Terminy:
- 13 maj 2011 – 15.30 – 17.45 dla grupy I; 18.oo – 20.15 dla grupy II
Terminy poprawkowe:
- 24 maj 2011 (wtorek) dr Gałuszka jest na uczelni od 8.45 do 12.45, na wykładzie u pielęgniarstwa na II lub III roku, gdzie będzie robiła wpisy. Jeżeli ktoś jest zainteresowany poprawką, należy dzwonić DZIEŃ WCZEŚNIEJ, gdyż będzie musiała ona przenieść leżankę do miejsca, gdzie będzie odbywała się poprawka. Poprawki najwcześniej od godziny 10.oo
- 30 maj 2011 (poniedziałek) jest TERMINEM OSTATECZNYM. Na godzinę 10.oo. Po uprzednim telefonie. W niedzielę można do dr Gałuszki zadzwonić, ale dopiero po godzinie 18.oo!!
Materiał obowiązujący:
ü Normy ruchomości stawów
ü Wybrane testy Lovetta
Normy ruchomości stawów:
- możliwość błędu 5o (ale np. ja pomyliłem się o 10; najważniejsze są jednak testy Lovetta, poniżej)
Staw biodrowy
Ruch zgięcie - norma miedzy 115° a 125°
Ruch wyprost - norma miedzy 10° a 30°
Ruch odwiedzenie norma 40° a 50°
Ruch przywiedzenie norma 25° a 30°
Ruch rotacja zew. - norma 25° a 40°
Ruch rotacja wew. - norma 30° a 40°
Staw kolanowy
Ruch zgięcie - norma 130° a 150°
Ruch wyprost norma 0° a -3°
Staw skokowo-goleniowy
Zgięcie grzbietowe i podeszwowe (wyprost/zgięcie):
- Ruch wznos przodostopia ku górze norma 15° a 20°
- Ruch zgiecie podeszwowe norma 45° a 50°
Suplinacja stopy (odwrócenie) - Ruch wznos wewnętrznej krawędzi stopy ku górze norma 30° a 35°
Pronacja stopy(nawracanie) - Ruch wznos zewnętrznej krawędzi stopy ku górze norma 15° a 25°
Suplinacja i pronacja stawu skokowo-piętowego
- Ruch obrót stopy do wewnątrz norma 5° a 20°
- Ruch obrót stopy na zewnątrz norma 5° a 15°
Staw barkowy
Ruch zgięcie norma 160° a 180°
Ruch wyprost norma 40° a 65°
Ruch odwiedzenie norma 160° a 180°
Rotacja wewnętrzna – ruch przedramienia w dół / górę norma 60° a 75°
Rotacja zewnętrzna – ruch przedramię w górę norma 90° a 100°
Zgięcie horyzontalne wyprost horyzontalny
Ruch zgięcie horyzontalne wyprost norma 120° a 135° 35° a 40°
staw łokciowy
Ruch zgięcie norma 150°
Ruch wyprost norma 0°
Suplinacja i pronacja przedramienia
Ruch odwrócenie/nawrócenie norma 85° / 90°
Zgięcie i wyprost – nadgarstka
Ruch zgięcie / wyprost norma 80° / 70°
Odwodzenie (dopromieniowe) i przywodzenie (dołokciowe) -nadgarstka
Ruch odwodzenie/ przywodzenie norma 20° / 40°
Informacje do Lovetta
1. Opór stosujemy powyżej stawów, nigdy na nich!
2. Opór stosujemy przeważnie w 1/3 kończyny.
3. Pamiętaj o stabilizacji, gdy jest ona wymieniona!
4. Na zaliczeniu staraj się opisywać co robisz! Za brak opisów tracisz punkty!
5. Przyczepy mięśni nie są wymagane.
Egzamin przeważnie kończył się, gdy odpowiedziało się na 2 pytania o zakresy norm i przeprowadziło dobrze testy na 3, 4 i 5. Jednak nauczyć należy się każdego, dla pewności, że nie zostaniecie o nie zapytani. Tam gdzie tylko to było możliwe starałem się wgrać obrazki. Zastosowałem opisy ułatwiające (mam nadzieję) zrozumienie wykonania badań. Testy są omawiane wedle obrazków. To, że opis jest dla kończyny np. prawej, nie znaczy, że nie można tego zastosować dla lewej. „Rozumicie?” (łOłUN) albo „Kapujecie?” (Dobrowolski)
Testy Lovetta
Mięsień biodrowo lędźwiowy
Na 3
Na 4-5
Na 2
Na 1
Test:
(3): pw.: siad, podudzia zwisają poza stołem, stabilizacja miednicy
Ruch: samodzielne zginanie uda.
(4,5): Ruch – jw. + opór
(2): pw.: leżenie na boku na kd. Testowanej wyprostowanej, kd. nie testowaną (odwiedzioną)
– podtrzymuje badający jedną ręką, a drugą stabilizuje miednicę.
Ruch: samodzielne zginanie uda przesuwającego się w czasie ruchu po podłożu z
równoczesnym zginaniem podudzia.
(1): pw.: leżenie tyłem, kd. testowana lekko zgięta w stawie biodrowym i kolanowym. Skurcz
mięśnia wyczuwany pod więzadłem pachwinowym.
Opisy:
Na 3: Pacjent siedzi na kozetce tak, aby podudzia zwisały poza stołem. Wykonuje autostabilizację (poprzez podporę rąk – łapie się boków kozetki, albo wkłada ręce pod pośladki). Wykonanie samodzielnego zginania uda (rys. na 3). Polega to na przyciągnięciu kolana do klatki piersiowej.
Na 4-5: Ruch i pozycja tak, jak na 3. Dodatkowo stosujemy opór, który ustawiony zostaje powyżej stawu kolanowego. Nie na nim!!
Na 2: Leżenie na boku testowanym (rys. na 2). Osoba, którą badamy leży na boku testowanym, w tym przykładzie, lewym. Prawą nogę podnosimy, aby nie utrudniała ruchu nodze testowanej. Jedną ręką stabilizujemy (przytrzymujemy) miednicę. Noga lewa wyprostowana w stawie biodrowym i kolanowym wykonuje ruch zgięcia w obu stawach przyciągając ją do klatki piersiowej w czasie ruchu nogi po kozetce. Dokładniej – przesuwa się ona po płaszczyźnie. W ten sposób noga zostaje odciążona.
Na 1: Pacjent leży na plecach. W tym przykładzie jest to noga prawa, którą testujemy (rys. na 1). Nogę zginamy w stawie biodrowym i kolanowym do lekkiego kąta, pod więzadłem pachwinowym wyczujemy skurcz, gdy pacjent będzie próbował wykonać ruch.
Mięsień pośladkowy wielki
(3): pw.: leżenie przodem, podudzie kd. testowanej zgięte, stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne prostowanie i przeprost uda
(4,5): Ruch: j.w. + opór
(2): pw.: leżenie na boku na kd. testowanej zgiętej w stawie kolanowym i biodrowym, kd. nie
testowana w odwiedzeniu podtrzymywana jest jedną ręką przez badającego,
stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne prostowanie uda przesuwającego się w czasie ruchu po podłożu.
(1): pw.: leżenie przodem, skurcz mięśnia przy usiłowaniu ściągnięcia pośladków.
Na 3: Pacjent leży na brzuchu, podudzie kończyny, którą testujemy jest zgięte w stawie kolanowym do 90o (rys. na 3). W tym przypadku jest to kończyna lewa. Stabilizujemy miednicę, poprzez ułożenie naszej ręki tuż nad pośladkami na odcinku lędźwiowym kręgosłupa i dociśnięciu jej do kozetki. Badany wykonuje uniesienie uda od podłoża (stara się wykonać przeprost uda).
Na 4-5: Pozycja jest taka sama, jak na 3. Stosujemy tutaj tylko opór. Opór stosowany jest zaraz powyżej dołu podkolanowaego.
Na 2: Pacjent leży na boku testowanym. W tym przypadku jest to bok prawy (rys. na 2). Kończynę, której nie testujemy układamy na przedramieniu badającego. Kończynę testowaną, na której pacjent leży, układa się prostą w stawie biodrowym i zgiętą do 90o w stawie kolanowym. Pacjent wykonuje wyprostowanie całej nogi w czasie ruchu po śliskiej powierzchni.
Na 1: Próba ściągnięcia (napięcia) pośladków.
Mięsień pośladkowy średni
(3): pw.: leżenie na boku na kd. nie testowanej zgiętej w stawie biodrowym i kolanowym, kd.
testowana jest zgięta w stawie kolanowym pod kątem 90stopni i wyprostowana w
stawie biodrowym, stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne odwodzenie uda.
(4,5): Ruch: jw. + opór
(2): pw.: leżenie tyłem, kkd. Wyprostowane, stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne odwodzenie uda kd. po podłożu.
(1): Skurcz mięśnia powyżej krętarza większego kości udowej.
Na 3: Badany leży na boku nietestowanym. Kończynę, na której leży, w tym przypadku lewą (rys. na 3) układa w trój zgięciu. Polega to na zgięciu w stawie kolanowym, co poprawia stabilizację pacjenta. Stabilizujemy miednicę, poprzez ułożenie na niej ręki. Badany ma zgiętą kończynę badaną, w tym przypadku lewą, pod kątem 90o, wykonuje odwiedzenie (uniesienie do góry) uda. Zgięcie stosowane jest dlatego, żeby odciążyć mięśnie kulszowo-goleniowe. Można to też wykonać z podudziem wyprostowanym.
Na 4-5: Pozycja jak na 3, opór stosowany powyżej stawu kolanowego, gdy kończyna jest zgięta w stawie kolanowym. Gdy kończyna jest wyprostowana w stawie kolanowym opór stosujemy powyżej stawu skokowego (nad kostką).
Na 2: Pacjent leży na plecach, obie kończyny wyprostowane. Stabilizujemy miednicę poprzez nacisk na kolce biodrowe przednie górne. Pacjent samodzielnie wykonuje odwiedzenie uda (odsunięcie jednej kończyny od drugiej) podczas ruchu po śliskiej powierzchni.
Na 1: Pacjent leży na plecach. Wyczuwamy napięcie powyżej krętarza większego kości udowej podczas samodzielnej próby wykonania ruchu przez pacjenta. My NIE wykonujemy ruchu za niego.
Grupa przywodzicieli uda (m. przywodziciel długi, m. przywodziciel krótki, m. przywodziciel wielki, m. smukły, m. grzebieniowy)
(3): pw.: leżenie na boku na kd. testowanej, która jest wyprostowana, kd. nie testowana w
odwiedzeniu podtrzymywana jest przez badającego, stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne przywiedzenie uda, tj. uniesienie kd. od podłoża i zbliżenie jej do kd.
od podłoża i zbliżenie jej do kd. trzymanej przez badającego.
(2): pw.: leżenie tyłem, kd. testowana w odwiedzeniu, stabilizacja miednicy.
Ruch: samodzielne przywodzenie uda kd. przesuwającej się w czasie ruchu po podłożu.
(1): pw.: j.w., skurcz mięsni wyczuwany układające palce na przyśrodkowej powierzchni uda
Poniżej gałęzi kości łonowej.
Na 3: Pacjent leży na boku testowanym. W tym przypadku jest to bok lewy (patrz rys. na 3). Kończynę nietestowaną podnosimy, w tym przypadku jest to kończyna prawa. Wolną ręką stabilizujemy miednicę. Pacjent stara się wykonać przywiedzenie kończyny leżącej na podłożu do tej, którą unosimy (odrywa ją od podłoża i zbliża do tej, którą trzymamy).
Na 4-5: Stosujemy taką samą pozycję jak na 3, ale stawiamy na kończynie opór, utrudniając wykonanie ruchu, tuż powyżej stawu kolanowego.
Na 2: Pacjent leży na plecach. Obie nogi wyprostowane. Jedna noga leży nieruchomo, a drugą odsuwamy pacjentowi do kąta około 30-45o. Pacjent ma wykonać przyciągnięcie wyprostowanej nogi, która została odsunięta do nogi wyprostowanej w czasie ruchu po śliskiej powierzchni.
Na 1: Pozycja jak na 2. Skurcz mięśnia wyczuwamy układając palce n...
niko7