WYKŁAD II
POJĘCIE KULTURY
n Etymologia słowa „kultura”
n Znaczenia terminu kultura w naukach społecznych
n Antropologiczne rozumienie kultury
n Tworzywo kultury
n Podstawowe cechy informacji kulturowych
n Samoświadomość kulturowa
Etymologia słowa kultura
n Słowo kultura pochodzi od łacińskiego wyrazu colere oznaczającego zamieszkiwanie, uprawę, opiekę albo cześć oddawaną bóstwu. Początkowo słowo to oznaczało głównie uprawę lub hodowlę. Rzymski filozof Cyceron pisał o filozofii jako „kulturze ducha”. Pojęcie kultury, tym samym, stało się metaforą i oznaczało dbałość o rozwój duchowy, pielęgnowanie zalet charakteru i ducha.
n Pojęcie kultury należy do najbardziej abstrakcyjnych konstrukcji pojęciowych w naukach społecznych. Należy pamiętać, że terminy tego rodzaju nie mają charakteru czysto opisowego – nie są pojęciową fotografią rzeczywistości. Posługując się nimi, staramy się raczej podkreślić, uwydatnić pewne trwałe i rozpowszechnione cechy świata społecznego, na które natykamy się prowadząc obserwacje empiryczne.
n W czasach nowożytnych termin kultura upowszechnili niemieccy myśliciele, przede wszystkim działający w czasach Oświecenia Johan von Herder. Uznał on, że
· Każdy lud (Volk) ma własną duchowość (geist) tworzącą organiczna całość, na którą składają się wartości, wierzenia, tradycje, język.
· Można je zrozumieć jedynie z perspektywy danej kultury wziętej jako całość.
· Wspólna ludziom natura realizuje się w mnogości ludzkich duchowości (Volk) a nie powszechnych prawach rozumu.
Znaczenia terminu kultura w naukach społecznych
n Kultura jako sztuka i literatura (czyli to, czym się zajmuje ministerstwo kultury)
n Kultura jako szczególny sposób życia danej grupy społecznej (kultura Indian Navaho, kultura przestępcza, kultura szlachecka itp.)
n Kultura jako intelektualny, duchowy i estetyczny rozwój jednostki bądź społeczeństwa (stąd „człowiek kulturalny” to ktoś, kto dba o intelektualną, estetyczną i etyczną stronę swego życia)
n Kultura jako całokształt materialnych i duchowych wytworów człowieka
Antropologiczne rozumienie kultury
Antropologowie posługują się wieloma definicjami kultury. Wciąż najbardziej znaną jest definicja uniwersalistyczna, która zaproponował przed ponad stu laty Edward Taylor: Kultura lub cywilizacja w najszerszym rozumieniu etnograficznym jest to złożona całość obejmująca wiedzę, wierzenia, sztukę, prawo, moralność, obyczaje i wszystkie inne zdolności i nawyki nabyte przez człowieka jako członka społeczeństwa.
W antropologii powstało również swoiste antropologiczne rozumienie kultury. Za jego twórcę uważa się amerykańskiego antropologa Franza Boasa. Przyjął on, że
n istnieje wielu różnych, ale równych sobie kultur
n Kultury podlegają procesom zmian historycznych, które nie muszą mieć związku z postępem
n Każda kultura jest specyficzną duchową całością
n Kultura określa działania żyjących w niej ludzi
n Antropologiczne ujęcie kultury ma charakter opisowy
Antropologowie, w zależności od celów badawczych zawężają znacznie pojęcia kultury.
Definicja behawioralna (Linton)
Kultura jest konfiguracją wyuczonych zachowań i rezultatów zachowań, których elementy są wspólne członkom danego społeczeństwa i przekazywane w jego obrębie
Definicja semiologiczna (Geertz)
Kultura odnosi się do wzoru znaczeń ucieleśnionego w symbolach, przekazywanego z pokolenia na pokolenie, systemu odziedziczonych wyobrażeń wyrażonych w symbolicznych formach, dzięki którym ludzie przekazują, utrwalają i rozwijają swoją wiedzę o życiu i swój do niego stosunek
Tworzywo kultury
Kultura składa się z wielu różnych treści i form. Pośród nich na szczególną uwagę zasłgują:
· Język
· Wyobrażenia symboliczne
· Normy
· Wartości
Język naturalny jest koniecznym, chociaż nie wystarczającym warunkiem istnienia kultury ludzkiej. Język pozwala na przekazywanie ogromnej ilości, skomplikowanych informacji. Dzięki językowi utrwalamy wiedzę i tworzymy nowe idee. Zauważono dawno, że symbole i znaki konwencjonalne mają strukturę relacyjną. Oznacza to, że każdy znak i symbol składa się z dwu elementów: 1. elementu znaczącego (łac. Signans) i elementu znaczonego (łac. Signatum). Elementem znaczącym jest znak lub symbol w jego zmysłowo uchwytnej (wizualnej lub dźwiękowej) postaci. Element znaczony to przedmiot, do którego znak lub symbol jest odnoszony. Przedmiotem tym może pojęcie, idea, obiekt materialny. Mimo podobieństw znaki i symbole różnią się od siebie pod pewnymi istotnymi względami.
n Cechy symboli
1. Wieloznaczność
2. Wartościowanie
3. Emocjonalność
4. Podobieństwo elementów znaczących i znaczonych
n Cechy znaków konwencjonalnych:
1. Jednoznaczność
2. Neutralność aksjologiczna
3. Brak zabarwienia emocjonalnego
4. Arbitralność relacji elementu znaczącego i znaczonego
Normy i wartości
· Normy społeczne to reguły określające, jakie zachowania są dopuszczalne, jakie natomiast zakazane
· Normy społeczne występują w postaci kodeksów prawnych lub nieformalnie, jako zwyczaje, zasady dobrego wychowania, etykiety itp.
· Stopień podzielania norm społecznych w grupie społecznej jest zróżnicowany. Niektóre z norm obowiązują niemal uniwersalnie, inne obowiązują jedynie członków określonych grup społecznych
· W praktyce ludzie nie zawsze stosują się do norm, niekiedy muszą improwizować i sami decydować o swym zachowaniu
o Wartości to cele, które w danym społeczeństwie uznaje się za warte zrealizowania w oparciu o przyjęte normy społeczne
o Wartości hierarchizuje się
o Podobnie jak w przypadku norm, hierarchie wartości są w różnym stopniu podzielane przez członków społeczeństwa
o Wartości są podstawą formowania ideałów kulturowych. Bohaterowie uosabiają wartości przyjęte w danym społeczeństwie
Cechy informacji kulturowej
2. Przekazywane poprzez socjalizację
3. Utrwalanie w pamięci
4. odtwarzanie i naśladowanie
5. Wytwarzanie
6. Dobór (selekcja informacji przez ludzi)
7. Współzależność (informacje są od siebie zależne)
Samoświadomość kulturowa
Jednym z najbardziej interesujących zjawisk obserwowanych we współczesnym świecie jest wzrost samoświadomości kulturowej rozmaitych grup plemiennych i etnicznych. Wiele społeczności, które do nie tak dawno temu nie zdawały sobie sprawy z posiadania „własnej kultury” obecnie z dumą podkreślają swą odrębną tożsamość kulturową. Zjawisko to ma kilka przyczyn. Jedną z nich – co może brzmieć paradoksalnie – są procesy modernizacji. Podłożem wzrostu samoświadomości kulturowej jest bowiem piśmienność, dostęp do technologii informatycznych, tworzenie prawnych ram dla istnienia grup plemiennych i etnicznych zarówno w granicach poszczególnych państw, jak też na forum międzynarodowym. Wzrost samoświadomości kulturowej służy zarówno potrzebom ekonomicznym, jak również politycznym i moralnym.
Lista terminów naukowych
- kultura
- cechy kultury
- symbol
...
goffu