Opis i analiza przygotowania publikacji na szkolnej stronie Internetowej pt. Metody aktywizujące
Aktywność uczniów jest ważna w procesie zdobywania wiedzy. Bierne przyswajanie wiadomości utrudnia uczniom ich zrozumienie i wykorzystywanie w praktyce, a wiedza przekazywana w postaci gotowej jest powierzchowna i nietrwała. Dzieci dążą do rozszerzania swojej wiedzy, starają się zrozumieć świat i poszukują dla siebie miejsca w otaczającym je środowisku. Przejawiają potrzebę poznawania, poszukiwania i odkrywania wszystkiego, co znajduje się w ich otoczeniu. Chęć uczenia ujawniają poprzez naturalną ciekawość. Dlatego nauczyciel powinien dbać o to, aby praca na lekcjach była aktywna i twórcza. Osiąganie zamierzonych celów zależy przede wszystkim od tego, jakie metody i formy stosuje się na zajęciach. W prawidłowo zorganizowanym procesie dydaktycznym rola nauczyciela polega na stwarzaniu warunków i sytuacji pobudzających uczniów do aktywności, kierowaniu ich aktywnością poznawczą podczas zdobywania wiedzy oraz czuwanie nad jej wykorzystaniem.
Metody aktywizujące ułatwiają proces uczenia się, czyniąc naukę bardziej urozmaiconą, a przez to przyjemniejszą i łatwiejszą. Ożywiają atmosferę w klasie, często dają niespodziewane efekty w pracy z uczniami słabszymi. Uczniowie, którzy często na zajęciach pracują metodami aktywnymi są bardziej samodzielni, bardziej krytyczni, łatwiej formułują sądy i opinie, chętniej i odważniej biorą udział w dyskusjach i wystąpieniach.
W czasie zajęć, które prowadzę, często wykorzystuję metody aktywne. Pracę tymi metodami stosuję na wszystkich zajęciach, ale szczególnie polecam je do pracy w czasie zajęć korekcyjno-kompensacyjnych.
Metody aktywizujące najczęściej stosowane przeze mnie to:
Burza mózgów, czyli fabryka pomysłów- zajęcia traktuję jako metodę zabawową. Kształtuje ona pomysłowość i wyobraźnię. Pomysły czasami są banalne, codzienne, fantastyczne. Metodę tą stosuję jako rozgrzewkę umysłową na początku zajęć, do ustalenia zakresu posiadanej wiedzy przez uczniów, dla utrwalenia zdobytej wiedzy, dla najlepszego rozwiązania jakiegoś problemu. Są to, np. zabawy w skojarzenia- podaj osiem skojarzeń ze słowem ogród, prąd, itd., wymień jak najwięcej zastosowań nożyczek, wody.
Drama- jest to forma świadomej improwizacji, która opiera się na określonym temacie. W dramie zachęcam dzieci do wykorzystywania wyobraźni, ruchu, mowy. Najbardziej istotne jest w niej autentyczne przeżywanie emocji odgrywanej postaci. W dramie nie ma publiczności, wszyscy biorą w niej udział. Często jestem również uczestnikiem dramy. Całą uwagę staram się skierować na cel, którym jest zrozumienie cudzych przeżyć, emocji, nieważne są uzdolnienia aktorskie uczniów. Drama przyczynia się do wewnętrznego rozwoju ucznia, uczy koncentracji na sobie i innych, rozwija kreatywność, dodaje pewności siebie i pobudza inicjatywę. Najczęściej proponuję temat, który niesie jakiś konflikt, czy problem.
Graffiti- metoda ta kształci twórcze myślenie w atmosferze zabawy. Stwarza uczniom możliwość dzielenia się pomysłami. Dzielę klasę na grupę, określam czas pracy, każda grupa otrzymuje plakat z rozpoczętym opowiadaniem lub zdaniem. Uczniowie dopisują ciąg dalszy wydarzeń, po upływie wyznaczonego czasu przekazują plakat do następnej grupy aż do momentu, kiedy opowiadanie wróci do grupy początkowej.
Mapa mentalna- metoda ta umożliwia opracowanie problemu, służy uporządkowaniu myśli. Pozwala na szybkie i łatwe zapamiętywanie potrzebnych informacji. Realizowałam ją w formie kwiatu, postaci.
Puzzle- jest to metoda, która wymusza współpracę: każdy uczeń musi skorzystać z pomocy (wiedzy i umiejętności) innego ucznia. Wszyscy w grupie otrzymują do nauki inną część materiału. Na hasło „start” uczniowie po kolei relacjonują grupie to, czego się nauczyli, sprawdzam po zakończeniu czy uczniowie opanowali materiał i w jakim stopniu.
Gry i zabawy dydaktyczne- metoda twórcza pobudzająca dzieci do działania w mówieniu, pisaniu, obserwowaniu. Staje się bardzo często dla dziecka źródłem sukcesu. Na zajęciach korekcyjno- kompensacyjnych często korzystam z tej metody.
Symulacje- jest to naśladowanie rzeczywistości, odgrywanie ról, zgodnie z ich realizacją w prawdziwym świecie. Dzieci uczą się na błędach, można powtórzyć sytuację, nieudane zachowanie poddać korekcie. Doskonalę w ten sposób konkretne życiowe umiejętności uczniów.
Praca w grupach- staram się dobierać grupy na zasadach zmienności. Praca w grupach uczy współpracy, współzawodnictwa, doskonali komunikacje z innymi uczniami, aktywizuje wszystkich uczniów.
CELE DZIAŁANIA:
Praca metodami aktywnymi miała na celu podnoszenie jakości pracy szkoły poprzez pobudzanie ucznia do pogłębiania i zdobywania wiedzy na drodze poszukiwań, badań, stworzenie warunków do pracy indywidualnej, grupowej. Kształtowanie u ucznia wiary we własne siły i umiejętności, uaktywnienie ucznia, rozbudzanie ciekawości oraz potrzeby współzawodnictwa motywowały do aktywnego udziału w zajęciach.
Prowadziłam zajęcia metodami aktywnymi tak, aby panowała na nich swoboda, samodzielność, właściwy klimat twórczy, dyskretnie inspirowałam i kierowałam rozwojem uczniów ich zdolnościami i zainteresowaniami.
Wpływ podjętych działań na doskonalenie pracy własnej i podniesienie jakości realizowanego w szkole procesu dydaktyczno-wychowawczego:
§ poznanie nowych metod, form pracy z materiałem programowym,
§ poszukiwanie nowych rozwiązań problemów,
§ zdobycie doświadczeń w pracy z uczniami oraz wymiana doświadczeń z innymi nauczycielami prowadzącymi podobne zajęcia,
§ opracowywanie metod w oparciu o fachową literaturę, a tym samym doskonalenie swojego warsztatu pracy,
§ zwiększenie zainteresowania nauką wśród uczniów,
§ kształtowanie samodzielności uczniów, poczucie integracji ze szkołą,
§ kształtowanie wrażliwości uczniów, poczucia własnej wartości, umiejętności radzenia sobie ze stresem, sukcesem i porażką.
Opracowała: Małgorzata Domaradzka
twarze