Czynniki produkcji
są względem siebie substytucyjne i komplementarne
praca
ziemia
kapitał
Zakładamy że koszty są stałe wtedy następuje maksymalizacja przychodów.
Przychody zależą od sprzedaży przy danej cenie. Punkty na krzywej obrazują różne technologie. Określają proporcje w jakich przedsiębiorca musi zatrudnić czynniki wytwórcze.
jest to marginalna stopa substytucji
MP – produkcyjność krańcowa
Producenta ograniczają środki wydawane czynniki wytwórcze które mają swoje ceny co go ogranicza.
Zbiór technologii jakie producent może osiągnąć przy takich samych kosztach. Osiągnięcie A i B – koszty równe produkcja poszczególnych dóbr są różne. R leży na tej samej izokoszcie ale leży na izokwancie leżącej wyżej. Koszty są takie same ale mają inne stosunki nakładów dóbr. I3 i I4 są niedostępne. Identycznie jak w teorii konsumenta.
nachylenie stycznej
nachylenie krzywej izokoszty
2 3 stosunek cen mniejszy od produkcyjności
L K
2 1,5
Nakłady – suma środków wyłożonych na stworzenie warunków o produkcji np. na zakup czynników wytwórczych
Koszty – część nakładów zużytych w procesie produkcji:
1. Wg rodzaju (klasyfikacja rodzajowa)
· Osobowe – wynagrodzenie, koszty związane z zatrudnieniem
· Materiałowe – surowce zużyte
· Amortyzacja – koszt zużycia środków trwałych (wylicza się wg przepisów ministra)
Liniowa – minimalny okres użytkowania (średnio) odpisywana w koszty, wartość bilansowa maleje ponieważ odpisujemy od kosztów (nadal możemy ją sprzedać)
Dygresywna
2. Wg kosztu
· Bezpośrednie – można odnieść bezpośrednio na jeden wyrób
Materiały
Robocizna – wynagrodzenie akordowe (da się dokładnie policzyć)
· Pośrednie (rolicza się w sposób pośredni) nie da się policzyć dokładnie np zużycie energii na jeden wyrób, administracja
3.
· Stałe – niezależne od wielkości produkcji np koszty amortyzacji, zatrudnienei ochrony, stanowiska administracji
· Zmienne – zależą od wielkości produkcji zmieniają się wraz ze zmianą wielkości produkcji.
4. Kolejny podział
· Całkowite suma kosztów stałych i zmiennych związanych z wytworzeniem określonej produkcji
TC = TFC + TVC
TFC – całkowite koszty stałe
TVC całkowite koszty zmienne
· Przeciętny (jednostkowy) koszt wytworzenia jednego wyrobu
przeciętne koszty stałe
przeciętne koszty zmienne koszty krańcowe – przyrost koszów ze wzrostem produkcji o jednostkę
Prawo wydajności nieproporcjonalnej przy wykorzystaniu 2 czynnkiów wytwórczych przyjmujemy że większa część ma charakter stały. Zakładamy, że technologia jest stała (proporcje są stałe).
Produkcja rośnie wolniej niż nakłady to koszty rosną szybciej niż nakłady.
Koszty przeciętne – przecięny koszt wytworzenia jednostki produktu.
Miarą kosztów przeciętnych jest tg kąta nachylenia prostych łączonych początek układu współrzędnych z kolejnymi punktami na krzywej kosztów całkowitych w stosunku do osi odciętych.
Koszt krańcowy – odwrotność produkcyjności krańcowej. Miarą kosztów krańcowych jest tg kąta nachylenia stycznych do krzywej TL w stosunku do osi odciętych.
Koszt zmienny
Miarą przeciętnych kosztów zmiennych jest tg kąta nachylenia prostych poprowadzonych z początku układu współrzędnych do kolejnych punktów na krzywej całkowitych kosztów zmiennych do osi odciętych.
kondziu992