Córka, kobieta , matka.pdf

Cena 4,50 zł

VAT 0% nakład 4,5 tys. egz.

ISSN 1734-5464

NR 3 (33)

marzec

2010

miesięcznik dla rodziców

Tajemnice

kobiecej

duszy

Wzorce

kobiecości

w reklamach

i serialach

Feministyczne

urojenia

Córka, kobieta,

matka

Temat numeru:

Spis treści

Egoistka

Krystyna Sztramska

str. 2

Do twarzy i do serca

Małgorzata Nawrocka

str. 4

Kobiety w rodzinie – kobieca rodzinność

Izabela Barton-Smoczyńska

str. 6

Co może rozwinąć w dziewczętach…

Wywiad z s. Katarzyną Nowak

str. 8

Szata zdobi czy wyraża?

Jadwiga Lepieszo

str. 10

„Piękna i Kochana” czy „użyta”?

Jacek Pulikowski

str. 12

Cztery ikony kobiecości

br. Tadeusz Ruciński

str. 14

Chciałabym być taka jak ta pani

Krystyna Sztramska

str. 18

Moim ideałem kobiety jest…

Sylwia Sułkowska

str. 20

Dwa światy

Magda

str. 21

O tajemnicy kobiecej duszy

s. M. Urszula Kłusek SAC

str. 22

Feministyczne urojenia, czyli panie życia i śmierci

Ewa Polak-Pałkiewicz

str. 24

Listy od czytelników

str. 27

Kiedy patrzę na Maryję…

Świadectwa

str. 28

„Jak w telenoweli”…

Magdalena Korzekwa

str. 30

Przeobleczcie wiarę w czyn

s. Maria Miannik CSL

str. 32

Wydawnictwo Sióstr Loretanek

Dyrektor Wydawnictwa – s. Andrzeja Biała. Redaktor naczelny – s. Jolanta Chodorska

Opracowanie graﬁ czne – Agnieszka Karolak

Adres Wydawnictwa i Redakcji: ul. Żeligowskiego 16/20, 04-476 Warszawa

e-mail: sygnaly@loretanki.pl

Redakcja: tel./fax: 22 673 50 96

Prenumerata: tel.: 22 427 34 27; 22 673 58 39; fax: 22 612 93 62

Konto: PKO BP IV/O W-wa nr 74 1020 1042 0000 8102 0009 6396

Redakcja nie zwraca materiałów niezamówionych. Zastrzegamy sobie prawo do skracania artykułów oraz zmiany tytułów nadesłanych tekstów.

www.loretanki.pl

MAŁA CÓRKA

DUŻY KŁOPOT?

Bardzo dawne powiedzenie: „Syna wychowuj na rycerza, a córkę na damę

i matkę rycerzy” teraz zostałoby chyba odrzucone i zmienione na: „Syna wycho-

wuj na pacyfistę, a córkę na feministkę”. Pojawiłby się również kłopot odmienny

niż przez stulecia, kiedy więcej problemów było z krnąbrnymi i wojowniczymi

chłopcami, a mniej ze spokojniejszymi i posłusznymi córkami. Teraz zdaje się to

zmieniać, bo ktoś poucza nasze córki, że nie powinny być potulne i skromne, lecz

wyzwolone i bez zahamowań. Że nie obyczaje są ważne, lecz ich prawa i wize-

runek… „świetnej laski”. Czczona przez ileś pokoleń prababek ikona Matki

Boskiej zostaje wyparta przez popkulturowe ikony: narcystycznej lalki Barbie,

seksownej i brutalnej Lary Croft oraz magicznej Witch czy Czarodziejki z Księ-

życa. I co na to tatusiowie przedwcześnie dojrzewających dziewczynek, którym

im bardziej ojców potrzeba, tym bardziej ich przy nich nie ma? I co na to mamy

przedwcześnie wtajemniczanych w erotykę i wymogi mody „podfruwajek”, chwi-

lami bardziej agresywnych niż chłopcy? Ponoć wychowanie odbywa się według

ludzkiej natury i kultury (ale nie tej pop). Może spróbujemy wrócić do tego, czym

dziewczynki i kobiety zostały obdarzone w swojej naturze, i do współbrzmiącej

z nią kultury, czyli wymogów wiary, piękna, mądrości i sumienia? „Kościół bo-

wiem broni człowieka przed poniżającą niewolą, jaką jest bycie typowym dziec-

kiem swoich czasów” (G. K. Chesterton).

Zapraszamy do czytania, refleksji i kontaktu z nami!

Redakcja

Krystyna Sztramska

– Majka – Anna otworzyła drzwi do po-

koju córki – ubieraj się, czas do kościoła!

– Zwariowałaś? Myślisz, że nie mam nic

innego do roboty? – Majka odpowiedziała

jej opryskliwie.

– Za kwadrans masz być gotowa – Anna

podniosła głos.

– Umówiłam się z Michałem na pły-

walnię.

– Dziś niedziela!

– Nie jestem świętą. Wystarczy, że Kaśka

lata do kościoła jak nawiedzona.

– Nie tak cię wychowałam, żebyś nie

szanowała niedzieli – Anna już dostała

czerwonych wypieków na twarzy – a Kaśki

nie tykaj. Przynajmniej ona wie, co w życiu

jest najważniejsze.

– Jasne, złożone ręce i różaniec – zak-

piła Majka.

– Maja! – ojciec stanął w drzwiach roz-

gniewany. – Skończ już te dyskusje. Albo

idziesz z nami do kościoła, albo masz do

końca tygodnia szlaban. Żadnego kina,

żadnej dyskoteki, o nowych ciuchach też

możesz zapomnieć.

– To mnie lepiej zwiążcie, bo i tak

ucieknę – odpyskowała buńczucznie.

– Lepiej nie próbuj – ojciec był odpor-

ny na jej szantażowanie – bo możesz po-

żałować.

– Czego? Że mam takich zdewociałych

rodziców?

Policzek, jaki nagle spadł na jej twarz,

rozniósł się echem po całym mieszkaniu.

Zaniemówiła, zmrużyła ze złością oczy,

przytknęła rękę do bolącego miejsca.

– Nienawidzę was – wysyczała, patrząc

na nich oboje.

– Majka – Kaśka nagle pojawiła się za

plecami mamy – przecież ty tak nie myślisz,

przecież ty taka nie jesteś!

– Zostaw mnie – Majka odepchnęła

siostrę – jesteś taka sama jak oni…

Adres Michała znalazła w książce tele-

fonicznej. Musiała się z nim natychmiast

spotkać, poprosić o pomoc. Z rodzicami już

mieszkać nie będzie. Po dzisiejszej kłótni

już do nich nie wróci. Mają swoją Kaśkę,

niech ją rozpieszczają. Ją ojciec dziś uderzył,

upokorzył. Nigdy mu tego nie wybaczy.

– Majka? Przecież umówiliśmy się na

później – Michał otworzył drzwi mieszka-

nia dziwnie speszony.

– Uciekłam z domu, mogłabym się u cie-

bie zatrzymać? – Majka postawiła przed

sobą wypchany ciuchami plecak.

Michał spoglądał na nią niepewnie,

przestępując z nogi na nogę.

– Porozmawiamy na dole – szepnął,

oglądając się za siebie. – Tu naprawdę nie

mogę.

– Z kim ty rozmawiasz, do jasnej cho-

lery? – jakiś zachrypnięty głos dobiegł ich

z wnętrza mieszkania. – Zaproś gościa do

środka, chyba się nie wstydzisz własnego

ojca?

– Nie wstydzę się – odkrzyknął chłopak,

choć rumieniec jak róża zakwitł na jego

twarzy.

Majka weszła zaproszona jego gestem.

Od razu owiał ją gęsty dym papierosowy.

Zakasłała głośno. Potarła kciukiem nagle

załzawione oczy.

– O, jaka wrażliwa panienka – ten sam

świszczący głos dobiegł znów do jej uszu.

Wtedy ich zobaczyła. Nieogolonego

mężczyznę i kobietę leżących na tapczanie.

– Te, stara, synuś przyprowadził na-

rzeczoną. Musimy to uczcić – zabełkotał

stary. Kobieta z ledwością uniosła powieki,

uśmiechnęła się głupkowato.

– Przynieś szkło dla panienki – męż-

czyzna próbował usiąść na posłaniu.

– Ja nie piję – zaprotestowała Majka.

– Michał, chodźmy stąd – spojrzała na

przyjaciela błagalnie.

– Nie mogę zostawić ich samych –

chłopak sposępniał nagle. – Wiesz – do-

dał, odprowadzając ją do drzwi – ja się

wciąż za nich modlę, oni są po prostu

chorzy i ja muszę im jakoś pomagać.

Szła chodnikiem zupełnie oszoło-

miona. Nigdy nie myślała, że Michał

ma taki dom, że jego rodzice piją. Ona,

Majka, w życiu by tak nie chciała. Jej

rodzice byli porządnymi ludźmi, dbali

o nią, kochali. A ona odwdzięczała im

się złością, agresją, humorami. Jak nie-

dojrzała egoistka.

– Majka! – usłyszała nagle za sobą

głos mamy. – Zaczekaj.

Odwróciła się, poczerwieniała z wra-

żenia i radości. Stali naprzeciw niej całą

trójką. Mama, tata, Kaśka.

– Wracaj do domu – powiedział oj-

ciec tak jakoś miękko.

Skinęła głową, podeszła do nich

bliżej.

– Może najpierw chodźmy do koś-

cioła? – poprosiła nieśmiało. – Mam

tam coś ważnego do załatwienia…

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: