Chomik dżungarski, podobnie jak chomik chiński, ma na grzbiecie pręgę. Kształt jego ciała jest jednak wyraźnie odmienny - bardziej zaokrąglony. Jego króciutki ogonek i małe łapki są prawie niewidoczne. Porusza się po ziemi jak nakręcana mysz-zabawka. Latem kolor futerka dżungara jest na grzbiecie szary, na brzuchu biały. W zimie futerko na grzbiecie jest o wiele jaśniejsze, zaś u osobników trzymanych w niskiej temperaturze - prawie śnieżnobiałe. W warunkach pokojowych sierść zwierzęcia utrzymuje stale szary odcień. Jedynie na bokach ciała miewa kilka białych plam. Na wolności chomik ten zamieszkuje stepy i tundry Syberii Zachodniej, a w poszukiwaniu pożywienia wędruje na obrzeża lasów . Nie zapada w sen zimowy i wykazuje dużą aktywność przez cały rok. Chomik dżungarski jest bardzo przyjazny; nie jest agresywny i rzadko kiedy zdarzyło się, że przedstawiciel tej rasy zaatakował swego opiekuna. Chomiki dżungarskie dobrze czują się żyjąc w grupach, muszą jednak w młodości przyzwyczaić się do siebie. Oczywiście i wsród nich zdarzają się kłótnie przebiegające z głośnym jazgotem, jednak do krwawych walk raczej nie dochodzi. Chomiki dżungarskie jak i inne chomiki lubią pokarm urozmaicony. W każdym sklepie zoologicznym można kupić gotowy pokarm dla chomików, lecz spożądzając własną mieszankę warto dodać pokarm dla papużek falistych oraz kolby prosa - chomiki dżungarskie bardzo je lubią. Chomiki dżungarskie bardzo lubią się wspinać - warto trzymać je w klatkach, nie akwariach, ponieważ daje to możliwość wspinania.
Długość ciała chmika dżungarskiego dochodzi do 9cm, a cieżar waha się w granicach 30-40g. Jest on więc znacznie mniejszy od swojego bardziej znanego kuzyna - chomika syryskiego. Grzbiet ma popielaty z ciemną pręgą biegnącą od czoła do nasady ogona. Brzuszek i boki są jasnoszare.
MiczaArt