W jaki sposób brak autorytetów wpływa na wychowanie młodego pokolenia?

Aby w pełni uświadomić sobie czym dla nas samych jest autorytet postanowiliśmy na samym początku napisać telegram do osoby będącej naszym autorytetem, zastanawialiśmy się, z czym kojarzy się nam słowo AUTORYTET i stworzyliśmy własne „papierowe” symbole autorytetu.

A OTO FRAGMENTY NASZYCH TELEGRAMÓW:

„SZANOWNY DRUHU GRATULUJĘ MĄDROŚCI I SKUTECZNOŚCI, KTÓRE PRZEZ DALEKOWZROCZNE DECYZJE I ODWAGĘ OSOBISTĄ W ICH REALIZACJI POZWOLIŁY MI BYĆ LEPSZYM”

„...SPOKOJNY CZUŁY I ODDANY SPRAWIE JESTEŚ UŚMIECHNIĘTY ZAWSZE WYSŁUCHASZ I DASZ DOBRĄ RADĘ...”

„...CENIĘ W PANI PODEJŚCIE DO LUDZI SERDECZNĄ ŻYCZLIWĄ POSTAWĘ NASTAWIONĄ NA SPOTKANIE   Z DRUGIM CZŁOWIEKIEM TROSKĘ I TOWARZYSZENIE W JEGO ROZWOJU...”

„...ZAWSZE OTWARTY I GOTOWY BY SŁUCHAĆ WSPIERASZ                                   I POMAGASZ SUGERUJESZ, ALE NIE WYMUSZASZ SŁUŻYSZ RADĄ I NIE SZCZĘDZISZ UWAG...”

„...CZERPAĆ MOGĘ DZIĘKI TOBIE SIŁE I NADZIEJĘ TWÓJ PRZYKŁAD A MAM TU NA MYŚLI DETERMINACJĘ CZYNÓW WZGLĘDEM SŁÓW WIERNOŚĆ PRZEDE WSZYSTKIM SOBIE SWOIM POGLĄDOM...”

„...DO KOŃCA BYŁEŚ ZWYCZAJNY STAWIAŁEŚ NAM WYSOKO POPRZECZKĘ, ALE ROZUMIAŁEŚ, ŻE KAŻDY MA SWOJĄ DROGĘ...BYLIŚMY DLA CIEBIE WAŻNI...”

„...SWOIM ZACHOWANIEM I SPOSOBEM BYCIA POMÓGŁ MI ZROZUMIEĆ CO TO ŻYCIE...”

A - Ambicja, Akceptacja

U - Upór, lUdzki

T - Tolerancyjny

O - Opiekuńczość, Otwartość, Osobowość

R - Rozwój, Radosny, Rozumny

Y - przYkład, stabilnY, wYzwanie, wiernY swoim przekonaniom, przYjaźń

T - Twórczy

E - Etyka, Etos, Entuzjazm

T - Troska

Druga część naszych zajęć to skupienie się nad pytaniem zawartym w temacie. Pracowaliśmy w dwóch grupach biorąc pod uwagę podział wiekowy na dzieci            i młodzież w wieku <zucha i harcerza> oraz< harcerza starszego i wędrownika> (nie pomijając w nim grona instruktorów, a nawet seniorów).

A oto wyniki prac w grupach.

Wiek zuchowy, kiedy wzorzec osobowy jest przyjmowany jako coś własnego i z nim dziecko będzie się utożsamiać.

Brak autorytetu to zdecydowanie negatywny wpływ na kształtowanie osobowości, czyli:

-          brak życiowego drogowskazu może sprowadzić dziecko na złą drogę,·a co za tym idzie zwiększyć podatność na „negatywnych” liderów (wzorce zachowań aspołecznych, agresywnych ...),

-          autorytetami stają się „idole” (postacie wykreowane przez media o cechach często nie godnych naśladowania),

-          zachwiany system wartości, a właściwie jego brak, gdy nie ma się do czego odnieść (pustka, niepewność jutra i celowości własnego istnienia),

-         

nie wykształcenie w pełni mechanizmów społecznych potrzebnych do funkcjonowania w grupie ludzi (wyobcowanie, izolacja).

Wiek harcerski, kiedy wzorzec osobowy jest potrzebny, by wzbudzić refleksję i wybrać coś dla siebie, na miarę własnych potrzeb i możliwości.

Brak autorytetu to zablokowanie możliwości własnego rozwoju, czyli:

-          brak szacunku dla rodziny, bliskich, który jest efektem bezradności z powodu nieokreślenia własnego miejsca                      w „świecie” i poczucia bycia bezwartościowym, niepotrzebnym,

-          nie wykształcenie własnego światopoglądu, a na pewno trudności z budowaniem tego światopoglądu (zagubienie, niepewność, co do wszelkich wartości uniwersalnych takich jak prawda, dobro, uczciwość),

ale również:

-          potrzeba zostania samemu autorytetem (pęd do wiedzy i pierwszeństwa we wszystkim, w pozytywnym jak i negatywnym znaczeniu).

Wiek harcerza starszego i wędrownika, kiedy autorytetem jest najczęściej osoba fizyczna (żyjąca lub nie), ale może też pojawić się autorytet zbiorowy. W tym okresie autorytet częściej posiadają osoby aktywne, dążące do wytyczonego celu, natomiast osoby bierne odbierają swój autorytet jako niedościgły wzór, często bez podejmowania próby jego naśladowania.

Istotnym są również pewne fakty związane z autorytetem w tym wieku rozwojowym:

Ä Autorytetu potrzebujemy, gdy brak nam ukształtowanego systemu wartości, gdy potrzebujemy rady lub wsparcia, możemy spytać „go” o radę lub zastanowić się co „on” zrobiłby w tej sytuacji.

Ä Autorytet będzie więc ‘PUNKTEM ODNIESIENIA”, sam z siebie autorytet nie jest ani dobry ani zły, jego istnienie (lub nie) wynika z akceptacji pewnego zespołu cech, wartości, osiągnięć itp. lub pełnionego stanowiska (autorytet naturalny lub formalny). Nie może istnieć autorytet wbrew „wybierającemu” i na pewno szybciej i częściej przyjmie on  system wartości reprezentowany przez „jego” autorytet.

Ä Następuje różnorodność i zmiany „formy” autorytetu: rodzice, nauczyciel, kolega, bohater książki lub filmu, osoba publiczna, a co za tym idzie może pojawić się tzw. „fałszywy” autorytet, kreowany sztucznie, np. telewizyjny idol.

Brak autorytetu może mieć dobre i złe strony:

Materiał wypracowany podczas pracy grupy roboczej zebrała w całość i opracowała

                                                                                                                              Hm. Joanna Rusinowska

Kto jest/może być dziś autorytetem?

Autorytetem dla dzisiejszej młodzieży może być praktycznie każdy. Jednak osoba ta powinna posiadać następujące cechy:

A – Ambicja, Autentyzm, Atrakcyjność

              U – Uczciwość, Umiejętności

              T – Twórczość

              O – Osobowość, Odpowiedzialność, Otwartość, Odwaga

              R – Rozum, Rozsądek, Radość

              Y – Yealle ( rozumiany jako wykształcenie )

              T – Tolerancja

              E – Etyka, Entuzjazm, Elokwencja

              T – Takt, „Torba” doświadczeń (bagaż)

Jak pomóc młodym ludziom wybierać „właściwe” – pozytywne autorytety:

1.     Uczyć poszukiwania pozytywów w cechach, zachowaniach innych ludzi.

2.     Uczyć konstruktywnej krytyki

3.     Należy umieć słuchać tego, co mówią

4.     Należy opanować sztukę stawiania wymagań

Materiały wypracowane podczas grupy roboczej zebrała w całość

                                                                                                  Hm. Barbara Juskowiak

„Rola autorytetów we współczesnym świecie”

Autorytet - powaga moralna, znaczenie, władza, prestiż….

                    oparty o zasady, treści wynikające z prawdy, religii, nauki

                     prawda - moralna ( etyczna) czyli prawda ludzi i ich czynów

                     religia - nie tylko ta, która w danym środowisku ma większość

                     wyznawców, prawdy wiary, prawdy objawione, dogmaty

                     nauka- prawda naukowa; odnosząca się do wszystkiego, ukazująca

                     istotę wszystkich zjawisk poddawanych badaniom,

                     prawda poznawcza - prawda zdań, sądów i informacji

We współczesnym świecie nie ma jednolitych, niezaprzeczalnych autorytetów, które byłyby uznawane przez wszystkich ludzi na świecie.

W ostatnim czasie dla wielu ludzi   na świecie uznających moralność chrześcijańską takim autorytetem jest Jan Paweł II. Dla innych Dalaj Lama, a jeszcze innych Bin Laden.

   W związku z powyższym należy zastanowić się na tym „   Po co nam współczesnym mieszkańcom Ziemi autorytety?”

Należy zastanowić się również nad tym jak w globalnej wiosce pracować                           z autorytetami i nad autorytetem?

Autorytet jako antidotum na poczucie osamotnienia w tłumie, zagubienie, wskazówka do tego, co dalej mamy czynić, jak postępować by móc dalej godnie żyć.

Czym jest, będzie autorytet dla współczesnego harcerza?

Kto nim będzie?.

   Harcerz XXI wieku obeznany z nowinkami naukowymi, posiadający kontakty z całym światem  szukać będzie wspólnych „ linek” do zaakceptowania przez większość myślących tak jak on.

Autorytetem dla niego nie będzie osoba z pomnika, z piedestału, ale ktoś bliski, namacalny, ktoś, z kim można porozmawiać, do kogo można się przytulić….                  Być może właśnie, dlatego współcześni harcerze tak wysoko ( na zlocie) umieścili rodziców, co jeszcze nie tak dawno było nie do pomyślenia.

Nie znaczy to jednak, że rodzice się zmienili, są lepsi niż dawniej……

Oni są bliżej, stanowią jakieś oparcie w tłumie. Można się ich uczepić jak „ tonący brzytwy”.

Z pozoru można by się cieszyć z powrotu na łono rodziny. Ale czy zawsze?

Mamy coraz więcej postaw roszczeniowych, dziedziczenie biedy, bezpodstawne krytykanctwo, politykierstwo….  wyniesione właśnie z domu.

Co my kadra instruktorska możemy zrobić dla współczesnego harcerza? Jak możemy stać się dla niego autorytetem?

Co możemy zrobić już dzisiaj?

*     odpowiedzieć sobie na pytanie, po co nam samym autorytet?

·         zastanowić się, kto i dlaczego dla mnie jest autentycznym autorytetem?

·         nauczyć się być autorytetem ( a nie mieć autorytet),

·         być zawsze otwartym i czytelnym, w mundurze czy bez,

·         wyciągać zawsze wnioski z tego, co zrobiliśmy, nie bać się błędów i pomyłek, ale odważnie się do nich przyznawać,

·         uczyć naszych wychowanków od najmłodszych lat odróżniać dobo od zła, nie stosować wybiegów pt.: mniejsze zło, przemilczanie, mijanie się z prawdą,

·         mądrze pracować z naszymi harcerskimi bohaterami ( zdjąć ich z pomników, uczynić taki, jakimi byli za życia – prostymi, ludzkimi z ich ułomnościami, przywarami a jednak będącymi autorytetami)

·         budować prawdziwe, mocne wspólnoty instruktorskie

Końcowa konkluzja:

POWRÓT DO ŹRÓDEŁ, PRAWDZIWY, AUTENTYCZNY, DOGŁĘBNY POWRÓT DO METODY HARCERSKIEJ POZWOLI NAM WYKREOWAĆ INSTRUKTORA HARCERSKIEGO, POPRZEZ OSOBISTY JEGO PRZYKŁAD, NA PRAWDZIWY WSPÓŁCZESNY AUTORYTET XXI WIEKU.

Materiały wypracowane podczas pracy w grupie roboczej zebrała w całość                                                                                                             hm. Irena Kowaliczek 

Wpływ autorytetów na rozwój Związku Harcerstwa Polskiego.

Autorytety dnia codziennego.

Autorytety dnia codziennego:

1.     naszą pracę rozpoczęliśmy od wypisania ważnych naszym zdaniem cech, jakie musi posiadać ktoś, aby stał się dla nas autorytetem. Najczęściej wskazywanymi cechami były: uczciwość, zgodność słów z czynami, mądrość życiowa, odwaga (również w głoszeniu poglądów), pracowitość i odpowiedzialność,

2.     duży wpływ na instruktorów jako autorytety dnia codziennego powinni mieć wszyscy harcmistrzowie, głównie opiekunowie prób instruktorskich. Musimy zatem dużą uwagę poświęcać temu, kto jest opiekunem prób, kto pracuje w komisjach stopni, kto kształci innych instruktorów,

3.     łatwiej jest nam wskazać autorytety w jakiejś wąskiej dziedzinie- np.: autorytet w kształceniu, w pełnieniu roli matki czy ojca, w znajomości przepisów itd. niż osoby, które umiejętnie łączą wszystkie obszary życia- zawodowy, osobisty, harcerski i wszędzie osiągają sukcesy. Czyli raczej m...