Grupy terapeutyczne były odpowiedzią na kryzys w resocjalizacji. Kryzys ten ujawniał się dopiero w latach 70tych.
a) Spadek zaufania do instytucji
b) Spadek zaufania do samej idei zmiany osobowości ludzi
R. Hartinson 1971r – amerykański kryminolog. „Nothing Works In corection”. Zdanie kończące książkę “nic nie działa w resocjalizacji”. Zbierał badania, wyniki, porównywał i wynikiem tych porównań była nieskuteczność.
Więzienia miały pełnić rolę tylko unieszkodliwiania.
W latach 70tych następuje bardzo duży wzrost osób więzionych (4krotnie większy). Następuje przeludnienie więzien.
Dopiero na początku XX wieku nastąpiła restauracja resocjalizacji. Zbadano jeszcze raz pracę Hartinsona. Okazało się że były to badania tendencyjne, w celu upodobania się społeczeństwu.
Hasło „What Works”. Chęć wykonywania rzetelnych badań.
Pytania:
1. Wobec kogo resocjalizacja działa, a wobec kogo nie
2. Jakie elementy trzeba zmieniać
3. Przy użyciu jakich metod dokonać tych zmian
Początek lat 80tych:
Ad.1. Wobec kogo stosować oddziaływania resocjalizacyjne?
Jak poszukiwać tych, którzy najprawdopodobniej popełniają po raz drugi przestępstwo.
ZASADA RYZYKA – głosi że należy oddziaływać resocjalizacyjnie, koncentrować na tych którzy najprawdopodobniej popęłnią następne przestępstwo.
Jak odróżnić jednych od drugich?
Musi być jakiś dobry instrument, którego zadaniem będzie pomiar ryzyka recydywy.
Trzeba stworzyć listę takich elementów, sytuacji oraz elementów osobowości, które są silnie związane z prawdopodobieństwem popełnienia następnego przestępstwa.
a) Trwałość zachowań antyspołecznych
b) Osoba uzależniona
c) Osoba która już parę razy popełniła przestępstwo
d) Osoba która często zmienia partnerów, nie ma rodziny
Im więcej czynników, tym większe ryzyko.
Idea zarządzania ryzykiem:
a) Ocena ryzyka
b) Minimalizacja ryzyka
Resocjalizacja „przyszłości” jest strategią zarządzania ryzyka. Jeśli już potrafimy odróżnić tych z dużym ryzykiem od tych z małym ryzykiem to wiemy kogo resocjalizować.
Ad.2. jak podjąć kwestię bliższego celu resocjalizowania?
Czynniki ryzyka:
a) STATYCZNE - Te które mają stałość (niezmienność) – historia życia, na przeszłość nie należy wpływać
b) DYNAMICZNE - Te, które są zmienne – brak pracy, relacje z bliskimi, uzależnienie.
Czynniki dynamiczne są dla nas szczególnie ważne.
Zasada potrzeb – dotyczy to osób z wysokim czynnikiem ryzyka. Co w konkretnych przypadkach musi ulec zmianie?
Odp. Dynamiczne czynniki ryzyka. Wtedy ograniczamy ten czynnik ryzyka.
Czynników statycznych nie da się zmienić (a dawniej skupiano się tylko na czynnikach statycznych)
Resocjalizacji nie wymagają przestępcy nieumyślni lub ci, którzy popełnili przestępstwo na tle gospodarczym – muszą tylko odbyć karę.
Ad.3 w jaki sposób działać?
ZASADA REAKTYWNOŚCI – oddziaływanie psychodynamiczne, (na egzamin wszystkie oddziaływania!!!)
kate21_87