McCaffrey Anne - Wieże Talentów 03 - Dzieci Damii.pdf - Wieże talentów - science-fiction

Anne McCaffrey

DZIECI DAMII

PrzeáRĪ\á Leszek RyĞ

Rozdziaá pierwszy

Laria ĞciągnĊáa wodze i wstrzymaáa kuca na wzniesieniu pozwalając, by Tlp i

Hgf ich dogonili. Z rozmysáem nie oglądaáa siĊ za siebie, trzymając krótko Saki, która

najchĊtniej Īwawo pokonaáaby ostatnią, dzieląFą ich od domu przeszkodĊ. Wiedziaáa,

Īe wówczas 'Diniowie wspiĊliby siĊ po stromiĨnie na czworakach, reagowali z

chorobliwą nadwraĪliwoĞcią, jeĞli ktoĞ ich na tym przyáapaá. Podobnie jak ludzie,

Mrdiniowie przyjmowali pozycjĊ dwunoĪQą dopiero wtedy, gdy pozwalaáy im na to

dostatecznie rozwiniĊte miĊĞnie grzbietu. Ojciec zwierzyá siĊ jej ze swych

przypuszczeĔ, Īe 'Diniowie musieli z ulgą przyjąü wiadomoĞü, iĪ takĪe dzieci ludzi

uczą siĊ chodziü na dwóch nogach.

Saki zastrzygáa uchem, a w powietrzu rozszedá siĊ aromat skóry, nieomylna

oznaka, Īe jej przyjaciele znaleĨli siĊ tuĪ obok. Laria wydaáa ni to gwizdniĊcie, ni to

mlaĞniĊcie na znak, iĪ wie o tym. Nie potrafiáa imitowaü tego dĨwiĊku tak dokáadnie

jak jej bracia, Thian i Rojer, jednak byáa w tym lepsza od ĩary, w ogóle nie umiejącej

tego zrobiü, czy Kaltii i Morąg, które nawet nie próbowaáy, choü juĪ nieĨle

porozumiewaáy siĊ z 'Diniami w jĊzyku migowym. Najmáodszym z rodzeĔstwa -

Ewainowi i Petrze - wiek pozwalaá zaledwie na wymianĊ elementarnych sygnaáów z

parą máodych przybyszów, z którymi dzielili koáyskĊ.

Pomimo ciĊĪkich, wypeánionych caáodniową zdobyczą juków Saki dziarsko

maszerowaáa pod górĊ. ZwierzĊ kroczyáo ostroĪnie, by nie nadepnąü na páetwiaste

stopy Tipa i Hufa - takie wáDĞnie przydomki nadaáa im na wáasny uĪytek Laria - którzy

uchwycili siĊ strzemion dla ulĪenia sobie podczas pokonywania najwiĊkszej stromizny.

Przyzwyczajona do holowania 'Diniów Saki nie boczyáa siĊ mimo dodatkowego

ciĊĪaru.

Zadowolona Lana wypuĞciáa z rąk wodze, by z oĪywieniem rozprawiaü w

MĊzyku migowym o udanym polowaniu. Jej gáos zagáuszyáoby czáapanie podków i echo

radosnego mlaskania Tlpa i Hgfa, od którego wszystkim aĪ dzwoniáo pod czaszką.

'Diniowie potrafili wydawaü dowolną liczbĊ rozróĪnialnych dĨwiĊków, wyraĪających

ich stany emocjonalne: strach, zuchwaáRĞü, niechĊü, ciekawoĞü, troskĊ, radoĞü oraz

jeden uchodzący za Ğmiech.

Przedstawiciele obu gatunków nie mogli imitowaü peánej gamy tonów

koniecznych do wyraĪenia niuansów mowy partnerów, jednak sáowniki urozmaicaáy

MĊzyk gestów tak ludzi, jak i 'Diniów, którzy swymi piĊciopalczastymi dáRĔmi potrafili

zwinnie powtarzaü ustalone gesty, a z otworów gĊbowych wydawaü modulowane,

doĞüáatwe do powtórzenia przez ludzi dĨwiĊki. DostĊpny dla obu gatunków zbiór

wyrazów byá doĞü ubogi, szczĊĞliwie udaáo siĊ go jednakĪe poszerzyü o terminy z

wielu dziedzin techniki, takich jak podróĪe kosmiczne, podstawy projektowania

napĊdów, nauki biologiczne i meteorologiczne, metalurgia oraz górnictwo. PiĊtnaĞcie

minionych lat upáynĊáo Damii Raven-Lyon i Lyonowi, matce i ojcu Larii, na budowaniu

i udoskonalaniu metod komunikacji ze swymi kolegami spoĞród Mrdiniów,

komunikacji, która rozpoczĊáa siĊ od snów. Laria byáa pierwszym czáowiekiem, jakiego

poddano eksperymentowi. Od urodzenia otoczona przez dorosáych Mrdiniów i dwoje

dzieci, Tipa i Hufa, cháonĊáa dĨwiĊki, uczyáa siĊ rozpoznawaü gesty jak kaĪde,

poznające od najmáodszych lat obcy jĊzyk dziecko. Gdy ukoĔczyáa szeĞü miesiĊcy,

dodano jej do koáyski kompanów - Tlpa i Hgfa. W ich towarzystwie Ğniáa - czy to w

nocy, czy ucinając sobie drzemkĊ w dzieĔ - najprzyjemniejsze sny. Wszystkim

dzieciom Raven-Lyonow, które skoĔczyáy póá roku, dano do towarzystwa parĊ

Páodych 'Diniów.

Na Iota Aurigae tego rodzaju partnerstwo staáo siĊ powszechne. Nawet przed

ustanowieniem miĊdzygatunkowego kanaáu komunikacyjnego górnicy - zapracowani i

radzi z wszelkiej pomocy - przyjĊli 'Diniów do robót w kopalniach, gdy tylko

Mrdiniowie wyrazili na to chĊü w “snach”. Twardzi i podejrzliwi Aurigianie stwierdzili,

Īe 'Diniowie są sumiennymi pracownikami oraz, z uwagi na swą nadzwyczajną siáĊ,

urodzonymi górnikami.

- Hej, ho! - rozlegáo siĊ za jej plecami. Odwróciwszy siĊ, Laria ujrzaáa swego

brata, Thiana, wyáaniającego siĊ zza zakrĊtu na swym krĊpym, czarnym kucu w

eskorcie nieodáącznej pary - Mrga i Dpla.

Nie pierwszy to juĪ raz z rozczarowaniem stwierdziáa, Īe budowa ciaáa

'Diniów, ich krótkie, mocarne nogi i tĊpe ogony, nie pozwalaáa im dosiąĞü okrakiem

denebiaĔskich kuców, które sáXĪ\áy ludziom pod wierzch i jako zwierzĊta juczne.

Kiedy byli máodsi, od czasu do czasu zabieraáa ich z sobą na konne przejaĪGĪki. Z

przodu sadzaáa sobie Tipa, a z tyáu mocno wczepiającego siĊ palcami w jej pas Hufa.

Nie byá to jednak zbyt wygodny sposób podróĪowania, a od tamtej pory jej przyjaciele

przybrali na wadze i Saki nie mogáaby ich juĪ wszystkich razem unieĞü.

- Dobry poáów, Thianie? - zakrzyknĊáa Laria.

- Oj, bĊdzie co wáRĪ\ü do garnka i nadziaü na roĪen - zawoáDá rozpromieniony

brat. - I na dodatek Rojer ze swoją torbą nastĊpuje nam na piĊty. Sądząc po tym, co w

niej moĪna znaleĨü, ani chybi odkryá jakieĞ tajemnicze tereny áowów na czmychacze.

Najstarsze dzieci Raven-Lyonow zobowiązane byáy urządzaü z koĔcem

tygodnia polowanie. ZrĊcznie posáugiwaáy siĊáukiem, 'Diniowie zaĞ zastawiali sidáa. Z

uwagi na liczbĊ domowników dostawy drobnego ptactwa, ryjących w ziemi zwierząt,

czmychaczy oraz róĪnych gatunków zajĊcy, które dobrze zaadoptowaáy siĊ na

Aurigae, byáy mile widzianym urozmaiceniem codziennej diety, i do tego proteiny,

jakich ogromne ogrody nie zawsze mogáy dostarczyü w dostatecznej iloĞci. WieĪa

mogáa oczywiĞcie sprowadziü dowolną iloĞü potrzebnych zapasów, jednak w tym

gospodarstwie do samodzielnego zdobywania ĪywnoĞci - dla ludzi i Mrdiniów -

przykáadano wielką wagĊ i polowanie staáo siĊ sprawą rodzinnej dumy i honoru.

Tereny áowieckie obejmowaáy doliny sąsiadujące z Aurigae City, wysoki páaskowyĪ

oraz pola uprawne bĊGące wáasnoĞcią rodziny.

Saki z takim zapaáem zmierzaáa do ciepáej stajni, gdzie w Īáobie czekaáa na nią

kolacja, Īe nie moĪna jej juĪ byáo powstrzymaü. Lana zrezygnowaáa z czekania na

Thiana i popuĞciáa wodze, a klacz pociągnĊáa za sobą zmĊczonych, máodych 'Diniów.

Kiedy dotarli do tarasu, w gasnącym Ğwietle dnia zamajaczyá blask latarni

rozĞwietlających szeroki podjazd. Klekotanie kopyt kuca o brukowany podwórzec

byáo sygnaáem na zbiórkĊ dla wszystkich domowych ulubieĔców: szopokotów,

darbulów oraz domowych zwierząt Mrdiniów, dla których Laria wymyĞliáa nazwĊ -

Ğlizgacze. Ni to páazy, ni to ptaki, pokryte czymĞ, co przypominaáo nieco miĊkkie

futerko, a równoczeĞnie pióra, rozbrajające, niezwykle wierne, wymagające opieki w

kaĪdym Ğrodowisku Ğlizgacze zostaáy - ku wielkiemu zdziwieniu wszystkich -

zaakceptowane przez szopokoty; darbule zaĞ je ignorowaáy. Okazaáo siĊ, Īe są bardzo

poĪyteczne w gospodarstwie domowym i tym ostatecznie podbiáy ludzi. Ich istnienie i

opieka sprawowana nad nimi przez Mrdiniów okazaáy siĊ osobliwie waĪnym

czynnikiem w akceptacji obcych. “Istoty, które troszczą siĊ o swoje zwierzaki - nawet

tak obrzydliwe jak te... ech... peázliwe reptiliadoidy - skwitowaá dowódca floty - nie

mogą byü z gruntu záe”.

PoniewaĪ poĪywieniem Ğlizáaczy byáy Īuki oraz insekty, odraĪające dla innych

zwierzaków, stworzenia oczyĞciáy rezydencjĊ Raven-Lyonow i przylegáe do niej pola z

robactwa, które dawaáo siĊ we znaki kolonistom na Aurigae i Īerowaáo na plonach.

Kiedy Thian i zaraz po nim Rojer zjawili siĊ w stajni i przystąpili do

oporządzania swoich wierzchowców, Laria juĪ wycieraáa do sucha Saki. Jeden z

'Diniów zebraá trofea myĞliwskie i oddaliá siĊ w stronĊ kuchennego skrzydáa, a

pozostali pomagali przy sianie dla kuców, które tupaáy zniecierpliwione, znalazászy siĊ

w swych boksach.

Trzeba nakarmiü wszystkie kuce? Laria, telepatycznie zadając to pytanie, nie

kierowaáa go do nikogo w szczególnoĞci, odsáoniáa swe myĞli szeroko przed

wszystkimi.

Bardzo proszĊ, kochanie. MieliĞmy nieco ruchu na WieĪy, odparáa Damia.

Wspaniale powiodáo siĊ wam na polowaniu!

Laria teleportowaáa paszĊ do Īáobów, dodając do niej witamin i soli potrzebnej

dwom nowym kucom, których ĪRáądki jeszcze nie przywykáy do traw Aurigae. Jak

zwykle czwórka 'Diniów, mlaskając unisono, wyraziáa swój podziw nad jej

nadzwyczajnymi zdolnoĞciami telekinezy.

- Karmimy kuce. Kuce czĊĞliwe - wyrecytowali Tip i Huf. Tym razem nie

zrobili nic, jednak fakt, Īe stanowili nierozáączną trójkĊ, upowaĪniaá ich do

przypisywania i sobie tej zasáugi. Laria pozwoliáa sobie na cichutkie, niemal

niedosáyszalne westchnienie, dając upust swej rezygnacji, bo przez wszystkie razem

spĊdzone lata 'Diniowie byli zawsze bardziej oczarowani tego rodzaju niewielkimi

popisami teleportacji, niĪ tym, co dziaáo siĊ na WieĪy. Tam áadunki i transportowce

znikaáy z leĪy dokowych i pojawiaáy siĊ w nich ponownie, lecz nie byáo to tak

ekscytujące jak wtedy, gdy przemieszczenie przedmiotów z jednego miejsca na drugie

odbywaáo siĊ na oczach 'Diniów.

- Ma karmiü kuce, teĪ - wtrąciáa siĊ para Thiana.

- My karmiü pierwsi. - Tip wywróciá swe ogromne oko, by przygwoĨdziü Mura

nieugiĊtym spojrzeniem.

Laria gestem zwróciáa im uwagĊ, by nie byli gáuptasami, podkreĞlając to

peánym dezaprobaty mlaĞniĊciem jĊzyka. Tip tylko wzruszyá ramionami, zakoáysaá siĊ

od pasa w górĊ i kiwnąá gáową.

Laria posáuchaáa przestróg, których udzielili jej rodzice po jej pierwszych

eksperymentach telekinetycznych, i rozwaĪnie wykorzystywaáa swój talent. Rodzice

woleliby, by ich dzieci rzadziej korzystaáy ze swych zdolnoĞci, jednak warunki, w

jakich Ī\áa rodzina, byáy doĞü niezwykáe. Konwersacja w obecnoĞci 'Diniów, którzy nie

mogli nadąĪ\ü za mową prowadzoną w normalnym tempie, byáaby grubiaĔstwem,

zatem rodzina porozumiewaáa siĊ telepatycznie, by ustrzec siĊ przed nieuprzejmoĞcią

wobec swych nie rozumiejących ich jĊzyka goĞci.

McCaffrey Anne - Wieże Talentów 03 - Dzieci Damii.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: