Tragedia Żydów Wschodnich i Oszustwa Żydowskiego Ruchu Roszczeniowego.pdf

Tragedia „Żydów Wschodnich” i Oszustwa

Żydowskiego Ruchu Roszczeniowego

„Złota dekada” eksploatacji Ukrainy przez Żydów tragicznie skończyła się w 1648 roku, w

czasie powstania Chmielnickiego. Wówczas bankierzy Żydowscy doszli do przekonania, że

grozi im wyp ędzanie z Polski, tak jak to miało miejsce wcześniej w Hiszpanii i innych

krajach Europy zachodniej. Berlin został wybrany do przekazu kapitałów z Polski tak, że

Brandenburgia w 1701 roku była w stanie ogłosić się „Królestwem Pruskim” a następnie

zainicjować rozbiory Polski, które były podstawą zjednoczenia około 350 państewek Rzeszy,

po raz pierwszy ze stolicą właśnie w Berlinie.

W czasie rozbiorów tylko zamożni Żydzi pozostali na terenach Zaboru Pruskiego. Stało się to

z powodu wypędzania na wschód biedoty ż ydowskiej bez jakiekolwiek protestu ze strony

zamożnych Żydów (I. C. Pogonowski, „Jews In Poland,” New York 1993, strona 245). Żydzi

pozostali na trenie Zaboru Pruskiego szybko przeszli na używanie języka niemieckiego

zamiat Yiddisz i zaczęli odgrywać coraz większą rolę w Niemczech, jak też przyłączać się do

prześladowania Polaków przez Prusaków. Zasłużył się w tej sprawie Mojżesz Mendelson

(1729-1786), Żyd urodzony we Wrocławiu, który był propagandzista asymilacji Żydów do

kultury niemieckiej i nawoływał do usuwania wszystkich żydowskich zewnętrznych cechy,

różniących

Żydów od Niemców.

Biedota żydowska, mówiąca językiem Yiddisz, była określana jako „Betteljuden,” (Begger-

Jews czyli Żebracy-Żydzi). Stała się ona postrachem zamożnych Żydów w Niemczech, oraz

stała się tematem szerzonej przez zamożnych Żydów, wrogiej propagandy o szkodliwości

tych „Ost-Juden” jak też głosiła o zagrożeniu dla gospodarki niemieckiej, jakie stanowiłoby

masowe osiedlanie się biednych „Wschodnich Żydów” na terenie Niemiec.

Hitler był świadomy propagandy na temat „Ost-Juden” i wraz z pogarszaniem się stosunków

Niemiec z USA, najprawdopodobniej uważał, że malała wartość Żydów pod jego kontrolą,

jako swego rodzaju „zakładników” do przetargu, w jego rozgrywce Berlina z Waszyngtonem.

Już z początkiem 1941 roku, podczas starań żeby uzyskać pomoc Japonii przeciwko armii

syberyjskiej, Hitler zobowiązał się wypowiedzieć wojnę przeciwko USA w cztery dni po

wybuchu wojny Japonii przeciwko Stanom Zjednoczonym. (Faktycznie Hitler wypowiedział

wojnę Ameryce 11go grudnia 1941 roku, w cztery dni po japońskim bombardowaniu Pearl

Harbor 7go grudnia, 1941.)

Japończycy nie zaatakowali armii syberyjskiej, która w sile ponad 100,000 żołnierzy, dobrze

wyposażonych w artylerię, czołgi i samoloty, uderzyła z ulic Moskwy na pozycje niemieckie.

Niemcy w grudniu 1941 roku przegrali bitwę o Moskwę i widmo przegranej wojny oraz

masowej inwazji na teren Niemiec przez masy „Ost Juden” przeraziło Hitlera i było ważnym

powodem ogłoszenia przez niego, z końcem stycznia 1942 roku, w Berlinie, w pałacu w

Wansee „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej,” na terenach kontrolowanych przez

armię niemiecką.

Decyzja w Wansee była zupełną zmianą programu Hitlera w sprawie Żydów europejskich.

Trzeba pamiętać, że Hitler w czasie euforii z podboju Francji w 1940 roku, wyobrażał sobie,

że W. Brytania wnet podda się pod naciskiem bombardowania niemieckiego lotnictwa w

„bitwie o Brytanię.” Hitler sobie wyobrażał, że wówczas będzie mógł użyć floty francuskiej i

brytyjskiej do ewakuacji wszystkich Żydów z okupowanej przez niego Europy, na wyspę

Madagaskar.

Opracowanie szczegółów czteroletniej ewakuacji Żydów z portów włoskich, Hitler polecił

Adolfowi Eichmann’owi, którego „czteroletni plan ewakuacji Żydów” z Europy jest łatwo

dostępny na Internecie, pod hasłem „Madagaskar Projekt.” Projekt ten był traktowany bardzo

poważnie przez Hitlera, ale jak wiadomo „Madagaskar Projekt” nie doszedł do skutku,

ponieważ Niemcy przegrali „bitwę o Brytanię.”

Stało się to dużej mierze dzięki Polakom, których służyło w lotnictwie w W. Brytanii ponad

17,000, z czego koło dwóch tysięcy straciło życie i około dwóch tysięcy było ciężko rannych,

a jednocześnie zestrzelili oni średnio więcej samolotów niemieckich niż piloci angielscy. Rola

Polaków w klęsce niemieckiej w „bitwie o Brytanię” pogłębiła nienawiść Hitlera do Polski,

która od początku wojny, w 1939 roku, była w Europie najbardziej brutalnie niszczonym

terenem do czerwca 1941 roku i ataku Niemiec na Związek Sowiecki.

W decyzji Hitlera, żeby odstąpić od planów ewakuacji Żydów z okupowanej przez niego

Europy, i podjąć decyzję wymordowania wszystkich Żydów mu dostępnych, decydującą rolę

odegrała klęska pod Moskwą i jego strach przed potencjalnym zalewem pobitych Niemiec

przez „Żydów Wschodnich.”

Pamiętam jak w czasie ewakuacji obozu koncentracyjnego pod Berlinem, z miejscowości

Sachsenhausen, gdzie spędziłem pięć lat jako więzień polityczny („politische

schutzhaeftling), Niemcy wymordowali w czasie ewakuacji tego obozu, począwszy od 20go

kwietnia 1945, około 6,000 więźniów, w ramach „zapobiegania” ich szkodliwości dla

ludności niemieckiej. Stało się to w czasie „marszu śmierci” w Brandenburgii. Działo się tak

w licznych „marszach śmierci” w ostatniej fazie wojny, kiedy w większości obozów

koncentracyjnych Żydów ogóle nie było.

Uważam, że taką samą logiką kierował się Hitler w stosunku do Żydów w styczniu 1942 roku

w przeciwieństwie do jego „czteroletniego planu” ewakuacji Żydów z Europy w 1940 roku na

wyspę Madagaskar. Niestety żydowski ruch roszczeniowym fałszuje fakty historyczne.

Często zwały trupów więźniów w 1945 roku, pokazuje się w USA jako zabitych Żydów,

podczas gdy wówczas kolosalną większość ofiar zbrodni niemieckich stanowili Słowianie,

zwłaszcza Polacy.

Niedawno widziałem program telewizyjny profesora Norman’a Finketstein’a, autora książki

„Holocaust Industry,” który nazywał oszustami przywódców żydowskiego ruchu

roszczeniowego i twierdził, że ludzie ci, pod wodzą Edgar’a Brofman’a (magnata handlu

alkoholem i szefa Światowego Związku Żydów), pomnożyli wielokrotnie ilość Żydów,

żyjących ofiar zbrodni niemieckich, pobrali na ich odszkodowanie dolarów wysokości

miliardów dolarów od Niemiec i innych państw, takich jak Szwajcaria, a następnie pieniądze

te w kolosalnej większości sprzeniewierzyli.

Profesor Finkelstein stwierdził, że on sam starał się bezskutecznie przez ponad dwadzieścia

lat, o odszkodowanie dla jego własnej matki, więźniarki obozów niemieckich oraz zacytował

dużą ilość listów do redakcji gazet w Izraelu, w których Żydzi-weterani obozów niemieckich

piszą, że obecnie żyją w nędzy, podczas gdy odszkodowania pobrane za nich zostały

sprzeniewierzone.

Żydowski ruch roszczeniowy żąda 65 miliardów dolarów od Polski i posługuje się szantażem

od wielu lat, oraz niszczy dobre imię Polaków w USA, czego sam jestem świadkiem od pół

wieku. Dopiero w 2009 roku zobaczyłem po raz pierwszy na ekranie Polaków pokazanych

jako „zdradzonych bohaterów” Drugiej Wojny Światowej w filmie „Za Zamkniętymi

Drzwiami.” Tymczasem doszło w USA do tego, że n. p. autorzy „dreszczowców”

kryminalnych dają najczarniejszym charakterom polskie nazwiska.

Ciekawe jest, że w czerwcowym wydaniu pisma „New York Review of Books” Timothy

Snyder pisze o Żydach Wschodnich jako o ignorowanej części zagłady Ż ydów w czasie

Drugiej Wojny Światowej.

www.pogonowski.com

29 czerwiec 2009

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: