RozporządzenieMinistra Spraw Wewnętrznych i Administracjiz dnia 24 marca 1999r. (Dz. U. Nr 30, poz. 297)Wykaz standardów technicznych - poz. 7
INSTRUKCJA TECHNICZNA G-4
POMIARY SYTUACYJNE I WYSOKOŚCIOWE
WYDANIE TRZECIE
Warszawa 1983
Instrukcję techniczną opracował zespół w składzie:
Apoloniusz
Szejba
Bogdan
Grzechnik
Stefan
Kacprzak
Jan
Kulka
Henryk
Musiatowicz
Zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i TechnikiGłównego Urzędu Geodezji i Kartografii reprezentowanegoprzez Edwarda Jarosińskiego.
Konsultacja naukowa: Henryk Leśniok
Recenzenci:
Leśniok
Stanisław
Napora
ZARZĄDZENIE NR 7 *)
PREZESA GŁÓWNEGO URZĘDU GEODEZJI I KARTOGRAFII
z dnia 28 czerwca 1979 r.
w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji technicznej "G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe"
Na podstawie art. 8 ust. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1956 r. o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz.U. nr 25, poz. 115) oraz zarządzenia nr 39 Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 12 grudnia 1972 r. w sprawie uprawnień Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii ( Dz. Urz. GUGiK nr 8, poz. 32 ) zarządza się co następuje:
§ 1.
Wprowadza się do stosowania instrukcją techniczną "G-4 Pomiary sytuacyjne i wysokościowe" stanowiącą załącznik do zarządzenia.
§ 2.
Tracą moc:
1. Zarządzenie Nr 20 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 11 lipca 1967 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji C-1 "Pomiary sytuacyjne" (Dz. Urz. GUGiK Nr 8, poz. 23),
2. Zarządzenie Nr 17 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 8 czerwca 1968 r. zmieniające Instrukcję B-VII "Pomiar rzeźby terenu" i wprowadzające do stosowania wydanie czwarte instrukcji zawierające jednolity tekst (Dz. Urz. GUGiK Nr 6, poz. 26),
3. Zarządzenie Nr 11 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 9 czerwca 1971 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania "Instrukcji B-III, Poligonizacja techniczna. Część II. Wzory i przykłady" (Dz.Urz. GUGiK z 1972 r. Nr 8, poz. 36),
4. Zarządzenie Nr 8 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 7 czerwca 1974 r. w sprawie wprowadzenia do stosowania instrukcji technicznej C-IV "Geodezyjna inwentaryzacja uzbrojenia terenu" (Dz. Urz. GUGiK Nr 4, poz. 26)
§ 3.
Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania.
W porozumieniu:
Prezes:
Szef Zarządu Topograficznego
Głównego Urzędu Geodezji
Sztabu Generalnego WP
i Kartografii
Szef Służby Topograficznej
dr inż. Czesław Przewoźnik
Gen. Bryg. Leon Sulima
Podsekretarz Stanu
_______________________________________________________________________ *) W wydaniu trzecim instrukcji uwzględniono erratę oraz zmiany wprowadzone zarządzeniem nr 7 Prezesa Głównego Urzędy Geodezji i Kartografii z dnia 23 lipca 1983 r. Tekst zarządzenia nr 7
S P I S T R E Ś C I
CZĘŚĆ I
POSTANOWIENIA OGÓLNE
str.
ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT I ZAKRES INSTRUKCJI
7
ROZDZIAŁ II
PPRACE PRZYGOTOWAWCZE DO WYKONANIA POMIARÓW
8
CZĘŚĆ II
POMIARY SYTUACYJNE
ROZDZIAŁ III
PRZEDMIOT POMIARÓW SYTUACYJNYCH
12
ROZDZIAŁ IV
BEZPOŚREDNIE POMIARY SYTUACYJNE
16
- Zagęszczenie osnowy poziomej
- Metody pomiarów
22
- Szkice polowe
30
ROZDZIAŁ V
FOTOGRAMETRYCZNE POMIARY SYTUACYJNE
- Zdjęcia fotogrametryczne
32
- Projekty lotów i osnów fotogrametrycznych
- Polowe uczytelnienie zdjęć lotniczych
38
39
- Kontrola pierworysów map
42
- Wykonanie map fotograficznych
ROZDZIAŁ VI
ZASADY GENERALIZACJI KONTURÓWSZCZEGÓŁÓW TERENOWYCH PRZY POMIARZE
45
CZĘŚĆ III
POMIARY WYSOKOŚCIOWE
ROZDZIAŁ VII
PRZEDMIOT POMIARÓW WYSOKOŚCIOWYCH
48
ROZDZIAŁ VIII
BEZPOŚREDNIE POMIARY RZEŹBY TERENU
50
- Zagęszczenie osnowy wysokościowej
51
- Metody pomiarów:
Niwelacja powierzchniowa
53
Niwelacja tachimetryczna
58
ROZDZIAŁ IX
FOTOGRAMETRYCZNE POMIARY RZEŹBY TERENU
61
- Opracowanie rzeźby terenu
62
CZĘŚĆ IV
POMIARY UZUPEŁNIAJĄCE
ROZDZIAŁ X
SYTUACYJNE POMIARY UZUPEŁNIAJĄCE
63
ROZDZIAŁ XI
WYSKOŚCIOWE POMIARY UZUPEŁNIAJĄCE
64
Załączniki:
Nr 1 -
Dopuszczalne różnice dwukrotnego pomiaru długości boków osnowy poziomej
Nr 2 -
Dopuszczalne odchyłki kątowe dla ciągów sytuacyjnych
Nr 3 -
Dopuszczalne odchyłki liniowe ciągów sytuacyjnychprzy obliczeniachprzyrostów współrzędnych na podstawie kątów poprawionych ze względuna zamknięcie kątowe
Nr 4 -
Dopuszczalne odchyłki liniowe ciągów sytuacyjnychprzy obliczeniachprzyrostów współrzędnych na podstawie kątów bezpośrednio pomierzonych
Nr 5 -
Dopuszczalne odchyłki przewyższeń otrzymanych z pomiaru w kierunkugłównym i powrotnym odcinków i ciągów oraz nawiązania ciągówdo punktów wyższych klas lub punktów węzłowych
CZĘŚĆ I.
R O Z D Z I A Ł I.
Niniejsza instrukcja podaje ogólne zasady techniczne, obowiązujące przy wykonywaniu bezpośrednich i fotogrametrycznych pomiarów sytuacyjnych, pomiarów wysokościowych i pomiarów uzupełniających, służących do sporządzania aktualizacji mapy zasadniczej oraz map tematycznych.
1. Pomiar sytuacyjny jest to zespół czynności technicznych pozwalających na określenie kształtu, wielkości i wzajemnego położenia szczegółów terenowych, umożliwiających przedstawienie ich obrazów w rzucie prostokątnym na powierzchnię odniesienia.
2. Pomiar wysokościowy jest to zespół czynności technicznych pozwalających na określenie wysokości punktów względem przyjętego poziomu odniesienia i umożliwiających przedstawienie form ukształtowania terenu.
3. Pomiar uzupełniający jest to zespół czynności technicznych pozwalających na dostosowanie dokumentów geodezyjno-kartograficznych do ich zgodności z terenem w zakresie ustalonej dla nich treści.Pomiary sytuacyjne lub wysokościowe mające na celu przystosowanie map do określonych zadań gospodarczych, traktować należy jako pomiary uzupełniające.
Stosowanie metod, narzędzi i materiałów nie przewidzianych niniejszą instrukcją jest dopuszczalne, a metod będących wynikiem postępu technicznego jest zalecane, pod warunkiem zachowania wymaganych dokładności opracowań wynikowych.
ROZDZIAŁ II.
PRACE PRZYGOTOWAWCZE DO WYKONANIA POMIARÓW
§ 4.
1. Wykonawca pomiarów zobowiązany jest zgłosić prace przed ich rozpoczęciem do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej, właściwego terytorialnie dla mierzonego obiektu.
2. Tryb zgłaszania oraz uzgadniania sposobu wykonywania robót geodezyjno-kartograficznych określają odrębne przepisy.
§ 5.
1. Wykonawca powinien otrzymać z ośrodka dokumentacji geodezyjno-kartograficznej informacje dotyczące:
a) rodzaju istniejących materiałów geodezyjno-kartograficznych i sposobu ich wykorzystania,
b) potrzeby założenia nowej lub uzupełnienia istniejącej osnowy geodezyjnej,
c) obowiązującego układu współrzędnych i zasad podziału map na arkusze,
d) obowiązującego układu wysokości.
2. Informacja o istniejących materiałach geodezyjno-kartograficznych powinna zawierać:
a) klasy osnowy geodezyjnej i dokładności punktów,
b) zalecenia dotyczące sposobu wykorzystania osnowy,
c) opis stanu osnowy w terenie wg ostatniego przeglądu,
d) wykaz arkuszy map przeznaczonych do wykorzystania lub założenia w ramach danej roboty,
e) opis stanu dokumentacji technicznej dla określonego terenu,
f) zalecenia odnośnie sposobu wykorzystania poszczególnych dokumentów pomiarowych, obliczeniowych lub formalno-prawnych.
§ 6.
1. Przy analizie istniejących materiałów geodezyjno-kartograficznych należy zwrócić szczególną uwagę na następujące czynniki, mające wpływ na zakres i sposób ich wykorzystania:
a) klasy osnowy geodezyjnej poziomej i wysokościowej, jej dokładność i stan znaków na gruncie,
b) ewentualną konieczność przeliczenia współrzędnych lub rzędnych wysokości punktów osnów na układ państwowy,
c) wielkość obszaru pokrytego osnową geodezyjną i istniejącymi mapami,
d) stopień dezaktualizacji treści map w kontekście przeznaczenia wykonywanej roboty,
e) dokładności map, ustalone w oparciu o instrukcje techniczne, które były podstawą ich opracowania,
f) sta...
m.pokora