Palmer Diana - Mira - Przed świtem.pdf - Regał 029 - kubolina12310

D IANA

PALMER

PRZED ŚWITEM

PrzełoŜyła: Weronika śółtowska

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Knoxville, stan Tennessee, maj 1994

Cortez jak zawsze wyróŜniał się z tłumu. Był wyŜszy od większości gapiów

zgromadzonych wokół podium. Doskonale się prezentował w drogim, nienagannie skrojonym

garniturze z kamizelką. Na śniadej, pociągłej twarzy miał kilka małych szram; oczy duŜe,

ciemne, w kształcie migdałów, ocienione krótkimi rzęsami. Usta szerokie, ale wargi raczej

wąskie, podbródek dumnie wysunięty do przodu. Gęste, kruczoczarne włosy sięgające niemal

do pasa starannie zaczesał do tyłu i związał w kucyk. W ceremonii uczestniczyło kilku

męŜczyzn z długimi włosami, głównie białych. Cortez był Komanczem, więc nosił taką

fryzurę nie dla kaprysu, lecz z szacunku dla tradycji, co sprawiało, Ŝe otaczała go aura

pierwotnej, niemal groźnej zmysłowości.

Lekko łysiejący rudzielec z kucykiem i masywnymi okularami na nosie triumfalnym

gestem uniósł kciuk. Cortez wzruszył ramionami i skupił się na obserwowaniu ceremonii

wręczania dyplomów. Nie miał ochoty tu przyjeŜdŜać, więc dlaczego miałby zachowywać się

przyjaźnie? Wolałby teraz siedzieć w Waszyngtonie i odrabiać zaległości w pracy. Miał huk

roboty w związku z kilkoma federalnymi procesami, w których uczestniczył jako oskarŜyciel.

Rektor uniwersytetu wyczytywał nazwiska absolwentów w kolejności alfabetycznej.

Gdy doszedł do K, jako druga została wymieniona Phoebe Margaret Keller.

Był piękny wiosenny dzień, więc uroczystość wręczenia dyplomów absolwentom

Uniwersytetu Stanowego w Tennessee odbywała się na świeŜym powietrzu. Phoebe

wyróŜniały z grona kolegów długie jasne włosy o platynowym odcieniu, odcinające się od

ciemnej togi. Przyjęła dyplom od dziekana, który uścisnął jej dłoń. Zeszła z podium i

przełoŜyła frędzel wysokiej czapki z szerokim płaskim daszkiem na drugą stronę. Cortez

widział z daleka jej promienny uśmiech.

Poznał Phoebe rok wcześniej, prowadząc śledztwo w sprawie naruszenia ustawy o

ochronie środowiska. Była wtedy na czwartym roku antropologii. Trop prowadził do

Charlestonu w Karolinie Południowej, Dzięki pomocy Phoebe odnalazł miejsce, gdzie

składowano toksyczne odpady. Wpadła mu w oko, choć ubierała się jak chłopak. Niestety

mieli wtedy mnóstwo roboty, więc zabrakło czasu na amory. Obiecał jej, Ŝe przyjedzie na

uroczystość rozdania dyplomów i dotrzymał słowa. Co prawda skończyła studia, lecz dzieliła

ich spora róŜnica wieku. Miał trzydzieści sześć lat, Phoebe dwadzieścia trzy. Znał doskonale

jej ciotkę Derrie, z którą współpracował kiedyś przy śledztwie w sprawie niebezpiecznego

skaŜenia środowiska. Phoebe była córką nieŜyjącego brata Derrie. Cortez przyjechał zatem na

uroczystość jako przyjaciel rodziny.

Rektor nadal wyczytywał nazwiska i kolejni absolwenci odbierali swoje dyplomy.

Wkrótce na podium stanął ostatni student. Zabrzmiały radosne okrzyki i posypały się

gratulacje.

Cortez nie zwracał uwagi na rozradowany tłum. Trzymał się z boku i obserwował.

Phoebe teŜ nie garnęła się do wesołego towarzystwa. Podobnie jak Cortez, lubiła chodzić

własnymi drogami Jeśli zacznie szukać ciotki Derrie, prawdopodobnie zamiast torować sobie

drogę przez tłum, okrąŜy wiwatującą gromadę. Spojrzał w stronę alejki prowadzącej wzdłuŜ

budynków od podium ku uczelnianemu parkingowi. Wkrótce zobaczył Phoebe. Szła w jego

stronę, omijając rzędy krzeseł. Przydepnęła brzeg za długiej togi, potknęła się i omal nie

upadła.

Mamrotała, pomstując na krawca, który nie potrafił wziąć miary jak naleŜy.

- Nadal mówisz do siebie? - zapytał Cortez, opierając się o ścianę, z rękoma

załoŜonymi na piersi.

Podniosła głowę i spojrzała na niego. Ogarnięta szaloną radością rozpromieniła się

natychmiast a Cortezowi z wraŜenia zaparło dech. Niebieskie oczy lśniły jak gwiazdy.

Wstrzymała oddech, a po chwili z jej ust wyrwał się radosny krzyk.

- Cortez!

Po jej minie poznał, Ŝe wystarczyłaby niewielka zachęta, by podbiegła i rzuciła mu się

w ramiona, toteŜ stanął na wysokości zadania. Odsunął się od ściany i szeroko rozłoŜył ręce.

Bez wahania podbiegła i wtuliła się w niego. Natychmiast zamknął ją w objęciach.

- Przyjechałeś - szepnęła radośnie, z głową przytuloną do jego ramienia.

- PrzecieŜ obiecałem — przypomniał. Roześmiał się ubawiony jej podekscytowaniem.

Dotknął podbródka Phoebe, delikatnie uniósł jej głowę i zajrzał w niebieskie oczy.

- Po czterech latach cięŜkiej pracy dotarłaś do celu.

- Dobrze powiedziane. Skończyłam studia - odparła wesoło.

- I masz na to papiery - przytaknął Ŝartobliwie. Popatrzył na róŜowa usta i spowaŜniał.

Najchętniej pochyliłby się nieco i skradł jej całusa, lecz było kilka powodów, dla których nie

powinien tego robić. Walcząc z sobą, machinalnie przytulił ją mocniej. - Połamiesz mi kości -

poskarŜyła się cicho i zrobiła krok do tyłu.

- Wybacz. - Z przepraszającym uśmiechem odsunął się od niej. - Podczas treningów w

Quantico dawali nam niezły wycisk. Czasami nie uświadamiam sobie własnej siły - odparł

przepraszającym tonem, robiąc aluzję do lat spędzonych w FBI.

- Nie dostanę całusa? - przymilała się jak mała dziewczynka.

Ubawiony zmruŜył oczy.

- Skończyłaś antropologię. Ty mi powiedz, czemu to niemoŜliwe.

- Plemiona indiańskie - zaczęła śmiało - a dotyczy to zwłaszcza męŜczyzn, nie akcep-

tują publicznego okazywania uczuć. Gdybyś mnie teraz pocałował, byłaby to dla ciebie

kompromitacja porównywalna z publicznym striptizem.

Popatrzył na nią z rozrzewnieniem.

- Znakomita odpowiedź. Twoi nauczyciele odwalili kawał dobrej roboty.

- Fakt. Jestem świetna. I co z tego? W Charlestonie nie ma dla mnie odpowiedniej

pracy. Skończę jako nauczycielka...

- AleŜ skąd - zaprzeczył stanowczo. - Przyjechałem między innymi po to, Ŝeby

zaproponować ci pracę.

Spojrzała na niego roziskrzonymi oczyma.

- Naprawdę?

- W Waszyngtonie - dodał. - Jesteś zainteresowana?

- No pewnie. - Kątem oka dostrzegła znajomą postać. - O! Ciocia Derrie! - zawołała. -

Ciociu! Jestem magistrem! Oto dowód! - Po-machała upragnionym trofeum i podbiegła, Ŝe-

by uścisnąć ciotkę, która przyjechała w towarzystwie senatora Claytona Seymoura. Senator

Seymour przez wiele lat był szefem Derrie, a niedawno zaręczył się z nią.

- Cieszymy się razem z tobą - zapewniła serdecznie ciotka. - Cześć, Cortez! Znasz

Claytona, prawda?

- Tylko z widzenia - odparł Cortez i podał rękę senatorowi, który uśmiechnął się

przyjaźnie.

- Wiele o panu słyszałem od Kane'a Lombarda, mojego szwagra. Chciał tu dziś przyje-

chać z moją siostrą Nikki, ale ich bliźniaki złapały jakąś infekcję. Kane nie zapomniał, ile

panu zawdzięcza. Zawsze płaci swoje długi.

- Zrobiłem, co do mnie naleŜało. To moja praca.

- Co z Haralsonem? - spytała zaciekawiona Derrie, nawiązując do wielkiej wpadki

notorycznego przestępcy, który nielegalnie składował toksyczne substancje. Po tamtej aferze

Clayton Seymour omal nic stracił senatorskiego fotela, a Kane Lombard swojej firmy.

Palmer Diana - Mira - Przed świtem.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: