I. Charakterystyka rodzajów trawnika.
1. Trawniki ozdobne
Zakłada się w celach dekoracyjnych, wypoczynkowych, spacerowych. Należą do nich trawniki dywanowe, parkowe, łąkowe. Cechują się wyrównaną, zwartą darnią i efektownym zabarwieniem. Powinny być odporne na umiarkowane udeptywanie i równomiernie odrastać po koszeniu. Nie należy ich zakładać pomiędzy zwartymi kępami krzewów. Poleca się odmiany o drobnych źdźbłach, dających efekt puszystości i gęstości. Zwykle zakładane na dużych terenach, co ułatwia pielęgnację.
a. Dywanowe
Najbardziej reprezentacyjne, tworzą tło dla rabat i krzewów, mają podkreślać walory architektury. Gleba wymaga przygotowania, założony trawnik częstej pielęgnacji. Najczęściej jednogatunkowe, żywo zielone cały rok, wolno odrastające.
b. Parkowe
Zakładane na dużych powierzchniach, w zróżnicowanych warunkach siedliskowych. Wielogatunkowe. W kolejnych latach zaczynają pojawiać się rośliny towarzyszące, dla których dane warunki środowiska są odpowiednie.
c. Łąkowe (łąki kwietne)
Wykorzystywane jako trawniki rekreacyjne i dekoracyjne, wieloletnie, przypominające naturalne łąki. Ekstensywna pielęgnacja, rzadkie koszenie, duża liczba gatunków, zmienność barw, pojawianie się gatunków charakterystycznych dla zbiorowisk łąkowych. Występuje sukcesja- wypierane są rośliny występujące na te o odmiennych potrzebach.
2. Trawniki rekreacyjne
Zakładane na dużych powierzchniach, w miastach i na jego obrzeżach, w różnych warunkach siedliskowych, w celu wypoczynku, zabaw, imprez kulturalnych i sportowych. Podłoże nie wymaga wielkiego przygotowania, a pielęgnacja powinna być systematyczna i nie za częsta.
3. Trawniki sportowe.
Najczęściej użytkowane, wymagają odpowiedniej lokalizacji i rozmiarów uzależnionych od dyscypliny sportu. Charakteryzują się zwartą i elastyczną darnią, zapewniają swobodne i bezpieczne poruszanie się zawodników. Blaszka liściowa gładka lub okrągło bruzdkowana. Muszą stwarzać odpowiednie warunki do gry bez względu na warunki atmosferyczne. Podczas projektowania trawnika należy uwzględnić konstrukcje techniczne.
Wymagają systematycznej i starannej pielęgnacji oraz specjalnego przygotowania gleby.
4. Trawniki golfowe
Zakładane na obszarze kilkudziesięciu hektarów, z przeznaczeniem do gry w golfa. Cały trawnik składa się z kilku części:
Green- mieszanki traw, którym stawia się wysokie wymagania, tworzące zwartą darń, która jest koszona codziennie.
Tee- obszar, z którego wybija się piłeczki, silnie narażony na uszkodzenia mechaniczne; mieszanki traw o bardzo szybkiej regeneracji.
Fairway- Strefa mniej narażona na deptanie, powinna być zwarta, mniej podatna na choroby i filcowanie się, o słabym odrastaniu
Rough- Strefa o powierzchni nierównej, rzadko deptanej, o pielęgnacji ograniczonej do minimum. Murawa ma wolno odrastać.
5. Trawniki na parkingach
Trawy odporne na spaliny oraz długotrwałe ugniatanie. Stosuje się materiały wzmacniające (maty, kraty). Przyczyniają się do zmniejszenia powierzchni asfaltowych w miastach.
6. Trawniki na pochyłościach terenu i skarpach
Umacniają grunty, skarpy, rowy. Ich warunki siedliskowe są bardzo trudne. Chronią skarpy przed erozją, pełnią też funkcję wizualną. Wykazują silnie rozwinięty system korzeniowy i rozłogowo- luźnokępowa strukturę. Pielęgnacja bardzo ograniczona.
7. Trawniki na tereny zdegradowane
Trawy o małych wymaganiach wodnych i pokarmowych, wykazujące tolerancję na zasolenie, metale ciężkie, susze i mróz. Pielęgnacja minimalna.
8. Trawniki przydomowe
Zakładane w różnych warunkach i miejscach, wymagają stałej i starannej pielęgnacji. Mogą być dywanowe, ozdobne lub rekreacyjne.
9. Trawniki specjalne (produkcja darni)
Darń produkowana jest w celu zakładania trawników dywanowych, sportowych, umacniających skarpy oraz do renowacji trawników już istniejących. Wykorzystując gotowa darń wyklucza się straty, jakie wynikają z obsiewu miejsc trudno dostępnych. Taka darń jest trwalsza, o lepszej jakości.
II. Typy użytkowe i ich charakterystyka.
Ekstensywny- Eko i Park
- nisko nakładowy
- trawniki wielkoobszarowe
- znaczenie ekologiczne, nie wizualne (np. umocnienia wałów)
- niskie nawożenie
- zminimalizowane nakłady pracy, sporadyczne koszenie
- na obszarach miejskich
Umiarkowanie intensywny- Relaks
- średnio nakładowy
- w miejscach odpoczynku
- tło architektury ogrodowej
- w ciągach ulicznych
- cały rok żywo zielone
- zwarta darń, gładka powierzchnia
- odporność na deptanie
- wymagają wysokiego nawożenia i systematycznego koszenia (raz w tygodniu) oraz podlewania w czasie suszy
Intensywny- Sport
- wysoko nakładowy
- sportowy
- wymagają częstego i niskiego koszenia i wysokiego nawożenia
- zredukowany system korzeniowy
III. Wady i zalety stosowania mieszanek wielo- i jedno-gatunkowych.
Mieszanki jednogatunkowe
wady
zalety
Brak bioróżnorodności- większa podatność na szkodniki i choroby
System korzeniowy tak samo rozwinięty- niekorzystny wpływ na strukturę gleby i konkurencję między roślinami
Możliwość znacznego spadku danych składników gleby
Wyrównane wschody roślin
Jednolita barwa
Uproszczony dobór zabiegów pielęgnacyjnych
Mieszanki wielogatunkowe
Należy uważać na właściwy dobór zabiegów pielęgnacyjnych
Wschody roślin niewyrównane
Barwa niejednolita
Bioróżnorodność
Lepsze wykorzystanie składników pokarmowych gleby
Lepsza odporność na choroby
Różne systemy korzeniowe
Lepszy efekt wizualny
Odporność na niekorzystne warunki środowiska
Szybko kiełkujące nasiona traw jednego gatunku
IV. Zabiegi pielęgnacyjne stosowane na trawnikach.
Nawożenie
Jeden z najistotniejszych zabiegów, niezbędny do uzyskania trwałej, zwartej, estetycznej darni. Nawozy dostarczają składników odżywczych, które dzielimy na makroelementy (pierwiastki niezbędne do prawidłowego rozwoju całego cyklu rozwojowego: N, P, K, Mg, Ca, S) i mikroelementy (pobierane przez roślinę w ilościach śladowych: Fe, Mn, Mb, Zn, Cu, B). Nawożenie:
- zwiększa krzewienie się traw
- korzystnie wpływa na rozwój korzeni i zwartość darni (ochrona przed zachwaszczeniem, insektami)
- wpływa na wyrównanie odrostów traw w okresie wegetacji
- nadaje siłę wzrostu
- chroni przed środowiskowym stresem, chorobami bądź zniszczeniem
- nadaje zieloną barwę liściom, co wpływa na atrakcyjność i estetykę trawnika
Nawożenie wykonujemy 3-4 razy w sezonie wegetacyjnym, zgodnie z podaną dawką.
Najważniejsze jest nawożenie mineralne NPK- na trawnikach często użytkowanych często dochodzi do niedoborów pokarmowych. Najpierw wypłukiwany jest N, potem K.
Nawożenie N:
- decyduje o odroście i rozwoju traw
- decyduje o barwie liści
- zwiększa wytrzymałość na suszę
- może przyspieszyć oraz przedłużyć wegetację
- zwiększa zwartość darni
Nawozy azotowe: saletra amonowa, mocznik, saletrzak, siarczan amonu, mieszanki nawozowe
Nawożenie P:
- wpływa na rozwój mikroflory glebowej
- stymuluje rozwój silnego sytemu korzeniowego
- wpływa na podstawowe funkcje życiowe traw
Nawozy fosforowe: superfosfat, mączka fosforytowa
Nawożenie K:
- zwiększa odporność na przymrozki
- wpływa na gospodarkę wodną
- zwiększa odporność na choroby
- odpowiada za ruchy aparatów szparkowych, tym samym za fotosyntezę
Koszenie
Powinno być wykonywane bardzo starannie, na odpowiednią wysokość i zawsze w terminie. Pierwsze, drugie koszenie należy przeprowadzić, gdy rośliny mają wysokość 8-15 cm, w zależności od rodzaju trawnika. W dalszym okresie wysokośc koszenia jest uzależniona od sposobu użytkowania.
Nawadnianie
Aeracja
Zabieg niezbędny zwłaszcza na glebach zwięzłych i intensywnie używanych. Jej celem jest ułatwienie wnikania powietrza, wody oraz nawozów do gleby poprzez rozluźnienie jej struktury do głębokości 10 cm. Wykonuje się ją aeratorami, widłami amerykańskimi lub nakładkami z kolcami na obuwie. Częstotliwość zależy od intensywności użytkowania trawnika i jakości gleby. Od wiosny do jesieni.
Przyczynia się do:
- zwiększenia liczby przestworów w glebie
- efektywniejszego działania nawozów
- podniesienia średniej temperatury gleby w strefie korzeniowej
- zwiększenia elastyczności trawnika
- zwiększenia zdolności regeneracyjnej traw
Wertykulacja
Polega na pionowym cięciu darni w celu usunięcia filcu oraz niepożądanej roślinności (mchy, chwasty wieloletnie). Wykonujemy ją wertykulatorami. Przeprowadza się raz w roku, najlepiej wiosną. Wyróżniamy wetykulację płytką do 3 cm i głęboką do 5 cm, która zwiększa elastyczność trawnika i przepuszczalność gleby w dolnych warstwach.
Wałowanie
Jego celami są:
- dociśnięcie darni do podłoża po okresie zimowym
- polepszenie krzewienia się traw
- zwiększenie podsiąku wody
- wyeliminowanie wszelkich nierówności trawnika
Wykonujemy zabieg wiosną, po pierwszym koszeniu, przy odpowiedniej wilgotności. Wielokrotnie w ciągu roku wałuje się trawniki intensywnie użytkowane.
Piaskowanie
Niezbędny zabieg ba trawnikach silnie eksploatowanych, polega na zasypywaniu drobnym piaskiem otworów i nacięć darni po aeracji i wertykulacji. Ma na celu:
- rozluźnienie wierzchniej warstwy gleby
- zwiększenie pojemności wodnej i przepuszczalności gleby
- wyrównanie i poprawę elastyczności nawierzchni
- powstawanie nowych korzeni, rozłogów i pędów
Ochrona przed szkodnikami, chorobami, chwastami
V. Wady i zalety stosowania łąk kwietnych.
Zalety
Wady
To łatwa do utrzymania, kolorowa alternatywa dla trawnika
Idealnie wypełnia dalsze części ogrodu
Minimum zabiegów pielęgnacyjnych
Wprowadzanie do zieleni kształtowanej gatunków rodzimych, przyczynianie się do ochrony roślin naturalnych, biotopów łąk
Konieczność stałego kontrolowania składu gatunkowego
Aby utrzymać różnorodny efekt, należy użytkować łąkę w sposób różnorodny: kosić i nawozić nierównomiernie
VI. Sposoby renowacji trawników i łąk kwietnych.
- przywrócenie warunków wodnych siedliska
- w przypadku całkowitego zniszczenia założenie trawnika/ łąki kwietnej na nowo
- uproszczenie składu gatunkowego
- rozłożenie świeżego pokosu na powierzchni gruntu i na terenach zagrożonych erozją
- powrót do gospodarki ekstensywnej
Ochroniacze1991