Wolfe Gene - Ksiega Nowego Slonca 3. Miecz Liktora.pdf

(911 KB) Pobierz
36308457 UNPDF
GENE WOLFE
M IECZ L IKTORA
T ŁUMACZYŁ : A RKADIUSZ N AKONIECZNIK
SCAN- DAL
„Stosy ludzkich głów nikną w mglistej dali.
Ja także gasnę, więdnę jak kwiaty na łące.
Lecz w ukochanych książkach i zabawach dzieci,
Powstanę znowu z martwych, by zakrzyknąć: słońce!”
Osip Mandelsztam
ROZDZIAŁ 1
MISTRZ W DOMU ŁAŃCUCHÓW
- Włosy przesiąkły mi tym zapachem, Severianie - poskarżyła się Dorcas. - Kilka razy
wchodziłam pod wodną kaskadę w tym ciepłym kamiennym pokoju - nie wiem, czy
pomieszczenia przeznaczone dla mężczyzn są urządzone w taki sam sposób - i zawsze, kiedy
spod niej wychodziłam, słyszałam, że rozmawiają o mnie. Ciebie nazywały czarnym
rzeźnikiem i obrzucały cię wieloma innymi wyzwiskami, których nie chcę powtarzać.
- Nie ma w tym nic dziwnego - odparłem. - Prawdopodobnie jesteś pierwszą nową
osobą, która zjawiła się tam od wielu miesięcy, w związku z czym jest całkiem naturalne, że
wzbudziłaś zainteresowanie, a te nieliczne kobiety, które wiedzą, kim jesteś, chciały
zaimponować innym, opowiadając wymyślone naprędce historie. Jeżeli o mnie chodzi, to już
do tego przywykłem. W czasie naszej wędrówki ty także z pewnością spotykałaś się z takim
zachowaniem.
- Rzeczywiście - przyznała, po czym usiadła na parapecie otworu strzelniczego. W
rozciągającym się pod nami mieście zapłonęły lampy zawieszone przed niezliczonymi
sklepikami, wypełniając dolinę Acis żółtą poświatą podobną do tej, jaką roztaczają wokół
siebie rozwinięte żonkile, ale Dorcas nie zwróciła na to uwagi.
- Teraz rozumiesz, dlaczego prawa konfraterni nie zezwalają mi bym wziął sobie żonę,
chociaż ja jestem gotów je złamać, jak już wielokrotnie ci powtarzałem, za każdym razem,
kiedy pragnęłaś to ode mnie usłyszeć.
- Chcesz powiedzieć, że byłoby dla mnie lepiej, gdybym mieszkała osobno i
odwiedzała cię tylko raz albo dwa w tygodniu lub też czekała, kiedy ty zechcesz to uczynić?
- Zazwyczaj tak właśnie się robi. Kobiety, które dzisiaj o nas rozmawiały, prędzej czy
później zrozumieją, że one, lub też ich synowie albo mężowie, pewnego dnia mogą trafić w
moje ręce.
- Nie rozumiesz, że to nie ma żadnego znaczenia? Chodzi o to, że...
Dorcas umilkła, a kiedy przez dłuższą chwilę żadne z nas nie odezwało się ani
słowem, wstała i złożywszy ręce za plecami zaczęła przechadzać się po pokoju. Wzbudziło to
mój niepokój, gdyż nigdy do tej pory tak się nie zachowywała.
- W takim razie, o co chodzi? - zapytałem.
- O to, że wówczas jeszcze nie była to prawda, teraz zaś już nią jest.
- Czyniłem użytek ze Sztuki wszędzie, gdzie tylko nadarzała się sposobność.
Wykonywałem wyroki sądów w miasteczkach i wioskach. Wielokrotnie obserwowałaś mnie z
okna, choć nigdy nie chciałaś wmieszać się w tłum, czemu zresztą wcale się nie dziwię.
- Nie patrzyłam - odparła.
- Ale ja cię widziałem.
- Byłeś tak bardzo pochłonięty tym, co robisz, że nie mogłeś zobaczyć, jak odwracam
głowę albo zasłaniam oczy. Zazwyczaj przyglądałam ci się, kiedy wskakiwałeś na szafot i
wówczas machałam do ciebie. Wspaniale wyglądałeś, dumny i prosty jak twój miecz. Byłeś
też uczciwy w tym, co robisz. Pamiętam, jak kiedyś na szafot wyszedł razem z tobą jakiś
urzędnik i staliście tam we czwórkę: ty, on, skazaniec i mnich. Tylko ty miałeś uczciwą twarz.
- Wątpię, czy mogłaś ją widzieć, gdyż z pewnością była zakryta maską.
- Nie musiałam jej widzieć, Severianie. Przecież dobrze wiem, jak wyglądasz.
- Czy teraz wyglądam inaczej?
- Nie - przyznała niechętnie - ale ja byłam tam, na dole. Widziałam ludzi przykutych
łańcuchami do ścian tuneli. Kiedy dziś wieczorem położymy się do naszego miękkiego łoża,
będziemy spali nad ich głowami. Powiadasz, że ilu ich tam jest?
- Około tysiąca sześciuset. Naprawdę uważasz, że odzyskaliby wolność, gdybym ich
nie pilnował? Nie zapominaj, że byli już tam, kiedy przybyliśmy do miasta.
Dorcas odwróciła się ode mnie, a jej ramionami wstrząsnął dreszcz.
- Te tunele przywodzą mi na myśl masowy grób...
- I słusznie - odparłem. - Archont mógłby ich uwolnić, ale kto wskrzesiłby tych,
którym odebrali życie? Ty chyba nigdy nikogo nie straciłaś, prawda?
Nie odpowiedziała.
- Zapytaj żony, matki i siostry ludzi, których ciała za sprawą tych więźniów zgniły
gdzieś w górach, czy Abdiesus powinien wypuścić więźniów na wolność.
- Wystarczy, że zapytałam o to samą siebie - odparła Dorcas i zdmuchnęła świecę.
***
Thrax przypomina zakrzywione ostrze wbite w serce gór. Leży w przewężeniu doliny
Acis i pnie się w górę rzeki aż do Zamku Acies. Harena, panteon oraz inne reprezentacyjne
budowle zajmują płaski teren między zamkiem a murem (zwanym Capulusem), który prze-
gradza wąską dolinę w jej niżej położonej części. Prywatne budynki wspinają się po stromych
zboczach, wiele z nich zostało wykutych w skałach; stąd właśnie wziął się jeden z licznych
przydomków Thraxu - Miasto Bezokiennych Pokoi.
Dobrobyt miasto zawdzięcza swemu położeniu na początku żeglownego odcinka
rzeki. Właśnie tutaj wszystkie towary wysyłane w górę Acis (niektóre z nich pokonały już
dziewięć dziesiątych biegu Gyoll, zanim dotarły do mniejszej rzeki, być może stanowiącej
prawdziwe źródło wielkiej Gyoll) przeładowuje się na grzbiety jucznych zwierząt.
***
I na odwrót: wodzowie górskich plemion oraz wielcy posiadacze ziemscy, którzy
pragną wyekspediować zboże i wełnę do miast położonych daleko na południu, zwożą towary
do miasta, by załadować je na łodzie poniżej katarakty ryczącej pod łukowym sklepieniem
przelewu wybudowanego pod Zamkiem Acies.
Jak zawsze, kiedy władza próbuje podporządkować sobie niespokojny obszar, główną
troską jej przedstawiciela, czyli archonta, staje się egzekwowanie decyzji wymiaru
sprawiedliwości. Po to właśnie, by narzucić swoją wolę tym spośród żyjących poza murami
miasta, którzy chętnie by się jej sprzeciwili, ma do dyspozycji siedem szwadronów
dimarchów dowodzonych przez siedmiu oficerów. Sąd zbiera się co miesiąc, w okresie
między pierwszą kwadrą księżyca a pełnią, jego obrady zaś zaczynają się codziennie wraz z
drugą poranną wachtą i trwają tak długo, aż zostaną rozpatrzone wszystkie sprawy
przewidziane na ten dzień. Jako główny wykonawca wyroków musiałem uczestniczyć w
każdej sesji, tak by archont miał pewność, że jego decyzje nie ulegną zniekształceniu, a tym
samym skazańcy nie otrzymają łagodniejszej bądź też bardziej surowej kary, niż to było w
jego zamiarze. Jego celem było również sprawowanie ścisłej kontroli nad funkcjonowaniem
Vinculi, w której przebywali więźniowie. Oznaczało to, że moim udziałem stała się
odpowiedzialność zbliżona do tej, jaka spoczywała w naszej Cytadeli na barkach mistrza
Gurloesa - przy zachowaniu właściwych proporcji, ma się rozumieć - i przez pierwszych kilka
tygodni pobytu w Thraksie jej ciężar dawał mi się mocno we znaki.
Według jednej z maksym mistrza Gurloesa nie ma idealnie usytuowanych więzień. Jak
większość mądrych sentencji, które z założenia mają służyć kształceniu młodych ludzi, ta też
była prawdziwa i jednocześnie zupełnie bezużyteczna. Wszystkie ucieczki dzielą się na trzy
kategorie: dokonuje się ich za pomocą podstępu, przemocy lub dzięki zdradzie strażników. W
odludnych miejscach trudno o jakiś fortel, dlatego też za takim właśnie usytuowaniem
więzień opowiadają się najczęściej ci, którzy poświęcili temu zagadnieniu wiele uwagi.
Tak się jednak nieszczęśliwie składa, że pustynie, górskie szczyty i samotne wyspy
oferują znakomite warunki do przeprowadzenia ucieczki przy użyciu przemocy. Jeżeli

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin