Ralph Edward Woodrow
Tajemnicza Religia Babilonu
◄Starożytna i współczesna►
Tłumaczył – Józef SzczurowskiSPIS TREŚCI
1. BABILON – ŻRÓDŁO FAŁSZYWEJ RELIGII.
Początki Babilonu – Nimrod, jego pierwszy król – potężny myśliwy – bunt przeciwko Bogu – jego żona Semiramis – jej dziecko Tammuz – podstawka. Biblijna i historyczna relacja jak babilońskie pogaństwo rozprzestrzeniło się do narodów, zostało wchłonięte przez Imperium Rzymskie i ostatecznie zmieszane z chrześcijaństwem w Rzymie . . . 7
2. KULT MATKI I DZIECIĄTKA.
Królowa Semiramis i jej bóg-dzieciątko Tammuz – jak ich kult rozwinął się pod różnymi imionami i formami w różnych krajach – jak to zostało wmieszane w doktrynę upadłego kościoła. Pogańskie tytuły oddane Maryi . . . 13
3. KULT MARYJNY
Niesłuszne znaczenie dawane MarIi. Niepokalane poczęcie, wieczne dziewictwo i wniebowzięcie Marii rozpatrzone w świetle Pisma Świętego. Różaniec – jego pochodzenie i historia . . . 20
4. ŚWIĘCI, ŚWIĘTE DNI I SYMBOLE.
Kim sa święci? Czy mamy się do nich modlic? Kult świętych opkazany być kontytuacja pogańskiej poświęcenia dla bogów i boginii pogaństwa. Użycie bożków, podobizn i obrazów jako obiektów kultu . . . 28
5. OBELISKI, ŚWIĄTYNIE I WIEŻE.
Znaczenie starożytnych obelisków – ich wykorzystanie w świątyniach pogańskich – obelisk przed bazyliką św. Piotra. Pracochłonne i kosztwone budynki kościelne. Wieża babel – religijne wieże . . . 36
6. CZY KRZYŻ JEST SYMBOLEM CHRZEŚCIJAŃSKIM?
Rozpowszechnienie użycia symbolu krzyża – jego starożytne pochodzenie – jego przesądna historia – jego różne formy i ich znaczenie . . . 44
7. KONSTANTYN I KRZYŻ.
Wizja krzyża na moście Milvian. „Nawrócenie” Konstantyna pod znakiem zapytania. Rozważenie historii odkrycia „prawdziwego” krzyża przez Helenę . . . 52
8. RELIKWIE KATOLICYZMU.
Zbadanie kawałków prawdziwego krzyża i innych relikwii – wile okazało się być podróbkami. Użycie relikwii dla „poświęcenia” kościoła – pochodzenie tej idei . . . 57
9. RELIGIJNE OSZUSTWO.
Pielgrzymki – sprzedaż odpustów – sprzedaże Tetzel’a w Niemczech – Luter – Reformacja. Czyściec – jego pochodzenie i legendy – płacenie za modlitwy. Kult Molocha . . . 62
10. CZY PIOTR BYŁ PIERWSZYM PAPIEŻEM?
Podkreślenie równości przez Chrystusa. „Na tej opoce zbuduję mój kościół”. Porównanie Piotra i papieży. Porównanie posługi Piotra i Pawła. Czy Piotr był kiedykolwiek w Rzymie . . 70
11. POGAŃSKIE POCHODZENIE PAPIESKIEGO URZĘDU.
Najwyższy kapłan pogaństwa, mistyczne klucze, Janus, tiara, rybio-głowa mitra. Kult dagona, pallium, tron Piotrowy, całowanie bożka, papieskie procesje, wachlarze flabella . . . 75
12. PAPIESKA NIEMORALNOŚĆ.
Nieświęta historia papieskiego urzedu. Wizyta Lutra w Rzymie. Żeński papież . . . 86
13. CZY PAPIEŻE SĄ NIEOPMYLNI?
Sobór w 1870 roku. Proces Formoziusa. Przedstawienie sprzeczności teorii „nieomylności”. Porównanie Chrystusa i papieży. Mistyczna liczba 666 . . . 94
14. NIELUDZKA INKWIZYCJA.
Prześladowanie protestantów. Madejowe łoże, żelazna dziewica i inne narzędzia tortur opisanie . . . 99
15. „PANUJĄCY NAD DZIEDZICTWEM BOŻYM”.
Kardynałowie – pochodzenie ich urzędu – ich purpurowe szaty. Biskupi – porównanie poglądu Pisma Swiętego i tradycji katolickiej. „Kler” – rządy kościoła – posługa starszych w kościele lokalnym. religijne tytuły . . . 106
16. NIEŻONATE KAPŁAŃSTWO.
Babilońska doktryna celibatu – jej historia – i niemoralność. Spowiedź – jej pochodzenie i cel. Księżą w czarnych szatach. Tonsura – symbol słońca . . . 112
17. MSZA.
Przeistoczenie – jego znaczeni, pochodzenie i historia. „Dokonane” na Golgocie dzieło przeciwstawione mszy. Monstrancja, okrągła „hostia”, opis symboli słońca i ich użycia. Tajemniczy dramat . . . 118
18. „ANTYCHRYST” – W CO WIERZYLI REFORMATORZY?
Czy papież jest głową kościoła? Rozpatrzenie papieskich twierdzeń. Przesłąnie reformatorów było przesłaniem za Chrystusem i przeciwko antychrystowi . . . 130
19. TAJEMNICA POMIESZANIA.
Krótki przegląd pomieszania – jak zostało ukryte – porównanie pomieszania w Starym Testamencie. Zbawienie jest tylko poprzez Jezusa Chrystusa . . . 142
PRZEDMOWA
Któż mógłby przypuszczać, kiedy byłem młodym, dwudziestokilkuletnim człowiekiem piszącym książkę, która miała być zatytułowana TAJEMNICZA RELIGIA BABILONU – Starożytna i współczesna, że ponad ćwierć wieku później będę pisał tę przedmowę do dwudziestego siódmego wydania tejże książki!
Przez te lata TAJEMNICZA RELIGIA BABILONU była szeroko rozpowszechniona w całych Stanach Zjednoczonych. Niektóre księgarnie sprzedały setki egzemplarzy. Są organizacje duszpasterskie, które zamówiły od nas dosłownie tysiące kopii.
KOREAŃSKI
Książka ta krążyła dookoła świata. Przetłumaczono ją na języki wielu krajów, gdzie kolejne wydania zostały wydrukowane i rozpowszechnione. Załączyłem tutaj strony (pomniejszone) z kilku tych tłumaczeń.
W naszym archiwum jest wiele listów od osób, które przyjęły zbawienie, błogosławieństwo, duchowe pouczenie, lub zostały zachęcone do szukania Pana w głębszy sposób dzięki tej książce.
TAJEMNICZA RELIGIA BABILONU jest biblijnym i historycznym zestawieniem licznych sposobów na jakie odstępstwo rozwijało się i wzrastało wewnątrz sfery chrześcijaństwa. Że takie rzeczy pojawiły się, nie powinno być żadną niespodzianką dla studiujących Bożą Biblię, gdyż sprawy te jasno zostały objawione w Piśmie Świętym.
Miało nadejść „odstępstwo” (2 Tesaloniczan 2:3) i „odpadnięcie od wiary” (1 Tymoteusza 4:1). Apostoł Paweł ostrzegał, że „wejdą między was wilki drapieżne, nie oszczędzając stada. Także spośród was samych powstaną ludzie, którzy głosić będą przewrotne nauki, aby pociągnąć za sobą uczniów.” (Dzieje Apostolskie 20:29-30). Apostoł Piotr powiedział, że „wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy wprowadzą wśród was zgubne herezje...A wielu pójdzie za ich rozpustą,” (2 Piotra 2:1-2).
Pomimo tego, Bóg miał swój lud w każdym wieku. Kościół zbudowany ze wszystkich tych, którzy poznali Jezusa Chrystusa jako Pana – przetrwał. „Zbuduję Kościół mój – powiedział Jezus – a bramy piekielne go nie przemogą” (Ew. Mateusza 16:18).
Mamy naprawdę wielkiego i cudownego Boga. Wciąż mam coraz głębsze pragnienie by poznać Go na jeszcze głębiej i by czynić Jego wolę. Cieszę się z tej obietnicy, że jeżeli jesteśmy głodni i spragnieni sprawiedliwości, to zostaniemy nasyceni!
W poprzednich edycjach tego dzieła, rozdział dotyczący oswiadczenia Jezusa – iż „będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi” – stał się teraz tematem odddzielnej 64–stronnicowej książki pod tytułem „TRZY DNI I TRZY NOCE” – Rozważania w Świetle Pisma.
PORTUGALSKI
W tym wydaniu TAJEMNICZEJ RELIGII BABILONU, dołączyliśmy zestawienie wszystkich reformatorów – mężów takich jak Hus, Wyclif, Luter, Kalwin, Knox i Tyndale – wierzących, że tylko CHRYSTUS Sam jest Głową Kościoła, a zatem stanowczo odrzucających roszczenie, iż Papież jest tą Głową. To przesłanie było ZA Chrystusem i PRZECIWKO Antychrystowi!
Niech Bóg błogosławi każdemu czytającemu obfitym pokojem i radością w służeniu Temu, który powiedział: „Ja jestem drogą i prawdą i życiem; Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (Ew. Jana 14:6).
– RALPH WOODROW
UWAGI TŁUMACZA
1) Cytaty z Bożej Biblii Świętej (zaznaczone tłustym drukiem) pochodzą z „Biblii Tysiąclecia” to jest Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu, Wydawnictwo Pallottinum, Poznań-Warszawa 1971, wydanie drugie poprawione, ze wstępem kardynała Wyszyńskiego.
2) Skróty Ksiąg Biblijnych odpowiadają skrótom z „Biblii Tysiąclecia”.
3) Imiona papieży ( a dokładnie ich religijne pseudonimy) oznaczono nie wedle przestarzałej numeracji łacińskiej, lecz zgodnie z powszechnie stosowaną numeracją arabską; pozwoliło to na większą czytelność i eliminację pomyłek (np. zamiast Klemensa XIV mamy Klemensa-14).
4) Dopiski tłumacza ujęto w nawiasy kwadratowe: [dop.tłum.]
ROZDZIAŁ 1
TAJEMNICZA RELIGIA Babilonu została opisana symbolicznie w ostatniej księdze Biblii, jako niewiasta przystrojona „w kolor purpury i szkarłatu, i przyozdobiona złotem, i drogocennymi kamieniami i perłami, mająca kielich złoty w ręce swej, pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu. A na czole jej imię napisane: TAJEMNICA, BABILON WIELKI, MATKA LADACZNIC I OBRZYDLIWOŚCI ZIEMI” (Obj. 17:1–6 KJV).
Kiedy Biblia używa symbolicznego języka, "niewiasta" może symbolizować kościół.[1] Prawdziwy kościół, na przykład, jest podobny do panny młodej, czystej dziewicy, niewiasty bez zmazy lub skazy (Ef. 5:27; Obj. 19:7–8). Lecz tutaj przedstawiona jest – w uderzającym kontraście – niewiasta nieczysta, kobieta skalana, ladacznica. Jeżeli właściwym jest odniesienie tej symboliki do systemu kościelnego, to jasne jest, że może ona oznaczać jedynie skalany i upadły kościół. Biblia nazywa go, używając wielkich liter[2] – „TAJEMNICZYM BABILONEM”.
Kiedy Jan pisał Księgę Objawienia, Babilon – zarówno miasto, jak i imperium – był już zniszczony i leżał w gruzach, tak jak przepowiedzieli prorocy Starego Testamentu (Izajasza 13:19–22; Jer. 51). Lecz religijne pojęcia i zwyczaje, które narodziły się w Babilonie, były kontynuowane i obecne w wielu narodach świata. Jaka więc była religia starożytnego
Babilonu? Jak to wszystko się zaczęło? Jakie to może mieć znaczenie w nowożytnych czasach? Jak wszystko to wiąże się z tym, co Jan napisał w Księdze Objawienia?
Cofając się w czasie do okresu wkrótce po potopie, widzimy, że ludzie zaczęli przenosić się ze wschodu i „podczas swojej wędrówki ze wschodu znaleźli równinę w kraju Synear i tam się osiedlili” (Ks. Rodzaju 11:2). To tutaj zostało zbudowane miasto Babilon, a kraj stał się znany jako Babilonia lub później – Mezopotamia.
Tutaj też rzeki Eufrat i Tygrys nanosiły bogate osady żyznej ziemi, które pozwalały uzyskiwać obfite plony. Lecz były tam pewne trudności, którym ludzie musieli stawić czoła. Jedną z nich była ta, że kraj był pełen dzikich zwierząt, które były ciągłym zagrożeniem dla bezpieczeństwa i spokoju mieszkańców (porównaj: Ks. Wyjścia 23:29–30). Oczywiście, każdy kto potrafiłby zapewnić z powodzeniem ochronę przed tymi dzikimi bestiami, znalazłby wielkie uznanie u ludzi.
I właśnie wtedy pojawił się na scenie wielki, potężnie zbudowany mężczyzna imieniem Nimrod. Stał się on znany jako dzielny myśliwy polujący na dzikie zwierzęta. Biblia mówi nam, że „Kusz zrodził Nimroda, który był pierwszym mocarzem na ziemi. Był on dzielnym myśliwym przed Panem. Dlatego mówi się: Dzielny myśliwy przed Panem jak Nimrod” (Ks. Rodzaju 10:8–9).
Widoczny sukces Nimroda jako dzielnego myśliwego spowodował, że stał się on sławny pomiędzy tymi pierwotnymi ludźmi. Został "mocarzem" na ziemi – sławnym przywódcą w sprawach światowych. Zdobywszy to uznanie, wynalazł lepszy środek ochrony. Zamiast ciągle walczyć z dzikimi zwierzętami, dlaczego nie zgromadzić ludzi w miastach i otoczyć je murami dla ochrony? A wtedy, dlaczego nie połączyć miast w KRÓLESTWO?
Widocznie tak właśnie pomyślał Nimrod, gdyż Biblia mówi nam, że zorganizował takie królestwo. „A zaczątkiem jego KRÓLESTWA był Babilon, Erech, Akkad i Kalne w kraju Synear” (Ks. Rodzaju 10:10). Królestwo Nimroda jest pierwszym wymienionym w Biblii.
Jakichkolwiek udoskonaleń nie wprowadził Nimrod, żeby było pomyślnie i dobrze – był Nimrod władcą bezbożnym. Imię Nimrod pochodzi od marad, co znaczy "zbuntował się". Wyrażenie, że był dzielnym myśliwym "przed Panem", może mieć złowrogie znaczenie: słowo "przed" jest czasami używane w znaczeniu "przeciwko" Panu.1 Encyklopedia podaje, że Nimrod był tym, "który zbuntował wszystkich ludzi przeciwko Bogu".2
Uznany historyk Józef, napisał: "Otóż to Nimrod był tym, który pobudził ich do takiej obrazy i lekceważenia Boga ... On także stopniowo zmienił rząd w tyranię, nie widząc innego sposobu, żeby odwrócić ludzi od bojaźni Bożej ... tłumy były bardzo chętne, by podążyć za zdecydowaniem Nimroda ... i oni zbudowali wieżę, ani nie szczędząc żadnego bólu, ani nie będąc w żadnym stopniu niedbali w tej pracy, i – z powodu mnóstwa rąk zatrudnionych przy niej – ona rosła bardzo wysoko ... Miejsce, w którym oni budowali wieżę jest dziś nazwane Babilonem".3
Opierając swoje wnioski na informacjach przekazanych nam przez historię, legendy i mitologię, Aleksander Hislop opisał szczegółowo, jak babilońska religia rozwijała się wokół tradycji dotyczących Nimroda, jego żony Semiramis, i jej dziecka Tammuza.4 Zgodnie ze starymi opowieściami, kiedy Nimrod umarł, jego ciało zostało pocięte na części, spalone i rozesłane do różnych okolic. Podobne praktyki są wymienione w Biblii (Sędziów 19:29; 1 Samuela 11:7).
Po jego śmierci, która była wielce opłakiwana przez lud Babilonu, jego żona Semiramis oświadczyła, że on jest teraz bogiem–Słońce. Później gdy urodziła syna oświadczyła, iż jej syn imieniem Tammuz jest – urodzonym powtórnie – ich bohaterem Nimrodem. (Załączony sztych pokazuje w jaki sposób Tammuz był przedstawiany w sztuce klasycznej.)
Matka Tammuza prawdopodobnie słyszała proroctwo o przyjściu Mesjasza zrodzonego z niewiasty, gdyż prawda ta była znana od najdawniejszych czasów (Ks. Rodzaju 3:15). Oświadczyła, że syn jej został poczęty w sposób nadnaturalny i że jest on tym obiecanym nasieniem: "zbawicielem". W tej rozwijającej się religii oddawano jednak cześć nie tylko dzieciątku, ale czczono także MATKĘ!
Wiele babilońskiego kultu przetrwało dzięki tajemniczym SYMBOLOM – to była "tajemnicza" religia. Ponieważ ubóstwiony Nimrod został uznany za boga–Słońce, ogień był poczytywany za jego ziemskie wyobrażenie. Zatem, jak zobaczymy, zapalano ku jego czci świece i rytualne ognie. W innych formach był symbolizowany przez wyobrażenia słońca, ryb, drzew, słupów i zwierząt.
Wieki później Paweł daje opis, który doskonale pasuje do kierunku, w którym podążał lud Babilonu: „Dlatego, że poznawszy Boga, nie uwielbili go jako Boga ... lecz znikczemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne serce pogrążyło się w ciemności: mienili się mądrymi, a stali się głupimi; I zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na OBRAZY przedstawiające śmiertelnego człowieka, a nawet ptaki, czworonożne zwierzęta i płazy ... zamienili Boga prawdziwego na fałszywego, i oddawali cześć i służyli stworzeniu zamiast STWÓRCY ... Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namiętności” (Rzymian 1:21–26).
Ten system bałwochwalstwa rozprzestrzenił się z Babilonu do różnych NARODÓW, gdyż to z tego terenu ludzie zostali rozproszeni po całej powierzchni ziemi (Ks. Rodzaju 11:9). Wychodząc z Babilonu zabrali swój kult matki i dziecka, a wraz z nim różne tajemnicze symbole. Herodot, podróżnik świata i historyk starożytności, potwierdza tajemniczą religię i jej obrządki w licznych krajach, i wspomina, że Babilon był pierwotnym źródłem z którego wypłynęły wszystkie systemy bałwochwalstwa. Bunsen pisze, że religijny system Egiptu pochodził z Azji i "początkowej wieży Babel". W swoim wybitnym dziele Niniwa i jej pozostałości, Layard deklaruje, że mamy zgodne świadectwo świętej i świeckiej historii, iż bałwochwalstwo narodziło się na terenie Babilonii – NAJSTARSZEGO z religijnych systemów. Wszyscy ci historycy cytowani są przez Hislopa.5
Jest znanym faktem, że gdy Rzym stał się światowym imperium, to wchłonął w swój system bogów i religie z różnych pogańskich krajów nad którymi zapanował.6 Ponieważ Babilon był źródłem pogaństwa tych krajów, możemy zobaczyć, że wczesna religia pogańskiego Rzymu nie była niczym innym, jak tylko babilońskim kultem, który przyjął rozmaite formy i różne nazwy w krajach do których dotarł.
Pamiętając o tym, zauważmy, że to było za czasów kiedy Rzym rządził światem, kiedy PRAWDZIWY zbawiciel, Jezus Chrystus, narodził się, żył pomiędzy ludźmi, umarł i powstał znowu. Wstąpił do nieba, zesłał Ducha Świętego i nowotestamentowy kościół został ustanowiony na ziemi. Co za chwalebne dni! Trzeba tylko przeczytać księgę Dziejów Apostolskich, żeby zobaczyć jak bardzo Bóg błogosławił swemu ludowi w tych dniach. Tłumy były przydawane do kościoła. Wielki znaki i cuda były czynione, kiedy Bóg potwierdzał swoje słowo znakami, które mu towarzyszyły.
Chrześcijaństwo, namaszczone przez Ducha Świętego, przebiegło świat jak pożar przez łany zboża. Ominęło góry i przekroczyło oceany. Sprawiło, że zadrżeli królowie i przelękli się tyrani. To o tych pierwszych chrześcijanach powiedziano, że „uczynili zamęt w całym świecie” – tak potężne było ich przesłanie i duch (Dzieje Ap. 17:6).
Nie upłynęło jednak wiele lat, gdy ludzie zaczęli stawiać samych siebie jako "panów" nad ludem Bożym w miejsce Ducha Świętego. Zamiast zdobywania (pogan) środkami duchowymi i prawdą – tak jak to miało miejsce we wczesnym kościele – ludzie zaczęli podstawiać swoje pomysły i swoje metody. Próby łączenia pogaństwa z chrześcijaństwem były czynione nawet w dniach kiedy nasz Nowy Testament był spisywany, gdyż miejsce we wczesnym kościele – ludzie zaczęli podstawiać swoje pomysły i swoje metody. Próby łączenia pogaństwa z chrześcijaństwem były czynione nawet w dniach kiedy nasz Nowy Testament był spisywany, gdyż Paweł wspominał, że „TAJEMNICA nieprawości” już działała; ostrzegał, że przyjdzie „odstępstwo” i niektórzy „odpadną od wiary, skłaniając się ku duchom zwodniczym i ku naukom demonów” – fałszywym naukom pogan (2 Tes. 2:3,7; 1 Tym. 4:2).
Kiedy Juda pisał księgę, która nosi jego imię, uznał za konieczne zachęcić wierzących „do walki o wiarę RAZ tylko przekazaną świętym”, gdyż jacyś ludzie wkradli się pomiędzy nich próbując wprowadzić rzeczy, które nie były częścią oryginalnej wiary (Judy 1:3–4).
Chrześcijaństwo stanęło twarzą w twarz z babilońskim pogaństwem w jego rozmaitych formach, jakie zostały ustanowione w Imperium Rzymskim. Pierwsi chrześcijanie nie chcieli mieć nic do czynienia z jego zwyczajami i wierzeniami. Rezultatem były prześladowania. Wie...
Sendvidius