Thomas Berger - Zyc, nie umierac.pdf - Berger Thomas - Lary1918

Thomas Berger, urodzony w 1924 roku w Cincinnati, to znakomity pisarz,

ceniony zarówno przez krytyków literackich, jak i przez czytelników. Jego

twórczość znana jest polskiemu czytelnikowi m.in. z cyklu powieści

Wariat w Berlinie, inicjującego słynną tetralogię o Carlo Reinharcie,

bohaterze bezbronnym wobec agresywności współczesnego świata; ze

wspomnień Jacka Crabba, żywej kroniki Dzikiego Zachodu (Mały Wielki

Człowiek, Powrót Małego Wielkiego Człowieka); z opowieści o

małomiasteczkowej Ameryce lat trzydziestych (Wielka draka); ze

wspaniale opowiedzianej legendy o królu Arturze (Artur Rex); oraz

parodii klasycznego dreszczowca szpiegowskiego (Czyli nigdzie).

Thomas Berger

ŻYĆ, NIE UMIERAĆ!

Tłumaczył Tomasz Bieroń

ZYSK I S-KA

WYDAWNICTWO

Tytuł oryginału VITAL PARTS

Ali rights reserved

s.j.,

Poznań

Opracowanie graficzne serii i projekt okładki Lucyna Talejko-

Kwiatkowska

Fotografia na okładce Piotr Chojnacki

Redaktor serii Tadeusz Zysk

Postaci i zdarzenia w tej książce są fikcyjne. Jakiekolwiek podobieństwo

do prawdziwych osób, żyjących lub zmarłych, jest przypadkowe i nie

zamierzone przez autora.

Wydanie I ISBN 83-7298-238-4

Zysk i S-ka Wydawnictwo

ul. Wielka 10, 61-774 Poznań

tel. (0-61) 853 27 51, 853 27 67, fax 852 63 26

Dział handlowy, tel./fax (0-61) 855 06 90

sklep@zysk.com.pl

www.zysk.com.pl

Druk i oprawa: WZDZ - Drukarnia „LEGA" 45-301 Opole, Małopolska 18

Mojemu przyjacielowi i wydawcy, Richardowi W. Baronowi

Reinhart wysupłał się z frotowego szlafroka i powiesił go na drzwiach

łazienki za wyszywaną metkę („Wielgas", nazwa firmy wysyłkowej

zaspokajającej potrzeby ludzi o dużych gabarytach), zasłaniając tym

samym widoczny w lustrze komiczny i nieestetyczny obraz swej nagości.

Poczłapał do muszli klozetowej, umieścił swe wielkie pośladki na

turkusowym pokrowcu deski, wsparł podbródek na dłoniach i przystąpił

do przeglądu wybranych wydarzeń dnia, począwszy od incydentu, do

którego doszło w porze lunchu w męskiej toalecie restauracji Gino's.

Stojąc nad jednym z porcelanowych naczyń, przeczytał na-bazgrane

długopisem tuż nad chromowym przyciskiem spłuczki wezwanie: „Make

love not war i zrób to ze mną", podpisane „Chuck". „PS: Jeśli jesteś

zainteresowany, zostaw swój numer".

Reinhart potoczył wokół nerwowym spojrzeniem i zobaczył tylko

pewnego rzeczowego jegomościa, który wypłukał pod kranem okulary,

otrzepał z wody i wytarł do sucha papierowym ręczniczkiem. Założywszy

czarne plastikowe zauszniki, szerokości szpatułek, z powrotem na swoje

miejsce, nieznajomy obrzucił Reinharta przenikliwym, surowym

spojrzeniem. Reinhart postanowił huknąć go pięścią w twarz, gdyby

okazał się nachalnym „Chuckiem". A może ten człowiek żywił podejrzenia

co do Reinharta?

Okularnik zreflektował się podczas wychodzenia i, już w drzwiach,

wsadził z powrotem głowę pod dziwnym kątem, aby spytać:

— Czy my się skądś nie znamy?

^Oo — pomyślał natychmiast Reinhart, złapany na przygotowaniach do

oddania moczu — no to pięknie", stwierdził jednak, z obrzydzeniem do

siebie, że zamiast przyjąć postawę wrogości i moralnego oburzenia, czuje

się słaby i pełen winy.

Domniemany pedryl zrobił dwa kroki wstecz i znalazł się z powrotem w

ubikacji.

— Jasne, że tak: jesteś Reinhart. Bob Sweet. Chodziliśmy razem do

ogólniaka.

Po paru drinkach Sweet uparł się, że postawi mu lunch. Reinhart nie jadł

śniadania. Był sporadycznym odchudzaczem i korzystał z nadarzających

się okazji, takich jak poranne nud-ności. Dwie Krwawe Mary szybko

uderzyły mu do głowy. Patrząc na gładkie oblicze Sweeta, przypomniał

sobie trądzik z lat szkolnych. Nie zostało po nim ani śladu, lecz był czas,

że Sweet słynął ze swoich pryszczy. Reinhartowi zrobiło się nieznośnie

smutno i zamówił kolejnego drinka w kolorze posoki. Sweet mówił o

interesach. Reinhart już od dawna był świadom tego, że jego młodzieńcze

marzenie o syntezie przedsiębiorczości i kultury poszło w te same diabły,

co wysportowana sylwetka. Sweet umiał zarabiać pieniądze (z tego, co

mówił), był szczupły i zakrztusiłby się swoim porterem na wzmiankę o

Boskiej komedii. Do której Reinhart zresztą nie zaglądał w po-

naddwudziestoletnim okresie od ukończenia studiów. Jednak Reinhart był

również pod kreską. Jeśli więc można się było z kogoś śmiać, to nie ze

Sweeta.

— Zupełnie przypadkowo mnie tutaj znalazłeś — powiedział Sweet, tak

jakby Reinhart go szukał; cóż, taki styl miał ten człowiek sukcesu. —

Czysty przypadek — powtórzył. — Zatkał mi się gaźnik w comanche. W

przeciwnym razie jadłbym lunch w Nowym Jorku. — Słusznie

podejrzewając, że Reinhart nie do końca zrozumiał, Sweet dodał: — W

moim samolocie.

— Tak. Tłok na naszych lotniskach jest skandaliczny. Czekanie i

załatwianie formalności czasem trwa dłużej niż sam lot.

— Nie załapałeś. — Sweet wycelował w niego zakrwawionym

koniuszkiem noża do steku. — Nie mówię o komercyjnych

przewoźnikach. Mam własny samolot.

— To rzeczywiście dobrze ci się powodzi. Własny aeroplan.

— Przepraszam cię, ale fachowcy nigdy nie mówią „aeroplan", tylko

„samolot". Posłuchaj pilota, jak następnym razem polecisz.

Reinharta z jakiegoś powodu uraziło, że został poprawiony, chociaż zdał

sobie sprawę, że każda dziedzina ma swój żargon. Sweet, którego

biznesowy radar był nastrojony na wykrywanie emocji okazywanych przez

dowolnego interlokutora, podczas gdy na jego własnych rysach malowała

się strategiczna, z pozoru niczego nieświadoma pewność siebie,

postanowił szybko uśmierzyć ból:

— Nie bierz tego osobiście.

Zastosowany środek był niewłaściwy, aczkolwiek Reinhart potrafił

Thomas Berger - Zyc, nie umierac.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: