rolza zabaw w terapii zaburzeń nowy dzisci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim.pdf

PRAKTYKI

PEDAGOGICZNEJ

DANUTA KOLENDER

Zespół Szkół Specjalnych

SOSW w Leśnicy

ROLA ZABAWY W TERAPII ZABURZEŃ MOWY

DZIECI UPOŚLEDZONYCH UMYSŁOWO

W STOPNIU LEKKIM

Dziecko nie dlatego bawi się,

że jest młode, ale młodość

dana mu jest po to, żeby się bawiło.

Karl Gross

Celem nauczania i wychowania dzieci upośledzonych w stopniu lekkim jest przygo

towanie uczniów do uczestnictwa w życiu społecznym i kulturalnym oraz do pracy,

zgodnie z ich możliwościami i społeczno-gospodarczymi potrzebami kraju. Aby cel

ten osiągnąć, bardzo ważne jest prawidłowe porozumiewanie się za pomocą mowy.

A właśnie u dzieci upośledzonych umysłowo występują różnorodne zaburzenia,

min. opóźniony rozwój mowy, trudności w jej rozumieniu, dyslalia - wadliwa arty

kulacja różnych głosek, ubogie słownictwo, agramatyzm, nieumiejętność budowania

zdań, nieodpowiednia intonacja, przyspieszone lub zwolnione tempo mowy, jąka

nie, środowiskowe zaburzenia mowy.

Terapia wad mowy ma za zadanie uczenie dzieci poprawnego porozumiewania

się. W tym celu stosuje się różne ćwiczenia, min.:

• usprawniające odbiór bodźców akustycznych (rozpoznawanie i różnicowanie wra

żeń słuchowych),

• oddechowe,

• usprawniające narządy mowy (wargi, język, podniebienie, szczęka dolna),

• korekcyjne (wywoływanie i utrwalanie głosek w izolacji, sylabach, wyrazach),

• mówienia (zdania, rozmowy, opowiadania).

Z moich doświadczeń wynika, że najbardziej efektywnym sposobem terapii wad

mowy dziecka upośledzonego umysłowo jest zabawa. W przeciwieństwie do innych

metod nauczania, zabawa całkowicie pochłania dzieci, gdyż angażuje wszystkie zmy

sły. Nie tylko widzą lub słyszą przekazywaną im lekcję, ale ją wykonują. Zabawa jest

królestwem dzieci. Jest naturalnym sposobem wyobrażania sobie przez nie świata.

Umożliwia przestrzeganie zasad higieny psychicznej, stopniowanie wysiłku uczniów,

nie dopuszcza do znużenia, zmęczenia i przykrych przeżyć, stwarza atmosferę pogo

dy, budzi wiarę ucznia we własne siły, mobilizuje dziecko do przezwyciężania trud

ności. Zaspokaja potrzebę ogólnej aktywności, sprzyja powstawaniu pozytywnych

stanów uczuciowych, daje możność ekspresji i rozładowania napięć emodonalnych.

Zabawa spełnia w życiu dziecka wiele funkcji. E. Hurlock funkcje te ujmuje we

dług kryterium typu zmian, jakie dokonują się u dziecka pod wpływem zabawy,

152

mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm SZKOŁA SPECJALNA 3/2001