podobni. Przypuszczał, że tak. Przypuszczał, iż w pew-

nym stopniu każdy czuje się odrzucony, osamotniony. To

uczucie nie mogło być jednak tak silne, jak w jego wypadku.

Nigdy aż tak silne.

Wiedział, że Miles coś z tego rozumie - że pojmuje przy-

najmniej część z tego, co czuje on sam. Rzecz jasna, Miles nig-

dy nie znalazł się w takim stanie. Był kwintesencją osoby to-

warzyskiej, zawsze w otoczeniu bliskich, zawsze dobrze czu-

jącej się wśród ludzi. Chciał, by i Ben był taki. Pragnął go

wyrwać z tej skorupy, którą tamten wokół siebie tworzył, wcią-

gnąć na powrót w strumień życia. Stawiał sobie to zadanie za

punkt honoru. To dlatego tak się upierał w sprawach tych

bankietów i spotkań. Chciał, by Ben zapomniał wreszcie

o Annie i zaczął żyć własnym życiem.

Ben dokończył szkocką i przyrządził sobie następną. Zda-

wał sobie sprawę, że pije ostatnio zbyt wiele, że przekracza

już granicę rozsądku. Spojrzał na zegarek. Minęło czterdzie-

ści pięć minut. Nim minie drugie tyle, pojawi się tutaj jego

niania, czyli Miles we własnej osobie. Pokręcił głową z nie-

smakiem. Miles nie rozumiał jednak z tego aż tak wiele.

Z kieliszkiem w ręku przeszedł znowu po pokoju. Zatrzy-

mał się przy oknach. Przez chwilę patrzał w dal, potem od-

wrócił się i zaciągnął zasłony. Powrócił na sofę, zastanawia-

jąc się, czy odsłuchać wiadomości z automatycznej sekretar-

ki, i znowu zatrzymał wzrok na katalogu. Nie pamiętał, że

tam go położył. Musiał to zrobić bezwiednie. Katalog spoczy-

wał razem z resztą poczty na stoliku przy sofie, a jego okład-

ka błyszczała odbitym światłem lampy.

„Rosen's Ltd. - Katalog Gwiazdkowy".

Siadł i wziął go do ręki. Gwiazdkowy katalog spełnionych

snów i marzeń. Widział go nie pierwszy raz. Coroczne wy-

dawnictwo domu towarowego, który z podziwu godną na-

tarczywością usiłował przekonać klientów, że ma coś odpo-

wiedniego dla każdego z nich, przeznaczone było jednak dla

ograniczonego grona klientów - dla tych najzasobniejszych.

Mimo wszystko Annie zawsze lubiła go przeglądać.

Powoli zaczął przerzucać stronice, krzyczące reklamami

podarków dla najbardziej wybrednych. Był to zbiór jedynych

w swoim rodzaju kuriozów, który znaleźć można było jedy-

nie w tym wydawnictwie. Kolacja dla dwojga w prywatnym

kalifornijskim apartamencie gwiazdy filmowej z podróżą

włącznie. Dziesięciodniowa wyprawa na jachcie z pełną za-

łogą i zaopatrzeniem dla sześćdziesięciu osób. Tydzień na pry-

watnej wyspie na Karaibach; w koszta wliczone korzystanie

z piwnicy win oraz w pełni zaopatrzonej spiżarni. Butelka stu-

pięćdziesięcioletniego wina. Ręcznie dmuchane szkło i pro-

jektowane na zamówienie wyroby z diamentów. Złota wyka-

łaczka. Futerka z soboli dla lalek. Szachy z figurami postaci

z filmów fantastycznych, rzeźbione w hebanie. Ręcznie tkana

makata przedstawiająca podpisanie Deklaracji Niepodległości.

Lista ta ciągnęła się dalej, a każda jej kolejna pozycja była

dziwaczniejsza od poprzedniej. Ben pociągnął sporego łyka

szkockiej. Czuł niemal wstręt do tych ekstrawagancji, choć

z drugiej strony było w tym coś fascynującego. Dotarł do środ-

ka katalogu. Reklamowano tam przeźroczystą wannę z żywą

złotą rybką. Był srebrny zestaw przyborów do golenia ze zło-

tymi inicjałami właściciela. Dlaczegóż ktokolwiek miałby...?

W pół myśli jego wzrok przyciągnęła inna, zilustrowana

efektowym obrazem reklama. Tekst brzmiał następująco:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: