104.doc

Opowiedziałem o przebiegu rozmowy w więziennej celi. Nic nie odpowiedział. W spisie treści na okładce czasopisma Morel zakreślił artykuł „Dowód z plam krwi".

—      Poszukujesz linii obrony? — spytałem.

—      Wezwano go do nagłego wypadku? Ktoś o głosie podobnym do Cari •>

—      Tak mi powiedział.

Jego palce były cienkie jak pazurki wróbla. Zatrzeszczały, kiedy zioivł

je razem.

—      Czy to oznacza, że mu nie wierzysz?

—      To oznacza, że historia jest niezbyt prawdopodobna, Bili.

Zapanowała cisza.

—      Czy nie wydaje ci się, że to właśnie świadczy o jego niewinności? -.
zapytał wreszcie. — Przecież mógł wymyślić lepszą historyjkę.

—      Ben jest inteligentny, ale wykazuje również poważne zaburzenia
psychiczne. Miał kiedyś problemy z alkoholem i nadal silnie na niego
reaguje. I co najmniej  raz dopuścił się ekshibicjonizmu. Ten wypadek

w Hawaii...

—              Wiem o tym — przerwał mi Moreland. — To bzdura. Zająłem się tym.

Milczałem.

—    Wiec po tej rozmowie nadal uważasz go za winnego?

—    Sprawy wyglądają kiepsko, ale próbuję go nie osądzać.

—    Tak, tak, oczywiście. Jesteś psychologiem.

—    Kiedy widzieliśmy się poprzednio, Bili, właśnie dlatego chciałeś,

abym z nim porozmawiał.

—    Wybacz mi, synu — powiedział, mrugając powiekami. — Jestem
u skraju wytrzymałości. Masz oczywiście prawo do własnego zdania, chociaż
wolałbym, żebyś doszedł do innych wniosków.

—    Chętnie   zmienię   zdanie,   Bili.   Jeżeli   masz  jakieś   informacje,
podziel się nimi. A przede wszystkim przekaż je adwokatowi, którego
wynająłeś.

Skulił się w fotelu.

—              Zrobiłeś już wszystko, co było możliwe — powiedziałem. — Może
powinieneś zadbać o własne interesy? W miasteczku aż kipi od wrogich

nastrojów.

—  Alfred Landau jest najlepszy — powiedział cicho. — Jego firma była
wykonawcą testamentu Barbary... To, co mi zostawiła, pozwoliło na kupno
kilku działek. Alfred był mi... bardzo pomocny.

—  Czy to on zajął się sprawą Bena w Hawaii?

—  W minimalnym stopniu. To należało do sądu wojskowego. Z*"
dzwoniłem tu i ówdzie, powołując się na mój stopień wojskowy. — Wstał. -
Masz rację, lepiej zadzwonię do niego od razu.

—  Nie obchodzi cię to, co przed chwilą powiedziałem o wrogi

nastrojach?

—              To minie,

212

Opowiedziałem o czterech wyrostkach i o tym, jak powstrzymała ich

Przykro mi, że do tego doszło. Dzięki Bogu, że nic ci się nie stało.

___ Jednak tobie może się stać, Bili. Rodzina Betty jest rozwścieczona. indzie opowiadają o tobie różne dziwne rzeczy.

To go poruszyło.

_ Jesteś tu bogaczem pośród nędzarzy, Bili.

__ Zawsze się z nimi dzieliłem.

__ Mimo to jesteś dla nich dziedzicem we dworze. A chłopom pańsz­czyźnianym nie wiedzie się dobrze.

—         Nie żyjemy w systemie feudalnym...

—         Nie? Zamordowanie  Betty jest iskrą zapalną.   A widzę,  że już
pjzedtem bywało tutaj gorąco.

Potrząsnął głową.

—         Nic nie można zarzucić tym ludziom.

—         Ich życie wali się w gruzy, Bili. Cała społeczność zamiera. Kiedy
ostatnio była czynna stacja benzynowa?

—         Poleciłem racjonować paliwo.

—         Ona także należy do ciebie?

—         Tak. Sam także stosuję się do tych zasad. Oni wiedzą, że...

—         Wiedzą także, na jakiej stopie żyjesz, i porównują to z własnym
poziomem życia. Większość ludzi opuściła wyspę. Betty i jej mąż także
planowali wyjazd. Doskonały klimat dla prowokatorów. I macie tu kilku
takich, Skip Amalfi doskonale się bawił, podburzając tłumek. I wcale bym się
nie zdziwił, gdyby Tom Creedman zaczął być bardziej aktywny. Byłem
u niego w domu po wizycie u Bena i...

—         Mam nadzieję, że nic mu nie powiedziałeś — przerwał zaniepokojony.

—         Nie — odparłem, usiłując zachować cierpliwość. — Dopytywał się,
ale udawałem niemowę.

—         O co się dopytywał?

—         Czy Ben powiedział mi coś ważnego; nad czym z tobą pracujemy.
Chciał mnie również przekonać do wyjazdu, co nie jest dziwne, jeżeli pracuje
fla firmy Stasher — Laymana, która chce przejąć Aruk. Widziałeś wnętrze
Jego domu?

Pokręcił głową.

—         Pełne nowiuteńkich mebli, komputer, kosztowne urządzenia.

—         Tak, pamiętam, że zaraz po jego przyjeździe przyszła duża dostawa.
"Krotce potem, jak go stąd wyprosiłem.

~— Co oznacza, że od początku planował zamieszkać we własnym

a   tutaj   zatrzymał   się   tylko  po   to,   żeby   węszyć.   Czego  on szukał, Bili?

—- Powiedziałem ci już, że nie wiem. •"- Nie domyślasz się? * Ani trochę. — Wziął czasopismo, zwinął je i znowu odłożył.

213