170. Thompson Lewis Vicki - Ulubieniec kobiet.pdf - Regał 006 - kubolina12310

Vicki Lewis Thompson

Ulubieniec kobiet

Rozdział 1

śyrandol rzucał dyskretny cień na elegancki salon, w którym czekała

Sheila. Oczy jej błyszczały, serce biło przyspieszonym rytmem. Luke

zatrzymał wzrok na jej piersiach, których kształt rysował się wyraźnie

pod czarną jedwabną suknią.

Szybko przemierzył pokój i znalazł się obok niej. Wziął ją w ramiona.

Jedwab zaszeleścił w zetknięciu Z szorstkim materiałem dŜinsów.

– No to do rzeczy – rzucił. Nie kochał jej, ale nie miało to Ŝadnego

znaczenia. – Wiesz, czego chcę – dodał z lekkim zniecierpliwieniem.

– Nie mogę ci juŜ tego dać!

– A więc będę musiał wziąć sobie sam. – Nie zwaŜając na jej opór,

przycisnął wargi do jej ust.

– Cięcie!

– Meg wzięła głęboki oddech i sięgnęła po słuchawkę. Ręka jej

drŜała, gdy wykręcała numer Didi. Czekając, aŜ usłyszy głos

przyjaciółki, wpatrywała się w stos plakatów ułoŜonych na podłodze.

Zapowiadały festiwal, który miał odbyć się w Chandler juŜ za dwa

tygodnie. W kącie pokoju leŜała sterta podkoszulków z nadrukami

wykonanymi specjalnie na tę okazję, a na biurku piętrzyły się foldery

wymieniające Meg O’Brian z rady Izby Handlowej jako główną

organizatorkę.

Wreszcie Didi podniosła słuchawkę. Przyjaźniły się od trzeciej klasy

szkoły podstawowej.

– Właśnie dzwonili z telewizji. – Meg od razu przeszła do rzeczy. –

Wybrali mistrza ceremonii.

– Tak? Kogo?

– Luke’a Bannistera.

– Niech to diabli! Powrót syna marnotrawnego.

– Zgadza się. Król wyścigów samochodowych z Arizona Avenue.

Facet, który ledwo się trzymał na nogach, kiedy występował w szkolnym

musicalu, a na maturę przyszedł ubrany jak na piknik.

– Wątpię, by wspominano o tym w jego Ŝyciorysach. Ale nie wpadaj

w panikę. Wszystko będzie dobrze. Uwierzyłabyś, Ŝe on ma swój lokalny

fanklub?

– Co?

– Nie wiem, jak ci to powiedzieć, ale naleŜę do niego.

– Ty? NiemoŜliwe! – zdziwiła się Meg.

– Wiem, Ŝe nie oglądasz oper mydlanych, ale powinnaś choć raz

zerknąć na „Labirynt uczuć”. Wierz mi, jeden odcinek z Lukiem w roli

Dirka Kennedy’ego i teŜ połkniesz haczyk.

– Nie zamierzam połykać haczyka. Ja...

– Na litość boską, Meg. PrzecieŜ ja Ŝartuję – Ŝachnęła się Didi.

MoŜe, pomyślała Meg, ale to nie tobie Luke złamał serce.

– Kiedy przyjeŜdŜa? – spytała Didi. – Powinien mieć apartament w

hotelu San Marcos, a na lotnisko wyślę po niego samochód.

– Daj sobie spokój z tym apartamentem. Będzie mieszkał u brata.

– No to pewno zakopali topór wojenny. Na kiedy zamówić

samochód?

– CóŜ... – Meg była wyraźnie zdenerwowana. – Z jakichś sobie tylko

wiadomych powodów zaŜyczył sobie, Ŝebym to ja po niego wyjechała.

– śartujesz!

– Prawdopodobnie chce się pochwalić swoimi sukcesami.

– To podobne do Luke’a, jakiego wszyscy znaliśmy i lubili. UwaŜaj,

złotko. Jeśli spróbuje wzniecić w tobie Ŝar namiętności, jesteś zgubiona.

– Nie jestem taka głupia. A zresztą nie wierzę, Ŝeby był mną

zainteresowany po latach przygód z tymi wszystkimi gwiazdkami.

– MoŜe i nie, ale uwaŜaj.

– Bądź spokojna. Skoro juŜ rozmawiamy, chcę cię jeszcze zapytać o

parę szczegółów naszej imprezy.

Meg starała się nie myśleć o Luke’u, ale nie bardzo jej się to

udawało. Nie widzieli się dziesięć lat, a ostatnie słowa, jakie zamienili,

były raczej mało przyjemne. Jazda z lotniska na farmę Bannisterów moŜe

okazać się zbyt długa, jeśli Luke zacznie się chwalić swymi sukcesami.

– Posłuchaj, Meg – powiedziała Didi. – Właśnie zaczyna się serial.

MoŜe powinnaś obejrzeć, na wypadek gdyby prasa zadała ci jakieś

pytanie na ten temat.

– Hm... dobrze. – Meg poczuła ucisk w Ŝołądku. Celowo unikała tego

serialu, uwaŜając, Ŝe nie ma sensu przywoływać duchów dawnych

namiętności.

– Jesteś przypuszczalnie jedyną osobą w Chandler, która nie widziała

ani jednego odcinka. Lepiej obejrzyj, choćby po to, Ŝeby rozpoznać

Luke’a na lotnisku.

– Masz rację. To na razie, Didi. – Nie ma mowy, Ŝeby go nie

rozpoznała. Nieraz, w marzeniach, widziała jego oczy. Weszła do salonu

i włączyła telewizor.

Trafiła akurat na scenę między dwiema kobietami, Sheilą i Daphne.

Być moŜe Luke w ogóle nie pojawi się w tym odcinku, pomyślała.

Nagle poczuła, Ŝe krew napływa jej do twarzy, a serce bije mocniej

niŜ zwykle. To był on.

Włosy miał nieco krótsze niŜ kiedyś, ale opadały mu na czoło tak jak

dawniej. Ubrany był w dŜinsy i dŜinsową koszulę. Wpatrywał się w

Sheilę. Meg zadrŜała. Pamiętała to uwodzicielskie spojrzenie jego

błękitnych oczu. AŜ nadto dobrze pamiętała.

Podszedł do Sheili i wziął ją w ramiona. Kiedy się całowali, Meg

cofnęła się myślą do przeszłości. Napisała kiedyś odę do pocałunków

Luke’a, a potem spaliła kartkę w filiŜance do herbaty. Łzami gasiła

ogień. Nie czuła juŜ bólu, ale rana po złamanym niegdyś sercu pozostała

nie zagojona.

W dwa tygodnie później Meg stała w poczekalni dworca lotniczego

w Phoenix, starając się zachować zimną krew. Samolot Luke’a właśnie

wylądował. Za chwilę będzie musiała stanąć twarzą w twarz z

męŜczyzną, który zakłócał jej spokój przez ostatnie dni. Przyjechała po

niego, tak jak sobie tego Ŝyczył, chociaŜ w Chandler trwały

przygotowania do uroczystości powitalnej.

Od rana była w podłym nastroju. Odrzuciła kostium, który chciała

włoŜyć, i zdecydowała się na znoszone dŜinsy i zielony sweter. Luke

prawdopodobnie będzie ubrany według najnowszej hollywoodzkiej

mody, ale ona nie zamierza się dla niego stroić. Kiedy jej buntowniczy

nastrój jeszcze się wzmógł, postanowiła, Ŝe pojedzie na lotnisko swoją

dwudziestoletnią furgonetką, a nie srebrnym BMW, które kupili z

Danem przed dwoma laty. Pozwoli, Ŝeby Luke pochwalił się pierwszy

swymi sukcesami, a dopiero później go zawstydzi.

Drzwi rękawa otworzyły się i pasaŜerowie zaczęli wychodzić. Meg

pilnie ich obserwowała, porównując kaŜdego męŜczyznę z tym, którego

oglądała na ekranie telewizora przez ostatnie dwa tygodnie. W sekundzie

obejrzała wszystkie odcinki serialu, szukając czegoś, co mogłaby w

Luke’u znienawidzić. Rezultaty poszukiwań były mierne. Dirk Kennedy

był wprawdzie mało ciekawym osobnikiem, za to bardzo seksownym.

Oczywiście była w tym niewątpliwie zasługa charakteryzatorek i

projektantów kostiumów. W rzeczywistości na pewno nie wyglądał tak

fascynująco. A juŜ z całą pewnością nie mógł wyglądać lepiej.

Kiedy ujrzała go z daleka w dopasowanych dŜinsach i obcisłym

niebieskim podkoszulku, chwyciła się najbliŜszego krzesła. Bała się, Ŝe

upadnie. Jeśli w szkole był przystojny, to teraz wręcz olśniewający. Do

diabła, zaklęła w duchu.

Przez ramię przerzucił torbę podróŜną, w ręce trzymał pokrowiec z

garniturami. W jasnym świetle poczekalni wyraźnie widziała mocny

zarys szczęki, usta jak wyrzeźbione, wysoko sklepione kości policzkowe.

Z całej postaci emanował seks. Meg zauwaŜyła towarzyszące mu

spojrzenia podekscytowanych kobiet. Zdecydowała, Ŝe wyprowadzi go z

dworca, zanim ktokolwiek go rozpozna. MoŜliwe, Ŝe i on tego chce.

Pomachała ręką w jego kierunku. ZauwaŜył ją i odpowiedział

uśmiechem. Zanim się zorientowali, błysnął flesz. Luke’a natychmiast

otoczyła grupka ciekawskich.

Kiedy Meg zastanawiała się, co zrobić, tłumek zbliŜył się w jej

kierunku. Cofnęła się o krok, uświadamiając sobie, Ŝe stoi przy niej

Luke.

– Musisz mi wybaczyć, ale jestem coś winien temu miastu i nie

chciałbym rozczarować ludzi, którzy na mnie czekają – powiedział.

AleŜ on się musi upajać swoją popularnością, pomyślała. Jego głos

stał się niŜszy i bardziej głęboki w ciągu minionych dziesięciu lat, ale był

to wciąŜ ten sam głos, który szeptał jej słowa miłości w tyle furgonetki.

Ten sam głos, który później powiedział jej, Ŝe z nią zrywa.

Postawił torbę na ziemi i zaczął rozdawać autografy. ZbliŜyła się

jakaś dziewczyna z aparatem i zaczęła pstrykać jedno zdjęcie za drugim.

– Dirk, nie boisz się, Ŝe mąŜ Sheili wszystkiego się dowie? –

krzyknęła jakaś kobieta z tłumu.

Meg przestraszyła się w pierwszej chwili, zanim sobie uświadomiła,

Ŝe kobieta utoŜsamia Luke’a z bohaterem serialu, który ma romans z

Sheilą za plecami jej męŜa.

Luke nie wydawał się zbity z tropu. Uśmiechnął się.

– Sheila i ja jesteśmy ostroŜni. A poza tym jej mąŜ i tak nie odrywa

nosa od „Wall Street Journal”. Myśli tylko o pieniądzach i nie ma za

grosz wyobraźni. Nigdy się nie domyśli. – Tłum roześmiał się, ale Meg

nie podobała się ta arogancja na pokaz. – Wystarczy, muszę iść.

– Twarz Luke’a rozjaśnił ten sam uśmiech, który demonstrował przy

kaŜdej takiej okazji. – Czeka na mnie inna piękna kobieta – dorzucił.

Meg aŜ podskoczyła. Jak moŜe ją w to wciągać?! Jak śmie! Zebrani i

170. Thompson Lewis Vicki - Ulubieniec kobiet.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: