Anabioza fauny mchów na skutek odwodnienia

Materiały – wysuszony mech, parownica porcelanowa, woda wyjałowiona, pipeta z gumką, szkiełko podstawowe i mikroskop, lupa mikroskopowa

Warunki i przebieg – do wysuszonego mchu w parowniczce dodaje się około 30 ml wody wyjałowionej i po 5-10 min sporządza się preparat makroskopowy bezpośrednio pobierając kroplę wody ze środowiska mchu. Taki sam preparat wykonuje się po ok. 90 min. W obu przypadkach poszukuje się poruszających organizmów.

Wyniki – ( mogą wrotki, nicienie, pierwotniaki ). W polu widzenia wrotki, poruszające pierwotniaki. Po 20 minutach od wlania wody ( wcześniej nie można było zaobserwować ruchu ).

Wnioski – woda powoduje przerwanie stanu anabiozy organizmów żyjących w mchu ( na jego powierzchni ).

Wpływ temperatury na czynność serca rozwielitki ( Daphnia sp. )

Materiały – rozwielitka, mikroskop lub lupa, szkiełko z łezką, zlewka z wodą, łaźnia wodna

Warunki – po obejrzeniu rozwielitki – w kropli wody na szkiełku z łezką – powiększenia 25/100x określa się liczbę skurczów serca na minutę ( t~20’C ). Następnie na szkiełko kładzie się kawałek lodu ( ~0’C ) i ponownie określa się liczbę skurczów. Wreszcie ogrzewa się ( 5 min., łaźnia wodna 30’C ) rozwielitkę w zlewce z wodą i najszybciej jak to możliwe określa się liczbę skurczów serca w ciągu minuty.

Wyniki

Wielobok temperatury

Wnioski – ze wzrostem temp czynność serca rozwielitki wzrasta, podczas gdy spadek temp powoduje zmniejszenie liczby skurczów serca ( à zastosowanie reguły Van’t Hoffa w zakresie tolerancji temp u rozwielitki -4 – 33,5 ‘C )

Ocena wrażliwości Paramecium sp. na wyciąg z grzybni, Aspergillus flavus.

Materiały – wyciąg z grzybni Aspergillus flavus, hodowla sianowa Paramecium sp., lupa, próbówki, pipety, szkiełka z łezką

Sposób wykonania – kroplę hodowli Paramecium sp pobranej z górnej warstwy pożywki sianowej ( geotaksja ujemna ) za pomocą przygotowanej pipety przenosimy na szkiełko podstawowe z łezką. Oglądamy pod lupą ( 25x ) poruszające się pantofelki, a następnie dodajemy kroplę wyciągu z grzybni Aspergillus flavus. Obserwujemy zachowanie się pantofelków

ü       zaraz

ü       po 3 min

ü       po 1 h

za kryterium śmierci przyjmujemy brak ruchu pantofelków, w kontroli zamiast grzybni dodajemy wody wodociągowej.

Obserwacje – po dodaniu mikotoksyny obserwujemy bardzo szybką śmierć pantofelków, czas ustania wszystkich ruchów ok. 10 sekund.

Wnioski – bardzo silnie toksyczna mikotoksyna.

Wykaz organizmów wskaźnikowych występujących w poszczególnych próbkach wody

1.       woda polisaprobowa

o         bakterie – Beggiatoa sp ( bakterie siarkowe )

                             Sphaerotillus sp ( bakterie żelaziste )

o         grzyby – Mucor sp

                     Rhizopus sp

o         pierwotniaki – rzęski ( np. pantofelek )

o         skąposzczety – Tubifex sp ( rurecznik )

o         owady – Eristalis sp ( larwa muchy ściekowej )

                     Chironomus sp ( larwa ochotki )

2.       woda mezosaprobowa

o         sinice – Cyanophyceae

o         glony – okrzemki, zielenice, wiciowce roślinne

o         pierwotniaki – rzęski

o         pierścienice – pijawki ( Glossiphonia sp, Hirudo medicinalis )

o         skorupiaki – Asellus sp ( ośliczka )

o         mięczaki – ślimaki ( Lymnea sp – błotniarka )

                        małże ( Sphaerium sp – gałeczka )

3.       woda oligosaprobowa

o         glony – okrzemki, zielenice

o         gąbki – Spongilla sp

o         skorupiaki – Gammarus sp ( kiełż )

o         owady – Cloeon sp ( jętki )

                     Isoperla sp ( widelnice )

                     Hydropsyche sp ( larwy chruścików )

o         mięczaki – małże ( Dreissena sp – racicznica )

Analiza mikrobiologiczna powietrza metodą sedymentacyjną Kocha

Materiały – płytka z pożywką bakteriologiczną ( jałowa )

Warunki i przebieg – otwartą płytkę Petriego z pożywką poddaje się działaniu otaczającego powietrza w pomieszczeniu przez 30 minut. Po osadzeniu się w tym czasie mikroorganizmów wraz z cząsteczkami kurzu na płytce zamyka się ja i następnie wstawia do inkubacji w cieplarce przez 24 h lub więcej w temp 37’C, po tym czasie liczy się dorosłe kolonie drobnoustrojów, oblicza się wskaźnik biologiczny zanieczyszczeń powietrza i porównuje z normą.

A = 530  a ∕ r2

a – liczba kolonii wyrosłych

r – promień płytki

sale operacyjne – 350

sale zabiegowe – 700

sklepy – 2470

szkoły – 2825 drobnoustrojów / m3

Neutralizowanie fenolu przez glebę piaszczystą i próchniczą

Próbkę gleby próchniczej o masie ok. 20 g znajdującą się na parowniczce porcelanowej przenosimy ba lejek z sączkiem bibułowym i zalewamy 25 cm3 roztworu fenolu ( 0,18 % fenol w 0,7% NaCl – jest roztworem izotonicznym dla rurecznika ). Roztwór fenolu sączymy 5x. z przesączków pobieramy ok. 10 cm3, wlewamy na płytkę Petriego i umieszczamy na niej 10 jednakowych rureczników na 30 minut. Po tym czasie płuczemy rureczniki w 0,7 %^ NaCl w ciągu 15 minut i pod lupą określamy odsetek śmiertelności ( brak ruchu – śmierć ).

To samo doświadczenie powtarzamy z 0,18 % roztworem fenolu sączonym 5x przez glebę piaszczystą, oraz z 0,18 % roztworem fenolu niesączonym przez glebę.

Na płytkę Petriego wlewamy ok. 10 cmo3 0,7 NaCl i umieszczamy w niej 10 jednakowej wielkości rureczników na 30 minut.

próchnica – 20 %

piasek – 40 %

fenol – 40 %

Wniosek – gleba próchnicza ma właściwości neutralizujące.

Ocena parazytologiczna gleby

Próbkę gleby próchniczej o m=10 g umieszczano w parowniczce i dokładnie rozdrobniono bagietką szklaną, zlewamy 50 cm3 nasyconego roztworu NaCl i dokładnie mieszamy. Na powierzchni płynu umieszczamy szkiełko nakrywkowe. Po 30-60 minutach szczypczykami ostrożnie przenosimy je na szkiełko podstawowe i oglądamy pod mikroskopem 100, 400 lub 600x poszukując pasożytów.

Wnioski – znalezione jaja glist

Test przynęty włosowej ( Trichophyton menthagrophytes )

Wyjałowiony włos skręcamy na szkiełko podstawowe i wkładamy na tydzień do gleby. Potem oglądamy preparat pod mikroskopem.

Obserwacje – wyraźne makro- i mikrokonidia.

Komórka Traubego

Odmierzyć w cylindrze miarowym 50 cm3 5 % CuSO4. Do cylindra wrzucić kryształek żalazocyjanku potasowego i obserwować rozpuszczanie się kryształku.

Otrzymaną kom Traubego porównać z preparatem makroskopowym Focus sp.

Powstaje układ regulacji niestabilnej, ( gdy oscylacje nasilają się – wzrost A, układ jest niestabilny – stabilny w pewnych granicach )

Tu wykres

Powstaje błona półprzepuszczalna z tego kryształku, on pochłania roztwór à wygląda dzięki temu jak komórka

Właściwości buforowe surowicy krwi

Do 2,5 cm3 surowicy końskiej rozcieńczonej 0,9% NaCl w stosunku 1:10 dodać 2-3 krople czerwieni metylowej ( zmiana zabarwienia  z żółtego na czerwone przy pH = 6,2 )

Następnie miareczkować przy użyciu biurety 0,001 M H2SO4 do zmiany zabarwienia na czerwone. To samo powtórzyć z 0,9 % NaCl zamiast surowicy. Porównać ilość cm3 H2SO4 potrzebnego do zmiany pH surowicy i NaCl.

aby zmienić zabarwienie surowicy końskiej zużyliśmy –

aby zmienić zabarwienie NaCl –

Wnioski – tak duża różnica użytej ilości biurety świadczy o buforowych właściwościach krwi.

Próba Ruffiera

Sposób wykonania – badany wykonuje 30 przysiadów w ciągu 30 sekund. Z uzyskanych pomiarów częstości skurczów serca w spoczynku, bezpośrednio po wysiłku oraz 1 minutę po próbie oblicza się tzw. wskaźnik Ruffiera

              IR =

P – tętno spoczynkowe

P1 – tętno bezpośrednio po wysiłku

P2 – tętno po 1 minucie wypoczynku

Interpretacja wyników

Ocena : dobra – do 5 pkt

             dostateczna – 5 – 10 pkt

             słaba – 10 – 15 pkt

próba Kewdina – polega na zwiększeniu ilości przysiadów do 40 w ciągu 20 s.

Próba Mastera

Sposób wykonania – chodzenie po 23 cm schodkach przez 90 sekund.

P – tętno przed wysiłkiem

P1 – bezpośrednio po wysiłku

P2 – 2 minuty po wysiłku

P3 – 3 minuty po wysiłku

Interpretacja wyników – po 2 minutach tętno powinno osiągnąć wartości spoczynkowe, kiedy tak się nie stanie oznacza to, ze układ krążenia nie jest przystosowany do wysiłku.

Test Guthrego

Podłoże do testu screeningowego w końcowej fazie przygotowania podłożą dodaje się hodowlę szczepu bakterii Bacillus subticis. Z bibuły z próbkami krwi wycina się krążki, które umieszcza się na tak przygotowanym podłożu. Płytki inkubuje się w 37’C przez 24 h. po tym czasie odczytuje się wyniki testu – wielkość bakterii ( ich stref wokół prążków )

4 mg % we krwi fenyloalaniny – norma

Analiza moczu w kierunku wykrywania fenyloketonurii

Materiał – mocz osoby podejrzanej o fenyloketonurię, mocz osoby zdrowej, roztwór FeCl3

Warunki i przebieg – do obu próbek moczu ( ok. 30 ml ) dodajemy 1 kroplę roztworu FeCl3.

Wyniki – barwa moczu osoby zdrowej ( kontrola ) nie zmienia się, natomiast w próbce moczu osoby chorej następuje gwałtowna zmiana barwy na ciemnofioletowa – granatową.

Wnioski – zmiana zabarwienia dowodzi zajścia reakcji między znajdującymi się w moczu kwasem fenylopirogronowym a FeCl3. Obecność tego kwasu w moczu wskazuje, że badany ma nieprawidłową przemianę fenyloalaniny.

Analiza moczu w kierunku wykrywania alkaptonurii.

Materiał – mocz osoby podejrzanej o alkaptonurię

Warunki i przebieg – próbkę z moczem ( ok. 30 ml ) wystawiamy na działanie powietrza atmosferycznego na ok. pół godziny.

Wyniki – barwa moczu osoby podejrzanej o alkaptonurię przybiera barwę zdecydowanie ciemniejszą ( brązowy, prawie czarny ).

Wnioski...