zabawy z lusterkiem.pdf

Różne warianty gry:

Rolę punktów mogą pełnić zamiast

piłeczek cukierki, umieszczone na tacach

w kolorze pionków. Należy zwrócić uwa

gę na sprawiedliwy podział zdobytych

punktów — cukierków.

Grę można połączyć też z ćwiczenia

mi w czytaniu ze zrozumieniem. Wtedy

na polach zamiast punktów — piłeczek

umieszczamy koperty w kolorach pion

ków, a w nich — zadania do wykonania

przez drużyny. Mogą to być rebusy litero

wo-obrazkowe (za prawidłowe rozwią

zanie rebusu zespół otrzymuje 1 punkt),

litery (za ułożenie prawidłowe wyrazu

z rozsypanki literowej zespół otrzymuje

1 punkt), hasła pomocnicze (np. obra

zek + litery — „d", „o", „m") do krzyżó

wki (wygrywa zespół, który pierwszy

odgadnie główne hasło krzyżówki i inne

— według pomysłu nauczycielki).

Życzę mjłej gry!

MONIKA SIWEK

ZABAWY Z LUSTERKIEM

Należę do nauczycieli poszukują

cych, opierających się w swojej pracy na

nowoczesnych metodach nauczania,

m.in. wykorzystuję propozycje Edyty

Gruszczyk-Kolczyńskiej, Marii Kielar,

metody ruchu rozwijającego Weroniki

Sherborne, a także Janiny Wójtowiczo-

wej.

Pomimo skromnego doświadczenia

z dziećmi sześcioletnimi udało mi się

osiągnąć pewne sukcesy w pracy wy

chowawczo-dydaktycznej. W mojej gru

pie panuje atmosfera wzajemnego zaufa

nia, swobody w określonych granicach,

dzieci doskonale wiedzą, kiedy możemy

sobie pożartować, a kiedy muszą się

skupić nad powierzonym zadaniem.

Z pewnością dlatego, że znamy się już od

pierwszej grupy.

W codziennej pracy staram się stoso

wać różne formy zajęć.

Chciałabym podzielić się wrażeniami

z przeprowadzonych przeze mnie zajęć

z zakresu rozwijania mowy i myślenia, na

które została zaproszona pani dyrektor,

koleżanki oraz rodzice. Inspiracją do ich

zorganizowania stały się zwykłe lusterka,

które zakupiłam głównie do ćwiczeń lo

gopedycznych, do pracy w zespole wy

równawczym nad korygowaniem wad

wymowy.

Przebieg zajęć:

Zajęcia rozpoczęłam zagadką.

Kim ja jestem?

Pytam ciebie.

Patrzysz na mnie.

Widzisz siebie?

Z rozwiązaniem nie było żadnego

problemu — oczywiście chodziło o lus

terko. Spośród wielu napisów umiesz

czonych na tablicy zaproponowałam

dzieciom odszukanie wyrazu „lustro"

(dzieci miały podać, w którym rzędzie

znajd uje się napis). Następnie dokonaliś

my analizy fonetycznej wyrazu: głosko-

wania, przeliczania głosek, wyróżniliśmy

głoski w nagłosie i wygłosie, podzieliliś

my wyrazy na sylaby.

Z kolei opowiedziałam dzieciom his

torię lustra, jakie jest jego pochodzenie

i jak zmieniał się jego wygląd na prze

strzeni wieków. W tym celu wykorzys-

tałam tekst i ilustracje z „Pentliczka" nr

8 z 1994 roku. Dzieci wysłuchały opo

wiadania z wielką uwagą.

Następnie zaproponowałam zabawę

badawczą: w pudełku zgromadziłam róż

ne przedmioty o gładkich, jednolitych

powierzchniach, między innymi pokryw

kę do garnka z metalu, świecznik z mie

dzi, tacę z mosiądzu, kartkę, łyżeczkę do

herbaty, kubek plastykowy, deseczkę

drewnianą. Dzieci usiadły w kole i kolej

no każde próbowało się w nich przejrzeć.

Potem dzieci mówiły, w którym z tych

przedmiotów udało się im zobaczyć swo

je odbicie i dlaczego?

W różnych częściach sali umieściłam

przed zajęciami cztery zakryte pojemniki,

które miały cyfry 1, 7, 6, 9. Celowo je

wybrałam, gdyż niektóre dzieci mylą ob

raz graficzny cyfr 1 i 7 oraz 6 i 9. W pojem -

nikach numer 1 i 6 zostały ukryte lusterka.

Dzieci podzieliłam na dwie grupy: dziew

czynki zabrały lusterka z pojemnika nr 1,

a chłopcy z pojemnika nr 6. Zabawa

polegała na robieniu do lusterka różnych

min, co sprawiło dzieciom najwięcej ra

dości. Uśmiechały się, wyrażały smutek,

żal, gniew, zdziwienie, krzywiły usta

w lewo i prawo, wystawiały język na

różne sposoby, oblizywały się, dostawały

językiem do nosa, puszczały oczka.

Potem dzieci wymawiały podane

przeze mnie głoski do lusterka i próbowa

ły wskazać odpowiednie zdjęcie z dziew

czynką, której usta były ułożone tak samo

przy wypowiadaniu tej głoski. Zabawa

spodobała się dzieciom, a przy okazji

pozwoliła mi na przeprowadzenie ćwi

czeń logopedycznych.

Najbardziej zaciekawiły je dwa ogro

mne lustra, które wykonałam z kolorowej

bibuły i przezroczystej folii umieszczonej

na stojakach. Jedno z nich było proste,

a drugie krzywe. — Komu udało się

przejść na drugą stronę lustra i gdzie?

Odpowiedziały chórem: —Alicji, do Kra

iny Czarowi

Wyjaśniłam dzieciom, do czego po

służy im jedno z przygotowanych luster

(proste). Zachęciłam je do przejścia przez

nie do zaczarowanej krainy. Po powro

cie, każde z nich opowiadało, co je w tej

krainie urzekło, zaciekawiło. Dzieci puś

ciły wodze fantazji, a ich wypowiedzi

były bogate, wielozdaniowe, co było głó

wnym celem tej zabawy.

Następnie wskazałam dzieciom krzy

we lustro i spytałam: — Co to może być?

Propozycje padały różne: krzywy obraz,

pęknięte lustro itd. Wyjaśniłam, że jest to

„krzywezwierciadło" i dokładnie sprecy

zowałam znaczenie tego wyrażenia.

Dzieci ustawiły się kolejno za zwierciad

łem i wypowiadały różnego rodzaju fał

szywe zdania, nieprawdziwe na temat

owadów, ptaków, zwierząt, roślin, owo

ców, przedmiotów itd. Ćwiczyły w ten

sposób nie tylko mowę, ale również poję

cia nadrzędne i podrzędne. W tym czasie

rodzice próbowali rysować te dziwne

stwory, o których opowiadały ich pocie

chy. Wspólnie oglądaliśmy prace, które

wywoływały gromkie śmiechy.

Z kolei zaprosiłam wszystkich do za

bawy: „lusterka", polegającej na wiernym

naśladowaniu czynności drugiej osoby.

Po zabawie zachęciłam dzieci do od

krycia tajemniczych pojemników nr 7 i 9.

W środku znajdowały się plansze z dzie

sięcioma czarnymi kropkami w układzie

pionowym. Wyjaśniłam dzieciom, że lus

terka służą nie tylko do przeglądania się,

ale także do zabawy. Zadaniem ich było

przyłożenie lusterka w odpowiednim

miejscu, tzn. za kropką lub w połowie

kropki w celu uzyskania odpowiedniej

liczby. Zabawa ta wzbudziła wielkie zain

teresowanie nawet na długo po zaję

ciach. Na odwrotnej stronie planszy

umieściłam połowiczne, nie dokończone

rysunki, wzory. Po przyłożeniu lusterka

ukazywały się w całości. Dzieci z wielką

radością przystąpiły do odszyfrowywania

tych rysunków i próbowały przerysować

je w całości na kartkę (mama lub tata

w tym czasie trzymali lusterko).

Opisane przeze mnie zabawy poświę

cone były przede wszystkim rozwijaniu

mowy i myślenia. Zajęcia dostarczyły

wszystkim bogatych przeżyć. Przedszko

laki bardzo lubią różnego rodzaju zabawy

z niespodziankajjigj^^órych występują

momenty tajemniczości, dlatego też jest

to sprawdzona forma pracy z najmłod

szymi.

Po zajęciach uzyskałam wiele pochle

bnych opinii od rodziców, pani dyrektor

oraz koleżanek, co znaczy, że prezen

towane przeze mnie formy podobały się,

mimo iż zabawa trwała ponad 40 minut.

Najważniejsze było to, że dzieci aktywnie

uczestniczyły w niej do samego końca

i nie nudziły się ani przez chwilę.

ancin

y, kadr, bhp, finansów

jednolitych: ustaw,

komentarzy autorskich;

ystemie oświaty, nowy

cowników administracyj-

jów lokalnych, organizacji

onych instytucji.

i, programu komputerowi

enne kartki. Cena

0 zł.

t wszystkim

0 zł za pro

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: