Zabawy integracyjne - przykłady
Teresa Czarnecka
"Krasnal wita wszystkich zebranych" - z pomocą pacynki Krasnala nauczycielka wita się z każdym dzieckiem i dorosłym, siedzącymi w kole na dywanie.
"Pociąg krasnoludków" - Zabawa ruchowa z piosenką. Nauczycielka mówi: Teraz pojedziemy na wycieczkę na kolorową łąkę. Zawiezie nas tam pociąg. Nauczycielka śpiewa, dzieci i rodzice tworzą pociąg.
"Na łące" - Pomoce: tamburyn, emblematy owadów, słońca, kwiatów, deszczu. Nauczycielka przedstawia rysunki - dzieci naśladują bzyczenie pszczół, bąków, pokazują, jak rozwijają się kwiaty, promyki słońca itp. Dzieci - biegają po łące w rytm tamburyna, rodzice stoją w kole. Na sygnał słowa "deszcz" dzieci biegną do rodziców. Czas trwania uzależniony jest od zainteresowania dzieci.
"Pociąg krasnoludków". Zabawa ruchowa z piosenką. Dzieci wracają z łąki.
Pożegnanie: stojąc w kole, każdy mówi swoje imię i kłania się.
"Turlamy piłkę" - W kole - podaj swoje imię i poturlaj piłkę dowolnie wybranej osoby.
"Dreszczyk" - zabawa masaż. Dziecko leży na brzuchu, głowa ułożona na rękach, obok siedzi drugie dziecko. Nauczycielka mówi wiersz, demonstrując czynności, które dziecko powtarza na ciele dziecka:
• Tędy płynie rzeczka, (ruch falisty od głowy do bioder),
• idzie pani na szpileczkach, (stukanie palcami wskazującymi wzdłuż kręgosłupa),
• tu przebiegły konie - patataj, (stukanie piąstkami wzdłuż kręgosłupa),
• tędy przeszły słonie, (klepanie dłońmi ułożonymi w kształcie łódeczki),
• a tu idzie szczypaweczka, (leciutkie szczypanie od krzyża do głowy),
• zaświeciły dwa słoneczka, (dłonie otwarte, palce złączone, masaż spiralny),
• spadł drobniutki deszczyk, (lekkie pukanie wszystkimi palcami),
• czy przeszedł cię dreszczyk? (lekkie szczypanie szyi), powtórzyć dwa razy, potem zmiana ról.
Zabawy ułatwiające wprowadzenie nowego tematu
„Graffiti „– jest techniką, dzięki której można wytworzyć i wzmocnić
w grupie dobry klimat oraz kształcić u dzieci myślenie twórcze- zabawy
w niedokończone zdanie np. ,,Mam nadzieję, że lekcja będzie ...”. Wywieszamy plakaty z rozpoczętymi zdaniami. Dzieci chodzą po sali
i zgodnie ze swoim odczuciem dopisują niedokończone zdania.
Można również wypisać problem na tablicy, podzielić uczniów na pięć grup, posadzić ich na obwodzie koła. Każda z grup otrzymuje plakat
z niedokończonym zdaniem, np. ,,Na pewno będziemy ...” itp. Zadanie każdej grupy polega na wymyśleniu zakończenia zdania i wpisania
u dołu plakatu oraz zagięcie pod spód tak, by nie były widoczne dla pozostałych. Plakaty krążą od grupy do grupy zgodnie ze wskazówkami zegara. Przy każdej zmianie plakaty są zaginane. Po czterech rundkach należy rozwiesić plakaty i odczytać rozwiązania. Należy pamiętać, iż rozwiązania jednych są tajemnicą dla drugich. Trzeba ustalić czas rozwiązania i przy zmianach rundek używać hasła ,,START”.
Okręt
Uczestnicy stoją na środku sali zwróceni w jednym kierunku.
prowadzący podaje różne komendy, np.
- lewa burta – wszyscy biegną na lewą stronę sali,
- prawa burta – wszyscy biegną na prawą stronę,
- rufa – wszyscy biegną do tyłu sali,
- dziób – wtedy wszyscy biegną do przodu
- pokład – wszystkie osoby stoją w miejscu, nikt nie może się ruszyć
Po każdej komendzie odpada jedna osoba, która najpóźniej ją wykonała lub pomyliła się. Zabawa powinna być prowadzona w dużym tempie, żywo.
Atomy, atomy łączcie się
Uczestnicy poruszają się swobodnie po sali (może być przy muzyce).
Prowadzący podaje liczbę (np. 3) i uczestnicy jak najszybciej łączą się w trzyosobowe grupy.
Zabawę można prowadzić w różnym tempie.
Burza w lesie
Przebieg: uczestnicy siadają w kręgu na krzesłach. Prowadzący siada w środku.
Kolejno każdemu uczestnikowi przydziela nazwę zwierzątka mieszkającego w lesie, np. „wilk”, „lis”, „sarna”, „zając”, aż wszyscy dostaną nazwę. Zabawa podobna jest do „ sałatki owocowej”, zmieniają się tylko komendy, np. wilki odwiedzają wilki (tzn. osoby „wilki” muszą zamienić się miejscami), „lisy” odwiedzają „sarny” (tzn. „lisy” i „sarny” zmieniają swoje miejsca).Osoba, której nie udało znaleźć miejsca, prowadzi grę dalej.
Kto pierwszy
Przebieg: uczestnicy stoją w kręgu jeden obok drugiego. Prowadzący chodzi za
plecami, w pewnej chwili dotyka jednocześnie dwojga uczestników stojących obok siebie. Dotknięci biegną jednocześnie na zewnątrz kręgu w przeciwnych kierunkach i starają się jak najszybciej powrócić na swoje miejsca. Prowadzący zajmuje miejsce tego, kto się spóźnił, natomiast spóźnialski przejmuje rolę prowadzącego.
Ludzie do ludzi
Przebieg: uczestnicy dobierają się parami, prowadzący podaje komendy np. palec do palca, nos do nosa, kolano do kolana, ucho do ucha, palec do czoła itp. Wszyscy wykonują te polecenia. Na hasło LUDZIE DO LUDZI należy szybko znaleźć inną parę. Kto został bez pary – prowadzi grę dalej, podając komendy.
Parząca chusteczka
Przebieg: uczestnicy siedzą w kręgu. Jedna osoba wchodzi do środka. Zadaniem jej jest przechwycić chusteczkę przekazywaną przez osoby siedzące w kręgu. Chusteczkę uczestnicy zdejmują z kolan najbliższego lub dalszego sąsiada i kładą na swoje. Osoba ze środka może przechwycić chusteczkę tylko wtedy, gdy ktoś trzyma ją w ręce. Osoba , której zabrano chusteczkę, zamienia się miejscami z osobą ze środka kręgu i gra toczy się dalej.
Trzymaj – puść
Przebieg: uczestnicy trzymają jedną ręką rozciągniętą chustkę. prowadzący chodzi za plecami uczestników i klepnięciem w ramię wskazuje osobę, wydając jej polecenie: trzymaj lub puść. Polecenie należy wykonać odwrotnie. Kto się zagapi lub pomyli, przejmuje prowadzenie zabawy.
Zabawy umożliwiające autoprezentację
Krasnoludek- jest jedną z technik integracyjnych. Można go stosować na różnych przedmiotach. Jest to pomoc w ręku dziecka, np. piłeczka, grzechotka, maskotka. Krasnoludkiem może być ,,coś”, czym można do siebie rzucać, co przyciąga wzrok dziecka. Możemy kończyć nim zdanie, np. Dzieci siedzą w kręgu. Rzucamy ,,Krasnoludka” i mówimy: Krasnoludek jest ... (dziecko, które otrzymuje rzucony przedmiot kończy zdanie). Obowiązuje tu zasada nie powtarzania wcześniej usłyszanych zakończeń i mówi tylko ta osoba, która trzyma w ręku ,,Krasnoludka”.
Pajęczynka lub Kłębek- nazwa tej techniki pochodzi od efektu końcowego, który powstaje w wyniku zabawy z kłębkiem nici. Stosuje się je w klasach I-III na różne sposoby. Dzieci przy pomocy kłębka mogą poznawać swoje imiona, mówić o sobie coś dobrego, uczyć się dodawać i odejmować, tworzyć opowiadania. Wariant integracyjny ,,Poznajemy imiona koleżanek
i kolegów”. Wszystkie siedzą w kręgu. W prawej ręce nauczyciel trzyma kłębek wełny, nawija nitkę na palec wskazujący lewej ręki i rzuca prawą ręką do wybranego dziecka mówiąc jakąś pozytywną cechę: ,,Rzucam do Przemka, bo on ładnie gra”. Po rzuceniu kłębka do wszystkich dzieci powstaje sieć.
Po zakończeniu zabawy dzieci odrzucają kłębek do koleżanek i kolegów, od których go otrzymały powtarzając ich relację słowną.
Tę samą technikę można zastosować do opowiadania odtwórczego.
Dzieci tak samo siedzą w kręgu. Podobnie układamy i rzucamy kłębkiem, rozpoczynając opowiadanie, np. ,,Dawno, dawno temu, na dalekiej Północy, żyli Eskimosi w małych domkach zbudowanych ze śniegu”. Wybrane dziecko nawija kłębek tak samo i odtwarza dalej opowiadanie:
,,Pewnej nocy polarnej wydarzyła się tam przedziwna historia”. Kolejne dziecko czyni to co poprzednie, aż do zakończenia opowiadania.
Korzystając z Pajęczynki można zakończyć zajęcia, rzucając kłębek i mówiąc ,,do widzenia” krótko podsumowując zajęcia. Dziecko, które złapało kłębek rzuca tak samo, aż nauczyciel poprosi jedno do przecięcia pajęczynki – co będzie symbolizowało zakończenie zajęć.
Kula śniegowa - inaczej zwana też dyskusja piramidową, polega na przechodzeniu od pracy indywidualnej do pracy w całej grupie. Technika ta daje szansę każdemu na sprecyzowanie swojego zdania i stanowiska na podany temat, umożliwia nabycie doświadczeń , jak też pozwala dzieciom ćwiczyć i śledzić proces uzgadniania stanowisk.
Ogólny ,,szkielet’’ techniki jest następujący:
• Uczniowie pracują indywidualnie nad danym problemem,
• Łączą się w pary – ustalają wspólne stanowisko,
• Pary łączą się w czwórki – ustalają wspólne stanowisko,
• Czwórki łączą się w ósemki- ustalają wspólne stanowisko,
• Ósemki łączą się w szesnastki- ustalają wspólne stanowisko,
• Prezentacja wspólnie wypracowanego stanowiska.
Wyspa – to metoda , która znakomicie integruje grupę, doskonali kontakty interpersonalne, pozwala na pokonywanie barier nieśmiałości i lęku, a także pobudza aktywność poznawczą , aktywność twórczą poprzez ekspresję plastyczną i generowanie pomysłów.
Burza mózgów - zwana też pod nazwami ,,fabryka pomysłów’’, ,,giełda” pomysłów’’, ,,jarmark pomysłów’’ , oraz ,,sesja odroczonego wartościowania’’.
Istota metody polega na podawaniu różnych skojarzeń , rozwiązań, które niesie wyobraźnia i chwilowy błysk natchnienia.
,,Burzę mózgów’’ zwykle przeprowadza się w trzech etapach:
I – wytwarzanie pomysłu( ważna ilość a nie jakość, ważne myślenie nawet najbardziej szalone i niedorzeczne),
II – ocena, analiza zgłoszonych pomysłów
III – zastosowanie pomysłów i rozwiązań w praktyce.
siostra138