Joanna Wilkosz klasa II l
Wstęp:
Społeczne zaangażowanie Kościoła budziło zawsze wiele wątpliwości i kontrowersji.
Szczególnej ostrości nabiera on dzisiaj w czasach wielkich przemian społecznych, ustrojowych i naukowych..
- Czy wobec tego Kościół powinien zgodzić się na rolę religijnego getta, czy zepchnięcia do kruchty bez możliwości wpływu na życie społeczne, polityczne? Czy powinien czynnie zaangażować się politycznie?
Sobór Watykański II wyraźnie podkreślił, że właściwe posłannictwo, jakie Chrystus powierzył Kościołowi nie ma charakteru politycznego, gospodarczego czy społecznego, ma on charakter religijny(Gaudium et spes).
Misja ma więc charakter zbawczy, a celem doprowadzenie wszystkich ludzi do jedności z Bogiem Ten cel realizuje się w doczesnej rzeczywistości, człowiek w tej rzeczywistości tkwi.
1.Jak Kościół widzi człowieka w społeczeństwie?
Kościół i jego nauka stara się być pomocna w rozpoznawaniu właściwego kierunku; chodzi tu o całościowy
sposób widzenia społeczeństwa.. Być chrześcijaninem w społeczeństwie cechuje troska o drugiego człowieka,
o bliźniego troska o jego związki ze społeczeństwem.
Społeczeństwo nasze jest bardzo złożonym i skomplikowanym tworem; jesteśmy zawsze zależni od decyzji politycznych centrum, ale także od decyzji lokalnych gmin, powiatów, związków i wspólnot wobec których nie łatwo jest się oprzeć. To od rządzących zależy statut moralny, gospodarczy i politycznych. To od ich decyzji, zachowań społeczność – naród żyje godnie lub nie.
Kościół ma więc szczególne i bardzo trudne zadanie stać na straży tego co chrześcijańskie, zasad które dotyczą sfery społecznej, które znajdujemy już w „Dziesięcioro Przykazań”.
Człowiek swoje cele naturalne może osiągnąć tylko w łączności ze społeczeństwem. Widzimy jak bardzo zagrożona i jak często naruszana jest godność ludzka, nieraz człowiek pozbawiony pracy, dachu nad głową szuka pomocy w Kościele. Autorytatywne i totalitarne systemy polityczne lekceważą prawa człowieka. Kościół zabiega o prawa i godność człowieka..- Czy Bóg postawił przed człowiekiem jakieś konkretne zadanie?
Tak. Bóg przed każdym człowiekiem stawia określone zadanie, które tylko on sam może wypełnić. Jest nim
działanie w mniejszych lub większych strukturach społecznych: rodzinie, grupie politycznej. Istotą jest by chrześcijanin brał udział w życiu społecznym by czół się współodpowiedzialny za to co robi i gdzie działa.
2.Jakie są podstawowe wartości i główne zasady?
Wypływają one z właściwej interpretacji natury ludzkiej i chrześcijańskiej, są nimi:
Troska o utrzymanie środowiska naturalnego
Pokój na świecie
Szczerość w dyskusjach politycznych
Sprawiedliwość
Godność osoby ludzkiej i jej niezbywalnych praw
Zasada pomocniczości
Dobra wspólnego
Zasada solidarności
W końcu chodzi o uznanie człowieka jako osoby. Człowiek jest przecież celem polityki społecznej, a społeczeństwo powinno być ukształtowane na miarę człowieka.
3.Jak może urzeczywistniać się człowiek jako wartość w sferze gospodarczej?
Gospodarka jest częścią naszej kultury, a rozwój kulturalny jest możliwy tylko wtedy, gdy istnieją ku temu odpowiednie warunki gospodarcze. Tu, dotykamy bardzo ważnej kwestii które się ze sobą łączą i nakładają. Aby każdy człowiek mógł się w pełni rozwijać, doskonalić duchowo muszą zaistnieć odpowiednie warunki w gospodarce, polityce w rządzie aby tak się stało. Kościół może włączyć swój wkład do ogólnej humanizacji społeczeństwa i jednostki. Człowiek jest istotą powołaną do pracy i praca jest ściśle związana z godnością człowieka. Praca stanowi dla człowieka szansę praktycznego okazywania miłości bliźniego, wnoszenia własnego udziału w dzieło Bożego stworzenia. Człowiek urzeczywistnia się dzięki pracy, staje się przez nią bardziej człowiekiem.
4.Czy indywidualny człowiek, grupa społeczne, środowisko mają prawo decydować o życiu? Jakie mogą z tego wynikać konsekwencje?
Kościół stoi na straży życia od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci. Człowieka jako istoty stworzonej na podobieństwo Boże, nie wolno ograniczać w jego prawie do życia. Kościół ma prawo, wręcz obowiązek brać pod opiekę każde życie zagrożone przez wojny, aborcję, eutanazję, wypędzanie, katastrofy, klęski żywiołowe, zanieczyszczania i degradację środowiska przyrodniczego. Takie same zadania powinny być podejmowane przez wszystkie narody, parlamenty, religie. Papież Jan Paweł II mówi że, stanowi to dla nas wezwanie by w lepszy sposób poświęcić się problemom zapewnienia stworzeniu pokoju, czego nie można oddzielić od pokoju między narodami .Są to bardzo trudne i złożone problemy, jedno jest pewne, to nie człowiek jest panem życia i śmierci tylko Bóg. Świat dzisiejszy, który stoi na krawędzi tych dwóch zagadnień chce być „Panem”, a to bardzo niebezpieczne, czego doświadczyła nas już historia narodu i świata i o czym nie powinniśmy zapominać.
5. Jak rozumiana jest wolność i bezpieczeństwo dla katolickiej nauki społecznej?
Bezpieczeństwo i wolność pozostają w związku bezwarunkowym. Na przykład bezpieczeństwo wobec prześladowania politycznego istnieje tylko w krajach które podważają prawa do wolności. Myśmy tę lekcję historii też przerabiali szczególnie w czasach komunizmu, kiedy panował stan wojenny, wiele Polaków musiało emigrować. W państwach autorytatywnych i totalitarnych gwarancje wolności i bezpieczeństwa nie istnieją. Dlatego każdy system polityczny gospodarczy, polityczny potrzebuje korygującej siły miłości społecznej czy instytucji charytatywnej, i tu jawi się duże pole do działania Kościoła przy współpracy innych organizacji.
6.Jakie są związki między pokojem wewnątrzpaństwowym i międzynarodowym?
Historia i doświadczenia uświadamiają nam, że wojny wywoływane są przeważnie przez kraje autorytatywne albo totalitarne. Państwa demokratyczne o ustabilizowanych strukturach nie skłaniają się do wojen. Jan Paweł II w swym Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 1991 r. wskazuje na to;” że uznanie godności ludzkiej i jej praw stanowi warunek ładu pokojowego”. W ślad za tym idzie zagrożenie wolności sumienia które prowadzi dotkniętego tym człowieka do buntu, a wszelka nietolerancja w poszczególnych krajach stanowi poważne zagrożenie ładu; pokoju wewnątrzpaństwowego i międzynarodowego. Kościół poprzez odezwy, dokumenty i orędzia wnosi wielki wkład do utrzymania pokoju na całym świecie czego przykładem jest Ojciec Święty jego dążenie do ekumenizacji między religiami i narodami. Jest to tylko jedna z form łagodzenia i pojednania między różnymi społecznościami na globie ziemi.
7. Czy chrześcijanin ma do spełnienia jakąś misję kulturową?
Bóg polecił człowiekowi ( nie tylko chrześcijaninowi)czynić sobie ziemię poddaną. Jednak postęp kulturalny nie cechuje ta zasada, jest marnotrawiony, hamowany nieustannie przez siły zniszczenia i ucisku ze strony posiadaczy władzy politycznej. Człowiek urzeczywistnia swoje panowanie nad ziemią przy pomocy swej pracy .Podmiotem jest tu człowiek, jeżeli człowiek zrezygnuje z uznania wartości i wielkości osoby u siebie samego i drugiego człowieka, okrada się z możliwości cieszenia się bycia człowiekiem. W życiu codziennym stale widzimy, jak rodzice dają z siebie wszystko, by zapewnić dzieciom lepsze wykształcenie, warunki itd. Związane jest to bardzo często z wielkimi ofiarami osobistymi, powinno być wspomagane przez państwo ,chodzi też o to, aby i rodzice mieli czas, siły do rozwoju kulturalnego. Istnieje więc szczególny związek między kulturą moralną Kościoła i państwa.
8. Czy chrześcijaństwo które stawia wspólne dobro przed interesem grupowym jest niezniszczalne?
Tak. Ten fakt przeoczyli niegdyś komunistyczni dyktatorzy; religia nie jest opium dla ludzi, jak nauczał marksizm i leninizm, lecz życiową koniecznością człowieka, który musi oprzeć się na jakimś poglądzie na życie, który będzie wychodził ponad nie. By jego egzystencja nie wydała się bezsensowna chrześcijanin winien jawić się też jako obywatel wykazujący inicjatywy we wszystkich dziedzinach życia: duchowego, kulturowego, w oświacie ,kształceniu dorosłych w gospodarce. Jako człowiek dążący do poprawy warunków ekonomicznych swojego kraju.
Wspólne dobro powinno być ważniejsze od interesu określonej grupy czy partii- co bardzo często ma miejsce.
Dlatego coraz ważniejszym zadaniem Kościoła staje się osiągnięcie kompromisu w sytuacjach konfliktowych miedzy państwami, a społeczeństwem. Stosunek Kościoła i państwa musi być ożywiony przez ducha chrześcijańskiej nauki. Państwo i Kościół winny współpracować ze sobą w interesie człowieka, a celem tej współpracy ma być urzeczywistnienie zasady wspólnego dobra, uwzględniając dobro indywidualnego człowieka.
Prowadząc te rozmyślania, stawiając pytania myślę że została ukazana rola i zadania jakie stoją przed Kościołem czyli każdym chrześcijaninem, bo Kościół to wspólnota ludzi i ducha chrześcijańskiego.
Jej Ojcem jest Bóg który prowadzi nas do zbawienia, a następca św. Piotra- Jan Paweł II prowadzi nas do Boga dlatego każdy człowiek powinien wsłuchiwać się w to co chce ten szczególny papież nam przekazać.
Powinniśmy bardziej słuchać Boga niż ludzi.
Amicizia