Funkcje rodziny. - ekspresyjna, - ekonomiczna, - opiekuńcza, - wychowawcza, - prokreacyjna - seksualną. Rodzaje rodzin wg. Kawuli: 1. Rodzina normalna To taka, która zawiera typowe cechy występujące w rodzinie danego środowiska. Kieruje się ustalonymi kryteriami społecznymi dla stworzenia warunków dla prawidłowego rozwoju psychofizycznego dzieci. 2. Rodzina wzorowa To taka rodzina, która stwarza najlepsze warunki wychowawcze. Dąży do stałego podnoszenia poziomu działania wychowawczego. (rodzice sami podejmują inicjatywy wychowawcze w środowisku). 3. Rodzina wydolna wychowawczo Jest to rodzina w której warunki wychowawcze bywają zachwiane, występują niedomagania w działaniu wychowawczym, podejmowane są wysiłki , by te działania naprawić. Jest w niej poczucie odpowiedzialności za wychowanie swoich dzieci. Niepowodzenia wynikają z egoistycznych planów. 4. Rodzina niewydolna wychowawczo Tutaj dochodzi do zaburzeń we współżyciu rodzinnym, funkcjonowanie wychowawcze rodziców jest nieodpowiednie, dzieci mają problemy w szkole, nie mają planów życiowych, aspiracje są nierealne. Często są to rodziny niekompletne lub pełne na krawędzi rozbicia. 5. Rodzina patologiczna Inaczej mówiąc margines społeczny, członkowie rodziny są w stałej kolizji z prawem, występują rozkłady rodziny, konflikty dzieci w szkole, brak jest podstaw ekonomicznych. Kolokwialnie mówiąc, ,,nie ma co do garnka włożyć i za co przeżyć spokojnie do pierwszego”. Działania wychowawcze tutaj całkowicie odbiegają od normy. Fazy rodziny wg. Ziemskiej: 1. f. małżeńska pierwotna ( od zawarcia związku małżeńskiego do urodzin dziecka) 2. f. rodzicielska z małym dzieckiem (od narodzin dziecka do pójścia do szkoły) 3. f. rodzicielska z dorastającym dzieckiem ( 13 – 17 lat średnio) 4. f. rodzicielska z dzieckiem usamodzielniającym się 5. f. małżeńska wtórna 6. f. małżeńska emerycka Cechy udanego małżeństwa: 1. Trwałość i bliskość związku małżeńskiego, 2. Właściwa struktura rodziny i zachowanie jej odpowiednich granic (granica między rodziną i otoczeniem, między podsystemami rodzinnymi, między osobami), 3. Umiejętność dobrej komunikacji (mowa ciała, zmysły itp.) 4. Każda rodzina jest rzeczywistością dynamiczną i ciągle się zmieniającą, 5. Uważne wyłapywanie niejasności i umiejętne zadawanie pytań celem ich wyjaśniania. Funkcjonujący system tworzą: - cel lub plan – wychowanie dzieci - podstawowe elementy – dorośli - siła pozwalająca na zachowanie wewnątrz systemu odpowiednich ilości energii tak aby poszczególne części mogły funkcjonować - sposoby interakcji z otoczeniem (stosunek rodziny do otoczenia) System otwarty ●System otwarty:
-komunikacja bezpośrednia, jasna, klarowna
-jest wysokie poczucie własnej wartości
-otwartość na kontakty
-nie ma izolacji
-jest przeciwny do systemu zamkniętego, w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
System zamknietyPoczucie własnych wartości Niskie Wysokie Komunikacja Niebezpośrednia, niejasna, niespójna Bezpośrednia, jasna, wyraźna Style Oskarżycielski, zjednujący, superracjonalny, chaotyczny Dostrojony Zasady Nieokreślone, niejasne, nieludzkie, sztywne, dostosowane własnych potrzeb do ustanowionych zasad Określone, zaktualizowane, ludzkie, elastyczne, pełna swoboda wypowiedzi 22:13:56Rezultat Przypadkowy, chaotyczny, destrukcyjny, nieodpowiedni Powiązany z rzeczywistością, konstruktywny Komunikacja: Gesty, rozmowa, mimika i układ ciała Aby komunikacja była dobra musi być: - empatyczna, - sprzężność mowy werbalnej z niewerbalną - potwierdzenie otrzymanego teksu (mowy werbalnej) - szczera, otwarta, asertywna - dwie strony muszą być aktywne - omówienie jasno przekazanych informacji, zrozumienie - chęć wysłuchania, - umiejętność rozróżniania informacji od oceniania. 5 postaw komunikacyjnych: 1. PACYFISTA zgadza się na wszystko, pozycja ciała klęcząca, głos cichy 2. OSKARŻYCIEL głos twardy, nakazuje, pozycja ciała ręka na biodrze, nie dochodzi do prawdy 3. KOMPUTER rozsądny, słaby psychicznie, pozbawiony emocji, suchy komunikat 4. METLIK chaotyczny, nie chce rozmawiać 5. DOSTROJONY mówi co lubi a czego nie, postawa zgodna z emocjami. Opór rodziny na terapii: - poczucie wstydu - poczucie niekompetencji, nie poradzenia sobie, - obawa czy rozmowa nie wyjdzie poza osoby uczestniczące. Genogram – sposób rysowania drzewa rodzinnego, pozwala nanieść informacje o członkach rodziny i ich relacjach w zakresie co najmniej 3 pokoleń, w dużym stopniu wywodzi się z teorii Barena. Jest narzędziem, które umożliwia głębsze zrozumienie rodziny i wielogeneracyjnych uwarunkowań tego, co dzieje się aktualnie. Konstruowanie genogramu to proces gdzie wyróżnia się 3 elementy: 1. Rysowanie struktury rodziny (ustalone symbole) 2. Zbieranie informacji (odbywa się jednocześnie z rysowaniem struktury, uwzględnia się płeć, wiek, datę ur., śmierci, m. zamieszkania, wykształcenie, choroby, ważne zdarzenia życiowe itp.) 3. Nanoszenie relacji rodzinnych Konteksty rodziny: 1. Aktualna sytuacja a) Pytamy o to, co wydarzyło się ostatnio i jakie ostatnio zaszły zmiany. 2. Szerszy kontekst rodziny a) Kto z dalszej rodziny wie o problemie, b) Z kim są utrzymywane bliskie kontakty a z kim nie, c) ...
hernameisanee