Wykład o Eucharystii cz. 2.doc

Mgr Renata Kreczmańska

KONSPEKT CZĘŚCI WYKŁADU Z DNIA 26.02.2008 R.:

„Miejsce i rola Eucharystii w życiu chrześcijanina katolika”

II. 2. Zadanie

Eucharystia jest źródeł moralności, która jest wyrazem naszej rozumniej służby Bogu [po. ES 107];

Eucharystia jest początkiem i programem misji – MND 24,25, SC 70 nn; nową zasadą życiową SC 73; sposobem życia. Obejmuje:

à celebrę, bezpośredni udział w kulcie;

à budowanie kultury eucharystycznej [MND 25]

              sposobu bycia i życia, który przyjmujemy od Jezusa, by promieniując Nim przemieniać świat.

Domaga się to triady:

liturgii                            à                            świadectwa                            à                            służby

celebracji              à                            martyrii                            à                            diakonii

jako realizacji potrójnej funkcji i misji Chrystusa, Kościoła, wierzących:

kapłańskiej              à                            prorockiej                            à                            królewskiej

a)                                                        b) c) d)                                                                      c)

a.       udział w kulcie i czci Boga;

a.1. dlaczego kult i chwała Boga są takie ważne?

„Człowiek został stworzony po to, aby Boga Pana naszego chwalił, czcił i Jemu służył, a przez to zbawił duszę swoją” [CD 23];

chodzi o prawdę hierarchii bytów: jeśli Bóg jest na pierwszym miejscu, wszystko jest na swoim miejscu – św. Augustyn;

skoro celem życia człowieka jest życie wieczne polegające na udziale w życiu Trójcy Świętej, na wzajemnej kontemplacji, adoracji, wiecznym miłowaniu, to doczesność ma nas do tej zdolności przygotowywać;

a.2. prawdziwość, autentyczność osobistego kultu Pana Boga prowadzić nas zawsze będzie do kultu wspólnotowego.

Chodzi m.in. i wspólnotowe, w jedności wspólnoty Kościoła przeżywanie niedzieli.

a.2.1. zachowanie jedności z Kościołem hierarchicznym – EE 42

troska i budowanie jedności:

-          wiary

-          sakramentów

-          hierarchii

czyli działania ekumeniczne – EE 43

a.2.2. świętowanie niedzieli

świętowanie jako jeden z wymiarów [obok pracy i odpoczynku] człowieka [za K. Rahnerem]

-          Dies Domini;

-          Dies Christii;

-          Dies Ecclesiae;

-          Dies hominis

a.3. Eucharystia jako sakrament wtajemniczenia i to szczyt tegoż wtajemniczenia domaga się poznania:

-          pewnej wiedzy na temat jej samej, rozumienia sensu i znaczenia poszczególnych jej elementów, znaków jej towarzyszących, sensu roku liturgicznego

-          osobistej zażyłości i więzi z Panem Bogiem;

-          więzi z Kościołem, Oblubienicą Jezusa Chrystusa;

a.4. przygotowywanie

a.5. udział w celebrze

SC 52 – chodzi o

Czynne

Pełne

Owocne

uczestnictwo w celebracji eucharystycznej, żeby nie być jak „obcy i milczący widzowie” KL 48

SC 55: „Nawet wtedy, kiedy nie jest możliwe przystąpienie do sakramentalnej komunii uczestnictwo we Mszy świętej pozostaje konieczne, ważne, znaczące i owocne”

Komunia duchowa

Pomocą bogactwo roku liturgicznego;

Ars celebrandi SC 38-42; EE 47-52

a.6. po celebrze:

postawa adoracji, kontemplacji

SC 66 „niech nikt nie spożywa tego Ciała, jeśli Go wpierw nie adorował” [za św. Augustynem]

„Celebracja i Adoracja Eucharystii pozwala przybliżyć się do miłości Boga i przylgnąć do niej osobiście, aż do zjednoczenia z umiłowanym Panem. Ofiara z życia, komunia z całą wspólnotą wierzących przez solidarność z każdym człowiekiem są nieodzownymi składnikami duchowego kultu świętego i miłego Bogu, w którym cała nasza konkretna rzeczywistość ludzka jest przeznaczona na chwałę Boga” – SC 94.

b.      „nie grzeszcie”;

à stałe nawracanie się;

à potrzeba świadomości celu i sensu życia doczesnego człowieka;

à unikanie grzechów, zwłaszcza śmiertelnych [materia: Dekalog, przykazania kościelna]

à wobec upadku szybkie powstawanie, pojednanie, spowiedź święta;

krok dalej:

c.       czyńcie dobro i miłość;

c.1. Eucharystyczna spójność

SC 77: Duchowość eucharystyczna nie ogranicza się tylko do uczestniczenia w Mszy świętej i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu, ale obejmuje całe życie.

„Eucharystia, która nie przekłada się na miłość konkretnie praktykowaną jest sama w sobie fragmentaryczna” – S.C. 14

„nie jest prawdziwa celebracja eucharystyczna, w której braku blasku miłości, potwierdzonej konkretnym świadectwem dzielenia się z najuboższymi” MND 28

c.2. odwzorowywanie  życia Trójcy Świętej

à Budowanie nowej ziemi i Nowego Jeruzalem

à „Kiedy naprawdę doświadczyło się Zmartwychwstałego, pożywając Jego Ciało i Krew, nie można zatrzymać tylko dla siebie przeżywanej radości” MND 24.

c.3. świadectwo wiary

SC 85 jest środkiem dzięki któremu prawda o Bożej miłości dociera do ludzi;

Ma tozczególnie doniosłe znaczenie w dobie globalnej wręcz sekularyzacji i życia tak, jakby Bóg nie istnial

à zasada: słowa uczą; przykłady pociągają

à przyznawanie się do Boga i Jego prawa;

à dzieło ewangelizacji

à nie jest to proklamacji jakichś idei, etyki, ale głoszenie Ewangelii, która jest niczym innym jak głoszeniem Osoby Jezusa Chrystusa: „głosimy śmierć Twoją Panie, Jezu, wyznajemy Twoje Zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale”

c.4. budowanie cywilizacji życia i miłości

c.4.1. EV 98 prymat:               osoby nad rzeczą

                                          etyki nad techniką

                                          bycia nad posiadaniem

                                          miłosierdzia nad sprawiedliwością

c.4.2. KNS

c.4.3. służba braciom chorym, potrzebującym, cierpiącym, słabym, zagrożonym;

KDK 24 „człowiek najpełniej urzeczywistnia się poprzez bezinteresowny dar z siebie samego”

Budowanie „dynamiki miłości” SCD 82 jako naśladowanie Jezusa, który nie przyszedł po to, żeby Mu służono, ale żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu”

Jest to możliwe pamiętając, iż każdy człowiek jest :

-          obrazem i podobieństwem Boga

-          odkupiony przez Chrystusa;

-          świątynią Ducha Świętego;

-          członkiem Mistycznego Ciała Chrystusa;

-          powołany do uczestnictwa w chwale;

c.4.4. sprawiedliwy podział dóbr i adekwatne ich używanie. Możliwe przy zachowaniu hierarchii wartości, bytów i przy zachowaniu pamięci celu człowieka i roli dóbr

c.4.5. właściwe rozumienie pomocowej roli pracy na drodze udoskonalenia człowieka

c.4.6. prawdziwa ekologia, która jest możliwa przy uwzględnianiu stworzenia i całego kosmosu jako strony Przymierza Bożego, która też oczekuje nowego stworzenia

d.      pielgrzymowanie do domu Ojca;             

Jezus swoim zejściem na ziemię rozpoczął czas eschatologiczny. Celem Jego misji było odnaleźć to, co zginęło, przyprowadzić wszystkich do Ojca, zgromadzić Jedną Owczarnię wokół Jednego Pasterza – J 12,42.

W każdej Eucharystii ma miejsce sakramentalne eschatologiczne gromadzenie się Ludu Bożego. Gdy w niej uczestniczymy antycypujemy rzeczywistość niebiańską, przyczyniamy się do jej zaistnienia. Całe nasze życie moralne oddziałuje na kondycję naszą i świata całego, stanowi przygotowanie do Paruzji.

Po Przeistoczeniu mówimy m.in.: „oczekujemy Twego przyjścia w chwale” a w Modlitwie Pańskiej prosimy: „przyjdź Królestwo Twoje” mając na myśli m.in. czasy ostateczne.

Owo oczekiwanie nie jest jednak bierności, a jego autentyczność weryfikuje:

à konieczności otwartości na Boga i Jego dary, zaproszenia, wezwania, powołania;

à odpowiedzialność jako dawanie odpowiedzi na otrzymywane dobrodziejstwa, na doświadczenie Bożej Miłości;

à budowanie Królestwa Niebieskiego tak w sercu jak i w społeczności.
 

3