Winters Rebecca - Odnaleziony.pdf - Winters Rebecca - agnes15963

REBECCA WINTERS

Odnaleziony

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Najpierw padał zwykły śnieg, ale regularna zadymka

zaczęła się, gdy samochód z hal górskich wyjechał na

drogę, która wspinała się zakosami przez pasmo

Sawatch w Kolorado.

Emmie Wakefield wydawało się, że szczyty maja

czące w oddali wyglądają jak olbrzymi wartownicy.

Słońce zaszło za jeden z nich. Wskutek ciężkich,

niskich chmur już o piątej po południu było ciemno

jak w nocy.

Stephen Channing cicho gwizdnął.

- Jak byś się czuła, gdybyś się znalazła wśród tych

siedemnastowiecznych hiszpańskich odkrywców, którzy

brnęli przez takie zaspy i nie mieli nic, żeby się ogrzać?

- Zgiń, przepadnij! - wykrzyknęła żartobliwie

Emma. Do ust włożyła mu kolejną czekoladkę. Już

dawno przekroczyli linię wiecznego śniegu. Wróciła

myślami do drzemiącego z tyłu psa-bernardyna.

- Podtrzymuje mnie na duchu świadomość, że jest

z nami Dame.

- Kochanie - zaczął Stephen, rzucając Emmie

przelotne spojrzenie - czy chcesz przez to powiedzieć,

że moja obecność ci nie wystarczy?

Uśmiechnęła się przekornie. Stephen był wysokim,

potężnie zbudowanym mężczyzną, szczerym i delikat

nym. Emma i jej siostra, Lorna, porównywały często

Stephena do bernardyna - wielkiego, ale nieszkod

liwego i bardzo sympatycznego psa.

- Mając was przy sobie niczego się nie boję.

ODNALEZIONY

Zaśmiał się.

- Jesteśmy już prawie w klasztorze. Szkoda, że nie

widać dobrze opactwa. Powinienem się domyślić, że

kiedy przyjedziemy, będzie zadymka. Przez ostatnie

dziesięć lat pokonywałem tę trasę dziesiątki razy, ale

nigdy w listopadzie nie było tak paskudnej pogody.

Emma milczała. Kiedyś świetnie jeździła na nartach

i kochała się bardzo w instruktorze narciarskim,

Kanadyjczyku z Quebecu, tego jednak Stephen nie

wiedział. Nie wiedział również, że zamierzała przenieść

się do Quebecu, zaczęła nawet uczyć się francuskiego.

Wspomniała tylko kiedyś Stephenowi, że człowiek, za

którego dwa lata temu miała wyjść za mąż, tajemniczo

zniknął przed samym ślubem. Strata była tak bolesna,

że nie potrafiła mówić o niej z nikim spoza najbliższej

rodziny.

Od tego czasu z daleka omijała wszelkie ośrodki

sportów zimowych. Zima przypominała jej bolesne

sprawy. Zdecydowała się opuścić Denver tylko dlatego,

że jako lekarza weterynarii wezwano ją do chorego psa.

Gdy minęli ostatnie tereny narciarskie na wysokości

około trzech tysięcy metrów, zaczęła żałować, że

wybrała się ze Stephenem, chociaż do jej obowiązków

należały wizyty w górskiej hodowli psów.

Przytłaczały ją wspomnienia z przeszłości. Pod

świadomie uchwyciła się mocno brzegu siedzenia.

Stephen spojrzał na nią zatroskanym wzrokiem.

- Jeszcze parę minut, Emmo. Jeden zakręt i odsap

niesz sobie. Nie denerwuj się.

Emma nie wyprowadzała go z błędu. Jeżeli myśli, że

jest zdenerwowana ze strachu, tym lepiej. Gdy dostar

czą Dame do psiarni, na pewno już się uspokoi. Praca

pozwalała jej trzymać w ryzach nieproszone myśli.

Dokonają rutynowych szczepień, obejrzą psa po

dejrzanego o zwichnięcie stawu biodrowego i wrócą

do domu. A potem spędzą kilka dni w Puerto Vallarta

w Meksyku, gdzie będą się opalać. Nie mogła się tego

doczekać.

- Trzymaj się! - krzyknął Stephen biorąc wąski

zdradliwy zakręt. Silny powiew wiatru od przełęczy

uderzył w bok samochodu. - Zjeżdżamy z drogi!

Wszystko stało się tak szybko, że Emma nie zdążyła

nawet krzyknąć. Wóz zjechał na lewą stronę i utknął

w zaspie. Usłyszała zgrzyt metalu.

- Emmo? Nic ci się nie stało? - spytał Stephen

z niepokojem w głosie.

- Nic mi nie jest - powiedziała niepewnie. - Na

prawdę. A co z tobą?

- Co tam ja! - Sięgnął, by odpiąć jej pas, i przyciąg

nął ją do siebie. - Nie rozumiem, dlaczego to się

przytrafiło.

- To rzeczywiście bardzo dziwne - potwierdziła.

- Nie przejmuj się. Mogę wysiąść z twojej strony.

Objął ją mocno, mimo że przeszkadzała kierownica.

- Opactwo jest paręset metrów stąd. Pójdę spro

wadzić pomoc. Jeżeli chcesz, to chodź ze mną, ale jak

zostaniesz, będzie ci cieplej. Emmo, bardzo mi przykro.

- Westchnął głęboko, jego oddech poruszył jej złociste

loki. - To przez ten podmuch wiatru. Straciłem

panowanie nad kierownicą.

- Nikt by sobie lepiej nie poradził. Nawet nie

przekoziołkowaliśmy. - Nie widziała jeszcze Stephena

tak zmartwionego. - Skończyło się raptem na paru

wgięciach blachy. Dame nadal śpi, więc nie masz

powodu robić sobie wyrzutów.

- Pójdę po pomoc. Nie będziesz się bała zostać tu

sama?

- W towarzystwie Dame? Chyba żartujesz. Nic

nam nie będzie.

- Dobrze - mruknął. Puścił ją i sięgnął za siedzenie,

ODNALEZIONY

gdzie włożyli bagaż i ekwipunek narciarski. Zapalił

latarkę i oświetlił klatkę Dame. - Nie wie o bożym

świecie. Pewnie nie obudzi się do jutra rana. Będzie ci

z nią ciepło.

Wycie wiatru się nasiliło. Otaczał ich biały obcy

świat. Na myśl o tym, że mogło im się przytrafić coś

poważniejszego, przeszedł ją dreszcz. W tym miejscu

i w tych warunkach przez wiele dni nikt by nawet nie

dowiedział się, że spadli z drogi.

Ślady opon pokrył śnieg. Raz jeszcze przeszedł ją

dreszcz. Bała się o Stephena.

- Uważaj tylko! Możesz zgubić drogę w takiej

zawiei.

- Nie zostałem drużynowym skautów bez powodu

- powiedział wkładając ocieplane rękawice. Emma

uśmiechnęła się blado. Był rozwiedziony, ale bardzo

wiele czasu spędzał ze swymi dwoma synami. Chodził

z nimi na wycieczki, jeździł na ryby. Wiedziała, że

dobrze orientuje się w lesie.

- Za piętnaście minut będę z pomocą! - Pochylił

się ku niej i musnął jej policzek ustami. - To na

szczęście - mruknął.

Kiedy poszedł, dotknęła delikatnie miejsca, gdzie

został ślad jego ust. Po raz pierwszy pozwolił sobie na

taką śmiałość. Pół roku temu wziął ją prosto ze

szkoły weterynaryjnej, kiedy w jego klinice w Denver

zwolniło się miejsce. Od tej pory zapraszał ją często

na kolacje, do kina, nie robił tajemnicy z tego, że

zamierza się z nią związać na stałe.

Może z czasem nauczy się go kochać. Ciążyła jej

myśl, że resztę życia miałaby spędzić samotnie. Może

cierpienie po stracie Raoula ustąpi.

Stephen przebolał już rozwód i znów garnął się do

życia. Garnąć się do życia! Lorna doradziła jej, żeby dla

własnego dobra spędziła ten tydzień ze Stephenem.

Winters Rebecca - Odnaleziony.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: