Rimmer_Christine_Rodowy_talizman_DzieciSzczescia8.pdf

Christine Rimmer

Rodowy

talizman

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ogłoszenie było krótkie i zwięzłe:

Do wynajęcia od zaraz wiejska posiadłość nieda

leko Twin Cities. Dostąp do jeziora, przystań, duży

jacht. Okres wynajmu do uzgodnienia. Dzwonić: agen

cja nieruchomości, Bud Tankhurst, tel. 555-8972.

Rick Dalton odłożył gazetę i zatelefonował pod

wskazany numer. Uzyskał informację, że wspomniane

jezioro to Travis, a dom, o który chodzi, stanowi

„wprost niezwykły przykład udanego połączenia tra

dycji z nowoczesnością". Sprawa w dalszym ciągu jest

aktualna; całość można obejrzeć w sobotę, 29 czerwca

o godzinie czternastej.

Nazajutrz Rick i jego pięcioletni syn, Toby, kilka

minut po pierwszej wyruszyli z domu i skierowali się

na autostradę. Kiedy z niej zjechali, od razu znaleźli

się w zaczarowanej krainie. Droga wśród klonów i je

sionów, rozwibrowanym zielenią tunelem, prowadziła

do samej posiadłości.

Rick otworzył okno i zaciągnął się niezwykłym,

dawno zapomnianym zapachem. Dobiegł go śpiew pta

ków i brzęczenie cykad. Pośrednik wspominał, że do-

stęp do jeziora mają jedynie właściciele domu i rze

czywiście tak było: po drodze prawie nie mijali ludzi,

mimo że Travis znajdowało się bardzo blisko miasta.

Minęli zaledwie kilka samochodów.

- Pięknie tu, prawda? - Rick kątem oka zerknął

na syna i odczekał chwilę w nadziei, że usłyszy od

powiedź.

Odpowiedziało mu jedynie milczenie. Drobna twarz

dziecka pozostała nieporuszona. Toby siedział wypro

stowany ze wzrokiem utkwionym w pustkę. Rick miał

ochotę zapytać, czy syn go usłyszał, ale zrezygnował.

Przypomniał sobie słowa doktor Dawkins, psychiatry,

pod której opieką pozostawał Toby.

- Musi pan do niego jak najwięcej mówić, nie zra

żając się brakiem reakcji. Wszystko przyjdzie z cza

sem. Konieczna jest cierpliwość i wytrwałość. Toby

pana słyszy i rozumie, a pewnego dnia odblokuje się

i przemówi.

Rick starał się jej wierzyć, ale nieraz przychodziło

mu to z ogromną trudnością. Teraz skupił się na nu

merach mijanych skrzynek na listy i po chwili zauwa

żył właściwy.

- Zdaje się, że jesteśmy na miejscu, synku...

Skręcił w alejkę i wkrótce znaleźli się przed do

mem.

Był piękny. Piętrowy, biały, opleciony bluszczem

i pnącymi różami. Na ganku stały fotele i wiklinowy

stolik. Drzewa wokół szumiały kojąco, muskane wia

trem, a niebo gładkością i kolorem przypominało koł

derkę na łóżeczku niemowlęcia.

Za domem, między liśćmi, połyskiwała tafla jeziora,

w promieniach słońca przypominająca lane srebro.

Idylla...

Rick uśmiechnął się do siebie i rozjaśnionym wzro

kiem spojrzał na bladą twarzyczkę dziecka.

- Tu będzie nam dobrze, zobaczysz, synku...

Cokolwiek chciał dodać, nie było mu dane.

Z otwartego okna buchnął nagle ryk rocka. Janis Jo-

plin! Dobrze pamiętał ten kawałek. Ulubiony przebój

pewnej dziewczyny, z którą spotykał się jeszcze

w szkole...

Poczuł na sobie spojrzenie Toby'ego i uspokajająco

dotknął jego ramienia.

- Poczekaj tu na mnie, synku. Zobaczę, co i jak.

Chłopiec zrobił niedostrzegalny ruch głową, który

od biedy można by uznać za przytaknięcie. Rick dobrze

to znał. Toby zwykle właśnie tak reagował. Nie od

powiadał, ale posłusznie, niczym automat, wykonywał

polecenia.

Wkrótce do wrzasku piosenkarki dołączyło się

przeraźliwe wycie psa. Co tam się, u licha, dzieje?

Rick znowu spojrzał na chłopca i energicznym kro

kiem ruszył w stronę drzwi. Bez przekonania nacisnął

dzwonek. W takim hałasie i tak nikt go nie usłyszy.

Przez chwilę miał wrażenie, że do krzyku Janis i wycia

psa dołączył się głos wtórującej im kobiety.

Otworzył drzwi i wszedł do środka. Niemal za

chwiał się pod naporem fali dźwięków wydawanych

przez upiorne trio. W korytarzu pachniało słońcem i la

wendą.

„Koncert" odbywał się w pokoju obok...

Rick przestąpił próg i znalazł się w staroświecko

urządzonym saloniku. Jedyny nowoczesny element

wyposażenia stanowiła superwieża, niemal trzęsąca się

w posadach od wydobywającej się z niej „piosenki".

Naprzeciwko, na kanapie, siedział ogromny pies ber

nardyn. Łeb odrzucił do tyłu, rozwarł paszczę i w naj

lepsze wtórował wyciem gwieździe rocka.

Nie tylko on.

Na środku pokoju podskakiwała w rytm muzyki

zgrabna brunetka w koktajlowej sukience z lat czter

dziestych i... abażurze na głowie, pełnym głosem wy

śpiewując słowa „Piece of my Heart". Rick przystanął

i z rozbawieniem czekał na chwilę, kiedy dziewczyna

zorientuje się, że ma widownię.

Była tak pochłonięta tańcem i śpiewem, że wyda

wało się, iż ta chwila nigdy nie nastąpi. Pies okazał

się bardziej czujny. Zwrócił ku gościowi ogromny łeb,

zaskowyczał i zeskoczył z kanapy. Ominął wirującą

dziewczynę i podszedł do Ricka. Poważnie i mądrze

popatrzył mu w oczy, a potem przyjaźnie polizał w rę

kę. Rick podrapał go za uchem.

Dziewczyna tańczyła dalej.

Rick nie widział jej twarzy, ale z tyłu drobna postać

wyglądała bardzo zachęcająco. W pewnej chwili po

prawiła sobie abażur opadający na oczy i spojrzała

w stronę kanapy. Nie dostrzegła psa i poszukała go

wzrokiem.

Znalazła go u boku nieznajomego mężczyzny sto

jącego w progu i patrzącego na nią z uśmiechem! Zer-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: