14. Avec toi, je suis enfin a la maison.pdf

15. Avec toi, je suis

fin la

la maison

aison

Dźwięk silników odrzutowca wirował wokół nas, a nieustanne drŜenie w

połączeniu z kojącą ciemnością panującą w kabinie pierwszej klasy, próbowały

ułatwić mojemu wykończonemu ciału zapadnięcie w sen. Nie działało. Nawet jeśli

moje ciało tego chciało, nie było mowy, Ŝeby mój mózg mógł. Jeden po drugim,

obrazy przemykały przez moją głowę jak sceny w filmie. KaŜdy moment bycia z

nią, niewaŜne jak błahy wydawał się w tamtym momencie, teraz płonął w moim

umyśle i odtwarzał przed moimi zamkniętymi oczami.

Obserwowałem jak mijały w mglistym pośpiechu. Po raz pierwszy zobaczyłem ją,

gdy się śmiała i ponownie przeŜyłem ogrom świadomości, Ŝe moje Ŝycie nigdy

nie będzie takie samo. Przypomniałem sobie pierwszy raz, kiedy pozwoliłem

sobie jej dotknąć; moja ręka pięła się w górę jej uda w zaciemnionej sali

konferencyjnej, poznając niezgłębioną pełnię bycia wewnątrz jej ciała. Zaśmiałem

się na te wszystkie momenty, kiedy się okłamywałem, myśląc, Ŝe jeśli będę miał

ją raz, mógłbym odejść, ale wiedząc od chwili w której się połączyliśmy, Ŝe nigdy

nie będzie wystarczająco. Moja klatka piersiowa zacisnęła się i ogarnął mnie ten

sam przypływ emocji, które poczułem tamtej nocy nad basenem, kiedy

przywołałem moment, w którym zrozumiałem, Ŝe nie mógłbym bez niej Ŝyć.

Spojrzałem w dół, na miejsce gdzie obecnie leŜały nasze splecione dłonie, ukryte

pod niebieskim kocem na naszych kolanach. Byłem zmuszony pozwolić jej iść,

gdy wyszliśmy na korytarz w hotelu i od momentu, w którym wsiedliśmy do

samochodu, nie wypuściłem jej ręki, dopóki nie dojechaliśmy do lotniska. Kiedy

zajęliśmy swoje miejsca, było oczywiste, Ŝe jest wykończona i w ciągu kilku

minut od startu, zobaczyłem, Ŝe jej oczy zaczynają opadać. Wiedząc, Ŝe nie

mógłbym oprzeć się dotykaniu jej przez cały lot, poprosiłem o koc i natychmiast

połoŜyłem go na naszych udach, jeszcze raz chwytając jej dłoń w swoją.

Był wczesny poranek i niebo było nadal ciemne, mglistość rozpraszała się przez

tylko kilka górnych lamp do czytania, rzucających małe kręgi światła przez

kabinę. Poczułem się niezwykle spokojny. Odwróciłem nieco głowę, by spojrzeć

na nią i poczułem, Ŝe się uśmiecham. Jej oczy były zamknięte, jej usta rozchyliły

się nieznacznie, a jej klatka piersiowa unosiła się i opadała wraz z jej głębokimi

oddechami. Oparła głowę o moje ramię i mimo iŜ wiedziałem, Ŝe powinienem, nie

mogłem zmusić się, Ŝeby ją przesunąć. Miękka fala ciemnych włosów opadła na

jej czoło i nie byłem zdolny do zatrzymania swojej wolnej ręki od odgarnięcia go.

Była piękna.

Wiedziałem, Ŝe nie spała całą noc razem ze mną, a podczas gdy ja drzemałem w

ciągu dnia, ona załatwiała sprawy odnośnie podróŜy i dbała o mój terminarz.

WciąŜ nie mogłem pomieścić w głowie sposobu, w jaki przy mnie była; dzwoniąc

15. Avec toi

, je suis

, je suis eeeenfin

fin

aison.

do mojej mamy, Ŝeby dowiedzieć się o moich ulubionych rzeczach, dbając o

kaŜdy szczegół i przede wszystkim, po prostu się mną zajmując. Mimo Ŝe bycie

chorym jest nieprzyjemne, robiłbym to na okrągło, Ŝeby tylko spędzić z nią

kolejny dzień tak jak dzisiaj.

Rozmawialiśmy i śmialiśmy się; i jeśli był dźwięk, którym nigdy bym się nie

znudził, to jej śmiech. Wiedziałem jak doprowadzić jej ciało do rozkoszy, ale

wiedzieć, Ŝe potrafię uczynić ją szczęśliwą na inne sposoby, było czymś, do czego

wciąŜ się przyzwyczajałem. Mówiliśmy o ksiąŜkach i filmach, ulubionych kolorach

i znajomych z dzieciństwa, obydwoje byliśmy zaskoczeni, Ŝe mamy ze sobą tak

wiele wspólnego. Muszę przyznać, Ŝe byłem nieco zszokowany, kiedy zapytała o

miejsce swoich majtek. Nie mogłem powstrzymać uśmiechu, który rozciągnął

moją twarz, gdy zobrazowałem sobie szufladę w moim gabinecie, teraz pełną

drogiej koronki i satyny.

Wydawaliśmy się zgadzać ze sobą tak łatwo i byłem mile zaskoczony widząc, Ŝe

bycie razem w ten sposób, było całkowicie tak naturalne i przyjemne, jak bycie

razem seksualnie. Czułem, Ŝe z kaŜdą spędzaną z nią chwilą spadam trochę

głębiej i zacząłem zdawać sobie sprawę, Ŝe nie chciałem dowiedzieć się jak

wyjść.

W pewnym monecie zasnęliśmy, nasze ramiona i nogi splątały się ze sobą i

obudziłem się, znajdując kompletnie zamkniętą w sobie Bellę idącą w moją

stronę. Bez jej słowa wiedziałem, Ŝe to był czas. Poszła wziąć prysznic i ja

udałem się do swojego pokoju, by zrobić to samo, po drodze zatrzymując się i

kładąc rękę na drzwiach łazienki. Musiałem coś powiedzieć, ale nie wiedziałem

co.

Wróciłem do swojego pokoju i natychmiast poczułem róŜnicę. Mój apartament był

cichy i zimny, nie posiadał ani trochę wygody i ciepła, którym przesiąknął kaŜdy

cal pokojów Belli. Samotna atmosfera, której kiedyś pragnąłem, teraz wydawała

się pusta, odosobnienie było dosłownie namacalne w powietrzu. Szybko się

ubrałem i spakowałem, wiedząc tylko, Ŝe chciałem do niej wrócić. Moje emocje

były zagmatwanym bałaganem i mimo Ŝe nie miałem pojęcia, jak posunąć się

naprzód, wiedziałem, Ŝe razem moŜemy znaleźć drogę.

Przechodząc krótką odległość pomiędzy naszymi pokojami, martwiłem się co tam

zastanę. Wyraz jej twarzy, kiedy się obudziłem, był całkowitym przeciwieństwem

beztroskiego nastroju sprzed paru godzin. Czułem, Ŝe oddalała się ode mnie z

kaŜdą sekundą i miałem nadzieję, Ŝe da nam szansę, Ŝebyśmy mogli nad tym

popracować.

Moje serce opadło na widok, który mnie powitał, gdy otworzyła drzwi. Była

piękna jak zawsze, ale na jej twarzy malowało się cierpienie i prawdopodobnie

płakała. Jej wzrok szybko opuścił mój i było oczywiste, Ŝe była zaŜenowana i

skrępowana, Ŝe widziałem ją w takim stanie. Zgrzytając zębami, Ŝeby

powstrzymać się od powiedzenia czegoś, otarłem się o nią wchodząc do pokoju,

zaskoczony, kiedy nagle popchnęła mnie na ścianę.

Stałem zamarły, zszokowany jej działaniami, dopóki moje ciało nie zaczęło

odpowiadać na własną rękę. Jej pocałunki były gorączkowe i rozpaczliwe, a ja

poczułem, Ŝe znów mnie do niej ciągnie. Słowa Ŝądzy padły między nami i mimo

Ŝe nie mieliśmy czasu, pozwoliłem sobie ulec jej naleganiom. Nasze jęki odbijały

się po marmurowym przedpokoju, a ja byłem świadomy tylko potrzeby, która

pociągnęła nas naprzód. Bella poprowadziła nasze splecione dłonie w dół swojego

ciała i pod spódnicę. Jęknąłem, kiedy moje palce musnęły paski jej pasa do

pończoch i przesunęły się dalej w górę, okręcając delikatne wstąŜki jej majtek

wokół mojej pięści.

Weź mnie, Edwardzie. Proszę.

Jej słowa przeszyły mnie na wylot, całowałem i kąsałem gwałtownie jej szyję.

– Jeszcze tylko raz. Proszę.

To zdanie było tak pełne potrzeby i zaniepokojenia, Ŝe odsunąłem się, patrząc jej

głęboko w oczy. To nie była Bella, którą znałem. Wyglądała na przestraszoną i

zawstydzoną, i byłem pewny Ŝe nigdy więcej nie chciałem widzieć tego na jej

twarzy.

Co? Nie przerywaj. – Wychyliła się, Ŝeby znów mnie pocałować, ale jeszcze

bardziej się odsunąłem.

Bella, przestań – powiedziałem, przesuwając ręce w górę jej ciała. – Kotku, co

robisz? – Mój Ŝołądek zacisnął się, kiedy spuściła wzrok, bo nie potrafiła spojrzeć

mi w oczy. Myślała, Ŝe to wszystko czego od niej chciałem?

Nie wiem o czym mówisz.

Posłuchaj mnie, Bello – zacząłem, biorąc jej twarz w dłonie i unosząc jej

podbródek, Ŝeby spojrzała mi w oczy. Chcę od ciebie więcej niŜ to. I kiedy

wsiądziemy do samolotu, wszystko co mieliśmy tutaj pojedzie razem z nami.

Obiecuję. Wierzysz mi? Je suis à toi. Jestem. Twój. – Proszę uwierz mi, Bello.

Patrzyła na mnie tak uwaŜnie i mogłem zobaczyć, Ŝe chciała mi wierzyć.

Wyszeptała jedyną rzecz, którą musiałem usłyszeć:

Tak. – Przycisnąłem czoło do jej, cicho obiecując nam obydwojgu, Ŝe znajdę

jakiś sposób na rozwiązanie tego problemu. – I ja jestem twoja.

Spojrzałem na nią i nie mogłem powstrzymać uśmiechu. Nie zdawałem sobie

sprawy, jak bardzo potrzebowałem usłyszeć od niej te słowa. Odetchnąłem

głęboko, pozwalając uczuciu mnie otoczyć. Jest moja.

Pomogłem poprawić jej ubrania i chwyciłem jej rękę, splatając nasze palce.

Jesteś gotowa? – zapytałem cicho, mając nadzieję, Ŝe zrozumiała wszystko co

miałem na myśli. Przytaknęła i spojrzała mi w oczy, uśmiechając się miękko,

kiedy ścisnąłem jej rękę uspokajającym gestem. Obydwoje wiedzieliśmy co

oznaczało opuszczenie tego miejsca. W chwili, w której przejdziemy przez te

drzwi, znów będziemy musieli stać się panem Cullenem i panną Swan.

– BagaŜowy juŜ idzie po nasze walizki – powiedziałem, wskazując za nas.

Otwierając nieco drzwi, zobaczyłem Ŝe wyraz zaniepokojenia powraca na jej

twarz. Unosząc jej dłoń do ust, pocałowałem ją delikatnie. Je suis à toi –

wyszeptałem przy jej skórze, próbując przekazać głębię moich uczuć w tych

prostych słowach. Kiedy przekroczyłem próg, niechętnie puściłem jej rękę,

natychmiast odczuwając stratę. Uprzejmie kiwnąłem głową, gdy mijała mnie

grupa turystów i zamknąłem za nami drzwi, juŜ licząc minuty do momentu, w

którym znów będę mógł jej dotknąć.

Głos pilota w głośnikach przebił sie przez moje wspomnienia i otworzyłem oczy,

by znów spojrzeć na Bellę. WciąŜ mocno spała i po szybkim rozejrzeniu się po

kabinie, pochyliłem się do niej. Gdy składałem miękki pocałunek na jej włosach,

napłynął do mnie zapach pomarańczy.

Bella – wyszeptałem, przesuwając się nieco, Ŝeby umieścić kolejny pocałunek

na jej czole. – Bella, złotko. Jesteśmy prawie na miejscu. – Lekko przebiegłem

palcami przez jej włosy, gdy zaczęła się budzić. Otwierając oczy, uśmiechnęła

się, a potem wyprostowała się, wyglądając na nieco zszokowaną, widząc mnie

tak blisko.

W porządku – zacząłem, kładąc ręce na jej twarzy. – Wszyscy jeszcze śpią. Nikt

nawet na nas nie spojrzał przez cały lot. – Przytaknęła i potem z powrotem

odrobinę się do mnie pochyliła, wolną ręką przykrywając nasze dłonie.

Jesteśmy w domu? – Przez chwilę patrzyłem na nią uwaŜnie, próbując dojść,

dlaczego jej pytanie zdawało się coś we mnie pociągnąć. Będąc szczerym, nigdy

nie przyszło mi do głowy, Ŝe nie byliśmy w domu. Bella była ze mną i

najwidoczniej to było wszystko, czego potrzebowałem. – Edward? – Potrząsnąłem

głową nieznacznie i uśmiechnąłem się do niej.

Tak, lada chwila będziemy lądować. – Przytaknęła i odwróciła się do okna, a ja

zacząłem myśleć, co się stanie, kiedy dotrzemy na lotnisko. Jedna myśl w

szczególności utkwiła w moim umyśle od wczorajszej nocy: chciałem zabrać ją ze

sobą do domu. Czy to przekraczało linię? BoŜe, nie miałem pojęcia, byłem tutaj

taki niezorientowany. Wiedziałem tylko, Ŝe nie moŜe być tak jak przedtem. Nie

było mowy, Ŝebym mógł widywać ją tylko w ciągu tygodnia i ograniczać dotyk do

szans na spotkania w odosobnionych miejscach. Chciałem się z nią kochać w

moim łóŜku. Chciałem zobaczyć gdzie mieszkała, zabrać ją na kolację i nie bać

się, ze ktoś nas moŜe zobaczyć. Odchrząkując, postanowiłem, Ŝe teraz albo

nigdy.

Bella, ja…

Moje pytanie przerwał komunikat od załogi, informujący nas o zbliŜającym się

podchodzeniu do lądowania. Pozostali pasaŜerowie zaczęli się budzić i

wiedziałem, Ŝe moment przepadł.

Następnych dziesięć minut minęło na załatwianiu swoich spraw, a ja próbowałem

psychicznie się przygotować, Ŝeby znów ją zapytać. Lądowanie było płynne i

zanim się zorientowałem, kierowaliśmy się po odbiór bagaŜu. Staliśmy obok

siebie, nasze ramiona ledwie się dotykały i przyłapałem się na ukradkowym

studiowaniu jej profilu. Nie wiem jak mogłem kiedykolwiek myśleć, Ŝe mógłbym

oprzeć się tej kobiecie. Była miękka i piękna, i niesamowite było dowiedzieć się,

Ŝe wewnątrz była jeszcze piękniejsza.

Urosła we mnie fala emocji i wiedziałem, Ŝe nie chcę, Ŝebyśmy byli oddzielnie.

Kurwa, kiedy zamieniłem się w taką panienkę ? Odwróciłem się do niej i

połoŜyłem rękę na jej ramieniu.

Bello, chciał…

Bella! – Obydwoje zwróciliśmy się w stronę biegnącej do nas młodej blondynki.

– Bella, to ty. O mój BoŜe, myślałam, Ŝe widziałam cię na lotnisku w Seattle, ale

nie byłam pewna. – Opuściłem rękę i cofnąłem się nieco, kiedy dziewczyna do

nas dotarła.

Sara, cześć! Widziałaś mnie w Seattle? – Uśmiechała się do koleŜanki, ale

szybko zerknęła w moją stronę, a na jej twarzy pojawiła się panika.

Tak. Chciałam do ciebie podejść, ale zadzwonił mój telefon. Hej, chcesz

podzielić koszty za taksówkę? – Sara czekała, a mój Ŝołądek opadł.

Oh… um, jasne – wyjąkała spoglądając na mnie. – Sara i ja mieszkamy w

sąsiednich budynkach. – Uśmiechnąłem się i przytaknąłem, kiedy Sara zaczęła

szczegółowo przedstawiać Belli swój wyjazd z chłopakiem. Nie podwiozę jej do

domu. Nie przyjdzie do mnie. Nawet się z nią naprawdę nie poŜegnam.

Przełknąłem głośno, a moja klatka piersiowa się zacisnęła na tę myśl. Bella

najwyraźniej teŜ to sobie uświadomiła, bo wciąŜ rzucała w moją stronę

ukradkowe spojrzenia ponad ramieniem koleŜanki.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: