Wykład 1.doc

(136 KB) Pobierz
Wykład 1

Wykład 1


Zdrowie psychiczne

 

wprowadzenie

 

Randy Pausch (23.X.1960-25.VII.2008)
 

PRAWDZIWE SPEŁNIENIE DZIECIĘCYCH MARZEŃ

Wykład wygłoszony 18.IX. 2007r przez Randy’ego Pauscha

 

„Kiedy w pokoju znajduje się słoń, to go przedstaw”

 

Słoń w pokoju

 

 

 

 

 

Slajd z „ostatniego wykładu”

Moje dziecięce marzenia

q                   Znaleźć się w miejscu, gdzie nie działa grawitacja

q                   Grać w NFL

q                   Napisać hasło do World Book Encyclopedia

q                   Zostać kapitanem Kirkiem

q                   Wygrywać pluszowe zwierzęta

q                   Pracować dla Disneya

 

„Muszę Ci coś powiedzieć Randy – uderzyłam jednym samochodem
w drugi…”

„NASA dała jasno do zrozumienia, że pod żadnym pozorem wykładowcy nie mogą latać ze swoimi studentami”

„Dla Randy’ego. Nie wierzę w scenariusz bez szans na powodzenia. Wiliam Shanter (Kirk)”

„Umożliwić innym spełnienie marzeń”

„Poprosiłem o pomoc Jeffreya Zaslowa. Każdego dnia objeżdżałem okolicę swojego domu na rowerze…”

„Chcę by obraz mnie jaki zachowają był możliwie wyraźny i jasny”

„Pod pozorem wykładu akademickiego próbowałem włożyć samego siebie w butelkę, którą kiedyś morze wyrzuci na piasek dla moich dzieci”
 

Pojęcie zdrowia psychicznego

n                     Są różne rodzaje zdrowia: biologiczne, psychiczne społeczne, duchowe … niektórzy uważają, że nawet zawodowe)

 

n                     Zdrowie psychiczne można rozumieć:

q                     negatywnie – brak zaburzeń i choroby (model biomedyczny)

q                     pozytywnie –  pełny dobrostan psychiczny

q                     obiektywnie – spełnianie określonych kryteriów,               wywiedzionych z teorii medycznych lub psychologicznych

q                     subiektywnie – satysfakcja z życia, poczucie zdrowia, poczucie szczęścia

 

Historyczny przykład pozytywnego ujęcia zdrowia psychicznego (Jahoda, 1958)

 

Zbiór kryteriów zdrowia psychicznego:

q                    pozytywna i wysoka samoocena

q                    silne poczucie tożsamości

q                    zdolność do rozwoju i samorealizacji

q                    zdolność do integracji doświadczeń

q                    zdolność do autonomii (do bycia niezależnym od wpływów społecznych)

q                    zdolność do samoregulacji

q                    zdolność do radzenia sobie z wymaganiami (do adaptacji w zmieniającym się świecie)

 

 



Współczesny „całościowy” model zdrowia psychicznego (Keyes i Lopez, 2002)
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Diagnoza psychopatologii (zdrowia psychicznego w ujęciu negatywnym)

 

OPIS (dot. procesów):

n                     psychopatologia ogólna – opis i klasyfikacja  objawów występujących w przebiegu zaburzeń psychicznych

n                     psychopatologia szczegółowa – opis i klasyfikacja zespołów objawów (czyli zaburzeń psychicznych / jednostek nozologicznych / dysfunkcji)

 

WYJAŚNIANIE (dot. mechanizmów):

n                     mechanizmy psychopatologiczne – wyjaśnienie wewnętrznych (intrapsychicznych bądź interpersonalnych) mechanizmów powodujących zaburzenie psychiczne

n                     etiopatogeneza – wyjaśnienie etiologii zaburzeń psychicznych; tzn. uwarunkowań ich powstania (tj. czynników biologicznych, psychicznych, społecznych i ich kombinacji)

 

 

 

OPIS psychopatologii

 

Pojęcie normy

 

NORMA ILOŚCIOWA

              właściwości jednostki nie odbiegają od granic przeciętnych dla danej populacji (wyrażona w postaci liczby)

 

NORMA SPOŁECZNO-KULTUROWA

              właściwości jednostki są zgodne z oczekiwaniami, konwencjami danego środowiska

              „Jednym z warunków zdrowia psychicznego "jest to, aby nie być całkowicie nieprzystosowanym do dostępnych w tej kulturze wzorów postępowania (Sowa, 1984)

 

NORMA TEORETYCZNA

              właściwości jednostki są zgodne ze wzorcem, zaproponowanym teorię (mniej lub bardziej uzasadnioną empirycznie)

 

 

 

Uznane klasyfikacje
zaburzeń psychicznych

 

n                    ICD-10 (Międzynarodowa statystyczna klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych; 1992)

              (International Classification of Diseases and Related Health Problems)

 

n                    DSM-IV-TR (Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych; 2004)

              (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders)

 

 

Pojęcie zaburzenia psychicznego
wg. ICD-10

n                    „Zaburzenie” nie jest terminem ścisłym. Używany jest celem wskazania na istnienie układu klinicznie stwierdzalnych objawów lub zachowań połączonych w większości przypadków z cierpieniem i zaburzeń funkcjonowania indywidualnego.

 

n                    Sama dewiacja społeczna lub społeczny konflikt bez zaburzenia indywidualnego funkcjonowania nie powinny być zaliczane do zaburzeń psychicznych”

 

 

Jak konstruowano ICD i DSM?

 

-Wyodrębnienie wszelkich symptomów (objawów), które mogłyby świadczyć o zaburzeniu

-Łączenie symptomów w kategorie zaburzeń: syndromy (zespoły objawów) i jednostki nozologiczne (choroby)

-Uporządkowanie kategorii zaburzeń według określonych (nierzadko arbitralnie) ale sensownych zasad – np. etiologii, rokowania, częstości występowania

 

 

osie DSM-IV-TR

 

I. zespoły kliniczne (różnorodne, klasyczne jednostki chorobowe; min. schizofrenia, zespół uogólnionego lęku, wielka depresja, uzależnienie od leków)

II. zaburzenia osobowości, upośledzenie umysłowe (grupa zaburzeń polegająca na zakłóceniu relacji ze światem)

III. stany ogólnomedyczne (dolegliwości rozpoznawane w medycynie ogólnej, których występowanie może być istotne dla zrozumienia lub leczenia danego przypadku)

IV. problemy psychospołeczne i środowiskowe (ocena, jakie stresory, np. środowiskowe sytuacyjne mogły brać udział w rozwoju zaburzenia

V. poziom przystosowania (klinicysta ocenia na 100-punktowej skali, jak badany radzi sobie w chwili obecnej)

 

osie ICD-10

I. zespół kliniczny (por. I. zespoły kliniczne i II. zaburzenia osobowości, upośledzenie umysłowe w DSM)

II. niesprawność funkcjonowania (por. V. poziom przystosowania w DSM)

III. czynniki stanowiące kontekst zjawisk klinicznych (por. IV. problemy psychospołeczne i środowiskowe w DSM)

 

F

n                    F00-09: organiczne zaburzenia psychiczne

n                    F10-19: zaburzenia psychiczne i zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych

n                    F20-29: schizofrenia, zaburzenia schizotypowe i urojeniowe

n                    F30-39: zaburzenia nastroju (afektywne)

n                    F40-48: zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną

 

n                    F50-59: zespoły behawioralne związane z zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi

 

n                    F60-69: zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych

n                    F70-79: upośledzenie umysłowe

n                    F80-89: zaburzenia rozwoju psychicznego

n                    F90-98: zaburzenia zachowania i emocji rozpoczynające się zwykle w dzieciństwie i w wieku młodzieńczym

n                    F60: specyficzne zaburzenia osobowości

n                    F61: zaburzenia osobowości mieszane i inne

n                    F62: Trwałe zmiany osobowości nie wynikające z uszkodzenia ani z choroby mózgu

n                    F63: Zaburzenia nawyków i popędów

n                   

n                    F69: Zaburzenia osobowości i zachowania u dorosłych nie określone

 

 

 

 

F62

n                    F62.0: Trwała zmiana osobowości po katastrofach (po przeżyciu sytuacji ekstremalnej)

n                    F62.1: Trwała zmiana osobowości po chorobie psychicznej

n                   

n                    F62.9: Inne trwałe zmiany osobowości, nie określone

 

 

Przykład kodowania zaburzenia w ICD-10

              F: V rozdział dot. Zaburzeń psychicznych

 

 

              F60-69: zaburzenia osobowości i zachowania dorosłych

 

 

              F62: trwałe zmiany osobowości nie wynikające z uszkodzenia ani choroby mózgu

 

 

              F62.1: trwała zmiana osobowości po chorobie psychicznej

 

 

Cele i ograniczenia systemu klasyfikacji zaburzeń ICD i DSM

 

PO CO?

n                     opracowanie wspólnego języka diagnostycznego

              => spójność i rzetelność diagnoz psychiatrycznych / psychologicznych

              => obiektywizacja procesu diagnozowania

              => podniesienie poziomu badań naukowych

 

OGRANICZENIA

n                     hamowanie postępu w rozumieniu mechanizmów zaburzeń

n                     dehumanizacja instytucji leczących i uprzedmiotowienie pacjenta

 

 

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin