ZAKLADAM PASIEKE.pdf

(261 KB) Pobierz
http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasiec
Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...
Page 1 of 3
pszczoły.pl>Dwumiesięcznik Pasieka Szukaj
W MOJEJ PASIECE ABECADŁO NAUKA W PASIECE CHOROBY W PASIECE PRODUKTY PASIECZNE ARCHIWUM
PASIECZNE ABECADŁO
W numerze
ZAKŁADAMY PASIEKĘ Narzędzia niezbędne do
pracy w pasiece
Pszczelarz dopiero rozpoczynający pracę w pasiece powinien
się zaopatrzyć w strój ochronny . Na rynku jest duŜy wybór
siatek, kapeluszy i kombinezonów pszczelarskich. OdzieŜ
pszczelarska powinna być uszyta z materiałów lekkich,
jasnych i przewiewnych. Najlepszy jest len lub bawełna.
Tkaniny z włókien sztucznych są nieprzewiewne, często się
elektryzują, co dodatkowo niepokoi pszczoły. Z tego samego
powodu naleŜy unikać materiałów mechatych.
Jednym z najbardziej istotnych elementów kapelusza czy kombinezonu jest siatka
umoŜliwiająca obserwowanie otoczenia. Powinna być ciemna, najlepiej czarna. Jasna
barwa siatki znacznie pogarsza zdolność widzenia. Ze względu na stojący charakter
pracy przy ulu musimy pamiętać o wygodnych i lekkich butach oraz skarpetach
niepowodujących odparzeń. Skarpety muszą być dostatecznie długie, tak by moŜna
było w nich ukryć mankiety spodni lub kombinezonu. Zapobiega to dostawaniu się
pszczół do nogawek, co zdarza się zwłaszcza przy miodobraniu (pszczoły spadają na
ziemię podczas omiatania plastrów).
Jednym z podstawowych narzędzi niezbędnych do pracy z
pszczołami jest dłuto pasieczne . Ma ono wszechstronne
zastosowanie: słuŜy przede do rozchylania korpusów i
nadstawek, podwaŜania ramek, jak równieŜ oskrobywania
elementów ula i ramek z resztek wosku lub propolisu. Przy wyborze dłuta naleŜy
zwrócić uwagę, czy materiał, z którego zostało wykonane, jest dostatecznie spręŜysty,
co zmniejsza ryzyko pęknięcia podczas podwaŜania elementów ula. Najlepsze pod tym
względem są dłuta ze stali nierdzewnej. Równie waŜna jest właściwa ostrość dłuta.
NaleŜy unikać dłut nadmiernie zaostrzonych, które powodują rozszczepienia
drewnianych elementów uli lub ramek, a ponadto łatwo się nimi skaleczyć. Wielkość
dłuta zaleŜy oczywiście od zdolności manualnych pszczelarza. Najlepiej, gdy mieści się
ono w dłoni, pozwalając jeszcze na uchwycenie wąsów ramki nie trzeba go wtedy
odkładać na bok przy kaŜdej operacji. Tylko z pozoru błahą sprawą jest kolor dłuta.
Powinno być pomalowane jaskrawą farbą, np. czerwoną lub Ŝółtą, aby moŜna je było
szybko odnaleść w trawie w razie upuszczenia. Pszczelarze praktycy na pewno się z
tym zgodzą.
Trudno sobie wyobrazić pracę z pszczołami bez tzw. zmiotki,
czyli szczoteczki pasiecznej , słuŜącej do omiatania plastrów i
spędzania nadmiaru pszczół z powałek przeglądanych uli. Przy
zakupie naleŜy zwrócić uwagę na to, by szerokość zmiotki
odpowiadała rozmiarom ramki przez nas stosowanej, a włosie było zarazem delikatne i
spręŜyste, aby podczas omiatania nie draŜnić zbytnio pszczół. Zmiotka przeznaczona
do pracy z plastrami nie moŜe być uŜywana do omiatania dennic lub innych elementów
ula zawierających nieczystości. Ze względów higienicznych zarówno dłuto, jak i zmiotkę
naleŜy co pewien czas dezynfekować. Najtańszym i zarazem najbardziej skutecznym
sposobem jest namoczenie w 3procentowym roztworze sody kaustycznej, dostępnej w
sklepach chemicznych i większości sklepów z artykułami pszczelarskimi.
Kolejnym narzędziem niezbędnym w codziennej pracy pszczelarza jest podkurzacz .
Dym słuŜy do uśmierzania agresji pszczół. Najprostszy podkurzacz moŜna kupić juŜ za
kilkanaście złotych, profesjonalny kosztuje około 150 zł. Tani podkurzacz najczęściej
wytrzymuje tylko jeden sezon, lepiej więc zaopatrzyć się w ten nieco droŜszy, ale
lepszej jakości. Przy zakupie sprawdśmy, czy obudowa ma odpowiednie zabezpieczenia
zapobiegające oparzeniom. Konserwacja podkurzacza, a zwłaszcza utrzymywanie go w
czystości, jest waŜnym warunkiem jego długiego uŜytkowania.
Nawet w najmniejszej pasiece niezbędna
jest miodarka , słuŜąca do odwirowywania
zgromadzonego przez pszczoły miodu. W
przeszłości, z powodu braków na rynku
sprzętu pszczelarskiego, jedno urządzenie
często obsługiwało kilka pasiek naleŜących
do zaprzyjaśnionych pszczelarzy. Ze
względów higienicznych nie naleŜy polecać
takiego rozwiązania. Na początek zupełnie
wystarczy miodarka z napędem ręcznym
mieszcząca trzy lub cztery plastry.
Wydarzenia
Jubileusz profesora
Jerzego Woyke
Apimondia 2009
Kamiańskie klimaty
W mojej pasiece
Zimowa pasieka
Drzewa i krzewy dla
naszej pasieki
Ul leŜak dla hobbysty,
cz. 1.
Moja metoda
zintegrowanej walki z
Varroa destructor
Pozyskujmy pierzgę
Kalejdoskop
Miody pitne, sycone
czy niesycone?
Z Pasieką w świat
4 000 000 kilo miodu
w 6 tygodni
Międzynarodowe
Kongresy
Pszczelarskie
Apimondii
Nauka w pasiece
Monitorowanie
mikroklimatu rodziny
pszczelej
system WMA, cz. 1.
Wszystko, co o
plastrze i wosku
pszczelim wiedzieć
naleŜy, cz. 4.
Pasieka poleca
Miód i produkty
pszczele dla zdrowia,
urody i podniebienia
Z pasieki do kuchni
Ptysie, sernik z pianką
Historia
Saga rodu Kurpielów
http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...
2010-01-13
220451677.011.png 220451677.012.png 220451677.013.png 220451677.014.png 220451677.001.png 220451677.002.png 220451677.003.png 220451677.004.png 220451677.005.png 220451677.006.png
Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...
Page 2 of 3
Kącik dla dziadków
i wnuczków
O pszczole, kociczce
Kundzi i kocurku
Tetroniuszu
Kolejnym etapem moŜe być zakup i
zamontowanie napędu elektrycznego, który
zapewni nam zdecydowanie większy
komfort pracy i przyśpieszy czynności
związane z odbieraniem miodu.
Jeśli pasieka liczy kilkadziesiąt lub więcej
rodzin pszczelich, warto rozwaŜyć zakup
miodarki promienistej. Jednorazowo moŜe
ona pomieścić kilkadziesiąt plastrów, co
bardzo usprawnia miodobranie, co jest
szczególnie waŜne w okresach
bezpoŜytkowych, gdy zaleŜy nam na jego
szybkim przebiegu. Decydując się na zakup
miodarki promienistej, wykorzystującej siłę
odśrodkową do wyrzucania miodu z
komórek plastrów, naleŜy pamiętać, Ŝe siła
ta wzrasta wraz promieniem miodarki. Jeśli mamy ule o ramce wąskowysokiej (np.
warszawskie), średnica miodarki musi być bardzo duŜa. Dlatego miodarki radialne
nadają się przede wszystkim do pasiek wyposaŜonych w ule wielokorpusowe.
Kosz i pozostałe elementy miodarki powinny być wykonane z blachy kwasoodpornej w
celu utrzymania wysokiej jakości miodu, który jest środowiskiem kwaśnym i moŜe
wchodzić w reakcje np. z blachą ocynkowaną. Wrazie potrzeby naleŜy metalowe
elementy pokryć lakierem spoŜywczym dostępnym w większości sklepów ze sprzętem
pszczelarskim.
Oczywista jest właściwa dbałość o czystość i konserwację miodarki po kaŜdym
miodobraniu. Ze względu na cenę tego urządzenia zaleŜy nam na długim i
bezawaryjnym jego uŜytkowaniu.
Aby zapewnić właściwą czystość, a zarazem jakość miodu, musimy uŜywać sita do
cedzenia miodu. W małej, amatorskiej pasiece zupełnie wystarczy podwójne sito ze
stali nierdzewnej. W przypadku pozyskiwaniu miodu w ilościach towarowych potrzebne
są inne rozwiązania, do których powrócimy w kolejnychnumerach "Pasieki".
Do właściwego przeprowadzenia miodobrania będzie nam jeszcze potrzebne narzędzie
do odsklepiania, czyli zdejmowania warstwy wosku pokrywającej wypełnione miodem
komórki plastra. Pominiemy na razie urządzenia mechaniczne i skupimy się na widelcu
i noŜu do odsklepiania plastrów. Obydwa mają swoich zwolenników i przeciwników.
NóŜ umoŜliwia szybkie i sprawne zdjęcie warstwy wosku, lecz zawodzi w przypadku
plastrów o nierównej zabudowie. Wtedy naleŜy skorzystać z widelca, który ułatwia
dotarcie do zagłębień i nierówności w budowie plastra. Posługiwanie się narzędziami do
odsklepiania wymaga pewnej wprawy i dostosowania ich rozmiarów i kształtu rękojeści
do własnych preferencji.
Przy zakupie widelca naleŜy sprawdzić, czy igły są równo umocowane, aby uniknąć
niepotrzebnego uszkadzania odsklepianego plastra. Najlepsze są widelce o igłach
podwójnie załamanych, zapewniające właściwą ergonomię i zapobiegające
niepotrzebnemu zmęczeniu dłoni. NóŜ nie powinien być nadmiernie ostry, gdyŜ
wówczas powoduje częste skaleczenia. NaleŜy pamiętać, aby podczas miodobrania w
pobliŜu ula znajdowało się naczynie z gorącą wodą, w którym od czasu do czasu naleŜy
nóŜ i widelec opłukać.
NaleŜy w tym miejscu wspomnieć o naczyniach na miód. Bezwzględnie powinny być
wykonane z materiałów dopuszczonych do kontaktu z Ŝywnością. JeŜeli nie spełniają
tego warunku, naleŜy je podobnie jak miodarki zakonserwować warstwą lakieru
spoŜywczego.
Nie omówiliśmy tu oczywiście wszystkich urządzeń, z którymi spotykamy się w
pasiekach. PowyŜszy zestaw wystarcza jednak do podjęcia pierwszych prac w pasiece i
przeprowadzenia pierwszego miodobrania.
Kącik kolekcjonera
Rzeźby i figurki z
motywami
pszczelarskimi
Przesiedlanie rodziny pszczelej do ula o innym typie ramki
Zdarza się, Ŝe korzystając z okazji nabywamy rodziny pszczele o systemie ula, w
którym nie chcemy z róŜnych przyczyn pracować. Stajemy wówczas przed
koniecznością przesiedlenia zakupionych rodzin do systemu ula, na który się
zdecydowaliśmy. Najlepszym okresem do przeprowadzenia tego typu operacji jest
wczesna wiosna. Pszczoły obsiadają wówczas stosunkowo niewielką ilość plastrów, co
ułatwia czynności związane z przesiedlaniem.
Najstarszą, a zarazem najmniej przyjemną metodą jest wycinanie fragmentów plastra z
czerwiem z ramek o duŜych rozmiarach, jak warszawska lub dadanowska, i
umieszczanie ich w ramkach mniejszych. Aby cała operacja przebiegała sprawnie i
szybko, naleŜy się do niej właściwie przygotować. Musimy zaopatrzyć się w ostry nóŜ,
naczynie z ciepłą wodą do jego mycia oraz stół lub płytę o równej powierzchni.
Konieczny będzie równieŜ drut do wtapiania węzy słuŜącej do zamocowania plastra w
nowej ramce.
Po omieceniu do nowego ula pszczół z plastra kładziemy go delikatnie na stole, a
następnie układamy na nim ramkę, do której chcemy plaster przełoŜyć. Staramy się
wybrać taki fragment plastra, aby nie uszkodzić czerwiu. Wycinamy następnie wybrany
fragment i umieszczamy w ramce na wcisk, dodatkowo okręcając kilkakrotnie drutem,
by zapobiec wypadnięciu plastra. Po kilku dniach, gdy pszczoły przykleją woskiem
http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...
2010-01-13
220451677.007.png 220451677.008.png
Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...
Page 3 of 3
obrzeŜa plastra do ramki, drut moŜemy usunąć. Resztki woszczyny składamy w
szczelnym pomieszczeniu lub przetapiamy.
DuŜo mniejszym problemem jest przesiedlanie rodzin na ramki o identycznych
wymiarach górnych beleczek co poprzednie, np. z ramki wielkopolskiej na Ostrowskiej.
W tym wypadku obcinamy tylko fragment plastra od dołu, a piłką do drewna odcinamy
fragmenty bocznych beleczek.
Najmniej kłopotliwą metodą jest przełoŜenie całych plastrów, np.
dadanowskich, do zestawionego na dwóch korpusach ula
wielkopolskiego. Obrócone o 45 stopni plastry ustawiamy
pionowo na dennicy lub zawieszamy na dodatkowo przybitej
listewce we wręgach górnego korpusu. Aby zapobiec sklejeniu się
przełoŜonych plastrów, umieszczamy pomiędzy nimi beleczki
międzyramkowe. Następnie sukcesywnie uzupełniamy wolne
przestrzenie ramkami z suszem lub węzą. Po zaczerwieniu
nowych ramek staramy się nie dopuścić do ich zaczerwienia
przez matkę, odizolowując za pomocą kraty odgrodowej stare
plastry, które po odwirowaniu z nich miodu przeznaczymy do
przetopienia.
Pomijam w tym momencie przesiedlanie rodzin z uli wielokorpusowych do leŜaków o
duŜej ramce, gdyŜ takie operacje praktycznie się nie zdarzają. W nowo zakładanych
pasiekach najczęściej znajdują zastosowanie ule wielokorpusowe. Czytelników
mających nietypowe problemy związane z przesiedlaniem rodzin proszę o kontakt.
Pasieka 2/2003
Zdjęcie: Rafał Krawczyk i
Janusz Pidełko
Marek Kolek
«« powrót
©20032010 Dwumiesięcznik "PASIEKA" portal www.pszczoly.pl
http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=pasieczne_abecadlo&art...
2010-01-13
220451677.009.png 220451677.010.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin