1
13 lutego 1895 roku – patent na nowy wynalazek.
„Wyjście robotników z fabryki Lumière” – pierwszy film w historii kina, pokazany na kongresie dla członków Towarzystwa Zachęty Rozwoju Technicznego.
GRAND CAFE – program:
- „Wyjście robotników z Fabryki Lumièrów w Lyonie”
- „Kłótnia dzieci”
- „Basen w parku Tuilries”
- „Przyjazd pociągu do La Ciotat”
- „Pułk”
- „Kowal”
- „Partia kart”
- „Chwasty”
- „Mur”
- „Morze”
Każdy film trwał do dwóch minut; seanse następował co pół godziny od 10 rano do 1 w nocy.
Lumièrowie sami nie kręcili swoich filmików – Charles Moisson ß Pierwszy operator świata.
Miał to być wynalazek o charakterze czysto dokumentalnym. Lumièrowie założyli u siebie szkołę operatorów, która miał szkolić nowych ludzi do pracy i rozpowszechniania filmów dokumentalnych na całym świecie.
Jeden z nich – Félix Mesguisch przeszczepił kinematograf na grunt amerykański; w końcu jednak za sprawą Edisona Francuzów wyrzucono z USA; podróżował po całym świecie, zdobył międzynarodową sławę; jako pierwszy zastosował travelingi.
Od 1906 roku Towarzystwo Filmowe Gaumont – Louis Gaumont i Charles Pathé ß konkurencja
„łowcy obrazów”, na początku specjalizowali się w cynicznych plagiatach Lumièrów.
Na początku chciał odkupić kinematograf od Lumièrów; w dziesięć lat później napisał jeden z pierwszych traktatów teoretycznych; wyróżniał w nim nie jeden a cztery rodzaje kina:
– Plenerowe (dokument)
– Naukowe
– Kompozycyjne (fabularne)
– Z transformacjami (trickowe)
TECHNIKA:
– Podręcznik „Magic” Hopkinsa – źródło większości „Jego” pomysłów
– Transformacje
– Ruch taśmy do tyłu
– Nakładanie – podwójna ekspozycja (zastosowanie czarnych teł)
– Dekoracje malowane i trójwymiarowe (czasami „do góry nogami”)
– Zdjęcia panoramiczne
– Ruch kamery w trakcie zdjęć
– Początki montażu
Jako pierwszy założył wytwórnię filmową – STAR FILM i zbudował atelier filmowe w MONTREUIL
Wyreżyserował kila tysięcy feerii, aktualności i fantastyki naukowej – po 5 do 8 minut
FEERIE : „Zniknięcie damy w teatrze Robert-Houdin”; „Diabelski lokator”; „Diabelski zamek”; „Człowiek z gumową głową”; „Podwójny iluzjonista i żyjąca głowa”; „Chrystus idący po wodzie”; „400 diabelskich dowcipów”; „Potępienie doktora Fausta”; „Królestwo wróżek”
AKTUALNOŚCI : „Sprawa Dreyfusa”; „Koronacja Edwarda VII”; „Prezydent-elekt Roosevelt”; „Wybuch wulkanu na Martynice”; Katastrofa balonu Pax”; „Podpalacze” i inne …
ç Wszystkie inscenizowane
FANTASTYKA : „Podróż na księżyc”; „20 000 mil podmorskiej żeglugi”; „Podróż do krainy niemożliwości”; „Wyprawa na biegun północny”; „Tunel pod La Manche (zły sen francusko-angielski”
W tym czasie na dobre rozwinęła się produkcja Gaumonta i Pathé.
GAUMONT - serwis aktualności: Victorin Jasset, Louis Feuillade, Jacques Feyder, Marcel L’Herbier
PATHÉ - Ferdynand Zecca – główny reżyser; dramaty salonowe i początki realizmu; filmowa erotyka („Mężatka kładzie się spać”; „Rozbieranie do snu”) i widowiska pasyjne („Boża męka”)
Nastawili się na produkcję czysto komercyjną na dużą skalę. Połączyli się z Eastmanem Kodakiem działającym na terenie USA. (10 kopii dla Francji, 50 dla całego świata i 200 dla USA)
Jean Benoît- Lévy – wpadł na pomysł filmowania teatru i dzielenia się zyskami z aktorami; (w Francji były szeroko rozpowszechnione tradycje teatralne) ß nie zrealizowano
Międzyczasie pojawił się FILM D’ART.
17 listopada 1908 – „Zabójstwo księcia Gwizjusza”; reż: André Calmettes, wyst.: Charles Le Bargy, muzyka: orkiestra symfoniczna – specjalnie na tę okazję napisana partytura.
Charles Pathé – „Nobilitacja kina dokonała się !”
ç Filmy te były doskonałe pod względem oprawy, ale ich język był parodią języka teatru (krok wstecz w sztuce filmowej)
INNE FILMY : (Przeróbki literatury); „Don Carlos”; „Arlezjanka” Alfonsa Daudet; „Król się bawi” Wiktora Hugo; „W matni” Emila Zoli; „Król Edyp”; „Powrót Ulissesa”; „Pocałunek Judasza”; „Toska”; „Dama Kameliowa”; „Królowa Elżbieta” ß z Sarą Bernhardt,
André Calmettes – główny reżyser
SCAGL – Stowarzyszenie Filmowe Autorów i Pisarzy à Konkurencja dla Film D’art.; opierali się głównie na literaturze; jeszcze bardziej sztuczni niż ich poprzednicy.
Powstała jeszcze jedna spółka: FILMY BIBLIJNE
ç Wszyscy oni działali w obrębie wytwórni Pathé
W Gaumont – Louis Feuillade – seria à „Filmy estetyczne” (1910) – głównie chodziło o dbałość fotografii.
Film D’art. umarł śmiercią naturalną.
Obok Film D’art silnie rozwijała się farsa (dla tych mniej wybrednych); zdobyła sobie szeroką popularność.
André Deed Jeden z pierwszych komików, zaczynał od filmów-pogoni; pseudonim Boireau. (około roku 1905) Potem przejęty przez włoską firmę ITALIA (1908 – 1911); przechrzczony na Cretinetiego – zyskał międzynarodową sławę.
Léonce Perret Mieszczuch pełen dobrych chęci i życzliwy ludziom
Jean Drand Główny reżyser specjalizujący się w burlesce; zgromadził cały zespół aktorów
Max Linder Właściwie Gabriel Leuvielle; młody dandys, nonszalancki, nienagannie ubrany (białe rękawiczki, lakierki, cylinder); miał całkowicie inny sposób gry niż jego konkurenci – bardziej stonowany; reprezentował Pathé; zdobył bardzo rozległą sławę na całym świecie, wiele podróżował promując swoje filmy; cieszył się uznaniem krytyków; Chaplin stwierdził, że aktorstwa uczył się właśnie od niego.
W Pathé Film D’art i burleska; w Gaumont rozpoczyna się produkcja filmów sensacyjnych pod nadzorem dziennikarza Louisa Feuillada (miał nadzór nad dwudziestoma filmami tygodniowo).
Seria „TAKIE JEST ŻYCIE” ß początki „realizmu” 16 filmów:
Druk i opracowanie: Michał Pyka
– „Żmije”
– „Skaza”
– „Los matek”
– „Wiejski król Lear”
– „Dzielni ludzie”
– „Wesele starszego brata”
– „Most nad przepaści”
– i inne
Był to jednak realizm o charakterze powieściowym lub teatralnym, nadmierne moralizatorstwo zniechęciło widzów i doprowadziło do przerwania serii.
Od 1913 roku przerzucił się tylko na kino sensacyjno-kryminalne.
Prekursorem w tym temacie był Victorin Jasset, który od 1908 roku kręcił filmy detektywistyczne z Nickiem Carterem a później z Zigomarem.
Feuilliade FANTOMAS - bohater anarchizujący, wróg społeczeństwa
(Na podstawie 32 tomów powieści odcinkowej Souvestre’a i Allaina)
Powstało 5 części – wyświetlane w epizodach.
„Fantomas: Kradzież w hotelu Royal Palace, Zniknięcie lorda, Wokół szafotu”
„Juve przeciwko Fantomasowi”
„Umarły, który zabija”
„Fantomas kontra Fantomas”
„Fałszywy urzędnik”
WAMPIRY - z ówczesną gwiazdą nr 1 we Francji – Musidorą
JUDEX - bohaterem szlachetny szermierz sprawiedliwości
„Judex” ß Kręcone także w plenerach
„Nowa misja Judexa” ß Każdy po kilkanaście odcinków wyświetlanych co tydzień
Nie posiadały one żadnych wielkich właściwości artystycznych (czysta komercja), ale dawały schemat charakterystycznych środków wyrazu dla tego typu produkcji. (akcja, fabuła, plenery, efekty, aktorstwo, i inne)
Filmy sensacyjne i kryminalne kręcono i oglądano po to, aby zapomnieć o działaniach wojennych.
Na początku nie widziano potrzeby w filmowaniu wydarzeń frontowych. Specjalna grupa została powołana dopiero po siedmiu miesiącach od wybuchu (zespół 5 operatorów). Kręcili tylko na tyłach, dopiero później na linii frontu.
Produkcja załamała się; większość ludzi z branży została zmobilizowana, kina i teatry pozamieniano na magazyny, zakazywano projekcji.
Zaczęły powstawać „FILMY PATRIOTYCZNE” – zazwyczaj głupie i nieudolne; wzywały do ofiarności i nienawiści wobec wroga.
„Żołnierze odwetu”; „Narzeczeni z roku 1914”; „Anioł Pański zwycięstwa”; „Dług nienawiści”; „Córka szwaba”; „Alzacja”; „Francuzki zechciejcie”
Próbowano przyciągnąć widzów wielkimi nazwiskami:
„Matka wrogów” reż.: Germaine Dulac
„Oskarżam !” reż.: Abel Gance
„Francuskie matki” wyst.: Sarah Bernhardt
Jednak ogólnie kino w tym okresie nie cieszyło się zbytnim entuzjazmem, kolejne filmy przynosiły porażki producentów, zza oceanu napływała produkcja amerykańska. W końcu jednak wojna się skończyła.
Otruty_Chomik