Rysunki niektórych dzieci sa wesołe.doc

Rysunki niektórych dzieci sa wesołe, innych smutne. Jedne dzieci rysują i postacie i przedmioty świadczące o ich bujnej wyobraźni, inne nigdy nie wychodzą poza raz przyjęty ubogi schemat.[1]

2.Analiza rysunków dzieci

Patrząc na to co narysowało  dziecko można poznać jego uczucia, dowiedzieć się czy jest szczęśliwe, jak widzi rodziców, rodzinę, siebie w rodzinie, klasę, a także co je niepokoi, czego się obawia. Dzieci przelewają na papier marzenia i lęki, o których często nie powiedziałyby nawet rodzicom.

Sposób rysowania zależy od wieku dziecka

·       U czterolatków postacie są zazwyczaj jednakowej wielkości –maluchy nie potrafią jeszcze oddać różnic między dorosłymi a dziećmi

·       Rysunki starszych dzieci są bardziej zróżnicowane. Postacie mają inny wzrost, stają się bardziej wyraziste- dziecko wyraża w ten  sposób, jak odbiera poszczególne osoby.

Na co warto zwrócić uwagę :

·       Ogólna kolorystyka- Rysunki barwne o bogatych, nasyconych kolorach mogą świadczyć, iż dziecko jest pełne radości, optymizmu, nie przeżywa żadnych lęków. Dzieci zalęknione, przeżywające silny stres, używają częściej kolorów ciemnych- szarości, czerni. Natomiast nadmiar czerwieni na rysunku może świadczyć o skłonnościach dziecka do zachowań agresywnych

·       Przedstawianie postaci

-malutkie postacie, umieszczone gdzieś na brzegu kartki, mogą świadczyć o nieśmiałości i braku wiary we własne siły.                                                     

-Rysowanie dużych postaci, zajmujących niemal całą kartkę, jest natomiast charakterystyczne dla dzieci energicznych, otwartych, o żywych i silnych reakcjach emocjonalnych                                                                                                                                                                                

·       Miejsce postaci na rysunku

-jeśli dziecko rysuje rodzinę, to najczęściej w centrum umieszcza osobę, z którą jest najbardziej związana, najmocniej ją kocha albo osobę zajmującą uprzywilejowane miejsce w rodzinie. Zdarza się, że ta postać jest najbardziej udekorowana, narysowana z widoczną starannością.                                                                                                    

-jeżeli dziecko nie akceptuje któregoś z członków rodziny lub ma zły z nim kontakt, bardzo często pomija go na rysunku albo specjalnie zmniejsza jego postać

-gdy dziecko na rysunku przedstawiającym rodzinę nie umieściło siebie, być może, czuje się za mało kochane i niedoceniane

·       Treść rysunków

-Dzieci, które się boją lub przeżyły coś przykrego, wyrażają swój żal, rysując ludzi smutnych zapłakanych albo siebie pośród ciemnego lasu. Często też rysują potwory, płonące domy, katastrofy.

·       Nacisk na kredkę-zdradza temperament dziecka.

Linie cienkie, słabe, delikatne świadczą o braku pewności siebie skłonności do tłumienia uczuć. Linie grube, zdecydowane i długie mówią nam, że dziecko jest pewne siebie, otwarte na innych

3.Zakończenie

Powtarzające się rysunki o niepokojącej tematyce stanowią sygnał, że dziecku należy pomóc, okazywać więcej zainteresowania, zapewnić większe poczucie bezpieczeństwa. Gdy to nie skutkuje, warto  zwrócić się o pomoc do psychologa.

Powyższe opracowanie może być pomocne :

-w realizacji zadań wychowawcy klasy 

-przy realizacji zagadnień ze ścieżki- Wychowanie do życia w rodzinie (rozumienie znaczenia dbania o wzajemny szacunek w rodzinie, klasie, społeczności szkolnej i pozaszkolnej, dostrzeganie znaczenia w życiu człowieka takich wartości jak: miłość, szacunek, tolerancja, życzliwość, odwaga odpowiedzialność, optymizm, wytrwałość)

-jako pomoc w pedagogizacji rodziców (Co możesz wyczytać z rysunków   twojego dziecka)

4.Literatura;

1.    St.Popek Metodyka zajęć plastycznych w klasach początkowych

2.    M.Żebrowska Psychologia rozwojowa dzieci i młodzieży

3.    M.Przetacznik-Gierowska, Grażyna Makiełło- Jarża Psychologia rozwojowa i wychowawcza wieku dziecięcego