spliff_nr30.pdf

WeRSJa onLine:

SpLiFF.pL

Gazeta Konopna

DLa oSób

pełnoLetnich

GAZETA

BEZPŁATNA

#30 Styczeń / Luty 2011

...konsumpcja na wyspach jest szeroko

rozpowszechniona i jak najbardziej tolerowana

przez obywateli. Jak jest w innych państwach

europy dowiesz się na stronie 4

„na początku zainwestowałam nie więcej niż

600 euro, właściwie chciałam tylko od czasu

do czasu zapalić sobie jointa z moim dorosłym

synem... na stronie 7

niemcom należało się kufel piwa, pół litra wina

i ćwierć litra wódki dziennie.

Kokaina była szczególnie popularna wśród

pilotów. na stronie 18

S.4

pRaWo

S.5

hYpeRReaL

S.6

ZieLaRnia

S.8

heMpLobbY

S.14 KULtURa

S.18

StReFa

Nie poddawaj się!

Co z ART. 62 ?

Kiedy zobaczyłem, że to już 30 numer ogarnęła mnie

pewna nostaligia, być może dlatego że ja sam żbliżam

się do trzydziestki. Do liczby, która jest niewątpliwe dla

nas kapitalistycznego pokolenia przełomu, pierwszym

przystankiem do życiowych podsumowań. Czy odkąd 4

lata temu wydalismy 1 numer Gazety Konopnej cokolwiek

sie zmieniło ?! Z pozroru można by rzec zupełnie nic, a,

nawet powiedzieć, że jest gorzej ponieważ kara jaką można

otrzymać za posiadanie osiągneła granice absurdu. Na cała

szczęście ślepota dopadła tylko głupców z ul. wiejskiej, a

obecnie racjonalnie myśląca polska domaga się depenalizacji

posiadania / uprawy na własny użytek !

autor: dr Mateusz Klinowski.

Wielokrotnie pojawiały się pytania czytelników, jak zachowywać się w przypadku zatrzymania przez policję za posiadanie

„niewielkiej ilości”. Hyperreal.info o odpowiedź poprosilił doktora Mateusza Klinowskiego. Okazuje się, że propozycja

“dobrowolnego poddania się karze”, składana nagminnie przez prokuratorów to złe rozwiązanie dla zatrzymanego. Dowiedz

się dlaczego i przekaż znajomym.

Instytucja dobrowolnego

poddania się karze

została uregulowana w

art. 335 (poddanie się

karze w postępowaniu

przygotowawczym)

oraz art. 387 (na rozprawie)

kodeksu postępowania karnego.

Jej zadaniem jest uproszczenie

i obniżenie kosztów oraz czasu

trwania procesu karnego w takich

przypadkach, w których okoliczności

popełnienia przestępstwa nie budzą

wątpliwości. W szczególności, z

dobrowolnym poddaniem się karze

mamy do czynienia w sytuacji,

gdy oskarżony przyznaje się do

popełnienia przestępstwa przed

prokuratorem i uznaje swój czyn

za naganny. Postawa oskarżonego

musi również wskazywać, że cel

postępowania karnego zostanie

osiągnięty. Należy przez to

rozumieć stosunek oskarżonego

do czynu i do pokrzywdzonego.

Przy przestępstwach bez

pokrzywdzonego, a takim właśnie

przestępstwem jest czyn z art. 62

ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, znaczenie będzie

miał jedynie ten pierwszy element. Do sprawy tej powrócimy

pod koniec.Dobrowolne poddanie się karze w oczywisty

sposób jest pomocne dla organów wymiaru sprawiedliwości,

gdyż skazanie następuje na posiedzeniu bez rozprawy i

wysłuchania stron

oraz świadków,

co znacznie

upraszcza postępowanie. Poddanie się

karze służy także samemu skazanemu.

Unika on, zawsze kłopotliwego,

osobistego stawiennictwa w sądzie

(postępowanie toczy się na zamkniętym

posiedzeniu) oraz ma możliwość

negocjacji kary. Wobec podejrzanych

dobrowolnie poddających się karze,

z założenia prokurator występuje o

niższy wymiar kary.

Rozumowanie to wydaje się jednak

zawodzić w przypadku przestępstwa

z art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu

narkomanii, czyli przestępstwa

posiadania narkotyków. Tutaj

dobrowolne poddanie się karze

prawie zawsze działa na niekorzyść

oskarżonego. Oto dlaczego.

Podczas obecnych prac nad nowelizacja usatwy o

przeciwdziałaniu narkomanii, które toczą sie w Komisji

Kodyikacyjnej eksperci byli jednogłośni. Propozycja

odstąpienia od ścigania konsumentów jest jak najbardziej

słuszna, twierdzi dr. Muszyńska. Niestety posłowie

PIS stwierdzili, że opinia doktora jest niewystarczająca

i zagłosowali za nową kogoś ze stopniem profesora. A

ponieważ posłowie PO nie przyszli głosować w sprawie

własnego projektu, więc głosowanie było formalnością.

Kolejna opina prof. Płatek nie pozostawia złudzeń, obecna

ustawa jest fatalna. Twierdzi tak samo jak Sąd Najwyższy,

że jak najszybciej trzeba wrócić do rozwiążań z 1997 roku

czyli depenalizacji posiadania na własny użytek. Konieczne

będzie jednak tym razem ustanowienie wartości granicznych

dozwolonego użytku, aby nikt nie miał wątpliwości. Pani

profesor wezwała również do wyjaśnienia dlaczego jako

niebezpieczny narkotyk uważa się marihuanę, która jak

pokazuja badania jest mniej szkodliwa niż alkokol oraz tytoń.

Niestety, posłowie nie podzielili orzeczenia ekspertów i ślepo

przyklepneli swoje. Niebawem usatwa trai do kolejnych

komisji. Ciężko przewidzieć co się zdaży dlatego będziemy

informowali na bieżąco.

W czasie postępowania sądowego

zadaniem sędziego jest:

zakwalifikowanie czynu jako

przestępstwa, co umożliwia

wymierzenie kary;

ocena sprawcy, znajdująca wyraz

w wymiarze kary, gdzie pod uwagę

brany jest m.in. stopień zawinienia,

okoliczności popełnionego czynu etc.

Tylko spełnienie warunku pierwszego umożliwia skazanie

oskarżonego i orzeczenie wobec niego przewidzianej

przepisami prawa kary.

R e K L a M a

Poddając się karze, podejrzany stawia w pewnym sensie sąd

przed faktem dokonanym – sędzia zwolniony bowiem jest z

obowiązku oceny czynu

oraz wymierzenia kary.

ciąg dalszy na str. 5

Sąd Najwyższy – nie ma “nieznacznych ilości”

W orzeczeniu z 27 stycznia Sąd Naj-

wyższy podtrzymał obowiązującą za-

chowaczą wykładnię osławionego art.

62 Ustawy o Przeciwdziałaniu Nar-

komanii, stwierdzając, że zarówno

posiadanie bardzo niewielkich ilości

narkotyków na własny użytek, a także

konsumpcja (!) są tożsame z “normal-

nym” posiadaniem, ergo – karalne.

słowiowych kilku okruszków, ale także

sama konsumpcja (!).

Pozostaje oczekiwać orzeczenia

stwierdzającągo karalność bycia pod

wpływem i łapanek młodzieży z prze-

krwionymi oczami.Precedensowe

stwierdzenie SN można odczytywać

jako wymowny komentarz do przygo-

towanej przez zespół ekspercki nowe-

lizacji w/w ustawy, pstryczek w nos

przeciwników prohibicji. Może jednak,

że tak surowe odczytanie ustawy z

2000 r. wywoła skutek odwrotny i po-

przez podkreślenie jej niebywałej suro-

wości przyczynie się do przyspieszania

prac nad liberalizacją, a przynajmniej

poprawienie klimatu medialnego wo-

kół niej.

orzeczenie obszernie omawia i szcze-

gółowo krytykuje Mariusz Klinowski na

swoim blogu (http://pukskarol.nazwa.

pl/klincz/?p=1262)

Orzeczenie SN miało roztrzygnąć

wątpliwości wokół “posiadania w celu

konsumpcji” - część prokuratorów

uznawała bowiem, że takie okoliczno-

ści nie wyczerpują znamion czynu za-

bronionego i nie karała w takich przy-

padków. Według wykładni SN zgodnie

z feralną ustawą sprzed 11lat przestęp-

stwem jest nie tylko posiadania przy-

R e K L a M a

Spliff Gazeta Konopna

newsy

Przeczytaj !

w Litwie Podczas jednej z licznych imprezek w Krakowie poznałem Rolanda Petkevičiusa–

studiującego tutaj antropologię kultury litewskiego aktywistę i hodowcę z BBCGPA –

Bałtyckiego Stowarzyszenia Hodowców Roślin Łykowatych. Pod tą złożoną nazwą kryje się

niewielka, ale dynamicznie się rozwijająca organizacja skupiająca hodowców i naukowców,

przedstawicieli przemysłu związanych z nowymi zastosowaniami roślin łykowatych – do których

należą pokrzywa, len – i przede wszystkim – konopie. Właśnie od precedensu związanego

z uprawą konopi przemysłowych BBCGPA zaczęło swoją działalność i właśnie na tym polu

działa najaktywniej. Prawna sytuacja konopi na Litwie nie jest u nas szczególnie dobrze znana

– umówiłem się więc z Rolandem na dwa krótkie wywiady, przybliżające ciekawą historię

przemysłowych, medycznych i rekreacyjnych zastosowań konopi w krajach bałtyckich. Oprócz

zaangażowania w działalność organizacji Roland zajmuje się też badaniami naukowymi nad

tradycjną psychofarmakologią, więc przy okazji miałem okazję posłuchać m.in. o tradycyjnych

medycznych zastosowaniach datury w leczeniu nerwic. Ale to chyba temat na inną rozmowę.

celem niniejszej publikacji nie jest nakłanianie do zażywania

narkotyków. nadużywanie marijuany może powodować poważne szkody

zdrowotne i społeczne. Doświadczenie pokazuje jednak, że bez względu

na status prawny zawsze znajdą się ludzie gotowi z nią eksperymentować.

Redakcja Gazety Konopnej – SpLiFF dokłada wszelkich starań, by

obok publikowania informacji dotyczących wykorzystania konopi,

rozpowszechniać podstawowe fakty umożliwiające redukcję szkód

zdrowotnych, społecznych i prawnych, które mogą powstać w wyniku

jej stosowania. Jesteśmy członkiem encoD – europejskiej Koalicji dla

Racjonalnych i efektywnych polityk narkotykowych oraz Deutscher hanf

Verband (niemiecki Związek Konopny).

autor: Robert Kania

Spliff – Gazeta Konopna to periodyk wydawany w berlinie dla polaków

żyjących na terenie Unii europejskiej.

Wydawca nie odpowiada za treść zamieszczanych reklam.

Zawarte w publikowanych tekstach poglądy autorów niekoniecznie

muszą odpowiadać poglądom redakcji.

Gazeta dla osób powyżej 18 lat.

Spliff: Siemanko:) Na początku

muszę oczywiście Cię zapytać

– dlaczego akurat konopie prze-

mysłowe? Większość organizacji

prolegalizacyjnych w Europie

konentruje się na rekreacyjnych

zastosowaniach konopi, BBCGPA skupia

się zaś w całości na ich potencjale medycz-

nym i przemysłowym?

Roland: Widzisz, BBCGPA nie może być

postrzegane jako „organizacja prolegaliza-

cyjna“, w takim rozumieniu jak podobne

organizacje w Polsce, czy Czechach. Sku-

piamy się na przemysłowych konopiach po

pierwsze dlatego, że nawet ich status na Li-

twie nie jest jasno określony – przekonanie

polityków do zastosowań przemysłowych,

czy medycznych wydaje się więc drobnym

kroczkiem znacznie łatwiejszym do wyko-

nania, niż zajęcie się od razu pełną legaliza-

cją. Ale przede wszystkim wynika to z tego,

że kraje bałtyckie, a Litwa w szczególności

mają naprawdę długą historię zastosowań

tradycyjnych. Nie jest to fakt szeroko zna-

ny, ale łatwa w uprawie i znajdująca dzie-

siątki zastosowań konopia, aż do lat 50tych

ubiegłego wieku była naprawdę powszech-

nie uprawiana, przede wszystkim na wsi.

Stopka

Redakcyjna

Wydawca:

eurolistek LtD.

Dunkerstr. 70

10437 berlin

mail: biuro@spliff.pl

Więcej odpowiedzi na str. 10

Jacek Charmast : szefowa MONAR-u Mubarakiem polskiego systemu leczenia osób uzależnionych

Redakcja:

Wojciech Skura (wojtek@spliff.pl)

Robert Kania (robert.kania@spliff.pl),

Jacek Charmast, wieloleletni doświadczony streetworker, byly pracownik MONAR-u, przewodniczący Polskiej Sieci ds. Polityki

Narkotykowej w proteście przeciwko polityce szefowej MONAR-u Jolanty Łazugi – Koczurowskiej apelował w lutym zeszłego roku

o bojokt MONAR-u.

Współpraca:

bbR, Sławomir Gołaszewski, Maciej Kowalski, Konoptikum, hanf

Journal, hyperreal.info, Maciek Słomczyński, Roman husarski, Kimo,

Jorge, Zbigu, Jak automat, Michał pauli, Lutek

List nie doczekał się zdecydowanej reakcji ze strony MONAR-u. Kilka dni temu Charmast ponowił swoje zarzuty, tym razem adresując

apel bezpośrednio do przewodniczącej stowarzyszenia Jolanty Łazugi-Koczurowskiej i nawołując do jej odejścia. Pretekstem

do odświeżenia sprawy było niedawne rozwiązanie przez MONAR krakowskiego oddziału stowarzyszenia odchodzącego od skostniałych wzorców

postępowania organizacji i mogącego wykazać się sporym powodzeniem. Przy okazji przypomnijmy zarzuty stawiane MONARowi przed rokiem:

Graika:

tomasz S. Kruk (graik@spliff.pl)

„

MONAR wbrew strategiom i dokumentom Ministerstwa Zdrowia, postulatom wyrażanym przez środowiska pacjenckie, stanowiskom formu-

łowanym przez wielu specjalistów, wbrew powszechnie wyrażanym opiniom o strukturalnych niedostatkach polskiego lecznictwa uzależnień,

wbrew temu wszystkiemu, prowadzi propagandę sukcesu i akcję na rzecz konserwacji systemu. Nie jest zainteresowany jego przejrzystością i

mierzeniem skuteczności. W Polsce żadna ze społeczności terapeutycznych nie jest przejrzysta i ukrywa twarde wyniki swojej pracy. Ale tylko

jeden MONAR ma tupet bronić tego obyczaju (...)”\

Foto: redakcja, toudy, internet, pM

Dystrybucja:

biuro@spliff.pl

Druk:

Union Druckerei Weihmar Gmbh

MONAR działa przeciwko poszerzeniu dostępu do leczenia substytucyjnego. W 2004 roku, gdy zmieniano prawo, by umożliwić prowa-

dzenie tego leczenia niepublicznym zakładom opieki zdrowotnej, rzeczone stowarzyszenie wprowadziło do statutu zapis wykluczający taką

działalność.(...)est to kolejny przykład działania antykonsumenckiego, działania wymierzonego w interes społeczny(...)

Reklama:

emmi@spliff.pl - World,

biuro@spliff.pl - polska

MONAR marginalizuje środowisko osób pracujących w nurcie pracy

ambulatoryjnej, i robi to na wiele sposobów. Niemal wszystkie miejsca w

jego zarządzie, zajmują osoby wywodzące się z rehabilitacji stacjonarnej.

Taki stan rzeczy służy oligarchii, ale też konserwacji obecnego systemu

pomocy. Dzisiaj gdy środowiska zainteresowane modernizacją syste-

mu, upominają się o zrównoważone lecznictwo, oraz w obliczu trwałej

tendencji przesuwania się ciężaru leczenia z rehabilitacji stacjonarnej na

ambulatoryjną, ochrona monopolu ośrodków jest działaniem skrajnie

antykonsumenckim.(...) „

pełną treść najnowszego apelu możecie znaleźć na stronie

http://pukskarol.nazwa.pl/klincz/?p=1284

natomiast zeszłorcozny apel wisi na stronie

http://spliff.com.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=482&Itemid=

a tutaj możecie podpisać petycję w sprawie likwidacji krakwoskiego oddziału

MONARu:

http://www.monar.kki.pl/

Redakcja Gazety Konopnej Spliff poszukuje nowych autorów oraz

tekstów, szczególnie z zakresu medycznych i przemysłowych

zastosowań cannabis i profesjonalnej uprawy.

Zgłoszenia prosimy przysyłać na adres redakcja@spliff.pl

R e K L a M a

ODBIÓR OSOBISTY W KILKUDZIESIĘCIU PUNKTACH W POLSCE !!!

Konopie przemysłowe

Spliff Gazeta Konopna

newsy

Alkohol gorszy

endogenne

kanabinole

niż heroina

autor: bbR

autor: Maciej Kowalski

W listopadzie w prestiowym czasopimie medycznym Lancet ukazał si artykuł pod redakcj profesora Davida Nutta, analizujcy w kompleksowy

sposób szkodliwoć poszczególnych narkotyków. Absolutnym „liderem” rankingu, najbardziej szkodliwym z narkotyków, jest wg autorów... alkohol!

Według autorów, wszelkie regulacje dotyczące narkoty-

ków powinny być – wydawałoby się, rzecz oczywista – op-

arte na badaniach ich faktycznej szkodliwości. Jeśli oicjalne

uzasadnienie prohibicji odwołuje się do szkody, jaką te z

piekła rodem substancje wyrządzają społeczeństwu, przy-

puszczać by można, że największe sankcje grozić będą za

posiadanie/rozprowadzanie/produkcję tych najbardziej szkodliwych,

czy tak? Nic bardziej mylnego. Spośród 20 poddanych analizie narko-

tyków numerem jeden okazał się bezapelacyjnie dostępny na każdym

rogu ulicy alkohol. Nie lepiej wypadł też tytoń, plasujący się między

kokainą a amfetaminą.

tykowego, a koszty dla organów ścigania, sądownictwa i systemu pe-

nitencjarnego są ogromne. Rozwiązań tego problemu jest kilka: lega-

lizacja, depenalizacja, dekryminalizacja... Gorzej sprawy się mają jeśli

chodzi o szkodliwość alkoholu. Na powodowaną przez alkohol prze-

moc w rodzinie czy problemy z pracą nie ma prostego lekarstwa.

Funkcjonująca w Wielkiej Brytani ustawa o przeciwdziałaniu prze-

widuje różne kary dla różnych narkotyków, zależnie od ich klasyi-

kacji. Jak pokazują badania, podział ten nie ma żadnych naukowych

podstaw, traktując najmniej szkodliwe z uwzględnionych w badaniu

narkotyków – LSD i grzyby – jako „class A” (najwyższe sankcje), pod-

czas gdy najgorszy z narkotyków – alkohol – cieszy się rządowym

błogosławieństwem i społecznym przyzwoleniem.

Amerykańscy i brazylijscy naukowcy odkryli, że mózg wytwarza proteiny,

które działają jak marijuana na określone receptory w mózgu. To odkrycie

może doprowadzić do stworzenia nowych, marijuanopodobnych leków, o

działaniu: przeciwbólowym, stymulującym apetyt oraz zapobiegającym

nadużywaniu marijuany.

Aby zmierzyć szkodliwość poszczególnych narkotyków, naukowcy

wyznaczyli 16 kryteriów, które podzielili na dwie grupy – szkody

wyrządzane użytkownikowi i szkody wyrządzane innym. W każ-

dej z grup wyszczególnione zostało bezpośrednie oddziaływanie na

zdrowie, na psychikę, więzy społeczne itd. Rezultaty nie dziwią może

czytelników Splifa, ale w Wielkiej Brytanii, której społeczeństwo sta-

nowiło podstawę opracowania, wywołały niemałe zamieszanie. „Czy

to oznacza, że smażenie browna jest mniej szkodliwe, niż lampka

wina do obiadu?” - pytali zdezoriantowani dziennikarze. Niekoniecz-

nie. Istotnym czynnikiem, o którym jasno wspominają autorzy, jest

powszechność alkoholu.

„Teoretycznie, rozwój ten doprowadzi do stworzenia le-

ków wiążących i aktywujących receptory THC, pozba-

wionych efektów ubocznych, które ograniczają przydat-

ność marihuany”, powiedział starszy badacz zajmujący

się tym projektem - Lakshmi A. Devi, z departamentu

farmakologii i systemów terapeutycznych Mount Sinai School of

Medicine w Nowym Jorku. „Posiadanie leku aktywującego lub blo-

kującego receptor THC będzie pomocne. Nasze odkrycia zwiększą

możliwość spreparowania efektywnych leków, ze zmniejszoną licz-

bą skutków ubocznych”.

Jak podkreślają autorzy, wyniki zależą od wag, jakie przypiszemy

każdej z 16 składowych, sposobu mierzenia, wyboru czynników itd.

Statystyczne testy potwierdzają jednak, że zasadnicze wnioski pozo-

stają bez zmian bez względu na dokłądną konstrukcję rankingu.

* Drug harms in the UK: a multicriteria decision analysis

David J nutt, Leslie a King, Lawrence D phillips, on behalf of the inde-

pendent Scientii c committee on Drugs

www.thelancet.com, november 1, 2010

kontakt z autorem: d.nutt@imperial.ac.uk

Zawsze cieszy jednak pojawienie się w świecie nauki i mediach gło-

su, który przypomina, że alkohol to ciężki narkotyk. Przyglądając się

bliżej kryteriom, na podstawie których przygotowany był ranking,

widzimy, że szkodliwość alkoholu w każdym z 16 czynników prze-

wyższa szkodliwość cannabis. Największą „szkodą” sklasyikowa-

nych na ośmym miejscu (za alkoholem i tytoniem) konopi są koszty

ekonomiczne dla społeczeństwa. Rzeczywiście – konopie stanowią

znakomitą większość wszystkich przypadków łamania prawa narko-

Davit nutt – autor opisywanego artykułu nie po raz pierwszy wywołał zamie-

szanie swoimi odkryciami. Jako profesor psychiatrii i neurofarmakologii,

specjalizuje się w dziedzinie wpływu narkotyków na funkcjonowanie mózgu.

W latach 2008-09 kierował brytyjskim instytutem rządowym ds. nadużycia

narkotyków. Ze stanowiskiem musiał się pożegnać po tym, jak w jednym z

artykułów ocenił ryzyko związane z zażywaniem extasy za niższe, niż jazdę

Naukowcy dokonali swojego odkrycia, ekstrahując kilka małych

protein zwanych peptydami z móżgu myszy oraz określając sek-

wencję aminokwasów. Wyekstrahowane proteiny były łączone z in-

nymi peptydami, o których wcześniej wiedziano, że wiążą, ale nie

aktywują receptorów THC. Z wyekstrahowanych protein kilka nie

tylko wiąże receptory THC w mózgu, ale również aktywuje je.

„Wojna z narkotykami uderzyła bardzo blisko domu”, powiedział

Gerald Weissmann - redaktor naczelny The FASEB JOURNAL. „W

zeszłym roku naukowcy odkryli, że nasza skóra produkuje marihu-

anopodobną substancje. Teraz widzimy, że mózg produkował pro-

teiny, które działają bezpośrednio na receptory marihuany w naszej

głowie. Następnym krokiem dla naukowców będzie stworzenie no-

wych leków, które będą eliminować nieprzyjemną stronę trawki”.

http://www.sciencedaily.com/releases/2009/04/090420151240.htm

Jak czytac wykres

o gólna szkodliwość używki symbolizo-

wana jest wielkością koła. Szkodliwość

alkoholu wynosi około 76% Kolor żółty

oznacza szkodliwość dla użytkownika,

natomiast czerwony oznacza szkodliwość

wobec innych

List –

petycja do marszałka

Schetyny.

Blisko 100 organizacji pozarządowych z całego świata podpisało

się pod listem Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej (PSPN)

do Marszałka Sejmu Grzegorza Schetyny. PSPN apeluje o

przyśpieszenie prac nad Ustawą o Przeciwdziałaniu Narkomanii

podkreślając wyjątkową restrykcyjność i niehumanitarność

polskich zapisów prawa. List ten został złożony dziś 31-go

stycznia w kancelarii Sejmu.

(...)

Od ponad 2 lat walczymy o przegłosowanie nowego brzmienia

art. 62. Ustawy o Przeciwdziałaniu Narkomanii. – mówi Prze-

wodnicząca Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej, Marta Gaszyń-

ska – Zapis ten powoduje, że osoby uzależnione zamiast na le-

czenie trafiają do więzienia, a to kosztuje rocznie polskie państwo

80 milionów złotych.

Obecna ustawa jest nie tylko nieskuteczna, ale wręcz szkodliwa.

– dodaje jedna z sygnatariuszek listu, Kasia Malinowska-Sem-

pruch - Jeśli przeanalizujemy dane, które pokazują wzrost wykry-

walności przestępstw narkotykowych, to od 2000 roku ich liczba

wzrosła o 1500%. Natomiast, jeśli spojrzymy na to, co uważane

jest za przestępstwo, to okaże się, że absolutną większość tych

„przestępstw” popełniają młodzi ludzie zatrzymani za posiada-

nie pół grama marihuany czy amfetaminy. Nasza policja skupia

się właśnie na nich a nie na faktycznym narkobiznesie. Dlate-

go apeluję do Marszałka o przyśpieszenie prac nad urealnieniem

Ustawy.

R e K L a M a

W swoim apelu PSPN podkreśla, że znowelizowana Usta-

wa jest już w Sejmie, a mimo to prace nad nią nie zostały

podjęte. Obecne zapisy prawa cechuje nieskuteczność i nie-

racjonalność - polska polityka narkotykowa, to: najniższy w

Europie odsetek osób leczonych z narkomanii skutecznymi

formami terapii, a jednocześnie najwyższa liczba skazywa-

nych konsumentów narkotyków (prawie 9 tys. osób rocz-

nie) stąd konieczne są natychmiastowe zmiany w Ustawie i

przyspieszenie prac nad nią.

Pod listem podpisały się organizacje pozarządowe z Pol-

ski, Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Rosji, Nie-

miec, Francji, Meksyku, Kanady i wielu innych krajów, a

wśród sygnatariuszy znaleźli się najważniejsi działacze

na polu polityki narkotykowej min.: Ethan A. Nadelmann,

Dyrektor Drug Policy Alliance; Prof. Frederick L. Altice,

M.D., Dyrektor Clinical and Community Research Yale Uni-

versity School of Medicine Section of Infectious Diseases,

AIDS Program; Prof. Dr. Robert Newman, Baron Edmond

de Rothschild Chemical Dependency Institute of Beth Israel

Medical Center w Nowym Jorku i wielu innych.

W sumie, pod listem podpisało się ponad 100 sygnatariu-

szy z całego świata: działaczy społecznych, naukowców,

aktywistów, pracowników organizacji pozarządowych.

Teraz dostępne w Polsce:

DomowaUprawa.pl

sklep@domowauprawa.pl

+48 788 516 592

Źródło : narkopolityka.pl

petycję może podpisać się każdy online:

http://www.petycje.pl/petycja/6474/list_do_marszalka__

przyspieszenie_prac_nad_nowelizacjs_ustawy_uopn.html

Odbiór osobisty możliwy

w naszym nowym sklepie

ul. Sowińskiego 18 – Poznań

Konopna podróż po

Spliff Gazeta Konopna

newsy

zjednoczonej Europie

autor: hJ

Będący w podróży koneser konopi czy przyjmujący ją pacjent często nie jest pewny, jak w dzisiejszym pędzącym

świecie ma się aktualny stan prawny jego ulubionego zioła. Będąc w drodze przez Europę dobrze jest czasem

wiedzieć, ile trawy można mieć przy sobie nie ryzykując równocześnie jednej lub kilku nocy spędzonych w pace.

Oczywiście ilości te mogą już jutro być inne, poniższe dane nie są gwarantowane.

W Wielkiej Brytanii konopia jest obecnie znów zw.

„Class B” drug (po tym jak w latach 2004-2009 kla-

syikowana była do klasy C) i znów jest oicjalnie ści-

gana przez policję i urzędy. Decyzja ta została moc-

no skrytykowana przez naukowe gremium rady ds.

narkotyków. Mimo to konsumpcja na wyspach jest

szeroko rozpowszechniona i jak najbardziej tolerowana przez

obywateli. W Wielkiej Brytanii jest kilku pacjentów przyjmują-

cych Marinol, stosowanie naturalnej konopii w medycynie jest

również nielegalne.

W Norwegii za posiadanie do 15 g marihuany grozi kara grzyw-

ny, posiadanie więcej niż 15 g oraz handel karany jest pozbawie-

niem wolności. Zatem ci, którzy stale przyjmują konopie, powin-

ni podróżować posiadając przy sobie mniejsze dawki.

W Szwecji zasadniczo jakiekolwiek posiadanie, nabywanie czy

nawet konsumpcja jakichkolwiek nielegalnych substancji są

zabronione. Zero tolerancji w kraju uchodzącym za liberalny.

Posiadającym nie więcej niż 50 g zioła grożą drastyczne kary

grzywny i pozbawienia wolności w zawieszeniu. Do środków

represji zalicza się też przymusową terapię dla osób uzależnio-

nych od konopi. Również sama konsumpcja jest przestępstwem.

Wszystko, co przekracza wagę 50 g, czy też wygląda na handel /

przekazanie dalej, może skończyć się karą pozbawienia wolności

na okres co najmniej sześciu miesięcy. Ogólnie mówiąc palenie

jest niedozwolone.

U ińskiego sąsiada za spożywanie, posiadanie niewielkich nie-

określonych bliżej ilości oraz uprawę max. 6 roślin nałożona

może zostać niewielka kara grzywny, również w przypadku

przekazania w „niewielkim gronie konsumentów”. Tak samo,

jak w innych państwach skandynawskich, tak i tutaj publiczny

handel grozi pozbawieniem wolności oraz odebraniem prawa

jazdy.

W małej Danii palenie marihuany jest w dużej mierze tolerowa-

ne, oicjalnie jest jednak jeszcze ciągle nielegalne i również w

zeszłym roku było ścigane i karane przez policję i państwo. Po

różnych zakrojonych na szeroką skalę akcjach w małym Wolnym

Mieście Christiania w środku Kopenhagi w 2004 roku publiczna

sprzedaż konopi została wprawdzie ograniczona, jednak ciągle

jeszcze można się z nią spotkać. Rada miasta w Kopenhadze

chciałaby wprowadzić model cofee shopów, co spotyka się jed-

nak ze sprzeciwem ze strony konserwatywnego rządu.

W Rosji nie ma w tej kwestii żadnej podstawy prawnej, grzywna

pobierana jest bezpośrednio na miejscu i z reguły bez wystawie-

nia mandatu. Możliwe jest jednak, że za posiadanie działki trze-

ba będzie odsiedzieć kilka dni, w zależności od policjanta i jego

humoru. W przypadku posiadania do 6 g należy liczyć się z kara

grzywny lub do 15 dni więzienia. Jakakolwiek uprawa, handel

i posiadanie ilości większej niż 6 g są zasadniczo karane pozba-

wieniem wolności. Aktywizm w kwestii konopi jest tam koniecz-

ny, ale też i bardziej niebezpieczny, niż gdziekolwiek indziej.

W słonecznej Portugalii dozwolona jest konsumpcja do 2,5 g

marihuany dziennie. Uwzględniono również robienie zapasów,

i na osobisty użytek możliwe jest posiadanie zapasów na dzie-

sięć dni, a zatem 25 g. Posiadanie większej ilości uważane jest za

„traicking”, tak samo jak uprawa choćby jednej roślinki. Mimo

to Headshopy i Growshopy w Portugalii wyrastają jak grzyby po

deszczu i – proporcjonalnie do tego – również liczba uprawiają-

cych konopię własnym sposobem.

W sąsiedniej Hiszpanii najczęściej przymyka się oko na posiada-

nie i konsumpcje, które najwyżej mogą skończyć się niewielką

grzywną i koniskatą. Tolerowana jest uprawa na własny uży-

tek w swoich czterech ścianach, dopóki nie chodzi o uprawę na

sprzedaż. Ponadto dozwolone są w Hiszpanii Cannabis Social

Clubs, których członkowie za opłatą mogą nabyć konopię po ce-

nach zbliżonych do tych na czarnym rynku.

W Belgii dozwolona jest uprawa do 3 roślinek na jedno gospodar-

stwo domowe (czy też jednej na osobę). Posiadanie i konsumpcja

małych ilości do 3 g konopi tolerowana jest u dorosłych, o ile

nie stwarzają oni tym problemów swojemu otoczeniu. Ogólnie

posiadanie marihuany i jej konsumpcja nie są dla policji i proku-

ratury sprawą priorytetową.

W Holandii konopia wpraw-

dzie również nie jest legalna,

sprzedaż w cofee shopach jest

jednak tolerowana przez rząd.

Za posiadanie do 5 g marihua-

ny nie grozi kara, chyba że zioło

będzie powodem dziwnego za-

chowania w miejscach publicz-

nych. W domu również można

uprawiać do pięciu roślinek na

własny użytek, nie obawiając

się kary. Inne rodzaje handlu

na czarnym rynku są ścigane.

Pacjenci leczeni marihuaną

mogą zdobyć swoje zioło cał-

kiem legalnie od rządu, jednak

ceny proponowane w cofee

shopach często są niższe.

W Księstwie Lichtenstein

wspiera się legalizację marihu-

any. Gdyby jeden z niemiecko-

języcznych sąsiadów, Austria

lub Szwajcaria, wprowadził

legalizację konopi, Lichtenstein

z pewnością by się przyłączył.

Paląc marihuanę w tym mikro-

państwie europejskim nie trze-

ba szczególnie się przejmować.

Handel może być jednak karal-

ny.

W Szwajcarii hodowla kono-

pi celem uzyskania narkotyku

jest oicjalnie nielegalna, jest

jednak szeroko rozpowszech-

niona i z powodu swojego za-

sięgu nie jest konsekwentnie

ścigana przez państwo. Po

okresie sprzedaży woreczków

zapachowych z kwiatami ko-

nopi w latach 1994-2003, handel

znów jest ścigany. Po odrzuceniu inicjatywy na rzecz konopi w

roku 2008 Szwajcaria jest teraz na etapie wdrażania modelu kar

grzywny, który sprawdził się w kantonie St. Gallen. Podobnie

jak w Niemczech, nie ma (jeszcze) precyzyjnie zdeiniowanego

pojęcia „niewielkiej ilości”. Konopia ma zostać udostępniona

również jako naturalne lekarstwo, planowane są dokładne regu-

lacje w tej kwestii. Aktualnie pacjenci narażeni są na niewielkie

prześladowania.

We Włoszech ustawodawstwo dotyczące narkotyków zaostrzane

jest za każdym razem po zwycięstwie Berlusconiego w wyborach.

Jako „niewielka ilość” rozumiane jest tam zatem 500mg THC (ok.

6 gramów konopi zawierającej 10% THC). Posiadaczom takiej,

trudnej do określenia ilości grozi kara grzywny, terapia lub ode-

branie prawa jazdy czy paszportu. Każdy, kto przyłapany zosta-

nie z większą ilością marihuany, uchodzi za dealera. Grozi za to

od sześciu do dwudziestu lat pozbawienia wolności. Jeśli chodzi

o medyczne zastosowanie konopi Włochy niestety nie idą z po-

stępem. Pozwolenia na otrzymywanie z Holandii kwiatów ko-

nopii przeznaczonych do zastosowania leczniczego nie zostały

przedłużone.

Czechy są kolejnym rajem dla podróżujących posiadających przy

sobie marihuanę, bowiem zalegalizowane zostało tam posiadanie

do 1 g czystego THC. Posiadanie w domu nie więcej niż pięciu

roślinek uchodzi jedynie za wykroczenie. Pacjentów przyjmują-

cych konopię zostawia się całkowicie w spokoju. Handel i sprze-

daż są ścigane, ponadto nie ma żadnych cofee shopów i innych

miejsc sprzedaży konopii (przynajmniej oicjalnych – red.), ani

w Pradze, ani nigdzie indziej, co ma dać odpowiedź na pytanie

stawiane często w ostatnich miesiącach.

Rząd polski jest jednym z najbardziej bezlitosnych w Europie je-

śli chodzi o kwestię marihuany. Jakiekolwiek posiadanie konopi

jest nielegalne i może skończyć się karą pozbawienia wolności

w wymiarze do pięciu lat. W przypadku przekazania choćby

najmniejszej ilości grożą dotkliwe kary do dziesięciu lat więzie-

nia. Ruch mający doprowadzić do zalegalizowania marihuany

ma przed sobą trudną drogę i jest wdzięczny za każdą pomoc.

Marihuany nie stosuje się w medycynie, pacjenci są uważani za

uzależnionych od narkotyków.

Przyjrzyjmy się na koniec Niemcom w roku 2010. Postępowania

w sprawach dotyczących posiadania zw. „niewielkiej ilości”

(między 6 a 15 g marihuany) mogą lub muszą zostać umorzo-

ne, w zależności od landu. Handel i uprawa są nielegalne. Od

niedawna uznano pierwszych pacjentów przyjmujących mari-

huanę, którzy mogą nabyć ją w aptekach. Ogólnie konopia jest

w Niemczech szeroko rozpowszechniona i dla stróżów prawa,

szczególnie w północnych Niemczech, nie jest sprawą o wyso-

kim priorytecie. O ile samo spożycie marihuany nie jest niele-

galne, o tyle uprawiającym tę roślinę i handlującym nią ciągle

jeszcze grożą wysokie kary pieniężne czy pozbawienia wolności.

Ponadto jest przepaść między północą a południem.

Czechy: Nasiona seniorom

W styczniu 2011 rusza trzecia edycja akcji „Nasiona

seniorom”, prowadzonej przez stowarzyszenie Legalizace.cz.

Polega ona na rozdawnictwie pestek konopi przeznaczonych

do upraw na lekarstwo wszystkim chętnym pełnoletnim

obywatelom, przede wszystkim starszym ludziom. Wielu z

nich nie zgadza się z wypychaniem ich na czarny rynek, gdzie

w atmosferze zagrożenia oferuje się towar niewiadomej

jakości po bardzo zawyżonej cenie.

R e K L a M a

Od wiosny 2010 udział w akcji wzięło kilkaset osób. Oprócz

ziaren otrzymali oni instrukcje uprawy i spis przydatnych

publikacji. Robert Veverka, rzecznik organizacji, deklaruje,

że bezmyślne prawo nie może bronić ludziom dostępu

do taniego lekarstwa. Domaga się całkowitego i

bezzwłocznego zniesienia odpowiedzialności za

uprawę konopi leczniczych.

Obecnie za uprawę do pięciu krzewów

grozi grzywna do 15 000 czeskich

koron (prawie 2410 PLN w IX.10).

Zgodnie z orzecznictwem Sądu

Najwyższego samoleczenie nie

podlega karze, wciąż jednak

dochodzi do ograniczania

swobody i represji.

w w w . l e g a l i z a c e . c z /

p r o j e k t y / s e m i n k a -

seniorum/

Spliff Gazeta Konopna

hyperreal

Nie poddawaj się!

autor: dr Mateusz Klinowski.

Na forum i portalu hyperreal.info wielokrotnie pojawiały si pytania czytelników, jak zachowywać si w przypadku zatrzymania przez policj za posiadanie „niewielkiej iloci”. O odpowied

poprosilimy doktora Mateusza Klinowskiego. Okazuje si, e propozycja “dobrowolnego poddania si karze”, składana nagminnie przez prokuratorów to złe rozwizanie dla zatrzymanego.

Dowiedz si czemu i przeka znajomym.

już na etapie postępowania

przygotowawczego.

„ W interesie podejrzanego o posiadanie nar-

kotyków leży więc nie tyle poddanie się ka-

rze, co raczej konsekwentne utrzymywanie, że

posiadane narkotyki przeznaczone są tylko i

wyłącznie na własny użytek. ”

Podnoszony bywa również

argument, że dobrowolne

poddanie się karze prowadzi

do zasądzenia kary w niższym

wymiarze. Prokurator idzie

bowiem oskarżonemu na

rękę, a jeśli ten na jego

propozycję nie przystanie, „z

czystej ludzkiej złośliwości”

zażąda wyższego jej

wymiaru. Zaś sąd może

taką właśnie surowszą karę

zasądzić. Argument ten z

dwóch powodów jawi się

jako nietrafny.

Po pierwsze, jak pokazuje

praktyka, oskarżeni

posiadacze narkotyków,

którzy postanawiają walczyć o swoje prawa, najczęściej

wychodzą na tym lepiej, niż przystając na propozycję

kary złożoną przez prokuratora. Dzieje się tak dlatego, że

sąd nie ma obowiązku, jak już wspomnieliśmy, podzielić

na rozprawie opinii prokuratora na temat przestępności

czynu oraz wymiaru kary. Co więcej, zwykle do rozprawy

w ogóle nie dochodzi, gdyż prokuratura sama umarza

postępowanie, widząc, że nie przebiegnie ono w sposób dla

nich bezproblemowy i wymagać będzie z ich strony wiele

wysiłku. Dla prokuratorów sprawy drobnych posiadaczy

narkotyków są bowiem zbyt mało istotne, aby angażować

się w ich prowadzenie w trybie innym niż uproszczony.

Dokończenie ze str. 1

niewielkich ilości narkotyków. Na około 60 spraw z art.

62, którymi zajęło się biuro w latach 2009-10 roku, niemal

wszystkie zakończyły się umorzeniem postępowania. W

dwóch przypadkach zasądzono karę grzywny i ograniczenia

wolności. Liczby te niezbicie dowodzą, że, statystycznie rzecz

biorąc, drobne sprawy dotyczące posiadania narkotyków są

przez prokuraturę umarzane przy pierwszych przejawach

gotowości oskarżonego do aktywnego uczestnictwa w

rozprawie.

Decyzje sądu zastępuje porozumienie

prokuratora i podejrzanego, na mocy którego

podejrzany uznaje się za winnego popełnienia

przestępstwa. Podejrzany o posiadanie

narkotyków, dobrowolnie poddając się karze,

sam zatem uznaje, że popełnił przestępstwo, za

które powinien zostać ukarany.

Na koniec, wątpliwości budzi w ogóle samo sięganie przez

prokuratorów do instytucji dobrowolnego poddania się karze

przez oskarżonego w przypadku posiadania niewielkich

ilości narkotyków. Jak już wspomnieliśmy, przesłanką

zastosowania art. 335 kpk jest osiągnięcie celu postępowania,

czyli przede wszystkim brak powrotu do przestępstwa.

Lecz gdy pod uwagę brać konsumentów narkotyków,

zwłaszcza uzależnionych, jest bardzo prawdopodobne, że

nadal posiadać będą oni zakazane środki. Oznacza to, że

właściwie w każdym przypadku należałoby zakładać, że cel

postępowania karnego nie zostanie osiągnięty. Dowodzi to

jedynie, że prokuratura i policja przekształciły, z różnych

powodów, art. 62 upn w wygodne narzędzie generowania

wyników oraz statystyk, i stosują ten artykuł niezgodnie z

jego pierwotnym przeznaczeniem.

W tej sytuacji sąd niemal zawsze wydaje wyrok skazujący,

zgodny przecież z wolą oskarżonego (teoretycznie istnieje

możliwość, że oskarżony nie przyznaje się do winy, a

prokurator stosuje art. 335 kpk, ale przypadki takie są

zupełnie wyjątkowe). Na marginesie, nie jest możliwe

złożenie wniosku z art. 335 kpk połączonego z zaniechaniem

dalszych czynności dowodowych, jeżeli oskarżony

skorzystał z prawa do milczenia.

Po drugie, często proponowaną przez prokuratora karą,

jak już pisaliśmy, jest pozbawienie wolności. Jest to kara

absurdalnie surowa i trudno w tej sytuacji twierdzić, że

prokuratura idzie tutaj oskarżonemu na rękę.

Ważnym czynnikiem zwiększającym prawdopodobieństwo

umorzenia sprawy z art. 62 jest skorzystanie z zawodowego

pełnomocnika procesowego, choćby poproszenie

o nieodpłatną pomoc Biuro Rzecznika Praw Osób

Uzależnionych i Używających Narkotyków. Praktyka

działania Rzecznika dowodzi, że nie poddawanie się karze

i skorzystanie z pomocy fachowego doradcy prawnego

stanowi skuteczną strategię uniknięcia kary za posiadanie

Podsumowując, najlepszą taktyką postępowania w

momencie zatrzymania z niewielką ilością narkotyków

przeznaczonych na własny użytek jest nie poddawanie się

karze i walka o swoje prawa przed obliczem sądu z pomocą

zawodowego prawnika. Istnieją wówczas spore szanse na

umorzenie postępowania.

Dobrowolne poddanie się karze oznacza więc swoistą

kapitulację, na którą konsumenci zakazanych używek

w żadnym razie nie powinni się godzić. Art. 62 upn

został pomyślany jako przede wszystkim narzędzie

ścigania handlu narkotykami i stanowi przykład tzw.

kryminalizacji zastępczej. Stąd też wzięła się bardzo

surowa odpowiedzialność karna przewidziana w tym

przepisie. Ustawodawca po prostu zbyt optymistycznie

założył, że policja nie będzie ścigać drobnych posiadaczy, a

prokuratury oraz sądy będą umarzać postępowania toczące

się przeciwko nim. Był to duży błąd, ponieważ tak właśnie

się nie stało.

R e K L a M a

Skoro jednak ściganie konsumpcji narkotyków nie stanowi celu

istnienia art. 62, czyn polegający na posiadaniu niewielkich

ilości zakazanych używek, wobec braku wystąpienia

dodatkowych okoliczności wskazujących na ich udzielanie

innym osobom, czy zamiar ich sprzedaży, należałoby

zawsze kwalifikować przynajmniej jako wypadek mniejszej

wagi (art. 62.3), albo postępowanie umarzać ze względu na

niską społeczną szkodliwość czynu. A już zwłaszcza wtedy,

gdy przedmiotem posiadania jest marihuana w niewielkich,

kilkugramowych porcjach. Używka ta, jak pokazują badania

naukowe, w znikomym stopniu stwarza bowiem zagrożenie

dla zdrowia publicznego, czyli dobra chronionego przez

art. 62.

W interesie podejrzanego o posiadanie narkotyków leży

więc nie tyle poddanie się karze, co raczej konsekwentne

utrzymywanie, że posiadane narkotyki przeznaczone są

tylko i wyłącznie na własny użytek. Ze stwierdzeniem

tym powinna wiązać się również odmowa składania

jakichkolwiek dalszych wyjaśnień i wniosek o umorzenie

postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość

popełnionego czynu. Nawet, jeżeli prokuratura nie

zdecyduje się na umorzenie postępowania, to dopiero sąd w

czasie rozprawy dokona oceny postawy sprawcy, charakteru

jego czynu, stopnia zawinienia. I jeżeli zabezpieczona

ilość narkotyków (przy podejrzanym, w miejscu jego

zamieszkania) jest znikoma, a okoliczności zatrzymania nie

wskazują na cele posiadania inne niż konsumpcja, istnieje

spore prawdopodobieństwo, że sąd uniewinni oskarżonego,

odstąpi od wymierzenia kary, bądź, stosując art. 62.3,

wymierzy karę inną niż pozbawienie wolności.

W tym miejscu warto podkreślić, że choć kara pozbawienia

wolności w zawieszeniu, stosowana bardzo często w

sprawach z art. 62, wydaje się niekiedy najatrakcyjniejszym

rozwiązaniem, jest to najsurowsza i najdotkliwsza ze znanych

polskiemu prawu kar. Jej odwieszenie zaś, w wyniku np.

ponownego zatrzymania z nielegalną używką, skutkuje

faktycznym uwięzieniem. Właśnie to zupełnie irracjonalne

przekonanie co do ulgowego charakteru zawieszenia

kary pozbawienia wolności powoduje, że chcąc uniknąć

płacenia grzywny, przychodzenia na rozprawę czy ulegając

sugestiom policji i prokuratora, konsumenci masowo

korzystają z instytucji poddania się karze bez rozprawy

Kontakt z redakcją

Serwis hyperreal.info zaprasza do współpracy osoby

zainteresowane. Jeśli interesuje Cię tematyka narkotykowa

i chcesz podzielić się swoją wiedzą z setkami tysięcy

osób odwiedzających serwis, możesz skontaktować się z

redakcją serwisu pisząc na adres:

redakcja@hyperreal.info

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: