Autor

Arystoteles

Tytuł

Poetyka

Treść

I.

-          wszystkie sztuki są sztukami mimetycznymi (naśladowczymi);

-          różnią się środkami przekazu, przedmiotami i odmiennym sposobem naśladownictwa;

-          w naśladowaniu posługują się rytmem, słowem i melodią;

-          utwór ma być piękny;

II.

-          przejaskrawianie przedstawień naśladowczych – ludzie lepsi lub gorsi / tacy jacy są naprawdę;

-          tragedia – ludzie lepsi / komedia – ludzie gorsi;

III.

-          trzeci element rozróżniający sztuki – sposób, w jaki można przedstawiać przedmioty;

-          Dorowie przypisują sobie wynalezienie tragedii i komedii, bo ich wioski to komy (Ateńskie to demy) a aktorzy komediowi to kata` kómes, podczas gdy ateńskie to koma’dzein;

IV.

-          dwie przyczyny powstania sztuki poetyckiej:

·         wrodzony instynkt naśladowczy;

·         kwintesencja poznania;

-          hymny i pochwały – tragedie / szyderstwa – komedie;

-          dytyramb / pieśni falliczne;

-          ważna rola dialogu;

-          tragedia – dostojna postać i metrum jambiczne;

V.

-          komedia – naśladownictwo przedstawień ludzi gorszych;

-          nikt nie doceniał komedii;

-          z Sycylii – pomysł tworzenia fabuły komediowej;

-          epopeja – podobna do tragedii pod względem naśladowania rzedmiotów poważnych wierszem, różna pod względem posiadania jednego rodzaju wiersza i długości;

-          wszystkie składniki epopei znajdują się w tragedii, nie wszystkie zaś składniki tragedii znajdują się w epopei;

VI.

-          TRAGEDIA jest to naśladowcze przedstawienie akcji poważnej, skończonej i posiadającej (odpowiednią) wielkość, wyrażone w języku ozdobnym, odmiennym w różnych częściach dzieła, przedstawienie w ormie dramtycznej, a nie narracyjnej, które przez wzbudzenie litości i trwogi doprowadza do „oczyszczenia“ tych uczuć.

-          zawiera 6 składników (3 przedmioty i 3 sposoby naśladowania):

·         fabuła – fundament i dusza;

·         charakter;

·         sposób myślenia – zdolność wyrażania w mowie tego, co istotne;

·         wysłowienie – odpowiedni dobór słów;

·         śpiew – najważniejsza ozdoba tragedii;

·         widowisko – najmniej ważne, należące gł. do scenografii;

VII. VIII.

-          układ zdarzeń – wg trzech zasad jedności;

-          całość musi mieć odpowiednią wielkość, początek, środek i koniec;

-          piękniejsza jest fabuła dłuższa tylko kiedy jest przejrzysta;

-          jedność fabuły – nienaruszalna całość;