John Searl & SEG.pdf

John Searl & SEG

WSTĘP

W roku 1946, mając 14 lat, John SearI zbudował pierwszy model GES-a (Generator Efektu

Searla). Stworzył go pod wpływem snów, jakie miał w dzieciństwie. Mieszkał wówczas ze

starszym mężczyzną, który sfinansował jego prace, dostarczając wszystkiego, co było

potrzebne do tego celu. Później John podjął pracę w Midland Power Board i przekonał

właścicieli, aby zaopatrzyli go w sprzęt niezbędny do budowy generatora będącego

rozwinięciem wcześniejszych eksperymentów. SearI musiał zakupić na własną rękę jedynie

podstawowe materiały, resztę zapewniała firma. W rezultacie skonstruował kompletny

generator. Część prac wykonali w oparciu o jego instrukcje inni, jednak większość operacji

John przeprowadził własnoręcznie.

GES składa się układu trzech pierścieni oraz poruszających się między nimi rolek. Z powodu

prędkości ich ruchu obserwator może odnieść wrażenie, że widzi wirujące dyski, w

rzeczywistości jednak nie ma tam żadnych dysków. Pierścienie oraz rolki tworzą urządzenie

magnetyczne, które samo się napędza, wytwarzając przy tym elektryczność. Chociaż

konstrukcja sprawia wrażenie prostej, mamy do czynienia ze skomplikowanym urządzeniem

wykorzystującym magnetyzm ciała stałego. John zbudował je w celu pozyskiwania energii

elektrycznej i odniósł sukces, nie był natomiast przygotowany na to, co nastąpiło, gdy

zwiększył obciążenie generatora.

Do jego rozruchu wykorzystywano mały generator dieslowski, który wprawiał w ruch rolki.

Było to niezbędne, gdyż wykonując je nie przestrzegano ściśle wskazówek Johna. Gdyby

wykonano je zgodnie z jego instrukcją, rolki zaczęłyby wirować tocząc się po powierzchni

pierścieni samoistnie. Urządzenie nie potrzebowało żadnego silnika zewnętrznego, a jedynie

małego generatora do rozruchu. Po wprawieniu GES-a w ruch generator nie był już potrzebny

i odłączano go.

GES funkcjonował dokładnie tak, jak przewidział SearI. Wytwarzał nadającą się do

wykorzystania elektryczność. Kiedy jednak badacz zwiększył obciążenie, aby przekonać się,

ile można z niego wydusić, generator zaczął zachowywać się odwrotnie niż wszelkie znane

generatory. Zamiast rozgrzać się i zwolnić, stał się chłodniejszy i zwiększył obroty, aby

podołać obciążeniu.

W miarę wzrostu obciążenia temperatura spadała coraz bardziej, a gdy osiągnęła około 4

stopni Kelvina, urządzenie przeszło w stan nadprzewodzenia, wytworzyło wokół siebie pole

grawitacyjne i oderwało się od Ziemi. Wzniosło się na wysokość 50 stóp (15 m), po czym

zawisło nieruchomo na kilka minut, wciąż nabierając prędkości. Wokół generatora zajaśniała

różowa poświata. W tym stadium urządzenie wytworzyło wokół siebie próżnię, a

towarzyszące temu napięcie przekraczało 10 7 woltów i wciąż rosło. W efekcie okoliczne

radioodbiorniki zaczęły się samoczynnie włączać, gdyż tak wielkie napięcie indukowało prąd

elektryczny w przewodach zasilających. Napięcie oraz pole grawitacyjne wciąż rosły i po

kilku minutach urządzenie wystrzeliło w górę, i już nigdy więcej go nie widziano.

Od czasu tej przygody profesor SearI opracował metody sterowania generatorem. Jeden

egzemplarz wykorzystał do zasilania w energię elektryczną własnego domu. Zbadał ponadto

przydatność GES-a jako napędu w lotnictwie, co zaowocowało zbudowaniem latającego

pojazdu zdolnego prześcignąć dowolny konwencjonalny samolot oraz statek kosmiczny.

Modele, które zbudował i poddał testom w powietrzu, były szeroko omawiane w gazetach i

magazynach w roku 1971. Na 3 miesiące przed zbudowaniem pojazdu załogowego, został

niesłusznie osadzony w areszcie na podstawie zmyślonego oskarżenia firmy energetycznej,

ponieważ do zasilania domu używał energii z GES-a, a nie energii konwencjonalnej, którą

musiałby kupować od nich.

Próbując przekazać tę technologię całej ludzkości John SearI przeszedł wiele ciężkich prób.

zarówno w wymiarze fizycznym, jak i umysłowym. Gdy spoglądam na jego życie, jestem

pełen zdumienia, że starczyło mu odwagi oraz wytrwałości do dalszej pracy nad tym

urządzeniem.

BLOKOWANIE WYNALAZKÓW

Wielu czytelników wie o innych pełnych pomysłów twórcach nowych technologii skarconych

przez prominentnych ludzi sprawujących kontrolę nad wielkimi pieniędzmi, którzy od

wieków powstrzymują postęp i tłamszą nowe idee w imię nauki, religii i bezpieczeństwa

rządu. Wiele osób uznawanych dziś za wybitnych uczonych miało w swoich czasach opinię

szaleńców bądź spotykało się z prześladowaniami za herezje wobec nauki kościoła. Ile

wiedzy utraciliśmy przez ignorancję oraz zachłanność ludzi dbających wyłącznie o siebie i

swoje interesy? Większość “zdeptanych" przez establishment wynalazców nigdy potem nie

doszła już do siebie. Albo dali oni za wygraną, albo zostali zaszczuci do tego stopnia, że nie

byli w stanie komukolwiek przekazać swoich idei oraz poglądów.

Ostatnio stwierdziłem, że wynalazcy maszyn czy też urządzeń o wysokiej wydajności

energetycznej (darmowa energia) spotykają się z odmową przyznania patentu i, co więcej, w

większości przypadków ich wynalazki ulegają utajnieniu i zostają objęte zakazem stosowania

ze względów wojskowych. Co ciekawe, ta klauzula ma charakter międzynarodowy.

Wynalazcom nie wolno publikować szczegółów swoich urządzeń, które zostały nią objęte, ani

promować ich w żaden inny sposób. Innymi słowy, ich urządzenia automatycznie stają się

wyłączną własnością dysponującego nienaruszalnymi prawami establishmentu.

Fakt istnienia sformalizowanego mechanizmu ukrywania tego typu wynalazków był przez

wiele lat pilnie strzeżoną tajemnicą. Wielu wynalazców podnosiło tę kwestię, jednak opinia

publiczna nie uświadamia sobie, że jest pozbawiana czystej, darmowej energii przez

organizacje, które wolą zarabiać pieniądze i manipulować masami, niż udostępnić wszystkim

takie technologie, John R

Poniższy wywiad przedstawia człowieka, który nie dał za wygraną i nie uległ woli chciwych,

skorumpowanych ludzi. Jeżeli pragniemy takiej technologii, musimy o nią walczyć. W

odróżnieniu od wprowadzanych na rynek nowych zabawek, nikt nie poda nam jej na

srebrnym talerzu. Jej wprowadzenie napotka z pewnością opór i jeśli chcecie ją mieć,

przeczytajcie.

WYWIAD Z PROFESOREM JOHNEM R.R. SEARLEM

Spytałem Johna, co sprawia, że te dyski latają.

John Searl: Całe urządzenie pracuje dzięki spadkowi temperatury. Generator staje się

nadprzewodnikiem. W tym stanie układ atomów w matrycy zmienia się tak, że elektrony

muszą poruszać się do przodu. Im wolniej poruszają się one w głównej matrycy, tym większa

może przepłynąć przez nią moc. Jednak siła pojedynczego jądra sprawia, że tamta siła

przyspiesza do pola magnetycznego.

Znajduje się tam wirujące pole magnetyczne. Jeśli więc mamy statek kosmiczny, naprawdę

duży pojazd, to pole grawitacyjne Ziemi musi wytwarzać taki sam typ energii jak pojazd,

ponieważ działa dokładnie tak samo jak GES.

W ten sposób grawitacyjna energia Ziemi zapewnienia ciągłą pracę GES-a. Wszystko jest ze

sobą powiązane. A zatem takim pojazdem można bardzo łatwo sterować w kosmosie, gdyż

ocieramy się o pola grawitacyjne różnych planet dostarczając w ten sposób energii swojemu

pojazdowi. Sam generator jest odbiornikiem. Kiedy opuszcza się Ziemię, jest ona naszą siłą

podstawową, natomiast obiekt docelowy – siłą drugorzędną. Po pewnym czasie siła

drugorzędna staje się siłą podstawową, a Ziemia – siłą drugorzędną.

Powłoka pojazdu przypomina gigantyczne anteny. Istniejące wokół obrzeża pojazdu pole

magnetyczne sprawia, że jego powłoka zachowuje się jak para anten odbiorczych, a zarazem

jak magnetyczna soczewka ogniskująca się na planetach. Tak więc zawsze ma się przed sobą

coś, na czym możesz się skupić i zawsze ma się coś takiego za sobą. To jest wielka

elektromagnetyczna soczewka.

Wokół stojącego na ziemi modelu powstaje próżnia i Ziemia go odpycha. Ciśnienie samej

Ziemi. Elektromagnetyczne pole Ziemi odpycha pojazd. Chcąc zatrzymać model na Ziemi,

należy przyłożyć nacisk z góry, aby zrównoważyć siły. Planety oddziałują na nas z pewną

siłą. Pojazd i wszystko, co się w nim znajduje, należy traktować jako odrębny świat. Ziemia

jest o wiele większa, więc to ona oddziałuje na pojazd. Ale działa w kierunku przeciwnym.

Ma działanie odpychające. Odpycha pojazd.

John Thomas: Przebywając w pojeździe nie odczuwa się przyspieszenia, czy tak?

Searl: Nie, nie czuje się nic i dlatego musi się polegać na przyrządach, jeśli chce się wiedzieć,

co się dzieje na zewnątrz. Nigdy nie prowadzono lotów załogowych, ponieważ pojazdy nie

były dostatecznie hermetyczne, a należy pamiętać, że GES wytwarza próżnię. Wszystkie

modele były sterowane drogą radiową. Miałem zdjęcie pojazdu wykonane z drugiego

pojazdu. Wszystkie moje fotografie zostały zniszczone. Można było na nich zobaczyć, że

lecący pojazd jest niezwykle jasny z góry i ciemny od spodu, co dowodzi, że przyciągana

przez jego wierzchołek energia jest rzeczywiście zużywana przez pojazd. Największy pojazd

miał 48 stóp [14,4 m] średnicy. Ten, który chcemy zbudować teraz, będzie miał średnicę 129

metrów i przystosowany będzie do lotów załogowych.

Thomas: Jak szybko będą poruszać się te pojazdy?

Searl: Z prędkością bliską prędkości światła. W atmosferze muszą lecieć wolniej. Z uwagi na

gęstość powietrza należy wznieść się na wysokość ponad 30 000 stóp [9 000 m]. Czas

przelotu z Nowego Jorku do Londynu szacujemy na 20 minut, z Londynu do Niemiec – 5

minut, a do Australii lub Japonii – 30 minut.

Thomas: Jakie rozmiary miały zbudowane przez pana latające pojazdy?

Searl: Największy miał 40 stóp [12 m]. Mieliśmy też dwa trzydziestoośmiostopowe. Ten,

którego budowę pozwoliliśmy śledzić mediom, DEMO-1, mierzył 21 stóp [6,3 m].

Thomas: Co się stanie, jeśli zbliżymy taki pojazd, powiedzmy, do samochodu albo czegoś

innego? Czy może on zbliżać się do innych obiektów?

Searl: O tak. Gdybyśmy zbliżyli go, dajmy na to, do samochodu – wiedząc rzecz jasna, że

nikogo w nim nie ma – moglibyśmy go podnieść. Z pasażerami byłoby to niemożliwe,

ponieważ w samochodzie prawdopodobnie nie byłoby tlenu.

Thomas: Rozumiem, pole otoczy samochód?

Searl: Tak, otoczy i wtedy będzie można podnieść samochód. Samochód utraci swój ciężar.

Nie wolno go podnosić z ludźmi, ponieważ mogliby oni ucierpieć nie mając kombinezonów

ciśnieniowych ani aparatów tlenowych.

Thomas: Rozumiem. Myślałem, że pole będzie wszystko odpychać.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: