Muchamore Robert - Agenci Hendersona 03 - Sekretna armia.pdf - Muchamore Robert - science-fiction

Tytuł oryginalny serii: Henderson's Boys Tytuł oryginału: Secret Army

published in Great Britain in 2010 by Hodder Children's Books

www.seriacherub.pl

www.agencihendersona.pl

www.cherubcampus.com

Redakcja: Agnieszka Trzeszkowska Korekta: Anna Sidorek

Projekt typograficzny i łamanie: Mariusz Brusiewicz Koordynacja produkcji: Jolanta

Powierza Wydawca prowadzący: Maria Deskur

Wydanie pierwsze, Warszawa 2011 Wydawnictwo Egmont Polska Sp. z o.o. ul.

Dzielna 60, 01-029 Warszawa teł. 22 838 41 00

www.egmont.pl/ksiazki

ISBN 978-83-237-7545-4

Druk: Zakład Graficzny COLONEL, Kraków

Robert Muchamore

SEKRETNA ARMIA

Tłumaczenie Krzysztof Uliszewski

EGMONT

EUROPA, STYCZEŃ 1941

MOSKWA

RZEKA

MORZE

OKUPACJA NIEMIECKA

SOJUSZNICY NIEMIEC

PAŃSTWA NEUTRALNE

WIELKA BRYTANIA WRAZ Z KOLONIAMI

EUROPA, STYCZEŃ 1941

Na początku 1941 roku nazistowskie Niemcy panowały już w całej Europie

Zachodniej. Trwało oblężenie Wielkiej Brytanii. Bombowce atakowały miasta z

powietrza, zrzucając tysiące ton bomb, a stada U-Bootów polowały na statki

handlowe zaopatrujące Wyspy Brytyjskie w podstawowe towary.

Rok wcześniej brytyjski premier Winston Churchill rozkazał „podpalić Europę".

Miało w tym pomóc Kierownictwo Operacji Specjalnych (SOE*), tajna agencja

rządowa, której zadaniem było zbieranie informacji wywiadowczych i planowanie

akcji sabotażowych w okupowanej Europie.

Oprócz dużej kwatery głównej na Baker Street w Londynie SOE utworzyło wiele

tajnych obozów szkoleniowych na terenie całego kraju. Najbardziej kontrowersyjny z

nich usytuowano na skraju poligonu artyleryjskiego głęboko na angielskiej prowincji.

Była to siedziba Jednostki Szpiegow-sko-Badawczej B, którą dowodził Charles

Henderson.

Wcześniej Henderson pracował w okupowanej przez nazistów Francji. By wykonać

jedną z istotnych misji, wziął do pomocy czwórkę nastolatków i doszedł do wniosku,

że dzieci są niezwykle cennym elementem podczas prowadzenia ściśle tajnych

operacji, gdyż nie znajdują się w kręgu podejrzeń dorosłych.

* SOE (ang.) - Special Operations Executive (przyp. tłum.).

W skład pierwszego zespołu Hendersona wchodził Marc Kilgour, dwunastolatek z

francuskiego sierocińca, również dwunastoletni Paul Clarke, jego trzynastoletnia

siostra Rosie i piętnastoletni uciekinier z Ameryki, P.T. Bivott.

Henderson, powróciwszy do Wielkiej Brytanii, trafił do SOE, gdzie rozpoczął proces

rekrutacji kolejnych chłopców do tajnych operacji we Francji.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Zostańcie przy łóżkach! - wrzasnął Evan Williams. -Światła mają być zgaszone

za siedem minut!

Williams był niewysokim Walijczykiem o krzaczastych, zrośniętych brwiach, które

układały się w jedną linię. W podlegającym mu skrzydle budynku mieszkało

dwudziestu czterech chłopców. Biegając boso po zimnym linoleum, chowali

szczoteczki do zębów w podręcznych schowkach i wieszali ręczniki na kaloryferach.

Dopiero wtedy każdy z nich stawał u wezgłowia metalowego łóżka, gotowy do

inspekcji. Każde łóżko było idealnie zasłane. Wszystkie prywatne przedmioty

musiały być poukładane w podręcznym schowku, a ciężkie buty i tenisówki starannie

wyczyszczone i równiutko ustawione na tymże schowku.

Uwaga!

Wszyscy chłopcy stanęli w pozycji na baczność. Kostki razem, oczy wpatrzone w

przeciwległą ścianę, plecy proste jak struna. Williams wolałby, żeby chłopcy mieli

jednakowe piżamy, ale z garderobą było krucho i każdy nowo przybyły zakładał to,

co ze sobą przywiózł.

- Nieźle - mruknął Williams, mijając pierwsze dwa stojące obok siebie łóżka.

Przy kolejnym posłaniu zatrzymał się i włożył rękę pod materac, po czym poskrobał

dwoma palcami zardzewiałą ramę łóżka pod spodem. - Na litość boską! - warknął.

Jego krzaczaste brwi strzeliły w górę, gdy podetknął pokryty rdzą palec pod nos

trzynastoletniego chłopca o kręconych brązowych włosach i głęboko osadzonych

oczach. Troy LeConte wiedział, że Williams go podpuszcza. Łóżka były stare i gdy

ktoś chciał wygrzebać spod nich trochę rdzy, wystarczyło, że włożył rękę pod

którekolwiek. W ten sposób Williams udowadniał im, że może przyczepić się do

wszystkiego. Nawet jeśli przestrzegali wszystkich jego reguł.

No i co, LeConte? - zapytał Williams. - Mowę ci odjęło? Co to ma być?

Troy nie znał angielskiego określenia na rdzę. Wiedział jednak, że szybka odpowiedź

jest o wiele lepsza niż żadna.

- To pański palec, sir! - powiedział z silnym francuskim akcentem.

Ta odpowiedź wywołała wśród chłopców falę ostrożnego śmiechu. Williams jednak

wyglądał na zirytowanego.

- Wiem, że to mój palec, durny żabojadzie! - warknął. - Pytam cię, co jest na

moim palcu?

Troy bezwiednie zrobił zeza, gdy Williams postukał pulchnym paluchem w czubek

jego nosa.

- Nie znam tego słowa - wyjaśnił chłopiec.

- Ty mały kretynie! - wrzasnął Williams i chwycił go za kołnierz piżamy, po

czym przyciągnąwszy do siebie, trzep-nął ręką w głowę. - Zimny prysznic! O piątej

rano! - warknął, zanim go puścił, i przeszedł do następnego łóżka.

Troy potarł głowę i stanął na baczność. Nienawidził Wil-liamsa. Widział jednak, jak

wielu innych chłopaków doświadczało o wiele gorszych rzeczy podczas inspekcji.

Odwrócił lekko głowę, tylko tyle, na ile mógł sobie pozwolić, by przyglądać się

uldze na twarzy każdego chłopaka, którego Williams mijał bez zatrzymywania.

Mason LeConte - powiedział Williams, gdy był już prawie na końcu sali. - No

proszę! Głupota jest rodzinna, jak widzę.

Brat Troya - Mason - miał dopiero osiem lat. To nie przeszkodziło Williamsowi

złapać go za ucho i pociągnąć w górę, tak że chłopiec ledwie stał na koniuszkach

palców.

- Masz pomięte prześcieradło, ty matole! - ryknął mężczyzna.

Mason zawył z bólu tak głośno, że jego starszy brat aż się skrzywił. Troya ogarnęło

poczucie winy, gdy Williams zrzucał z łóżka pościel jego młodszego brata. Mason

był najmłodszy w ośrodku i Troy zazwyczaj pomagał mu przygotować się do

inspekcji. Tym razem jednak pielęgniarka wysłała go na górę, żeby przyniósł świece,

i ledwie zdążył pościelić własne łóżko.

- W życiu nie widziałem takiego szamba! - ryczał Williams, zrywając metalowe

wieko ze schowka Masona i wyrzucając całą jego zawartość na podłogę. - Masz coś z

głową, chłopcze?

- Nie, proszę pana! - chlipał mały, gdy Williams zrzucił jego metalowy schowek

na podłogę i potrząsnął chłopcem brutalnie.

Zestaw do czyszczenia butów jest brudny. Nic nie jest poskładane, jak trzeba.

Dlaczego na podeszwie tenisówki jest błoto?

Po każdym zdaniu Williams wbijał dwa palce w żebra Masona, wywołując u

chłopaka kolejne spazmy płaczu.

- Zameldujesz się w moim gabinecie! - wrzasnął Walijczyk. - I przez tydzień

tylko zimne prysznice!

-Nie! - jęknął Mason, próbując wyrwać się z rąk Wil-liamsa. - Niech mnie pan

zostawi!

Troy wiedział, że źle by się to dla niego skończyło, gdyby się wtrącił. Ale jaki

człowiek mógłby tylko stać i patrzeć, gdy ktoś krzywdzi jego brata?

-To niedopuszczalne! - krzyknął, używając jedynego właściwego, angielskiego

słowa, które był w stanie teraz wymyślić.

Odszedł od łóżka i ruszył wzdłuż sypialni w stronę Wil-liamsa. Kilku chłopców

szepnęło ostrzegawczo, a jeden nawet stanął na jego drodze.

- On cię zabije - ostrzegł Troya.

- Uważaj, przyjacielu - błagalnie szepnął drugi.

Troy szedł jednak dalej. Chłopiec wyobrażał sobie jakiś bohaterski gest. Oczami

wyobraźni widział, jak powala Williamsa potężnym uderzeniem w szczękę albo

sprawnie odcina mu głowę jednym cięciem miecza.

W rzeczywistości jednak trzynastoletni chłopiec ubrany w piżamę stawał przeciwko

dorosłemu mężczyźnie, w którego oczach szalała wściekłość i który miał na nogach

podkute żelazem buciory.

- Zdaje się, że mam gościa - powiedział Williams, szczerząc zęby w szerokim

uśmiechu i rzucając Masona z powrotem na łóżko. - Czym mogę służyć?

Troy drżał. Nie mógł położyć uszu po sobie i wrócić do łóżka. Patrzyli przecież na

niego wszyscy koledzy.

On ma tylko osiem lat! - powiedział Troy. - Dlaczego mu nie pomóc, zamiast

go ranić? - zapytał łamaną angielszczyzną.

- Bo co, chłoptasiu? - zakpił Williams. - Ja tu rządzę i ja ustanawiam prawa.

W swoim trzynastoletnim życiu Troy walczył już kilka razy. Więcej razy wygrał, niż

Muchamore Robert - Agenci Hendersona 03 - Sekretna armia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: