24.03.11
PUŁAPKI ZWIĄZKÓW
1. Pułapka obowiązków
- Jest to spełnienie obowiązków wobec drugiej osoby związku, które wynikają z moralności, uczciwości bądź rozsądku, co może prowadzić do tego, że uczucia będą spostrzegane jako słabe.
Uczucie i małżeństwo to nie przedsiębiorstwo. Uwikłanie w obowiązek wynika z procesu uzasadniania własnego postępowania. Człowiek jest bowiem istotą, która dąży do uzasadniania własnego postępowania. Jeśli człowiek mówi, że nie wie, dlaczego to zrobił, to nie znaczy, że powodu nie było.
Jeśli człowiek nic nie może zrobić - znaczenie przekonania.
Uczciwość i wypełnianie obowiązków, ale wypełnienie uczucia i namiętności obowiązkami zaowocuje wygaśnięciem uczucia.
2. Pułapka bezkonfliktowości
Konflikt celów, wartości i interesów jest tym bardziej prawdopodobny, im bardziej współmałżonkowie są rzeczywiście partnerami w związku, ponieważ partnerstwo staje się coraz ważniejszą podstawą do budowania związku, a partnerzy są mniej lub bardziej od siebie różni, więc wystąpienie konfliktu jest nieuchronne. . Unikanie konfliktu stanowi poważne zagrożenie dla związku, ponieważ uniemożliwia zlikwidowanie przyczyn, powoduje dezorientację, pozbawia umiejętności porozumienia i radości z pojednania. Unikanie konfliktu wy6nika z fakty, że jest on energochłonny. Związki z ludźmi to najtrudniejsza część życia.
W takim związku nie ma już ani intymności, ani intymności, pozostaje jedynie jakiś aspekt zaangażowania. Nie wszystkie związki nie muszą wejść w fazę związku pustego. Wejście w tą fazę nie zależy od wieku partnerów. Intymność to nie to samo, co erotyczne ekscesy.
Mogą się pojawić pokrętne przejawy zaangażowania – samo wychowanie dzieci, wspólna firma, dom.
KONFLIKTY INTERPERSONALNE
Konflikt pochodzi z łaciny (conflidere – zderzać) bo jest to zderzenie motywu wartości, interesów, czy też motywów.
Konflikt t nie kłótnia. Nie ma rodzin bezkonfliktowych.
Ludzie różnią się pomiędzy sobą stylami reagowania na konflikty. Styl jest to tendencja do zachowywania się w zbliżony sposób w różnych sytuacjach. Transytuacyjna stałość ! (może też być zmienność) – człowieka zachowuje się zwykle w podobny sposób. Mamy różne tendencje (ale nie 100%)
STYLE REAGOWANIA
1. Łagodzący
Charakteryzuje on osoby o niskim poziomie asertywności o wysokiej koncentracji a ludziach. Osoby takie najczęściej rozwiązują konflikty swoim kosztem, ponieważ boją się utraty osoby, z która są skonfliktowane. Najczęściej reagują w taki sposób tak zwane „dzieci przystosowane”. A więc osoby kochane miłością warunkową.
2. Unikowy
Charakteryzuje on osoby o niskim poziomie asertywności, ale także niskiej koncentracji na innych ludziach. Osoby takie wolą wycofać się z relacji, niż rozwiązać konflikt. Może to wynikać z wcześniejszych doświadczeń, tzn. w rodzinie mogła być duża liczba konfliktów przy braku umiejętności ich rozwiązywania. Nie należy jednak zapominać, że niekiedy uniki są korzystnie, podobnie jak łagodzenie.
3. Rywalizacyjny
Charakteryzuje on osoby o tendencjach agresywnych i małej koncentracji na ludziach. Osoby takie każdy konflikt traktują jako miejsce rywalizacji, a porażkę jak przegraną. W konflikcie traktowane jest jako osobista porażka. Nie należy mylić asertywności z agresywnością.
W konflikcie człowiek może się mylić i nie mieć racji – to nie powód do dramatu. Natomiast osoba rywalizująca woli się pokłócić i postawić na swoim
4. Kompromisowy
Charakteryzuje on osoby, które mają średni poziom asertywności i koncentracji na ludziach., Uważa ona, iż zawsze należy coś stracić, aby zyskać
5. Kooperacyjny
Charakteryzuje on osoby o wysokim poziomie asertywności i dużej koncentracji na ludziach. Osoby takie uważają, że wiele konfliktów uda się rozwiązać w sposób zadowalający obie strony, czyli przyjmuje ona założenie, że obie strony mogą zyskać
Najlepszy jest styl kooperacyjny, świadczy on o wysokim poziomie inteligencji emocjonalnej. Obie strony mogą wygrać. Jednakże taka opcja nie zawsze jest możliwa.
SPOSOBY ROZWIĄZYWANIA KONFLIKTÓW
Jest tutaj podobnie jak z wychowaniem, aby człowiek mógł prowadzić auto, musi mieć prawko. Rodzic czy człowiek skonfliktowany nie potrzebuje papierów
I. TECHNIKI IEEFEKTYWNE
1. Odwrócenie...
polega na tym, że strony konfliktu nie podejmują aktywności, uważając że konflikt sam zostanie rozwiązany, czy sam wygaśnie poprzez upływ czasu. W rzeczywistości konflikt narasta.
2. Pokojowe współistnienie
...polega na tym, iż obie strony umownie zakładają, iż konflikt nie istnieje i współpracują na rzecz tzw. wspólnego dobra. Współpraca jednak jest pozorna, a konflikt przenosi się na inne obszary
3. Deprecjonowanie
…. Pozbawienie wartości przedmiotu konfliktu lub drugiej strony w konflikcie. Przykładem deprecjonowania jest obmowa albo plotka.
31.03.11
4. Walka
Polega na tym, że traktujemy drugą stronę jako przeciwnika w konflikcie, którego należy zwyciężyć lub zniszczyć, w efekcie nie rozwiązujemy konfliktu lecz działamy destrukcyjnie
5. Separacja
Jest to usunięcie z dotychczasowej przestrzeni życiowej jednej ze stron konfliktu. To skuteczne tam, gdzie działają bardzo silne emocje, należy jednak mięć świadomość, że taka metoda może być przyczyną utraty wartości, które były efektem współpracy obu stron. Grupa traci z tytułu braku jednego członka
6. Reorientacja
To wskazanie trzeciej osoby w konflikcie, która est odpowiedzialna za konflikt. Jest to odwrócenie uwagi obu stron. To wskazanie 3 strony, to praktyka skutkuje doraźnie. Konflikt wraca później ze zdwojoną siła
7. Arbitraż
Polega na tym, że strony powołują trzecią osobę, np. Eksperta, zwierzchnika. Która ma rozsądzić spór i która podejmuje decyzje. Najczęściej osoba, która przegrała nie uwzględnia decyzji arbitra, nawet jeśli to ona sama była pomysłodawcą powołania arbitra.
TECHNIKI EFEKTWNE
1. Mediacja
Pierwsza efektywna metoda rozwiązywania konfliktów. Technika, procedura jednego teksty, jest to technika z udziałem mediatora, który pomaga w rozwiązaniu konfliktu, jednak nie podejmuje decyzji.
W innym etapie obie strony przedstawiają swoje oczekiwania wobec drugiej osoby. Jest to proste dla obu stron, ale jednocześnie ważne dla efektywności działania, ponieważ niekiedy jest to pierwsze wspólne zaangażowanie obu stron w podobna aktywność.
W drugim etapie mediator sporządza porozumienie, dając je do oceny , a przede wszystkim krytyki obu stron, przy czym ma on świadomość, że zapewne będzie ono odrzucone, ale ta praca ma zupełnie inny cel, a mianowicie mediator koncentruje się na tym, na co nie zwracają uwagi strony konfliktu, ponieważ zgodnie z regułą wzajemności będzie to przedmiotem ustępstwa obu stron, na czym będą budowanie dalsze porozumienia.
Wyobraź sobie – technika manipulacyjna. Nie można pisać w regulaminie „nie rób”, a „rób tak”. Jeśli jedna strona pójdzie na ustępstwa to jest szansa, że druga strona też pójdzie (o ile nie ma w sobie cechy związanej z rywalizacją – reguła wzajemności) Następnie mediator sporządza kolejne porozumienia, aż do momentu, kiedy będzie ono p[przyjęte przez obie strony.. Co jest ważne? Mediator NIE podejmuje decyzji.
2. Zamiana ról
Polega na tym, że strony konfliktu na płaszczyźnie rzeczywistej zamieniają się rolami. Chodzi o to, żeby doświadczyć specyfiki sytuacji, której znajduje się 2 osoba.
3. Postaw się w jego sytuacji
Obie strony mają w wyobraźni znaleźć się w roli drugiej osoby po to, aby określić szansę na spełnienie naszych oczekiwań. Tj. po to, abyś zobaczył, czy nie skończy się to dla niego gorzej; czy w ogóle masz szansę dalej trwać w swoim stanowisku, czy postawić na swoim faktycznie dopnie się swego.
4. Wymiana wizerunku
Obie strony przyrządzają wizerunek swój i drugiej strony konfliktu. W aspektach pozytywnych i negatywnych i wymieniają się tymi wizerunkami, co powoduje najczęściej zmianę perspektywy percepcyjnej. To, co ja postrzegam na plus, u innej osoby może stanowić minus.
5. Wywiad z osobistością
Polega na tym, że obie strony przygotowują i przeprowadzają wywiad ze sobą wzajemnie, ale w taki sposób, aby przedstawić drugą stronę w aspektach pozytywnych. Ta technika również umożliwia zmianę perspektywy percepcyjnej.
Przy rozstaniach często mówi się, że 2 strona ma same złe cechy, jeśli się swojego zła nie uświadomi, to popełniamy te same błędy w przyszłości. Nie chodzi o „winę”, chodzi o „przyczynę”. Przez wywiad z osobistością zmieniamy perspektywę, że oprócz cech negatywnych strona ma też cechy pozytywne
6. Przypadkowe słowa
Wypisujemy na oddzielnych karteczkach słowa związane z konfliktem na zasadzie wolnych skojarzeń, aż do wyczerpania i przyglądamy się utworzonej konfiguracji, dopóki temu jesteśmy w stanie ograniczyć kontrolę świadomości, uwidocznić te aspekty związku z konfliktem, które tkwią być może w naszej podświadomości. Atut – każda ze stron może przeprowadzić ją sobie sama.
7. Święty Mikołaj
Trzeba wypisać sobie to, co by się chciało. Pisze się listę punkt po punkcie, układamy od najważniejszego do najmniej istotnego. Ułożywszy naszą listę ustalamy naszą hierarchię wartości. Później się zastanawiamy, co robiliśmy w ciągu ostatnich dwóch tygodni.
7.04.11
REAKCJE NA NIEZADOWOLENIE ZE ZWIĄZKU
1. Wyjście ze związku
to jego aktywne niszczenie, wycofywanie się, izolowanie się od partnera, decyzja „pozostańmy przyjaciółmi”, atak na drugą osobę, rozwód.
2. Dialog
to próba jedna z wielu, usunięcia problemu utrzymania związku w dobrym stanie. Jest to dyskusja, kooperacja, poszukiwanie pomocy z zewnątrz, próby zrozumienia siebie i partnera. To wymaga działania obu stron.
to cierpliwe przeczekiwanie problemu w nadziei, że samo się ułoży, trwanie przu partnerze nie zwracanie uwagi na jego wady. To np. trwanie przy mężu/żonie alkoholiku bez wysłania go na kopach na terapię i udawanie, że problemu nie ma. Należy rozmawiać z partnerem i dać oczekiwania.
top ignorowanie partnera, ograniczenia czasu z nim spędzonego, odmowa dyskusji, nieprzyjemne traktowanie partnera, krytykowanie go, za rzeczy nie związane z aktualnym problemem.
Wyjście i dialog są aktywnymi reakcjami na problem, tzn. ludzie podejmują działania, aby zmienić niepożądany stan rzeczy. Lojalność i zaniedbanie mają charakter bierny, ludzie pozwalają, aby sprawy toczyły się własnym torem. Jednocześnie dialog i lojalność stanowią reakcje konstruktywne, a wyjście i zaniedbanie są destruktywne. Dialog stanowi największą szansę na rozwiązanie problemu.
Samowiedza związku
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA
jest to komunikacja pomiędzy (bezpośrednia) 2 osobami. Uważa się, iż jest to nie tylko interakcja, ale także transakcja, tzn. że ludzie wymieniają się w tym podmiotowym procesie właśnie swoją podmiotowością. Wnoszą w nią to, co mają osobistego i po procesie transakcji są w pewnych obszarach inni.
ANALIZA PROCESU KOMUNIKACJI
I. Intencja (i II wiadomość)
Jest to inaczej cel, dla którego wchodzimy w proces komunikacyjny. Są różne rodzaje intencji, m.in. świadoma i nieświadoma. Często nie da się w komunikacji obu tych intencji, to się nazwa komunikowaniem pośrednim, natomiast trwałe, pośrednie komunikowanie się to gra komunikacyjna.
GRY KOMUNIKACYJNE
1. Tak, ale....
świadomą intencją jest poszukiwanie czyjeś rady, a nieświadomą pokazanie, że nie ma wyjścia z trudnej sytuacji. Zyskiem z gry jest otrzymanie od drugie osoby zapewnienia, że to trudności obiektywne nie pozwalają na zmianę sytuacji. Dzięki temu utrzymujemy dobre mniemanie o sobie, natomiast osoba udzielająca rady ponosi koszty w postaci przekonania, że nie może poradzić i dzielić sensownej rady.
Zbyt wiele „ale” świadczy o tym, że osoba nie chce rozwiązania sytuacji, tylko utrzymania dobrego mniemania o sobie i że nie ma wyjścia z sytuacji.
2. Gra w „moje lepsze niż twoje”
celem świadomym jest wymiana formacji, rozmowa a celem nieświadomym jest wykazanie, że jest się lepszym od 2 osoby. Zyskiem jest podtrzymanie samooceny kosztejm drugiego uczestnika transakcji. W to częściej grają osoby o niskim poczuciu własnej wartości. Te osoby przekonują same siebie o swojej zajebistości
3. „Moje gorsze”
intencją świadomą jest rozmowa, przekazanie informacji, a nieświadomą to wykazanie, iż znajdujemy się gorszej sytuacji. Zysk może stanowić cudze współczucie, obrona poczucia własnej wartości, usprawiedliwienie czy …..??? To też służy podbudowanie samooceny, bo należy się współczucie.
„W co grają ludzie” - Berne
SPOSOBY RADZENIA SOBIE Z GRAMI
1. Nie podejmowanie gry
Odrzucenie proponowanej nam roli
2. Antygra
Ujawnienie ukrytego, nieświadomego celu
II. Wiadomość
Jest to treść, za pomocą której realizujemy intencję. Wiadomość charakteryzuje się zróżnicowanym stopniem trafności ze względu na zrealizowanie intencji.
14.04.11
Treści wiadomości dzielmy na:
Różnimy się gotowością do dzielenia się treściami intymnymi, są 3 grupy ludzi:
Nie ma ofc obowiązku przekazywania intymnych treści, natomiast musimy się liczyć z tym, że po pewnym czasie osoba, która ciągle słucha , a nie opowiada o sobie, przez co ludzie przestają przekazywać intymne treści, bo czują się nieswojo.
WIADOMOŚĆ jest nadawana w postaci sygnału. Sygnałem jest zachowanie niewerbalne bądź brak zachowania, wówczas, kiedy powinno ono wystąpić. Jedynym sposobem powiadomienia innego człowieka o naszych potrzebach czy oczekiwania lub emocjach jest zachowanie.
Podstawowy kod w komunikacji werbalnej jest JĘZYK. W niewerbalnej wyróżniamy kilka znaczących aspektów.
Są to:
- mimika (wyraz oczu, ust)
- proksemika (odległość od mówiącego, jest ona zdeterminowana kulturowo)
- parajęzyk (jest to dźwięk, który się wydobywa, ale nie jest mową, nie jest obojętny)
- kinezjetyka (gesty, postawa, ruchy ciała)
Książki z rodzaju – gesty mówią... to bzdury. Nie ma głęboko naukowej pracy, która by to w pełni wyjaśniała.
KOMUNIKACJA WERBALNA I NIEWERBALNA
mogą być spójne i uzupełniające się w treści bądź też sprzeczne. W takiej sytuacji bardziej wiarygodna jest to, co człowiek przekazuje na poziomie niewerbalnym.
Jak człowiek mówi, że się nie spieszy, a wrzuca z impetem rzeczy do torebki i leci z wywalonym ozorem, to raczej mówi to, że się jednak spieszy.
6
monbo