Coulter Catherine - Panna młoda 05 - Zaloty.pdf - Regał 032 - kubolina12310

atherine

oulter

przełożył

Janusz Ochab

Londyn 1811, 14 maja,

tuż przed północą

JLiord Beecham znieruchomiał, po czym obrócił się tak

szybko, że omal nie wpadł na wielką palmę w glinianej donicy.

Nie mógł w to uwierzyć. Musiał się przesłyszeć. Przecież

nie mogła tego powiedzieć. Rozejrzał się dokoła, szukając

kobiety, której słowa tak go zdumiały.

Rozchylił gałęzie palmy i zajrzał do biblioteki Sanderlinga,

długiego, wąskiego pokoju przylegającego do sali balowej.

Biblioteka tonęła w półmroku, rozpraszanym jedynie przez

płomyki kilku świec, podczas gdy sala balowa wypełniona była

blaskiem setek świeczników, wspaniałymi roślinami i co naj

mniej dwiema setkami gości, roześmianych, tańczących i po

pijających mocny poncz z szampana.

Kobieta, którą słyszał przed chwilą, znów się odezwała. Lord

Beecham zbliżył się o krok do zaciemnionej biblioteki. Głos

był zmysłowy, kuszący; pobrzmiewał w nim śmiech.

- Przyznaj, Aleksandro - mówiła - czy sama myśl o dys

cyplinie, sam dźwięk tego słowa, kiedy powtarzasz je powoli,

tak by pieściło twój język, nie wywołuje w twej wyobraźni

CATHERINE COULTER

ekscytujących scen dominacji? Nie widzisz tego? Jesteś zdana

na łaskę i niełaskę drugiej osoby, nie możesz nic na to poradzić.

Wiesz, że coś się stanie, spodziewasz się tego, serce bije ci

mocno, boisz się, tak bardzo się boisz, ale ten strach jest wręcz

rozkoszny. W głębi duszy pragniesz tego, co się wydarzy. Nie

możesz się tego doczekać, ale na razie możesz to sobie tylko

wyobrażać. O tak, przechodzą cię dreszcze podniecenia, kiedy

o tym myślisz.

W bibliotece zapadła cisza. A cóż to? Czyżby słyszał czyjś

głośny, nierówny oddech?

Wyobraźnia lorda Beechama pracowała już na pełnych

obrotach. Oczami duszy widział, jak stoi nad piękną kobietą,

uśmiecha się do niej, przywiązując jednocześnie jej ręce i roz

sunięte nogi do poręczy łóżka, wiedząc, że za chwilę zdejmie

z niej ubranie, powoli, bardzo powoli...

- O mój Boże, Helen, nie mogę się chyba uspokoić. Brak

mi tchu. Potrafisz naprawdę barwnie opowiadać. To, o czym

mówiłaś, brzmi... strasznie i cudownie. Robi mi się słabo na

samą myśl o podobnych podnietach. Ale wydaje mi się też, że

to wymaga wysiłku i starannego planowania.

- O tak, ale to część rytuału. Rzeczywiście, należy to

wcześniej dokładnie zaplanować. Ty jesteś częścią rytuału,

najważniejszą częścią, jeśli to ty masz kontrolę nad drugą osobą.

Ta gra wymaga od ciebie ogromnej pomysłowości, nie możesz

powtarzać wciąż tych samych kar. Pamiętaj, oczekiwanie czegoś

nowego i nieznanego to bardzo ekscytująca rzecz. By przynosić

efekty, kary muszą się nieustannie zmieniać i czasami przybierać

na sile. W wielu przypadkach warto robić to przy świadkach,

dzięki czemu osoba karcona, dyscyplinowana, jest jeszcze

bardziej przerażona, jej zmysły bardziej wyostrzone, umysł

bardziej skupiony. To naprawdę niezwykły proces. Musisz tego

spróbować. Raz po jednej, a raz po drugiej stronie.

ZALOTY

Znów głęboka cisza.

Spróbować tego? Chciał wbiec do biblioteki i natychmiast

spróbować wszystkiego, co mógł sobie wyobrazić i wyma

rzyć. Trzymał już dłoń na fularze, gotów natychmiast zerwać

go z szyi i spętać nadgarstki tej kobiety nad jej głową.

Chciał, by patrzyła nań szeroko otwartymi oczami, przerażo

na i podekscytowana, z ustami lekko rozchylonymi... Do

diabła, miał tylko jeden fular. Potrzebował co najmniej

dwóch. Zadrżał, wyobraziwszy sobie gładką skórę jej rąk,

kiedy owija wokół nich fular, zaciąga węzeł, unosi je ponad

jej głowę...

Usłyszał głębokie westchnienie.

- Wszystko to brzmi bardzo pięknie, moja droga Helen, ale

ja chciałabym poznać konkretne kary. Potrzebuję całej listy,

od łagodnych do najbardziej surowych.

Uświadomił sobie nagle, że zna ten głos. Dobry Boże,

to Aleksandra Sherbrooke. Nie mógł w to uwierzyć. Przy

pomniał sobie Douglasa Sherbrooke'a, tego wielkiego, silnego

mężczyznę, który od ośmiu lat żył w udanym małżeństwie

z Aleksandrą. A teraz ona chciała dowiedzieć się czegoś

o dyscyplinie i wypróbować to na swoim mężu? Co za cu

downie grzeszna myśl.

Ciekawe, kto to jest ta Helen?

- Z drugiej strony - zapytała po chwili Aleksandra - chciała

bym wiedzieć, skąd tak dobrze znasz ten temat?

- Przeczytałam każdą książkę, każdy artykuł, każdą pracę

naukową na ten temat, jakie tylko się ukazały. Widziałam

wszystkie obrazy i rysunki miłosnych tortur, jakie powstały na

całym świecie i we wszystkich epokach. Na przykład dyscyplina

w Chinach - to jest dopiero coś niesamowitego. Sądząc po

rysunkach, Chińczycy są niezwykle sprawni.

Znów chwila ciszy. Potem ponownie odezwała się Aleksan-

CATHERINE COULTER

dra, tym razem ciszej, jakby nachyliła się do swej przyjaciółki

i mówiła jej coś w tajemnicy. Lord Beecham jednak nadal

słyszał każde słowo.

- Helen, proszę, nie śmiej się ze mnie. Wiem, że dla

ciebie jestem ignorantką. Spróbuj jednak dostosować się

do mojego poziomu. Mówiłaś mi już, jak dyscyplinujesz

swoich służących. Opowiedziałaś o rytuale, o tym, jak bu

dować napięcie, jak połączyć strach z ekscytacją, by osiągnąć

zamierzony efekt. Teraz jednak chciałabym dowiedzieć się

czegoś więcej o samej przyjemności, chciałabym poznać

szczegóły. Chodzi mi o przyjemność fizyczną, Helen. Po

wiedz mi, co mam robić, by doprowadzić mężczyznę do

szaleństwa. Skoro przeczytałaś wszystko, co napisano do

tej pory na ten temat, z pewnością możesz mi pomóc.

Lord Beecham nie ruszyłby się stąd, nawet gdyby jakaś

piękna kobieta rozebrała się przed nim do naga i zaczęła go

całować. To dopiero było coś. Aleksandra Sherbrooke chciała

wiedzieć, jak doprowadzić Douglasa do szaleństwa? To nie

miało sensu. By tego dokonać, Aleksandra wcale nie musiała

się wysilać. Potrzebowałaby może dziesięciu sekund, nie więcej.

Oczywiście, nie chodziło tu tylko o Douglasa, ale o każdego

normalnego mężczyznę. Na przykład o niego.

Nagle uświadomił sobie cały absurd tej sytuacji. Na miłość

boską, podsłuchiwał damy rozprawiające o dyscyplinie. Chował

się za palmą, łowił każde ich słowo, spocony, bliski zerwania

z szyi fularu. Nie, tego było już za wiele. Lord Beecham nie

mógł się powstrzymać. Roześmiał się - nie czynił tego często,

bo był przecież człowiekiem światowym; lekkie skinienie

głową czy pogardliwy uśmieszek bardziej pasowały do jego

statusu. A tu proszę - z jego ust wyrwał się głośny, zdrowy,

serdeczny śmiech.

Natychmiast zrozumiał, że damy mogą go słyszeć. Nie mógł

Coulter Catherine - Panna młoda 05 - Zaloty.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: