Skąd się wzięły kolory.doc

Scenariusz  sytuacji edukacyjnej

Grupa wiekowa: 5-latki

Podstawa programowa: I 1,4,8,13; II 1,2,8; III 10

Program: ABC. Program wychowania przedszkolnego XXI wieku – Anna Łada-Grodzicka

Dział programowy: Poznaję literaturę i bawię się w teatr

                                  Poznaję sztukę plastyczną i sam jestem twórcą

                                  Uczę się myśleć, mówić, słuchać i rozumieć

Obszar edukacji w zakresie mowy i myślenia

Obszar edukacji kulturowo-estetycznej

Treści programowe:

§         poznawanie dłuższych, pogodnych  nastroju utworów literackich o różnorodnych wartościach

§         próby mieszania kolorów i ich nazywanie

§         rozwiązywanie prostych zagadek o bliskich znanych przedmiotów

Temat:  Skąd się wzięły kolory?

Cele ogólne:

·         Zapoznanie dzieci z pojęciami barwy podstawowej i pochodnej,

·         Wyrobienie znajomości i umiejętności mieszania barw podstawowych dla uzyskania barw pochodnych.

Cele operacyjne. Dziecko:

·         zna i rozróżnia kolory podstawowe: żółty, niebieski i czerwony oraz kolory pochodne: pomarańczowy, fioletowy, zielony i brązowy,

·         potrafi wymieszać kolory podstawowe w taki sposób, by uzyskać odpowiedni kolor pochodny

·         szybko reaguje na sygnał barwny i dźwiękowy,

·         potrafi logicznie myśleć podczas rozwiązywania zagadek,

Metoda: słowna – opowiadanie

               czynna

Forma: cała grupa

Środki dydaktyczne: Bajka A. Czylok „Bajka o Białej  Krainie i czarnoksiężniku Koloruchu”, kolorowe zagadki, plansze przedstawiające kolejne etapy bajki; sylwetki postaci występujących w bajce, rekwizyty do zabaw ruchowych: krążki w czterech kolorach, kolorowe kartoniki, magnetofon, słoje z wodą, kolorowanki, farby, pędzle.

Przebieg i organizacja zajęć:

1. Powitanie gości zabawą
2. Zaproszenie do wysłuchania bajki „O Białej Krainie…” (w załączniku) z wykorzystaniem trzech plansz i sylwet postaci występujących w tekście.
3. Zwrócenie uwagi na występujące bajce trzy pierwsze kolory (podstawowe), które w prezencie dostał król:

·         Jakie kolory dostał król?

·         Czy wystarczyły, by pomalować całą krainę?

·         Czy czarnoksiężnik podpowiedział królowi, jak wykorzystać kolory?

·         W jakich okolicznościach król rozwiązał zagadkę i czego się dowiedział?

4. Demonstracja mieszania barw pochodnych.

·         Zabawa w króla - wybrane dzieci podchodzą i mieszają kolory w słojach.

·         Wspólne głośne utrwalenie wiadomości.

5. Zaproszenie do zabawy ruchowej.

·         Rozdanie dzieciom szarf w kolorach podstawowych.

·         Zapoznanie z zasadami zabawy ruchowej.

·         Wspólna zabawa.

„Kolory” – zabawa ruchowo-dydaktyczna

Każdemu dziecku nauczycielka przypina do sweterka kółeczko w jednym z czterech kolorów (żółty, niebieski, czerwony, zielony). Wyjaśnia zasady zabawy, zapoznaje z sygnałem barwnym i dźwiękowym. Dzieci biegają po całej sali w rytm dowolnej rytmicznej melodii. Na przerwę w muzyce dzieci ustawiają się obok odpowiednich do swojego kartonika kolorowych krążków. Zabawa potarza się kilkakrotnie.

6. Kolorowe zagadki” – wspólne odgadywanie zagadek słownych. Uzupełnianie konturów palety odgadniętymi kolorami.

7. Zaproszenie dzieci do stolików – praca plastyczna.

·         Podział dzieci na grupy przy stolikach. Każda grupa ma na stole kolorowankę przedstawiającą jeden przedmiot o określonym kolorze (marchewka – pomarańczowy; śliwki – fioletowy; listek – zielony; grzybek – brązowy).

·         Objaśnienie zasad wykonania pracy plastycznej: wymieszanie odpowiednich kolorów podstawowych w celu uzyskania potrzebnej barwy pochodnej i pomalowanie konturów.

8. Omówienie wykonanych prac.

9.      Pożegnanie gości.

10.  Porządkowanie stanowisk pracy.

Załącznik

„Bajka o Białej Krainie i czarnoksiężniku Koloruchu”

Dawno temu, za górami, za lasami była kraina, którą nazywano „Białą Krainą”, nie ze względu na porę roku, gdyż śnieg nie padał tam wcale, tylko dlatego, iż wszystko tam było białe. Biała była trawa, białe niebo i słońce, drzewa w kolorze bieli i kwiaty, a domy miały białe ściany i dachy, a zamek króla białe mury i wrota.

Ludzie  w tej krainie byli bardzo smutni, nie chciało im się pracować, uprawiać ziemi, sadzić kwiatów, nie zbierali też białych owoców z białych drzew. Całymi dniami siedzieli w domach, tak, jak król płacząc i oczekując, że kiedyś będzie inaczej.

Pewnego dnia król tej krainy wyczytał w wielkiej, mądrej książce, iż daleko mieszka dobry czarnoksiężnik Koloruch, który może coś poradzić na troski króla i poddanych. Wybrał się więc król na swoim rumaku w daleką, niebezpieczną podróż, aby odszukać Kolorucha. Zabrało mu to wiele czasu i bogactw, ale król wrócił do swego królestwa z podarunkiem od czarnoksiężnika. Były to trzy barwy, które miały przywrócić kolory  w krainie: barwa żółta, niebieska i czerwona. Jednak król nie był do końca zadowolony z podarunku, ponieważ Koloruch był osobą bardzo tajemniczą i nie wyjawił królowi, co ma zrobić, aby otrzymać pełną gamę kolorów. Powiedział tylko, iż trzy podarowane barwy mają w sobie czarodziejską moc, a umiejętnie wykorzystane uszczęśliwią ludzi. Jednak klucz do zagadki pozostał tajemnicą a król musiał nauczyć się  cierpliwości.

Wróciwszy do królestwa król rozlał trzy kolory po całej krainie: żółć pomalowała słońce, gruszki na drzewie, łany rzepaku na polach, słomiane dachy domów; czerwień – pomalowała cegły, jabłka, wiśnie; kolor niebieski wymalował niebo, szyby w oknach i rzeki. Wszystko wyglądało teraz pięknie i kolorowo, jednak wciąż pozostawało dużo bieli, a poddani wkrótce zaczęli znów narzekać i prosić króla, by uczynił ich świat w pełni kolorowy. Król czuł się bezsilny, wpadał raz  rozpacz raz w złość, aż pewnego dnia zdenerwowany niechcący upuścił pojemnik z niebieską farbą i część koloru wpadła do pojemnika z farbą żółtą. Król ze zdziwieniem zobaczył, że farby mieszając się stworzyły nowy kolor – zielony. Postanowił więc eksperymentować dalej. Niebieski dołożył do czerwieni i otrzymał fiolet. Żółć pomieszał z czerwienią i otrzymał kolor pomarańczowy. A gdy zmieszał wszystkie barwy otrzymał brązowy.

Król zrozumiał, że zagadka czarnoksiężnika tkwiła w umiejętnym pomieszaniu barw, które otrzymał na początku i że w zupełności wystarczyły one, aby Kraina Bieli stała się kolorową krainą. Odtąd wszyscy żyli szczęśliwie i nigdy więcej nie byli smutni.

„Bajka o Białej Krainie i czarnoksiężniku Koloruchu”

Dawno temu, za górami, za lasami była kraina, którą nazywano „Białą Krainą”, nie ze względu na porę roku, gdyż śnieg nie padał tam wcale, tylko dlatego, iż wszystko tam było białe. Biała była trawa, białe niebo i słońce, drzewa w kolorze bieli i kwiaty, a domy miały białe ściany i dachy, a zamek króla białe mury i wrota.

Ludzie  w tej krainie byli bardzo smutni, nie chciało im się pracować, uprawiać ziemi, sadzić kwiatów, nie zbierali też białych owoców z białych drzew. Całymi dniami siedzieli w domach, tak, jak król płacząc i oczekując, że kiedyś będzie inaczej.

Pewnego dnia król tej krainy wyczytał w wielkiej, mądrej książce, iż daleko mieszka dobry czarnoksiężnik Koloruch, który może coś poradzić na troski króla i poddanych. Wybrał się więc król na swoim rumaku w daleką, niebezpieczną podróż, aby odszukać Kolorucha. Zabrało mu to wiele czasu i bogactw, ale król wrócił do swego królestwa z podarunkiem od czarnoksiężnika. Były to trzy barwy, które miały przywrócić kolory  w krainie: barwa żółta, niebieska i czerwona. Jednak król nie był do końca zadowolony z podarunku, ponieważ Koloruch był osobą bardzo tajemniczą i nie wyjawił królowi, co ma zrobić, aby otrzymać pełną gamę kolorów. Powiedział tylko, iż trzy podarowane barwy maja  w sobie czarodziejską moc, a umiejętnie wykorzystane uszczęśliwią ludzi. Jednak klucz do zagadki pozostał tajemnicą a król musiał nauczyć się  cierpliwości.

Wróciwszy do królestwa król rozlał trzy kolory po całej krainie: żółć pomalowała słońce, gruszki na drzewie, łany rzepaku na polach, słomiane dachy domów; czerwień – pomalowała cegły, jabłka, wiśnie; kolor niebieski wymalował niebo, szyby w oknach i rzeki. Wszystko wyglądało teraz pięknie i kolorowo, jednak wciąż pozostawało dużo bieli, a poddani wkrótce zaczęli znów narzekać i prosić króla, by uczynił ich świat w pełni kolorowy. Król czuł się bezsilny, wpadał raz  rozpacz raz w złość, aż pewnego dnia zdenerwowany niechcący upuścił pojemnik z niebieską farbą i część koloru wpadła do pojemnika z farbą żółtą. Król ze zdziwieniem zobaczył, że farby mieszając się stworzyły nowy kolor – zielony. Postanowił więc eksperymentować dalej. Niebieski dołożył do czerwieni i otrzymał fiolet. Żółć pomieszał z czerwienią i otrzymał kolor pomarańczowy. A gdy zmieszał wszystkie barwy otrzymał brązowy.

Król zrozumiał, że zagadka czarnoksiężnika tkwiła w umiejętnym pomieszaniu barw, które otrzymał na początku i że w zupełności wystarczyły one, aby Kraina Bieli stała się kolorową krainą. Odtąd wszyscy żyli szczęśliwie i nigdy więcej nie byli smutni.

1