REGION KLIMATYCZNY – obszar odznaczający się typowym dla niego całokształtem stanów atmosfery i procesów pogody w pobliżu powierzchni Ziemi, określony na podstawie wieloletnich obserwacji.
PODZIAŁ REGIONALIZACJI KLIMATÓW:
1. GENETYCZNE – sporządzone na podstawie czynników radiacyjnych (np. bilansu promieniowania) i cyrkulacyjnych.
2. OPISOWE (RZECZYWISTE) – wynikają z rozkładu czasowego i przestrzennego elementów klimatu.
3. KRAJOBRAZOWE – podobieństwo krajobrazów roślinnych jest efektem podobieństwa klimatów.
4. WEDŁUG OZNAK HYDROLOGICZNYCH – „rzeki są produktem klimatu” (Wojejkow, Penck).
REGIONALIZACJA KLIMATÓW WG W. OKOŁOWICZA (1964, 1969), źródłem informacji o warunkach klimatycznych są:
1. lądy – zespoły roślinne, wysokość n.p.m.;
2. oceany – prądy morskie, zasolenie, barwa wody;
3. rozkład elementów meteorologicznych:
- średnich miesięcznych temperatur
- rocznych amplitud temperatury
- poziomego gradientu zmian temperatury i amplitudy
- opadów
- kierunków wiatru.
Wyróżnił 5 stref i 29 typów.
Skala przestrzenna klimatu – przestrzeń geograficzna jest silnie zróżnicowana, dlatego istnieje potrzeba analizowania mniejszych jednostek geograficznych.
Najczęściej używany jest podział:
Makroklimat – reprezentuje cechy klimatyczne w dużej skali przestrzennej, np.:
strefy, kontynentu, kraju, regionu, itp.
jest sumą klimatów mniejszych jednostek.
Mezoklimat – zwany jest klimatem miejscowym lub lokalnym, obejmuje:
miasto, wzgórze, kompleks leśny, dolinę rzeczną, itp.
Topoklimat – w obrębie mezoklimatu określa drobne różnice w warunkach atmosferycznych, wynikające z różnego położenia, np.:
Ø dna
Ø zboczy o przeciwstawnych ekspozycjach
Ø ulic różnie usytuowanych
Ø placów
Mikroklimat – odzwierciedla wybitnie lokalne, bardzo drobne oddziaływanie środowiska na warunki atmosferyczne, np.:
Ø mikroklimat stron słonecznych i odsłonecznych ulicy
Ø mikroklimat części ulicy zadrzewionej i pozbawionej roślinności
Ø mikroklimat dziedzińców
Ø mikroklimat runa leśnego
Ø mikroklimat powierzchni czynnej (zewnętrznej powierzchni koron)
I. Procesy klimatyczne:
1. obieg ciepła – różnicuje warunki termiczne atmosfery
2. obieg wilgoci – zamknięty cykl wzajemnie powiązanych procesów: parowania – konwekcji i adwekcji pary wodnej – kondensacji – powstawania chmur – opadów – spływu i wsiąkania
3. cyrkulacja atmosferyczna – jest efektem nierównomiernego rozkładu ciepła na powierzchni Ziemi.
II. Czynniki geograficzne:
1. szerokość geograficzna :
· różnicuje dopływ energii promienistej Słońca
· wpływa na strefowość w rozmieszczeniu różnych elementów klimatu
2. rozkład lądów i mórz:
· w różny sposób wpływają na właściwości kształtujących się nad nimi mas powietrza
· w oceanach dużą rolę odgrywają prądy morskie
· nad lądami: rzeźba i pokrycie terenu
· różne właściwości wody i lądów powodują podział klimatu na:
· małe amplitudy dobowe i roczne temperatury powietrza
· chłodne lato - łagodna zima – wiosna chłodniejsza niż jesień
· duże zachmurzenie
· częste mgły
· stosunkowo wysokie opady – równomiernie rozłożone w roku – maksimum na przełomie jesieni i zimy
· wiatry osiągają większe prędkości
· w miarę oddalania od wybrzeży amplitudy dobowe i roczne wzrastają
· ciepłe lato – mroźna zima – wiosna cieplejsza od jesieni
· zachmurzenie większe latem (przewaga Cu, Cb) niż zimą (St)
· w głąb lądu sumy opadów maleją – maksimum letnie
3. Wysokość bezwzględna:
· zwiększa się przeźroczystość – wzrasta natężenie promieniowania – zwiększa się promieniowanie efektywne
· spada temperatura i ciśnienie
· amplituda dobowa i roczna zmniejsza się
· zawartość pary wodnej maleje
4. Ukształtowanie terenu i jego ekspozycja:
· duże zachmurzenie i większe sumy opadów po stronie dowietrznej
· roczne sumy opadów wzrastają, średnio 70 – 100mm/100m, ale tylko do pewnej wysokości; w wysokich partiach występuje inwersja opadów:
Ø Himalaje - ok. 1300m
Ø Alpy - ok. 2000m
Ø Kaukaz - ok. 2500m
Ø Tatry - ok. ok. 1800 – 2000m (w zimie niżej)
· występowanie granicy wiecznego śniegu:
Ø kraje polarne - 300 – 1000 m
Ø szerokości umiarkowane - 800 – 3200m
Ø szerokości zwrotnikowe - 5000 - 6000m
Ø szerokości równikowe - 4500 – 5000m
· tworzą się lokalne cyrkulacje: feny, wiatry górskie, dolinne i lodowcowe.
5. Prądy morskie:
· przenoszą ok. ½ ciepła z niskich do wysokich szerokości
· powodują silne kontrasty termiczne między poszczególnymi częściami oceanów, zwłaszcza w porze jesienno – zimowej
· ciepłe prądy powodują dodatnie anomalie termiczne, np.
u wybrzeży Europy (150 – 210 dni bez przymrozków, lasy iglaste i mieszane; Kanada – 60 dni bez przymrozków, tundra)
· chłodne prądy powodują ujemne anomalie termiczne:
Ø zwiększają częstość mgieł
Ø przyczyniają się do tworzenia pustyń mglistych
Ø wzmacniają inwersję pasatową
Ø intensywniej rozwija się cyrkulacja bryzowa
6. Szata roślinna:
· zwarta pokrywa hamuje dopływ promieniowania słonecznego w dzień
· zmniejsza wychłodzenie radiacyjne w nocy
· łagodzi dobowe i roczne wahania temperatur
· stanowi źródło pary wodnej
· opad atmosferyczny ma ograniczony dopływ do powierzchni gruntu
Znaczenie lasów
· zmniejszają amplitudy dobowe i roc...
Maciejka2761