Williams_Cathy_-_Rezydencja_w_Szkocji.pdf

Cathy Williams

Rezydencja w Szkocji

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Wyglądasz na zmęczonego, James. Za ciężko

pracujesz. Ile razy ci mówiłam, że jeśli trochę nie

zwolnisz, skończysz jak jeden z tych... tych...

- Statystycznych?

- No i znów się ze mnie naśmiewasz. A ja jestem

tylko starą kobietą, która kocha cię bardziej niż

życie.

James uniósł ciemną brew, po czym wyciągnął

przed siebie swoje długie nogi. W ręku trzymał

szklaneczkę whisky.

Idealnie. Idealne popołudnie w idealnym miejs

cu. Letnie słońce zaczęło już zachodzić i świat

nabrał ciepłych, bursztynowych kolorów. To była

Szkocja w swoim najpiękniejszym wydaniu. Za

ogromnymi oknami aż po horyzont rozciągał się

krajobraz szlacheckiej posiadłości. W oddali wzno

siły się góry.

- Czy słuchasz, co do ciebie mówię, Jamesie

Dalgleish?

- Jak najbardziej, mamo. - Uśmiechnął się, na

pił się whisky i spojrzał na piękną kobietę siedzącą

na krześle przy kominku.

Maria Dalgleish pomimo słów o swojej starości

CATHY WILLIAMS

była niezwykle żywiołową kobietą. Namiętność,

wynikająca z jej włoskich korzeni, sprawiała, że

miała w sobie iskrę, jakiej nie spotkał u żadnej innej

kobiety w swoim życiu.

Może, pomyślał leniwie, w wieku trzydziestu

sześciu lat wciąż jestem synem swojej mamusi?

Wolał jednak skończyć jako samotnik niż popełnić

jakąś fatalną w skutkach pomyłkę. Z własnego

doświadczenia wiedział, że kobiety lgną do pie

niędzy jak ćmy do ognia. Wolał więc ograniczyć

swoje kontakty z nimi do częstych, acz krótkich

romansów.

- No, James, jak długo zostaniesz? Mam na

dzieję, że nie zapomniałeś, że czekają tu na ciebie

obowiązki? Trevor chce porozmawiać o naprawie

dachu.

- Myślę, że tym razem zrobię sobie dłuższą

przerwę i zostanę jeszcze z tydzień przed wylotem

do Nowego Jorku.

- Nowy Jork, Nowy Jork. I to ciągłe latanie tam

i z powrotem. To nie jest dla ciebie dobre. Już nie

jesteś taki młody.

- Wiem, mamo. - Potrząsnął głową i przybrał

skruszony wyraz twarzy. - Starzeję się z każdą

sekundą i muszę znaleźć kobietę, która urodzi mi

tabun dzieci i będzie się mną opiekować.

Maria fuknęła. Przez chwilę się zastanawiała,

czy nie rozpocząć z synem jednej z tych rozmów,

które tak często prowadzili, ale z wyrazu jego

twarzy wywnioskowała, że nic nie osiągnie. W ten

REZYDENCJA W SZKOCJI

swój irytująco uparty i jednocześnie czarujący spo

sób będzie się starał obrócić wszystko w żart.

- No dobrze - powiedziała. - Jutro wieczorem

Campbellowie zaprosili nas na kolację. Lucy wróci

ła do Edynburga.

- Dobry Boże!

- Będzie miło. Wiesz, jak wszyscy się cieszą,

gdy mogą cię spotkać, kiedy już przylecisz.

- Jestem tutaj, żeby odpocząć, mamo, a nie po

to, żeby się dać złapać w gorączkowy wir życia

towarzyskiego.

- W tej części świata nic nie jest gorączkowe.

A jak masz spotkać jakąś miłą dziewczynę, jeśli nie

chcesz brać udział w życiu towarzyskim?

- Wychodzę w Londynie. Nawet za często, jeśli

chcesz wiedzieć.

- Ale z niewłaściwymi dziewczynami - wymru

czała ponuro matka, nie zważając na błysk zniecier

pliwienia w jego oku.

- Mamo - ostrzegł ją. - Zostawmy ten temat,

dobrze? Pogódźmy się z tym, że się nie zgadzamy.

Dziewczyny, z którymi się spotykam, są właśnie

takie, jakich potrzebuje moja umęczona dusza.

- Zostawię ten temat, James, na razie, chociaż

uważam, że jesteś zbyt młody, by być umęczonym.

Już późno, a poza tym... - Maria Dalgleish urwała

zagadkowo.

- Poza tym co?

- Jest coś, co mogłoby cię zainteresować.

- Tak? - James spojrzał na swój elegancki drogi

CATHY WILLIAMS

zegarek, a potem na matkę. - Jest już prawie dzie

siąta. Za późno na zgadywanki.

- Ktoś się wprowadził do Rectory.

- Co takiego? - James usiadł prosto. Rozleni

wienie znikło, ustępując miejsca uważnemu spoj

rzeniu, które matka rzadko miała okazję oglądać.

- Ktoś się wprowadził do Rectory - powtórzyła,

strzepując niewidzialny kurz ze swojej kwiecistej

sukienki.

- Kto?

- Ktoś obcy. Właściwie to nikt nie jest pewien...

- Dlaczego Macintosh mi nie powiedział, że to

miejsce zostało sprzedane? Do diabła! - Wstał

i zaczął się przechadzać po pokoju, pomstując na

swojego prawnika. Miał oko na Rectory przez ostat

nie trzy lata i przez ten czas robił wszystko, by

przekonać Freddiego, że posiadłość jest dla niego za

duża, a on kupi ją od niego po bardzo dobrej cenie.

Freddie zawsze się wtedy śmiał, nalewał do

szklanek whisky i wyjaśniał, że posiadłość nie jest

na sprzedaż i że plany Jamesa, żeby zamienić ogro

mną posiadłość Dalgleishów w luksusowy hotel

i przenieść matkę do Rectory, by stamtąd mogła

wszystko nadzorować, będą musiały poczekać.

- Mam zamiar dożyć setki - mawiał, uśmiecha

jąc się złośliwie - ale gdy się zdecyduję odejść,

może wtedy się dogadamy. Jeśli wciąż będziesz

zainteresowany. Chociaż nie wiem, co miałbym

zrobić z tymi pieniędzmi. Nie mam żadnej rodziny,

której mógłbym je zostawić. Ale nie jestem od tego,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: