1. Nauka o międzynarodowych stosunkach ekonomicznych:
¾ teorii międzynarodowych stosunków ekonomicznych;
¾ międzynarodowej polityki ekonomicznej.
2. Polityka ekonomiczna:
¾ zagraniczna polityka ekonomiczna;
¾ międzynarodowa polityka ekonomiczna.
3. Zagraniczna polityka ekonomiczna:
(cechy i zadania)
¾ prowadzona przez pojedyncze państwa;
¾ odpowiada na pytanie jakie działania powinien podjąć kraj aby podnieść korzyści płynące z rozwoju;
¾ przedmiotem nauki jest określenie właściwych środków za pomocą których poszczególne kraje będą w stanie osiągnąć cele tej polityki;
¾ w jej skład wchodzą narzędzia makroekonomiczne (służące państwu do oddziaływania na gospodarkę jako całość), mikroekonomiczne (oddziaływujące wyłącznie na powiązania gospodarcze za granicą)
¾ taryfowe,
¾ parataryfowe,
¾ pozataryfowe.
4. Międzynarodowa polityka ekonomiczna:
¾ prowadzona jest przez grupy państw;
¾ jest dziedziną międzynarodowych stosunków ekonomicznych;
¾ jest stosunkowo młodą dziedziną od zagranicznej polityki ekonomicznej;
¾ koncentruje się na metodach koordynacji zagranicznej polityki ekonomicznej oraz instytucjach koordynujących;
¾ skupia się na wymianie informacji pomiędzy poszczególnymi krajami;
¾ poddaje analizie prowadzenie wspólnej polityki międzynarodowej;
¾ stawia na integracje regionalna;
¾ analizuje podmioty kształtujące międzynarodową politykę ekonomiczną.
5. Nauka koncentruje się na badaniu zasad gospodarowania skali przedsiębiorstwa:
¾ mikroekonomia.
6. Nauka koncentruje się na badaniu zasad gospodarowania skali kraju:
¾ makroekonomia.
7. W Międzynarodowych Stosunkach Ekonomicznych akcent położony jest na powiązania pomiędzy…
¾ przedsiębiorstwami, krajami i grupami krajów występujących w skali międzynarodowej.
8. Międzynarodowy podział pracy (MPP):
¾ jest następstwem zjawisk występujących w ramach społecznego podziału pracy;
¾ ma charakter strukturalny, czyli z jednej strony jest wynikiem różnic w strukturach gospodarczych z drugiej zaś strony służy dopasowaniu tych struktur do potrzeb współpracujących krajów;
¾ pojawia się dopiero wtedy, gdy proces społecznego podziału pracy w poszczególnych krajach osiągnął poziom, przy którym dalsza intensyfikacja produkcji jest bardzo ograniczona, a istnieją już zorganizowane struktury w współpracujących krajach.
9. Czynniki determinujące międzynarodowy podział pracy (MPP):
¾ czynniki strukturalne;
¾ czynniki techniczne;
¾ czynniki instytucjonalne;
¾ czynniki koniunkturalne.
10. 3 grupy różnic czynników decydujących o międzynarodowym podziale pracy (MPP):
¾ różnice w warunkach naturalnych;
¾ różnice w poziomie uprzemysłowienia;
¾ różnice w poziomie techniki i technologii.
11. Różnice miedzy społecznym, a międzynarodowym podziałem pracy (MPP):
¾ głównym podmiotem międzynarodowego podziału pracy jest państwo;
¾ międzynarodowy podział pracy ma trwalszy charakter niż społeczny podział pracy;
¾ międzynarodowy podział pracy może zapewnić korzyści wszystkim uczestniczącym w nim podmiotom gospodarczym.
12. Międzynarodowa komplementarność struktur gospodarczych:
¾ wzajemne dopasowanie tych struktur w obrębie dwóch lub większej liczby krajów – może być traktowana jako stan lub jako proces.
13. Na czym polega komplementarność międzygałęziowa – różnice tkwią w...
...w zasobach czynników produkcji, tj. bogactw naturalnych, pracy, kapitału.
14. Na czym polega komplementarność wewnątrzgałęziowa – różnice tkwią w...
...w wydajności czynników produkcji.
15. Cztery metody zwiększania międzynarodowej komplementarności:
¾ międzynarodowa specjalizacja produkcji;
¾ międzynarodowa kooperacja produkcji;
¾ produkcja na wielką skalę;
¾ produkcja wielkoseryjna.
16. Grupa G8:
¾ Francja;
¾ Niemcy;
¾ Wielka Brytania;
¾ Włochy;
¾ Rosja;
¾ Japonia;
¾ Stany Zjednoczone;
¾ Kanada.
17. Gospodarka światowa:
¾ zespół powiązań ekonomicznych między podmiotami uczestniczącymi w międzynarodowym podziale pracy;
¾ system trwałych powiązań ekonomicznych, włączających gospodarki narodowe poszczególnych krajów w procesy produkcji i wymiany o zasięgu globalnym – zasięg i intensywność tych powiązań ulegają ewolucji wraz z postępem technicznym.
18. 4 aspekty pojęcia gospodarka światowa:
¾ aspekt geograficzny;
¾ aspekt ekonomiczny;
¾ aspekt systemowy;
¾ aspekt czasowy.
19. Cechy współczesnej gospodarki światowej:
¾ znaczne zróżnicowanie form powiązań międzynarodowych;
¾ zwiększanie przepływu czynników produkcji;
¾ wzrasta udział podmiotów międzynarodowych;
¾ specjalizacja o charakterze międzygałęziowym ustępuje miejsca specjalizacji wewnątrzgałęziowej, a wymiana wyrobów gotowych wymianie podzespołów i części wyrobów gotowych;
¾ wzrasta znaczenie wzajemnych powiązań gospodarczych w obrębie krajów rozwiniętych gospodarczo i maleje znaczenie powiązań między krajami rozwiniętymi gospodarczo, a krajami słabo rozwiniętymi;
¾ gospodarka światowa przestaje być sumą gospodarek narodowych, a staje się gospodarką globalną, w obrębie której następuje integracja gospodarek narodowych w jeden organizm gospodarczy;
¾ uzależnienie gospodarki od środowiska międzynarodowego;
¾ we współczesnej gospodarce światowej maleje znaczenie rozwoju przemysłowego, wzrasta zaś rola postępu naukowo – technicznego.
20. Wskaźnik PKB jest wskaźnikiem:
¾ makroekonomicznym.
21. Czy PKB powoduje wzrost kursu waluty krajowej w stosunku do obcej:
¾ można stwierdzić, że „TAK” – przy uwolnionym kursie walutowym wzrost PKB powoduje również wzrost kursu waluty krajowej w stosunku do walut obcych.
22. Skróty:
¾ EWG – Europejska Wspólnota Gospodarcza;
¾ EFTA – Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu;
¾ EBOiR – Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju;
¾ IBRD – powszechnie znany jako Bank Światowy;
¾ IMF – Międzynarodowy Fundusz Walutowy;
¾ GATT – Układ Ogólny w sprawie Taryf Celnych i Handlu;
¾ WTO – Światowa Organizacja Handlu;
¾ RWPG – Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej;
¾ OECD – Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
23. Przedstawiciele teorii klasycznych:
¾ Adam Smith;
¾ David Ricardo.
24. Przedstawiciele teorii neoklasycznych:
¾ John Stuart Mill;
...
KapitanNavi