Celibat był praktykowany przez wielu proroków ST, np. Eliasz, Elizeusz, Jeremiasz i Jana Chrzciciela. Jan nawet został nazwany największym zrodzonym z niewiasty (Mt 11:11). Również esseńczycy, żydowskie stronnictwo religijne praktykowało celibat
Chrystus osobistym celibatem wskazał porządek w Królestwie Bożym, w którym małżeństwo nie będzie miało znaczenia: „a są i tacy bezżenni, którzy dla królestwa niebieskiego sami zostali bezżenni” Mt 19:12. Jednak zaznaczył, że nie każdy będzie mógł to pojąć: „Kto może pojąć, niech pojmuje!” Mt 19:12 (por. Mt 22:30, Łk 18:29n.).
Drogę celibatu w NT wybrali np. Jan i Paweł, który ukazuje wyższość i większą skuteczność bezżeństwa w podboju Królestwa Bożego: „Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to jak się przypodobać Panu. Ten zaś, który wstąpił w związek małżeński zabiega o sprawy świata, o to, jak by się przypodobać żonie” 1Kor 7:32. Celibat jest nazwany doniosłym terminem tzn. darem Boga: „Pragnąłbym, aby wszyscy byli jak i ja, lecz każdy otrzymuje własny dar od Boga: jeden taki, drugi inny” 1Kor 7:7. Wobec tego, przyjęcie życia w bezżeństwie jest naśladowaniem celibatu Chrystusa i całkowitym oddaniem się Jego sprawom.
Biskup więc powinien być nienaganny, mąż jednej żony...” 1Tm 3:2.
Odpowiedź. Zalecenie to nie nakazywało stanowczo posiadania żony. Przykładem jest Jan (prezbiter, czyli biskup - 2J 1, 3J 1), jak i Paweł, którzy żyli w celibacie (1Kor 7:7, 32). Byli też inni biskupi bezżenni (Tytus, Tymoteusz). Chrystus także nazwany jest „biskupem” (BG, ks.Wu., gr. episkopos 1P 2:25).
Św.Paweł w wielu miejscach podkreśla wartość celibatu:
„Tym zaś, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie (...) mówię: dobrze będzie, jeśli pozostaną jak ja” 1Kor 7:8.
„Zresztą niech każdy postępuje tak, jak mu Pan wyznaczył zgodnie z tym, do czego Bóg go powołał” 1Kor 7:17.
„Bracia, niech każdy trwa w Bogu w takim stanie, w jakim został powołany” 1Kor 7:24.
„Człowiek bezżenny troszczy się o sprawy Pana, o to, jak by się przypodobać Panu” 1Kor 7:32.
Apostoł nie mógł uważać posiadania żony za bezwzględny nakaz bo Jezus powiedział, że można dla Królestwa Bożego opuścić żonę (Łk 18:29) lub jak On nie ożenić się (Mt 19:12). O tym, że 1Tm 3:2 nie nakazywał stanowczo posiadania żony świadczy też to, że żonaci prezbiterzy po owdowieniu nadal pozostawali przy swej posłudze nie posiadając już żon. Kościół na podst. tego wersetu dopuszczał prezbiterom być tylko raz żonatym (por. 1Tm 5:9). O tym pisał Tertulian (ur.155): „I będzie składał ofiary (...) przez kapłana, który został powołany do kapłaństwa jako mąż raz żonaty lub w ogóle z dziewictwa do tego stanu włączony” („Zachęta do czystości” 11) por. „Do żony” 1,7. Jakże inaczej jest u ŚJ, u których zezwala się na ponowne związki (po rozwodach) ich nadzorcom (zawierane w Urzędach Stanu Cywilnego). Por. rozdz. „Moralność Świadków Jehowy”. Papież będąc następcą św.Piotra, mógł wprowadzić celibat, który jak widać powyżej, nie jest sprzeczny z Pismem Św. Chrystus bowiem powiedział: „cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie” Mt 16:19. ŚJ sami często powołują na starszych, tzn. biskupów, ludzi nieżonatych (Strażnica Nr 20, 1996 s.16). Wobec tego dziwi używanie tego wersetu w walce z celibatem księży. Wielu „diakonów” (słudzy pomocniczy) ŚJ też nie posiada żon (1Tm 3:12). Czy ŚJ rzeczywiście zależy aby nasi kapłani mieli żony, i czy wtedy by ich uznali. Jeśli nie, to po co stawiają swe zarzuty? ŚJ są nieuczciwi gdy stosują ten werset literalnie do wszystkich księży, bowiem tekst ten mówi o „biskupach”, a przecież księży naszych ŚJ nie nazywają biskupami.
Mówią, co ksiądz może mówić o rodzinie jeśli sam nie posiada żony.
Odpowiedź. Ten zarzut ŚJ powinni najpierw postawić Chrystusowi i św.Pawłowi, którzy nie mieli żon, a mówili na temat rodziny. Prócz tego w poradniach rodzinnych najczęściej udzielają się osoby świeckie, a nie księża. Zarzut powyższy ŚJ powinni postawić też swym nadzorcom, którzy nie są żonaci.
aiwlyscho