Związek harmonii z melodią jawi się szczególnie wyraźnie w improwizacji, gdzie melodia jest wyrazem wrażliwości, harmonia staje się płaszczyzną łączącą muzyka-solistę z resztą zespołu.
Praktyka jazzowa używa szeregu skal, którymi posługuje się w improwizacji.
1. Skale pięciostopniowe:
a) pentatonika bezpółtonowa (c – d – e – g – a ) nadaje się na akordy C, Ais, Des, Fmnj, itp.
b) pentatonika półtonowa (c – des- f – g – as) dla akordów Cm lub c- d – fis – g – a dla akordów D/C
c) pentatonika bluesowa (c – es -f -g -b)
d) pentatoniki indyjskie:
- c – e – fis – a – b
- c – es – f – as – b
- c -d – f- g – a
2. Skale sześciotonowe:
a) bluesowa (c – es – f – fis – g – b)
b) indyjskie:
- c – des – e – fis – a – b
- c – des – e – fis – as – b
c) całotonowa (c -d -e – fis – gis – ais dla akordów C, D, E, Fis, Gis, Ais
d) kombinowane:
- c – dis – e – fis – g – ais dla akordów C lub Esm
- c – des – e – fis – g – ais dla akordów C lub Ges
3. Skale siedmiostopniowe:
a) jońska ( c- d – e – f – g – a – h)
b) dorcka (c – d – es – f - g - a – b)
c) frygijska (c – des – es – f – g – as – b)
d) lidyjska (c – d – e – fis – g - a – h)
e) miksolidyjska (c – d – e – f – g – a – b)
f) eolska (c – d – es – f – g – as – b)
g) lokrycka (c – des – es -f – ges – as – b)
h) lidyjska zwiększona (c – d -e – fis – gis – a – h)
i) lidyjska zmniejszona (c - d – es – fis – g – a – h)
j) bluesowa (c – es – e – f – ges – g – b)
k) major harmoniczny (c- d – e – f – g – as – h)
l) minor harmoniczny (c – d -es – f -g – as – h)
4. Skale ośmiotonowe:
a) zmniejszone:
- c – d – es – f – ges – as – heses – ceses – dla akordu Co
- c – des – es – e – fis – g – a – b dla C
b) bluesowe:
- c – d – es – e – f -g – a – b
- c – d – es -f – ges – g – b
- c – es -e -f -ges – g – a – b
5. Skale dziwięciotonowe:
a) bluesowa (c – d – es – e – f – ges – g – a – b)
b) inne
6. Skale o większej ilości dźwięków:
a) dziesięciotonowe
b) jedenastotonowe
c) dwunastotonowe (serie)
d) chromatyczna
7. Skale trychordalne i tetrychordalne
8. Skale systemu nietemperowanego.
Oprócz dźwięków o ustalonej wysokości melodyka jazzu posługuje się dźwiękami “za niskimi lub “za wysokimi”, które na tle akordu stają się źródłem szczególnego napięcia podobnie jak często stosowane w jazzie glissanda i off-pitches (dźwięki o nieokreślonym co do wysokości początków).
Bayaniss